FanFic.nl

Lost | ft. RivLovee

Het Ravijn

Lola Jamie Horan POV:



Langzaam zie ik hem wegzakken in de afgrond. Nooit, nooit meer zal iets hetzelfde zijn. Een laatste kreet van hem, en dan niks. Snikkend val ik op de harde rotsen en blijf daar huilen. Storm wakkert aan maar het doet me niks. Het spoort me alleen aan om erg hard te gaan huilen.

Mijn broer Niall en ik, waren voor het eerst samen op vakantie. Omdat Niall zo vaak weg was, had hij dit geregeld voor mij, omdat ik het zo miste. Die tijd met hem en mij bedoel ik dan. Nu zit ik hier, op deze hoge vlakte, naast het ravijn. Het ravijn. Waar mijn liefste allerliefste broer net in is gevallen. Ik zal hem nooit meer terug zien, nooit meer met hem praten. Niet meer samen naar Nando's. Niets meer. Wat moet ik nu? Mijn broer, mijn Niall...
Ik ga zitten op een verdwaalde steen, ik moet mijn ouders vertellen wat er is gebeurt. En wel nu. Ik kijk nog even naar het ravijn. Deze plek. Dit moment. Deze gebeurtenis. 'Niall... Mijn grote broer. Ik hou van je. Je bent de beste, altijd. Je lachte altijd. Je hielp me altijd. Ik. Jij. Ik hou altijd van je Niall, je bent en blijft altijd bij me.' Een traan rolt over mijn wang, en valt op de grond. 'Ik ga je missen Niall, alles aan je, je lach, je gezicht, je knuffels.'
Ik kijk weer naar de plek waar alles is gebeurt. Meerdere tranen rollen dit keer over mijn gezicht.

Kan ik ooit echt verder leven zonder Niall? Ik zak neer op de grond. Ik kijk weer naar het ravijn. Een zachte warme stem komt in mijn gedachte. ''Blijf nooit bij iets hangen wat gebeurt is, ga verder." Ik wist wie het zei. Niall. Hij had het vaak tegen me gezegd. Ik zal naar hem luisteren. Ik sta rustig op. En ik draai me om, en loop gauw de berg af.

Ik ben nu tien minuten terug in het herbergje waar Niall en ik zouden overnachten. Nu hebben we niet eens hier geslapen. Ik zie Niall's koffers nog staan op zijn bed. Ik pak mijn telefoon en druk op 'Mama' al gauw neemt ze op. 'Hey lieverd, hoe gaat het?' Mijn moeders vredige stem, zo fijn om te horen. 'Mam, het gaat slecht. Niall ... hij is...' Ik laat de tranen stromen. 'Hij is?' Vraagt mijn moeder rustig. 'Hij is in een ravijn gevallen.' Zeg ik snikkend. Ik voel de verdriet van mijn moeder door de telefoon. Ik hoor mijn moeder iets zeggen op de achtergrond, waarschijnlijk vertelt ze het aan mijn vader. 'Lieverd, wat ga je nu doen?' Vraagt mijn moeder half snikkend. 'Ik wil terug naar huis, ik regel wel een vlucht.' Zeg ik.
'Okay lieverd, dan zie ik je snel weer. Kus van ons.' Ik hoor dat mijn moeder ophangt, en waarschijnlijk nu keihard aan het huilen is.


Waarom moet dit mij overkomen?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.