FanFic.nl

I Thought we were friends

hoofdstuk 2

Ik zat nog steeds uit het raam te kijken ondertussen was het harder aan sneeuwen. De witte vlokjes dwarrelen langzaam naar beneden waar het een mooi wit tapijt vormt op de grond.
Het is ijskoud op mijn kamer Helena zet de kachel hier nooit aan want dat zou energie verspilling zijn volgens haar.
Het enige wat ik in mijn kamer had is een dunne deken, wat warme kleren en mijn bed en natuurlijk mijn boeken, daar verdoe ik mijn tijd mee want meestal als ik uit school kom ga ik gelijk naar boven om mijn huiswerk te maken en dan lees ik tot het avondeten, als ik geroepen word tenminste en ze zin hebben om me wat te geven.
wat vandaag zeker het geval is, daarvoor ben ik te erg uitgevallen tegen Helena mijn moeder. Als ik er dan om zou vragen zou ik het toch niet krijgen en zouden ze me slaan.
er glijd een eenzame traan over mijn wang, snel veeg ik hem weg, ik mag niet huilen dan lijk ik zwak en als je zwak bent wordt het alleen maar erger. Zouden ze nog wel eens aan me denken? Vast niet dan hadden ze al wel contact met me opgenomen. Zag ik ze nog maar een keer dan had ik mijn vraag kunnen stellen en daarna zou ik ze nooit weer hoeven zien.
Ik mis ze wel dat klinkt misschien raar maar ze waren mijn enige vrienden. de enige die aardig waren op school waar ik altijd naar onze afspraakjes uiteek, dan kon ik alles o me heen even vergeten en gewoon lol hebben Nou dat er niet meer was heb ik niks meer.
Ze zijn nog nooit bij me thuis geweest dat wou ik niet, ze weten ook niks over mijn thuis situatie.
Ineens hoor ik geroep komen vanaf beneden heel voorzichtig op de toppen van mijn tenen loop ik nar de deur en draai ik hem van het slot af. Het is jammer dat mijn deur wat kraakt als ik hem helemaal open doe stormt mijn stiefzus Lara naar binnen.
'' Daar ben je dus, ik heb je hulp nodig'' zegt ze.
'' je hebt nooit mijn hulp nodig en nu ineens wel ? Je krijgt alles wat je wil en nu vraag je mij om hulp?'''
'' Ja inderdaad zie je hier soms iemand anders? natuurlijk wil ik jou hulp! Je moet me helpen met wat ik aan moet doen voor het concert van Mainstreet. Jij kent e het beste. Ze zijn zo knap!''
'' Tuurlijk wil ik je helpen'' zeg ik tegen mijn zin in.
'' Mooi trouwens jij moet met me mee.'' zegt ze nog gauw voor ze de deur uit loopt.
mooi wil ik haar achter na roepen maar gauw bedenk ik me. ik wil helemaal niet mee, Lara's kleren uitzoeken prima maar ik ga echt niet mee! in geen duizend jaar al kreeg ik er een miljoen euro voor.
'' kom je nog?'' zegt Lara terwijl ze weer terug komt lopen.
'' ja, ja ik kom al'' fluister ik en loop gauw achter haar aan naar haar kamer. ze maakt de deur open wat is haar kamer groot! zo ruim tenminste als je over de bezaaide vloer heen kikt. Logisch dat ze nooit iets terug kan vinden het is zo'n grootte bende hier. de kamer is groen met blauw en overal hangen poster op de muren zodat je de muur zelf niet eens ziet! Voorzichtig baan ik me een weg naar binnen zoveel mogelijk troep ontwijkend. Ik let eventjes niet op waar ik loop en voor ik het weet lig ik plat op mijn buik op de vloer.
Voorzichtig sta ik weer op zoveel mogelijk troep ontwijkend terwijl Lara lacht. Ik werp haar een vernietigende blik toe en gelijk is ze stil.
'' weet jij misschien wat ik aan moet doen?'' raagt lara nog eens en ze opend de kast.
Ik schrik me een ongeluk ze heeft een inloopkast. Ik loop de immense kast in en loop naar de jurkjes ik haal er een zwart jurkje met stippen en een strik om de middel, een uiltjes ketting en een paar zwarte ballerina's uit.
Ik loop terug de kamer in en hou het setje kleren omhoog Lara is er erg enthousiast over.
'' Nu alleen nog kleren voor jou zoeken'' zegt Lara en loopt haar kast alweer in.
'' Hoezo dit kan toch prima'' zeg ik en loop achter haar aan.
'' Nee je krijgt iets beters ik weet alleen nog niet wat. o hier is het jurkje.
Dit is wel een mooie outfit voor jou het past goed bij jou figuur en je haar alleen nog maar wat opmaken dan ben je klaar.
Ze loopt naar het tafeltje achter in haar inloop kast ze pakt wat spullen en zegt dat ik moet gaan zitten. ze maakt een vissengraadvlecht bij mij en ook een voor haarzelf snel doet ze ook nog wat mascara en oogpotlood bij me op.
'' Zo nu ben je helemaal klaar voor dat concert trouwens we zitten in de viproom.'' samen lopen we de trap af en loopt ze naar de keuken en pakt een koekje en een appel en geeft de appel aan mij. eet zegt ze verbouwereerd kijk ik haar aan maar doe toch wat ze zegt. als ik de appel op heb en zei haar koekje lopen we naar buiten waar al een taxi op ons staat te wachten.

Reacties: