Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » De Hongerspelen » De 80e Hongerspelen » 2

De 80e Hongerspelen

31 okt 2014 - 12:26

238

1

297



2

Dit is even een mini-hoofdstukkie, mijn inspiratie was even op en ik vond het beter op dat punt te eindigen dan heel de tijd rond te pot de draaien met mijn verhaal. Als je meeleest, laat je dat dan even weten?

Vroeger had ik veel lol met Dirk. We voetbalden samen, speelden op het speelplein, vertelden moppen,... Maar de laatste jaren is die band meer en meer verwaterd doordat Dirk een man werd. Hij moest niks meer van me weten en dus begonnen we elkaar een soort van "te negeren".
Maar als ik hem daar zo zie staan, naast Irene op het podium, zie ik in hem weer het jongetje van vroeger die zich ontfermde over een vogeltje dat tegen het raam vloog of die al huilend bij mama kwam voor zijn geschaafde knie.

Als ik met Dirk in één ruimte ben vlieg ik hem om de hals.
Ik weet dat het niet nodig is hem moed in te spreken maar ik doe het
toch: "Dirk, ik wéét dat je dit kan, je kan dit spel winnen."
Hij kijkt me aan met een blik van wat-vertel-je-nu-weer.
"Je kan logisch nadenken in noodsituaties en je kan goed klimmen."
"May, laat me even alleen met Dirk."
Ik weet dat haar band met hem veel closer is dan die van mij dus dat doe ik dan maar.
Ik dacht dat het ergste dat me kon gebeuren was dat ik getrokken werd voor de Hongerspelen. Ik hield er geen rekening mee dat het ergers is voor mij als mijn familie moest gaan. Als ik sterf kan de rest wel overleven, maar zonder mijn zus of broer zou het nooit kloppen. Ik begin zachtjes te huilen en val in die houding in slaap...


Reacties:


Mirabel
Mirabel zei op 10 nov 2014 - 17:11:
Genius <3
Je kan trouwens ook om iets langere hoofdstukken te maken stukken doorspoelen, zoals dit:

Als ik sterf kan de rest wel overleven, maar zonder mijn zus of broer zou het nooit kloppen. Ik begin zachtjes te huilen en val in die houding in slaap...

*

Het was stil aan tafel. Niemand had zin om te praten. Niemand had zin om een gesprek te voeren zonder de bemoeiende stem van Dirk erin. Langzaam kauwde ik op een stukje oud brood en tikte ik nerveus met mijn schoenen op de grond. Mijn moeder wierp me een geërgerde blik toe, en ik stopte onmiddellijk.

Dat was gewoon iets wat ik terplekken verzon, haha. Je schrijfstijl is geweldig, alleen die tip dus om de hoofdstukken wat langer te maken als je dat fijner vind. Ik heb op deze manier ook geen moeite om je verhalen te lezen, maar gewoon voor dit soort gevallen een tip

Er valt echt weinig te verbeteren aan je schrijfstijl! Het is erg prettig om je verhaal te lezen Misschien dat je de omgeving nog iets duidelijker zou kunnen maken, zoals dit: "Ik stap de ruimte in, en vlieg Dirk onmiddellijk om de hals. Het ruikt een beetje muffig in de kamer, en over Dirks schouder zie ik een houten vloer en een kakigroene bank."
Verder; ga zo door! Ik lees sowieso mee! Graag een meldinkje naar hier

xoxo