FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|17|

Lies
Giechelend druk ik een laatste kus op Tom z’n lippen voor hij de frontlounche uitloopt om te gaan soundchecken. Ik trek mijn topje recht, laat me op mijn rug vallen en staar verliefd naar het plafon. Denk nu niet dat Tom en ik iets gedaan hebben, daar ben ik nog lang niet aan toe. Tom had gewoon zijn handen onder mijn topje op mijn rug gelegd en er is verder echt niks uitgevlogen, om het zo te zeggen. Ook al zijn we een paar keer gestoord door verschillende mensen, was het echt wel leuk, zo met z’n tweetjes. Ik ben echt nog nooit zo verliefd geweest. Nu kan ik echt genieten van mijn verliefdheid. Toen ik met Felix was, was mijn verliefdheid eerder een marteling. Ik was de enige die moeite deed om ons samen te houden. Ik deed het meer voor Zelia dan voor mezelf. Ik wou gewoon dat Zelia een vader had. Felix die ging maar door met feesten. Elke avond vond je hem wel op 1 of andere fuif en ik zat daar thuis, op mijn kamer, en probeerde hem de hele tijd te bellen. Waarschijnlijk stond hij dan met 1 of ander meisje te zoenen en trok hij zich niks aan van zijn vriendin die hem probeerde te bereiken.
Ik rol van de bank af, de frontlounche uit, de trap af naar beneden en de bus uit. Een paar meter verder staan een tiental gillende meisjes. Sommige roepen dingen naar me maar ik probeer me er niks van aan te trekken. En dat lukt ook vrij goed. Ik loop naar binnen en ga gewoon op de muziek af. Ik kom net in de hal aan als mijn GSM begint te trillen. “Sorry!”� roep ik naar de mensen die me kwaad aankijken en neem mijn GSM op. “Ja?”� “Lies?”� Marie. Zij zorgt nu voor Zelia maar lang zal ze dat niet meer doen. Ik ga Zelia daar weghalen en het liefst zo snel mogelijk. “Marie, wat is er? Er is toch niks met Zelia?”� vraag ik bezorgd. “Nee, tuurlijk niet maar het is gewoon fantastisch!”� “Wahaat?!”� roep ik ongeduldig. “Zelia! Ze heeft voor de eerste keer mama gezegd.”� Geschrokken laat ik mijn GSM vallen en zak neer op de grond. Ik had altijd gehoopt dat ze het zou zeggen wanneer ik erbij ben. “Lies?”� Ik voel een paar armen om me heen. “Lies, wat is er?”� Het is Gustav, de schat. Hij ziet dat er iets met me is. “Het is Zelia.”� snik ik zachtjes. “Ze heeft voor de eerste keer mama gezegd.”�
Tom
Geschrokken kijk ik naar Lies die plots haar GSM laat vallen en snikkend neerzakt op de grond. Versteend kijk ik naar het tafereel dat zich voor het podium afspeelt. Ik kan niks doen, mijn gitaar laat ik bijna uit mijn handen vallen. Gustav loopt naar Lies toe, neemt haar in zijn armen en vraagt wat er scheelt. Ik hoor niet wat ze antwoordt en of ze wel antwoordt, alles rondom me wordt wazig. Er is iets ergs met Lies, blijft het door mijn hoofd galmen. “Tom?”� Een hand op mijn schouder. Ik schrik op en laat mijn gitaar nu echt bijna vallen. “Rustig, man. Wat scheelt er?”� vraagt Bill en kijkt me ongerust aan. “Wat er scheelt?!”� roep ik waardoor mijn stem overslaat. “Lies ligt daar op de grond en jij vraagt wat er scheelt?!”� “Tom, doe nu eens rustig. Er is niks erg met Lies.”� probeert Bill me gerust te stellen. “Er was alleen iets met een zekere Zelia.”� “Wat?”� Ik duw mijn gitaar in Bill zijn handen, spring van het podium en loop naar Lies toe. Hopelijk is er niks erg met Zelia. Lies is dan wel in orde maar als er iets met Zelia is, flipt Lies gewoon. “Lies, wat is er met Zelia?”� Ik kniel naast haar neer maar word al snel weggeduwd door Gustav. “Laat haar gerust! Jij weet niet eens wie Zelia is.”� “Gustav.”� Lies legt een hand op zijn schouder om hem rustig te krijgen, wat niet echt helpt. “Nee, Lies. Tom heeft niks te maken met Zelia. Hij moet zich er niet mee bemoeien.”� Oké, dat ging te ver. Ik weet wel degelijk wie Zelia is en ik bekommer me echt wel om haar. Daar heeft Gustav niet over te oordelen. Kwaad sta ik op, draai me om en loop weg. Ik hoor dat Lies nog allemaal dingen naar me roept maar ik draai me niet terug om. Lies is ondertussen tegen Gustav beginnen roepen en die laatste roept even kwaad terug. Fijn, nu ben ik het onderwerp van hun ruzie. Kan het nog beter?
Lies
“Gustav, Tom weet wel wie Zelia is! Jij moet niet oordelen over aan wie ik het vertel en aan wie wel! Ze is mijn dochter, niet de jouwe!”� Woedend sta ik op en wil weglopen. “Lies, je mocht Tom niet vertellen wie Zelia is!”� roept Gustav geschrokken. “Eenmaal hij haar ontmoet heeft, zal hij je achterlaten! Wil jij dat? Dat je een alleenstaande moeder wordt? Je kunt kiezen, ofwel wordt je een alleenstaande moeder, ofwel heb je mij als steun.”� “Gustav, Zelia heeft recht op een vader!”� Ik krijg tranen in mijn ogen door deze ruzie maar ik wil niet dat iemand ze ziet. Ik wil niet dat ze denken dat ik zwak ben. “Denk jij dat Tom de perfecte vader is voor Zelia? Een vader die elke avond een ander meisje neukt?”� Oké, die was erover. Tom en ik zijn al bijna een maand samen en hij heeft nog niet eens naar een ander meisje gekeken. Niet omdat ik het vroeg want dat heb ik echt niet gedaan. Tom mag van mij met zijn fans omgaan zoals hij dat vroeger deed, alleen moet hij er niet mee in bed belanden.
Hijgend van woede loop ik op Gustav af, geef hem een mep in zijn gezicht en loop weg. “Lies, ik stuur je terug naar Duitsland! Daar mag je zeker van zijn!”� Dat is het laatste dat ik nog hoor en eigenlijk wou ik het niet horen.

Reacties: