FanFic.nl

Lost | ft. RivLovee

Kiss

Ik ren gauw verder, langs alle mensen die me in de weg staan. "Ik moet hier weg," Zeg ik tegen mezelf, als ik eventjes stil sta voor een hap adem. "Waar ben je van plan naar toe te gaan?" Een zachte stem, die warm aanvoelt, ik dacht dat het een stem in mijn hoofd was. Maar al gauw voelde ik een warm lichaam tegen mijn rug aan. Ik draaide me geschrokken om. "Hey Lola," Klinkt dezelfde zachte stem weer. Ik kijk omhoog, en ik zie Louis voor me staan. "H-h-hey," Zeg ik stotterend. "Kom," Louis pakt mijn zijn zachte hand mijn hand vast, en loopt weg uit de menigte van mensen. "Je moet niet weg gaan," Louis kijkt me onzeker aan. "Ik heb met je ouders gepraat, en ze hebben me het briefje laten zien," Louis' hand gaat voorzichtig naar zijn nek, en hij krabt daar. Damn. Dat vind ik gewoon zo schattig bij jongens! Ik kijk met een kleine glimlach naar de grond. "Wie heeft het je laten zien?" Vraag ik alleen maar zachtjes, nog steeds starend naar de grond. "Je ouders zijn ongerust Lola, je moet terug komen," Louis pakt voorzichtig mijn hand. "Dacht het niet, zeker nog meer fouten begaan he, ik kan het niet, ik heb ze al zo veel aangedaan! Straks pleeg ik weer een moord," Het laatste zinnetje kwam zacht uit mijn mond. Louis draait zijn hoofd fel om, en kijkt me aan. "Wie heeft er gezegd dat jij de moord heb gepleegd Lola ?!" Ik kijk Louis aan, en ik voel dat ik rood word. "Dat.. Dat zei niemand, maar ik merkte het Louis!" Ik kijk naar de grond, en schop met mijn voeten een steentje weg. "Daar is ze! Zij was het!" Hoor ik keihard door de straat. De jongen in de rolstoel komt op me af, met politie agenten achter hem aan. "Shit," Mompel ik en wanneer ik weg wil rennen houdt één van de politie agenten me vast. "Blijf maar even hier dame," Ik kijk beschaamd naar de grond. Waarom moet dit nou net komen wanneer Louis er bij is? "Mag ik vragen wat er is gebeurd dat zij hier moet blijven met jullie?" Hoor ik Louis beleefd vragen. De politie wenkt Louis, en ze lopen samen iets weg, en ik zie dat de politie agent tegen Louis begint te praten. "Wat is je naam?" Begint de andere politie agent tegen mij. "Lola," Mompel ik boos, en nog starend naar Louis die daar staat met die agent. "Volledige naam alsjeblieft," Zegt de agent voor me, geirriteerd. "Lola Horan, kan je me nu even met rust laten?" Ik zie dat Louis wat ongemakkelijk naar de agent knikt. Ik hoor de agent voor me vloeken, ik irriteer hem dus. Mooi zo. Hopelijk is ie dan gauw weg. Ik zie dat Louis en de andere agent onze kant weer op komen, en Louis kijkt me wat raar aan. Met zo'n blik van 'waarom heb je dit gedaan'. Zelf weet ik ook niet precies waarom ik het deed, het was door mijn woede op dat moment. Of woede? Ik was niet boos, ik was teleurgesteld, in mezelf. "Momentje, mag ik haar heel even spreken?" Vraagt Louis aan de agenten, die knikken. Louis pakt me bij mijn arm vast en duwt me wat naar achteren. "Babe, waarom heb je dit in godsnaam gedaan?" Fluistert-schreeuwt hij. Ik voel dat ik rood word wanneer hij "babe" zei, en Louis grijnst. "Ik-" Ik zucht. "Ik weet het niet oke?! Ik was mezelf niet toen." Fluister ik terug naar Louis. Opeens drukt hij zijn lippen op de mijne.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.