FanFic.nl

I Love You || Larry Stylinson Ft. Marcel Styles.

[001] Clown

Clown

Marcel Styles

‘Komt- ie,’ Nadja gooide de bal met een enorme vaart naar mijn maagstreek. Ik dook weg en riep: ‘Strakke bal.’ Ik holde lachend achter de bal aan. De bal was naar een hoog, met gaas bespannen omheining gerold. Ik viste de basketbal uit een klein grasveldje waar prikkeldraad omheen gesponnen zat. Ik gooide hem snel terug naar Nadja. Die ving deze behendig op en probeerde 'm door de ring te gooien, dit lukte echter totaal niet. ‘Je balbeheersing is net zo goed als bij voetbal,’ grinnikte ik terwijl ik mijn bril rechtzette. 'Alsof jij het zo goed kan, Styles,' grapte mijn vriendin. De bal kwam net naast de basket en stuiterde in de sloot. ‘Nou, lekker dan.’ Nadja keek over het randje van de wal. De bal dreef in het troebele water. ‘Hoe halen we die nu terug?’ Ze keek mij vragend aan. Ik haalde mijn schouders op en keek op het oude horloge. ‘Kom op, Marcel! Jij bent de man van de ideeën.’
'Ik moet toch gaan. Tot morgen!' Ik stak glimlachend mijn hand om en Nadja slenterde weg. Even verderop hoorde ik de voetstappen en het gelach van meisjes, want -laten we eerlijk zijn- geen enkele jongen heeft zo'n lage stem. Ik keek op. ‘Daar heb je 'm!’ riep een stem in de verte. Toen ze dichterbij kwamen, zagen ik en Nadja dat de drie meisjes blauw-geel gestreepte shirts aanhadden. 'De cheerleaders,' gromde ik. ‘Hey Jennifer, ik dacht dat je naar de bios ging, of was Ice Age te eng voor jou?’ riep Nadja luid. Ik herkende de andere drie ook. Het waren Ariana, Serena en Nicky. Aan de gezichten te zien hadden ze niet veel goeds in zich. Mijn hart bonsde en ik slikte moeilijk. ‘Aan de kant, Justice. We hebben niets tegen jou.’ Jennifer duwde Nadja aan de kant. ‘Heb je me gemist, Cupcake?’ Jennifer grijnsde. Ik kon niets dan focussen op haar lippen, ze leken zacht en ik verwonderde of ze naar aardbeien en honing proefden zoals ik mijn gedachten had bedacht. ‘Kom op, doe normaal. Wij vallen niemand lastig!’ riep Nadja en keek de meisjes woedend aan. Serena stootte de bal op de grond en die kwam keihard op de mijn borstkas terecht. Ik slaakte een pijnlijke kreet.
‘Je bent op straat, dus je valt míj lastig.’ Jennifer bekeek nonchalant haar roodgelakte nagels. Nadja balde haar handen tot vuisten. ‘Je bent een trut. Een klootzak. Een verwende slet!'
‘Hou je bek,' grinnikte Jennifer, die dit spel blijkbaar erg humoristisch vond. Alle vier deden ze een paar stappen naar voren. Ik keek naar de felle zon die laag aan de hemel stond. Ik voelde een paar tellen later een harde vuist in m'n buik. Een schreeuw van pijn verliet mijn mond. ‘Stoppen!’ riep Nadja uit. ‘Zie je niet dat je hem pijn doet?’ Maar Ariana haalde voor de tweede keer uit en Jennifer lachte, iets wat onwijs schattig was. Ik gooide de basketbal keihard naar Serena, maar die ontweek hem behendig.
Jennifer kwam gevaarlijk dicht bij mijn oor en streek mijn losse haren naar achteren, wat mij kippenvel bezorgde. Ze beet op haar lip en ik had mijn lippen zo op de hare gedrukt als ik niet wakker geschud werd door een harde klap op mijn wang. Jennifer likte rondom haar lippen. ‘Wat willen jullie nu?’ vroeg Nadja spottend.
‘Wie vroeg jou wat?’ Nicky hield Nadja stevig beet. ‘Gaan jullie bewijzen dat jullie met z’n vieren iemand in elkaar kunnen slaan? Stelletje lafaards.’ Serena schopte tegen mijn neus en ik toen ik het gekraak van botten hoorde, wist ik dat het de mijne waren. Pijnscheuten trokken door mijn lichaam en ik piepte angstig.
'Omdat je mijn Cupcake bent,' glimlachte Jennifer, haar stem doordruipend van sarcasme. Nog nooit hadden ze me zoveel pijn gedaan. Kreunend van de pijn probeerde ik op te staan, maar mijn handen konden het gewicht van mijn lichaam niet optillen. ‘Laat Marcel met rust!’ Schreeuwde Nadja met overslaande stem.
‘Wil het nou nog niet doordringen in die lelijke kop van je, joh?’ Nadja was ziedend, te zien aan haar vuurrode gezicht. Ariana lette niet op haar woorden en haalde uit zo hard ze kon. Happend naar adem viel ik op mijn knieën. Daarna viel ik neer op de grond. Mijn voeten deden verschrikkelijk pijn en een dun straaltje bloed sijpelde langs mijn oog naar beneden.
‘We moeten hier weg, straks worden we gezien,’ beval Jennifer de rest.
'Tot morgen, Cupcake.' Ze knipoogde -haast flirterig. Lachend spurtten ze uit het kleine basketbalveldje en na een paar minuten waren ze uit het zicht verdwenen. Nadja liep hijgend naar mij toe, terwijl ik daar stil lag in de koude avondbries.

Het was al donker toen ik thuis kwam. Ik gooide mijn rugtas in de hoek van de keuken en liep naar de woonkamer. De tv stond oorverdovend luid en mijn tweelingbroer Harry lag op de bank. Ik moest schreeuwen toen ik vroeg of Harry de tv wat zachter zette. ‘Ben je al de hele dag aan het tv kijken?’ Ik wreef in m’n ogen die verschrikkelijk pijn deden. ‘Hm-mmm,' zei Harry zonder een oog van het beeldscherm af te halen. ‘Heb je ook al gegeten?’ Mijn blik dwaalde af naar een literfles cola en een zak chips. ‘Hm-mmm.’ Ik schudde mijn hoofd en liep naar de koelkast. Waar waren de hamburgers? Ik zocht met mijn ogen en vond ze uiteindelijk naast de flesjes alchoholvrij bier. Ik had geen zin om opgewarmd vlees te eten, maar dwong om te eten. Dit smaakte naar rubber, vond ik terwijl ik een hamburger in tweeën sneed. Na het magere avondeten liep ik naar mijn kamer waar ik me doodmoe op mijn bed liet vallen. In de spiegel herkende ik mezelf niet. Ik leek op een ander. Rondom mijn ogen was het blauw, maar mijn wangen waren wit met kleine blosjes. Mijn voorhoofd daarintegen was normaal, maar mijn slapen waren rood. Zuchtend deed ik mijn pyjama-shirt aan en viel in een onrustige slaap.

Reacties: