FanFic.nl

The Queen | Harry Styles

The Queen 5

'Shit.' Fluister ik zachtjes. Ik hoor dat Harold grinnikt. 'Waarom probeer je het eigenlijk? Want één , ik doe je niets. En twee, je zou hier niet weg kunnen komen.' Ik draai me om. Harold's armen liggen nog steeds om me heen. 'Ten eerste,' doe ik hem na, 'wie zegt dat je mij niets doet? En ten tweede, als ik wil. Zou ik hier wel weg kunnen.' Harold kijkt me strak aan. 'Nee.' Antwoord hij alleen. En hij pakt mijn hand stevig vast, en duwt me vooruit, terug naar mijn kamer. Wanneer we bij mijn kamer zijn, loopt hij weer terug naar de deur. 'Iemand haalt je zo wel op voor het diner.' Ik kijk hem aan, en hij doet de deur dicht. Weg is ie. Ik zak langzaam neer op mijn bed. Waarom is Harold zo ingewikkeld? Toen hij me zoende leek ie zo lief, zo normaal. En daarna, het was gewoon weg. Hij, diegene met wie ik zoende. Opeens gaat mijn deur open. Nina staat in de deuropening. 'Ik moest u roepen voor het diner.' Ik sta op en loop naar Nina. 'Je kan me gewoon je noemen hoor.' Glimlach ik naar haar. Nina knikt en glimlacht voorzichtig terug. 'Waar moet ik heen?' Vraag ik aan haar. 'Rechts, de grote deuren.' Antwoord ze licht glimlachend. Ik knik , en ga die kant op. Al gauw verschijnen de grote deuren voor me, nou groot? Eerder reusachtig. Nina loopt achter me. 'Moet ik gewoon naar binnen gaan?' Fluister ik zachtjes. Nina grinnikt. 'Ja, ik help je wel.' Nina doet de deur open, en knikt naar me dat ik naar binnen toe moet gaan. Harold zit aan de kop van de tafel, hij lijkt boos. Of eigenlijk is. Hij praat, of meer schreeuwt tegen een bediende, die bang naar de grond kijkt. 'Waarom heeft ie mij gekozen,' Mompel ik. Nina kan het bijna niet houden, omdat ze hoorde wat ik zei. 'Kijk je kan daar zitten, ik doe je stoel en zo, snap je?' Fluistert Nina. Ik knik zachtjes. Nina loopt iets voor me uit naar de stoel toe, en ik loop langzaam achter haar aan. Ik voel dat Harold naar ons aan het kijken is. Nina schuift de stoel naar achter, en ik glimlach naar haar. 'Thanks,' Zeg ik. Ik hoor dat Harold zijn keel schraapt. Ik ga zitten, en Nina schuift mijn stoel weer ietsjes aan. Dan hoor ik aan de voetstappen dat ze wegloopt. 'Iedereen verlaat de zaal. Behalve jij, Dana.' Hoor ik Harold streng zeggen. En dan hoor ik een hele hoop voetstappen, en verschillende deuren klappen. 'Kom hier.' Zegt Harold hard. 'Waarom zou ik?' Vraag ik vermoeid. 'Luister naar me, en kom hier.' Antwoordt hij boos terug. 'Nee. Mag ik niet gewoon weg?' Alle emoties komen eruit. Ik wil hier niet zijn , niet meer. Het maakt me gek. Dat Harold eerst lief doet, en dan niet. Ik wil duidelijkheid. Ik wil naar huis. Dan zie ik Harold's gezicht voor me staan. Hij trekt me ophoog, zodat ik voor hem sta. 'Luister naar me, okay?' Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. Hij houdt mijn polsen stevig vast. Pijnlijk stevig. Oké, ik geef toe. Hij doet me wat. Het zal super raar klinken, maar toen de kus, leek ie zo normaal en gewoon perfect. En nu, ik ben doodsbang. 'Laat me los,' Komt fluisterend uit mijn mond. Ik kijk Harold aan met tranen in mijn ogen. Zijn ogen in tegenstelling van de mijne, geven nauwlijks emotie af, ze zijn alleen pikzwart. Opeens laat Harold me los, en draait zich om. 'Denk niet, dat ik dit gedrag nog is accepteer.' Hij loopt met grote stappen weg. Daar sta ik dan, alleen in deze reusachtig zaal, met een grote tafel vol met eten.

Reacties: