FanFic.nl

De 80e Hongerspelen

1

[/i]"Vandaag is de boete"[i], is het eerste waar ik aan denk als ik wakker word. Ik heb niet veel te vrezen: ik ben een meisje van 13 uit District 2. Mijn naam zit 1 keer in de pot. Maar sinds de 75e hongerspelen is er iets veranderd.
Er zijn geen Beroepstributen meer, sinds de Grote Oorlog hebben de bewoners van mijn District ingezien dat er meer is in het leven dan de Spelen winnen. Toen waren de Spelen afgeschaft, voor even, tot Katniss, Peeta, Johanna & Haymitch Abernathy ze weer invoerden.
Katniss & Peeta waren mijn voorbeelden, mijn helden. Tot ze deze beslissing namen. Aan de ene kant begrijp ik het wel: Katniss wil iemand laten boeten voor het feit dat haar zusje en andere dierbaren gestorven zijn. Maar van Peeta had ik dit nooit verwacht, ik dacht dat hij haar ging kunnen overhalen om het niet te doen. Misschien zijn ze ook niet zo verliefd als ze op tv lijken, misschien is het allemaal maar een toneelstuk. Langs de ene kant ben ik boos op hun beiden, maar anderzijds niet want als zij er niet waren dan leefde Snow misschien nog of was Coin het hoofd van Panem. Niet dat het nu veel beter is. We zijn een democratie dus moeten we ieder jaar stemmen in het gemeentehuis. In de tijd voor de verkiezingen komen de politiekers je overtuigen om voor hun te stemmen en dan beloven ze mooie dingen, maar uiteindelijk blijft alles zoals het is.

"Esmeralda, Dirk, May, opstsaan!"
Uit het bed naast mij hoor ik een geeuw en een grom. Aan de andere kant hoor ik de bezorgde stem van Esmeralda die me bezorgd aankijkt. Ze strijkt een pluk haar die voor mijn gezicht hing achter mijn oor.
Ze zegt: "Het komt allemaal goed hoor. Maak je geen zorgen."
Esmee is de beste zus die je je kunt inbeelden: ze is 17 jaar oud en ze zorgde altijd goed voor mij. Mijn moeder doet ook haar best, maar ik heb niet zo'n band met haar.

Als ik mijn boete-kledij aanheb en Esmee mijn haar in een knot heeft gedraaid, zijn we klaar om te vertrekken. Hoe dichter we bij het plein komen, hoe meer schrik ik krijg.
De namen van mij, Esmee & Dirk zitten elk één keer in de pot maar als je in District 2 woont maakt dat niet veel uit. De meeste kinderen hun naam zit er één, maximum twee keer in. Nu er geen vrijwilligers meer zijn is de boete een hel voor ieder kind.

Na een lange en saaie speech over de Donkere Dagen en nog een nieuwe speech over de Grote Oorlog is het eindelijk zover.
"Zoals altijd: dames eerst!", zegt Meffie Kluff, een vrouw met pistachegroen haar en een kanariegeel broekpak aan.
Haar hand grabbelt in de bak en dan schreeuwt ze voor heel de menigte:
"Irene Goldheart."

Een meisje van 15 (schat ik) strompelt naar het podium. Ze is redelijk breed gebouwd en ze wordt helemaal rood.

"Nu voor de jongens!", zegt de overenthousiaste Meffie Kluff.
En dan gebeurde er iets wat ik niet had durven dromen, nog erger dan als ik naar de Spelen zou moeten. De naam "Dirk Eaton" werd uit de pot getrokken...

Reacties:

Redhead zei op 18 juni 2015 - 19:24:
WWow. Oke. Cool.