Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » Lost | ft. RivLovee » Mcdonalds

Lost | ft. RivLovee

26 okt 2014 - 12:34

390

0

213



Mcdonalds

Geschreven door @RivLovee

Ik strijk nog een keer hopeloos met mijn hand door mijn haar. Het blijft continu aan mijn hoofd plakken. De zacht leren stoel onder mijn kont zit vol met kauwgomplekken.
‘Station Hengelo. Ik herhaal, station Hengelo.’
Een beetje versuft sta ik op. Hengelo alweer. Nog één keer strijk ik mijn haar uit mijn ogen en ik loop de trein uit. De stenen van het perron zijn koud en mensen lopen op en aan. Verbaasd laat ik mijn ogen over de mensen heen glijden. Voorzichtig pak ik mijn tas en loop ik de trap af.
Eenmaal buiten kijk ik uit op een grote parkeerplek met daarnaast een groot gebouw met daarop ‘METROPOOL’ geschreven. Vluchtig kijk ik om me heen en loop weg, de nieuwe stad in. Ik ben vast wel ver genoeg weg van Amsterdam.

De zachte wind liet mijn toen nog korte haar in mijn ogen wapperen. Lachend keek ik Niall aan. Zijn blauwe ogen waren dromerig. Verbaasd draaide ik me om. Het was te voorspellen. Op de tafel achter me stond een groot buffet klaar.
‘AANVALLEN!’ schreeuwde Niall strijdlustig.
Lachend liep ik hem achterna en pakte ook een bordje. Er was saté, ham, patat en nog veel meer. Net toen ik me bedacht dat ik niks meer kon eten, werd het toetje aangekondigd. Lachend schepte Niall nog op terwijl ik moeite deed om op te staan. Met een eigenlijk al te ronde buik liep ik ook naar de tafel. Ik schepte nog een keer ijs en pudding op.

‘Help,’ rilde ik zachtjes.
Niall streelde me over mijn rug terwijl ik nog een keer kotsend boven de wc hing. ‘Het is zo over, als al je eten er uit is,’ suste hij lief.
Een misselijke golf ging over mijn rug en ik kokhalsde weer. ‘Ik wil niet ziek zijn.’ Braak.

Ziek zijn. Mens, wat haat ik dat. Vooral die avond, wat onze avond zou moeten zijn. Elk jaar zouden we een lopend buffet reserveren en ons dik eten. Nou, die avond was verpest. Ik ging ziek naar huis en kwam daar mijn bed niet meer uit. Weg avond.


‘Een hamburger,’ mompel ik. De vrouw van de McDonald's reikt me een hamburger aan.
‘Dat is dan drie euro,’ zegt ze beleefd. Voor dat haar zin af is gemaakt ben ik de McDonald's al uitgerend. Kutwijf. Ik ga toch niet betalen voor zo’n ding.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.