FanFic.nl

Schrijfwedstrijd.

De kroonluchter

Het was tien voor drie 's nachts. Lily stond in de slecht verlichtte zitkamer. Enkele lichten brandde, maar niet fel genoeg om de hele kamer te verlichten.
Ze stond in het verlichtte deel van de kamer. Haar ogen waren dik en rood van het huilen. Ze had heel lang al niet meer gehuild. De laatste keer dat ze zich kon herinneren was een paar maanden geleden. Nog geen jaar, maar zeker zes maanden. Het was raar om weer te huilen, maar aan de andere kant ook heel fijn. Het was alsof alle stres uit haar lichaam verdwenen was. Het was alsof het nu alleen nog maar moest gebeuren. Alsof het niks meer uitmaakte voor haar. Ze had enorm gehuild, dat voelde goed, maar nu moest het gebeuren. Ze ging toch dood. Of zij het nou deed of dat de kanker het nou deed. Ze ging dood. Dat stond vast.
Na enkele seconden naar de kroonluchten gestaard te hebben zuchtte ze diep en liep ze naar het zit gedeelte. Op het bijzettafeltje stonden drie dringen. Een pot, een kwast, en een zwart touw. Ze maakte de pot open, een donkere substantie werd zichtbaar. Lily ging ervan uit dat het zwarte verf was. Dat was wat ze haar verteld hadden althans. Het maakte haar ook niet uit.
Ze pakte de kwast en doopte hem in de pot. Het gebonk in haar hoofd was extra hard. De steken waren extra pijnlijk. Ze negeerde het en plaatste de kwast op haar arm. Stukje voor stukje begon ze zichzelf in te smeren. Het was ook zoiets stoms. Maar het werd haar zo verteld, dus moest ze het zo doen.
Na vijf minuten was ze volledig zwart. Op en paar plekjes na, maar dat zou iemand anders wel doen. Daar was ze zeker van.
Ze pakte het touw en wou naar de kroonluchter toe lopen toen ze merkte dat er niks stond waar ze op kon staan. Ze keek de kamer rond en besloot een van de fauteuils te gebruiken. Ze zuchtte opgelucht toen ze geen geluid hoorde nadat ze tegen een van de stoelen geduwd had. Ze duwde hem verder tot hij onder de kroonluchter stond en ging erop staan. Ze bond het touw eerst vast aan de kroonluchter voordat ze hem om haar nek knoopte.
Ze ging op de rand van de stoel staan en sloot haar ogen. Het was nu niet meer beangstigend. Het was doodeng. Maar het was nu of nooit. Ze kneep haar ogen dicht en stapte van de stoel af.
Haar ogen sperde gelijk weer open en haar longen zochten wanhopig naar adem. Na een aantal minuten stopte deze met zoeken. En om precies drie uur 's nachts hing Lily levenloos aan de kroonluchter midden in de kamer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.