FanFic.nl

Zuchtend kijk ik naar mijn computerscherm, ik raak hem aan, daar waar die foto van jouw staat. Wou dat ik je echt kon aanraken, jouw voelen. Dat is waarvan ik elke nacht droom, gewoon daar bij jouw zijn, niet in gedachten meer, maar echt daar bij jouw zijn. Ik wil niet meer dromen, ik word het dromen een beetje zat. Zuchtend haal ik mijn hand van jouw foto. Ik hou van je dat schrijf je zoveel, en ik zeg dan ik hou meer van jouw terug. Ik wil het gewoon tegen je zeggen zonder dat ik een computer, gsm of iets anders nodig heb, gewoon recht voor je staan en zeggen dat ik van je hou en dan zeg jij terug ik hou meer van jouw. Dan word het een stilte, een stilte die ik liever echt heb, niet zo. Stilte terwijl ik voor jouw sta, waarbij ik kan zien dat het geen akelige stilte is maar een stilte van geluk. Een stilte die zo veel meer zegt dan een gewone stilte op het computerscherm waar het gewoon wit blijft, en het stopt bij ik hou meer van jouw. En dan komt er een hug tevoorschijn en geef ik je er eentje terug. Weer gaat het niet zoals ik het wil, ik wil jouw knuffelen zonder die verdomde computer, gewoon knuffelen , jouw echt knuffelen, misschien wel minuten lang. En dan vraag ik me ook steeds af, zou je me terug knuffelen, zou je me wegduwen, of zou je gewoon stil staan?

Dan ga je offline, na uitgebreid dag gezegd te hebben, en dan mis ik je alweer, die paar uur per dag zijn niet genoeg, als het zou kunnen zou ik heel de dag bij je willen zijn. Nooit van je zijde wijken, er altijd voor je zijn, dat is wat ik wil. Ik geef er niet om als mensen zeggen dat ik geen leven heb, want ik weet dat ik die wel heb, ik heb een leven, een leven voor jouw. Ik geef er niet om als mensen me uitlachen als ik zeg dat jij mijn beste vriendin bent, want ik weet beter, ze weten niet wat ik voel voor jouw, het is zoals magie, een magie die niet te beschrijven is. Het lijkt alsof God het zo wilt, ik dank God voor dat, elke dag weer, maar ik haat God ook omdat het toch niet allemaal perfect is. Zou God nog iets in petto hebben voor ons, ik hoop het. En tot die dag komt zal ik blijven hopen en blijven dromen, tot dat wij perfect zijn.

En dan kom ik tot een conclusie, die me soms wel een beetje afschrikt, maar ook een conclusie die me opvrolijkt. Een conclusie die voor altijd zal blijven en nooit weg zal gaan, en die conclusie luid: Ik denk dat ik van je hou.