FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 29

Chapter 29

Kyle ijsbeerde door de leerlingenkamer heen, gevolgd door de ogen van elke aanwezige. Het was niet bepaald geheim gebleven wat er was gebeurd op Zweinsveld tussen hem en zijn vader. Niemand kon uberhaupt een geheim houden op deze school. Hoe erg de starende blikken hem ook irriteerde hij reageerde er niet op. Dane had het al eens geprobeerd door te gaan dreigen dat hij iedereen die Kyle ook maar aankeek meteen een vervloeking naar zijn hoofd zou krijgen maar dat had ook niet gewerkt dan zou Dane namelijk bijna iedere leerling moeten vervloeken. Amber tikte ongeduldig met haar nagels op het boek dat op haar schoot lag en keek naar de klok. Het zou niet heel lang meer duren voor Anderling de leerlingenkamer in zou komen om Kyle op te halen. Remus was die ochtend al vroeg terug op school geweest maar schijnbaar had Christina hem met veel geweld mee moeten slepen naar Madame Plijster om te checken of hij oké was en geen verwondingen had of iets. Dane volgde zijn broertje ook met zijn ogen en had een diepe frons in zijn voorhoofd. Hij maakte zich niet zozeer druk om wat er gezegd zou worden maar hij maakte zich wel druk over wat voor impact het zou hebben op zijn broertje en Remus. Luthien was niet meer te zien geweest na het hele gebeuren die zat nu waarschijnlijk aan Sirius vastgeplakt en het leek hen niet dat ze Sirius nog snel uit het oog zou verliezen tot grote ergernis van Severus die het er nog steeds niet mee eens was maar wel doorhad dat het totaal geen nut had om ertegen te blijven vechten. Als Luthien namelijk eenmaal iets in haar hoofd had was het zo goed als onmogelijk om het eruit te praten en nu had ze Sirius in haar hoofd. Kyle draaide zich met een ruk om toen hij het portretgat open hoorde gaan. In plaats van Anderling stond Remus daar die hem aankeek en wenkte dat hij mee moest komen. Kyle liep erheen zonder een woord te zeggen en voelde de starende blikken van elke aanwezige in zijn rug. Remus liet hem voorgaan en wierp een blik in de leerlingenkamer. Kyle zag niet wat voor effect de blik van Remus had en hij wilde het ook eigenlijk niet weten. Hij liep gewoon door en draaide zich pas om toen hij zeker wist dat het portretgat dicht was en Remus achter hem liep. “Gaan we naar het kantoor van Professor Anderling ?” vroeg Kyle toen maar na een lange stilte waarin ze eigenlijk gewoon de trap afliepen. “Nee. Mijn kantoor. Je moeder, Anderling, Sirius en Severus zijn er ook.” Het klonk alsof Remus heel veel moeite had met normaal blijven praten en Kyle keek voorzichtig op naar zijn vader die strak voor zich uit staarde en snel doorliep. Kyle was lang maar hij moest behoorlijke passen zetten om zijn vader bij te houden “Zonder Luthien? Ik had verwacht dat ze hem niet meer met rust zou laten eigenlijk.” hoe erg Kyle ook probeerde het humeur van zijn vader en zijn eigen humeur een beetje te verlichten scheen het niet erg het gewenste effect te hebben. Remus haalde enkel zijn schouders op en bleef stug doorlopen tot ze bij zijn kantoor aankwamen. Kyle hoorde de stemmen van Severus en Melian vanachter de deur en wederom keek hij op naar zijn vader die op hem neer keek met een bedachtzame blik op zijn gezicht “Anderling heeft al het een en ander uitgelegd toch?” zei Remus langzaam. Kyle knikte “Ja, ze eh, zei iets over dat we een of andere magische link hebben. Ze wist er zelf ook niet veel vanaf verder. Behalve dat het zeldzaam is.” Remus knikte “Klopt. Er zit echter meer achter. Ik weet er het fijne niet van maar ik weet wel wat er kan gebeuren en wat de mogelijkheden zijn. Er is niets tegen te doen, het is zo dusdanig zeldzaam dat niemand er nog iets op tegen gevonden heeft.” “Ik wil ook niet dat er iets aan te doen valt. Pa, kan je, je alles nog herinneren?” vroeg hij zacht zodat niemand in het kantoor hen kon horen. Remus knikte enkel “Ja ik herinner me alles nog. Ook hoe ik bijna je moeder had aangevallen als jij niet tussenbeide was gekomen, of jou en je broer bijna omver heb geworpen, Sirius heb verwond...” Kyle schudde zijn hoofd “Je weet best dat ik dat niet bedoel.” “Ook dat kan ik me herinneren Kyle. Laten we naar binnen gaan voor je moeder een derde rolberoerte krijgt deze ochtend.” en voor Kyle hem tegen kon houden of zijn mond open kon doen had Remus de deur van zijn kantoor al open gedaan en liep hij al naar binnen. Kyle volgde met een chagrijnig gezicht omdat hij niet meer uit zijn vader had gekregen voor ze naar binnen waren gekomen maar hij zou nu alsnog wel alles te horen krijgen. Hij wilde alleen niet dat zijn moeder een of andere paniek aanval zou krijgen of ineens op hete kolen om hem heen ging lopen omdat ze bang was dat hij een of andere uitbarsting zou krijgen zoals Dane en Amber de afgelopen anderhalve dag hadden gedaan. Hij wist nog niet eens precies wat er nou gebeurd was en hoe het nu precies zat dus waarom iedereen zo gestresst was, was een raadsel.
Severus stond met zijn rug tegen de muur en zijn armen over elkaar heen geslagen rond te kijken alsof het hem allemaal zeer weinig kon schelen en Kyle had het vermoeden dat het hem inderdaad zeer weinig kon schelen, Sirius zat rondjes te draaien op Remus zijn bureaustoel met behulp van zijn toverstok en stopte abrupt toen Remus en Kyle binnen kwamen. Anderling had zich, naar Kyles vermoedens, niet eens verroerd vanaf het moment dat ze het kantoor binnen was gelopen. Ze stond rechtop, handen in elkaar gevouwen voor haar lichaam recht voor zich uit te kijken. Dat was het enige wat Kyle verder kon zien gezien hij werd gewurgd door zijn moeder die hem zo stevig omhelsde dat hij amper kon ademen. “Mam-” Melian liet hem abrupt los en keek hem bezorgd aan “Gaat alles goed met je?” vroeg ze benauwd. Kyle trok een wenkbrauw op “Waarom zou het niet goed met me gaan?” vroeg hij droogjes. Severus snoof schamper “Je moeder was bang dat je het niet zou kunnen hendelen.” zei hij droogjes terwijl hij zich afzette van de muur en naast zijn zus ging staan. Kyle trok nu beiden wenkbrauwen op en keek naar zijn moeder “Goh bedankt voor het vertrouwen ma.” gromde hij en hij liep om haar heen naar het bureau waar hij op ging zitten en naar Sirius keek “Waar is Luthien?” vroeg hij droogjes en Sirius haalde zijn schouders op “Ze ratelde iets over Revius en Chanelle en verdween min of meer zonder verdere uitleg.” Kyle grijnsde “Arme Revius.” wetende dat Luthien hem waarschijnlijk helemaal uit zou horen. “of arme Chanelle. Het ligt eraan wie ze als eerste tegenkomt.” zei Sirius met een duivelse grijns op zijn gezicht waaruit bleek dat hij niet in het minste ook maar enige medelijden had met de twee tortelduifjes. Kyle grinnikte even maar zijn blik viel op zijn vader die alles behalve geamusseerd leek en er stijfjes bijstond. Hij zuchtte even “Goed. Vertel. Ik word er een beetje moe van dat iedereen zo gespannen en stijf doet om me heen.” Remus probeerde, zonder succes, een flauwe glimlach te onderdrukken maar kwam toen terzake.

De uitleg van Remus was kort maar krachtig geweest. Het kwam erop neer dat die link die hij en Kyle hadden niet verbroken kon worden, iets waar Kyle geen problemen mee scheen te hebben, maar dat het niet alleen was dat hij wolven ogen kreeg tijdens een volle maan. Het was zelfs mogelijk dat Kyle op een gegeven moment zelfs in een wolf kon veranderen wanneer hij maar wilde. Remus had er een tijd lang onderzoek naar gedaan toen hij net van school zelf af was en Melian zwanger was geweest van Dane om te kijken wat er precies kon gebeuren met de kinderen van een weerwolf. Ze zouden of zelf weerwolf kunnen worden, of deels weerwolf, en in de zeldzame gevallen een vormveranderaar (shapeshifter). Niet hetzelfde als een Faunaat, een faunaat kiest ervoor om zichzelf in een dier te veranderen door bezweringen en heel lang oefenen zoals Sirius, James en Peter hadden gedaan toen ze 15 waren. Een Shapeshifter hoefde geen bezweringen of ingewikkelde spreuken uit te spreken, het zit in zijn bloed. Kyle was dus een van die zeldzame gevallen. En omdat Remus een weerwolf is, zou het mogelijk kunnen zijn dat Kyle in een wolf kan veranderen wat niet alleen gelimiteerd is tot de volle maan en waarschijnlijk zouden Kyle’s transformaties ook niet zo pijnlijk zijn als die van Remus. Kyle was een hele lange tijd stil geweest na die uitleg en had fronsend naar de grond gestaard voor hij uiteindelijk op had gekeken naar zijn vader en hem ervan had verzekerd dat dat een stuk stoerder was dan hij had verwacht en het hem niet uitmaakte en er niets zou veranderen. Remus was het daar niet mee eens geweest maar hij had niets gezegd. Melian had inderdaad zoals Remus had verwacht een rolberoerte gehad en Kyle direct omhelst en gezegd dat ze van hem hield wat hij ook was en Kyle had met zijn ogen gerold en zich los gemaakt van zijn moeder met de mededeling dat hij geen klein kind meer was en dat zijn moeder eens moest ophouden met dat overbezorgde gedoe, iets waar Remus het mee eens was maar hij wist dat Mel zich sowieso 10x drukker maakte om alles dan dat een gemiddeld mens deed dus hij dacht er niet teveel bij na. Severus had doorgekregen dat hij geen extra wolfswortel drank zou hoeven maken en was direct na de uitleg verdwenen op zoek naar Christina & Andersling had enkel gezegd dat als Kyle tegen problemen aan liep dat hij naar haar toe kon komen. Kyle had hen allemaal verzekerd dat dat waarschijnlijk niet nodig zou zijn en was op zijn gemak weggelopen met Anderling nog druk napratend over het hele vormveranderaar gebeuren. Anderling had er nog geen ervaring mee. Ze had erover gehoord maar nog nooit iemand gezien die het was dus Kyle was nu haar nieuwe projectje. Remus was nu alleen in het kantoor met Sirius en Melian. “Denk je dat hij het echt niet erg vind?” vroeg Melian toen de stemmen van Anderling en Kyle niet meer te horen waren. “Ik denk dat het hem helemaal niets uit maakt zolang iedereen maar gewoon normaal tegen hem doet en niet op hete kolen om hem heen gaat lopen. We weten nog niet eens of hij in een wolf kan veranderen.” zei Sirius die overeind kwam “Persoonlijk denk ik dat hij zich drukker maakt over hoe Remus zich hierover voelt dan hoe hij er zelf over denkt.” Remus keek naar zijn beste vriend en gromde waarna hij zonder een woord te zeggen langs zijn beste vriend heen liep zijn persoonlijke vertrek in ging en de deur achter hem met een klap sloot.
Melian en Sirius keken elkaar aan met dezelfde bezorgde blik “Misschien moeten we hem maar met rust laten even.” zei Sirius tegen Mel die het daar duidelijk niet mee eens was maar zij kon moelijk achter Remus aanlopen en zeggen dat het niet zijn schuld was en dat hij zich niet zo druk moest maken zou het niet helpen. Zij was wel de laatste persoon die nu Remus kon helpen.

Sirius liep op zijn gemakje terug naar het kantoor van Christina waar hij nu zou verblijven tot de vakantie, het had weinig zin om terug te gaan naar Grimboudplein nu iedereen wist dat hij en Luthien een relatie hadden en gezien Christina haar prive slaapkamer niet gebruikte kon hij er gebruik van maken. In het kantoor aangekomen dook Sirius de badkamer in en sprong snel onder de douche. Hij wist niet hoelang het zou duren voor Luthien haar hoofd weer zou laten zien en gezien Sirius het douchen had gemsit toen hij in coma lag had hij besloten elke dag minimaal 2 keer te douchen. 1 keer met Luthien (of 2 ligt eraan of ze toevallig bij hem is) en dan nog een keer gewoon omdat het kan. Dat was toch wel zijn mentaliteit voor bijna alles. Hij deed iets omdat het gewoon kon meer redenen voor zijn acties hoefde hij ook niet te hebben. Behalve dan voor wat hij van plan was. Hij had er lang over nagedacht. Het was niet zo dat hij nu spontaan iets ging doen waar hij niet over na had gedacht al was dat normaal gesproken zijn ding. Dit moest hij voorzichtig aanpakken. Ver uit de buurt van Severus anders zou hij binnen no-time weer in het Holisto liggen. Sirius was zo in gedachten verzonken dat hij niet hoorde dat Luthien de slaapkamer in was gekomen en hij had pas door dat ze er was toen er hard op de deur werd geklopt “Sirius! Ik hoorde net dat Pap terug is wat betekend dat je weet wat er met Kyle is ! Vertel op!” Sirius grijnsde “Uhm voor het geval mevrouwtje ongeduld het niet doorhad, ik ben aan het douchen. Geef me een momentje.” in plaats van te wachten zoals ieder normaal mens gedaan zou hebben deed Luthien de deur open en liep gewoon de badkamer in waarna ze op de badrand ging zitten “Je kan het me ook nu gewoon vertellen.” zei ze vrolijk. Hij kon haar niet zien maar hij wist dat ze een grijns op haar gezicht had. Sirius deed het douchegordijn een stukje opzij en stak zijn hoofd eruit om Luthien aan te kijken die inderdaad een grijns op haar gezicht had en Sirius was even zijn spraakvermogen kwijt geraakt. Luthien was hier binnen gekomen en niet met het doel om erachter te komen wat er met Kyle was ... Sirius schudde even zijn hoofd heftig waardoor de waterdruppels in het rond vlogen en hij zette de douche koud. Nope. Niet nu. Hou je hoofd koel Zwarts. Luthien schoot in de lach en het duurde een goede 10 minuten voor ze was bijgekomen en hem toen maar gezelschap kwam houden onder de douche “Je bent de vrouwelijke versie van de duivel jij!” zei Sirius die overal keek behalve naar de vrouw voor zijn neus “Wie zegt dat de duivel niet sowieso een vrouw is?” Luthien keek poeslief naar hem op en Sirius werd tegen de muur aan geduwd. “Wil je niet weten wat er met Kyle is?” vroeg hij in een poging haar af te leiden van haar missie om hem te martelen. “Jawel maar dat hoeft niet persee nu. Jij bent hier rustig aan het douchen wat betekend dat het nooit ernstig kan zijn anders was je wel bij Remus gebleven.” Sirius keek omlaag naar haar en wenste direct dat hij dat niet had gedaan. Zijn verstand ging op 0 (niet dat dat normaal al bijster hoog stond het is wel Sirius waar we het over hebben) en hij liet zich door Luthien martelen. Waar ze verdraaide goed in was.

”Verdomme, vrouw.” mompelde Sirius later toen ze beiden uitgeteld op bed lagen. Luthien grinnikte zelfingenomen en keek hem tevreden aan “Je hebt een paar weken in coma gelegen ik dacht dat je wel wat in te halen had.” zei ze vrolijk. Sirius lachte zacht en draaide zich op zijn zij om haar aan te kijken “Dus. Kyle?” vroeg hij en Luthien knikte en fronste bezorgd “Alles is toch wel goed he?” Sirius knikte “Met Kyle is alles prima. Remus daarentegen...daar ben ik nog niet over uit maar heb besloten dat ik hem beter even alleen kan laten. Hem nu proberen op te vrolijken werkt alleen maar het tegenovergestelde hij moet zelf zien dat het Kyle niets uitmaakt.” “Vertel wat er is gezegd.” Sirius vertelde snel wat Remus had verteld over Vormveranderaars en hoe Kyle had gereageerd en Luthien luisterde aandachtig en de frons in haar voorhoofd verdween naarmate Sirius dichterbij het einde van zijn uitleg kwam. “Ik had niet anders van Kyle verwacht. Hij is veel te nuchter om zich druk te maken om dat soort dingen. Zolang hij zelf geen problemen heeft met wat hij is, waarom zou iemand anders dat dan wel moeten hebben. Hij is niet gevaarlijk ofzo toch?” Sirius haalde zijn schouders op “we weten niet hoe hij is als hij daadwerkelijk in een wolf veranderd en of hij het uberhaupt kan. Het kan zijn dat hij maar een deel Vormveranderaar is en alleen de ogen heeft en een link met Remus. We kunnen nu nog niet echt iets erover zeggen.” Luthien was even stil terwijl ze het allemaal liet doordringen en erover nadacht en knikte toen “Nou als hij er geen problemen mee heeft heb ik dat ook niet. Hij is nog steeds Kyle.” Sirius knikte “Klopt. En ik denk ook niet dat dat heel snel zal veranderen.” Luthien schudde haar hoofd “No way. Nu we het over veranderingen hebben. Ik kan niet zeggen dat ik het vreselijk vind dat je de kamer van mam mag gebruiken tot de zomervakantie.” Sirius grinnikte “Je moeder gebruikt hem toch niet. Het komt mooi uit voor ons.” Luthien knikte even, stond op en begon haar kleding bij elkaar te rapen, ondertussen Sirius zijn gewaad en spullen richting zijn hoofd te gooien. “Uhm... Moeten we ergens heen?” vroeg hij met een frons terwijl hij zijn gewaad van zijn hoofd haalde waardoor zijn haar alle kanten op ging staan. Luthien schudde haar hoofd “Ik denk, dat ik terug ga naar de leerlingenkamer om Kyle te helpen met de starende blikken en jij moet naar Remus. Hij heeft je op het moment harder nodig dan ik.” Sirius kon niet zeggen dat ze daar ongelijk in had en dus kleedde ze zich aan en gingen beiden hun eigen weg na afgesproken te hebben dat Luthien na het avond eten naar hem toe zou komen. Tegen die tijd had Sirius wel misschien met hulp van Remus, alles klaargezet.

Melian tikte ongeduldig met haar nagels op haar bureau, ze was diep in gedachten verzonken en beet op haar lip waardoor het bloedde maar dat merkte ze niet eens. Ze wist dat Kyle een veel sterker karakter had dan haar en dat ze misschien wat te overdreven had gereageerd maar ze kon het niet helpen bang te zijn voor haar zoon. Niemand zou precies begrijpen wat er aan de hand was en hij werd nu al achtervolgd door starende blikken van de leerlingen. Kyle zou zich er waarschijnlijk weinig van aantrekken maar zij voelde zich er niet prettig bij dat hij het gespreksonderwerp van de week was. Buiten dat was ze bang voor haarzelf. Remus had uit niets laten blijken dat hij het haar had vergeven niet dat hij daar veel kans toe had gehad maar ze had gehoopt dat de tijd die ze apart hadden doorgebracht misschien geholpen zou hebben. Ze had hem met rust gelaten en niet meer aangedrongen en gesmeekt haar te vergeven. Ze was zich ervan bewust dat het nooit meer goed zou komen maar ze kon niet anders doen dan toch hopen op een wonder. Melian ving een glimp op van haarzelf in de weerspiegeling van het raam en zag dat haar lip behoorlijk bloedde maar deed er niet echt iets aan. Der haar wat normaal glansde en waar normaal volume in zat hing sluik over haar schouders heen en ze was lijkbleek. Ze had zich de afgelopen paar dagen ook niet goed gevoeld en ze kon nog steeds geen eten binnen houden. Remus had gezegd dat ze naar Madame Plijster moest gaan maar Melian voelde er niet veel voor om naar de ziekenzaal te gaan en misschien iets te horen waardoor alles nog ingewikkelder zou worden. Ze verborg haar hoofd in haar handen en kon de tranen niet tegen houden. Ze had verwacht dat ze geen tranen meer in zich had maar het was duidelijk dat ze zich had vergist. Er werd zacht op de deur geklopt en Severus kwam binnen zonder op antwoord van Melian te wachten. Ze keek ook pas op toen hij zijn handen op het bureau had gelegd en haar naam zei. Hij zei niets toen ze opkeek maar bekeek haar alleen kritisch “Niet lullig bedoeld Melian. Maar je ziet er vreselijk uit.” Melian snoof even “Bedankt. Iets wat elke vrouw wil horen. Ik hoop dat je dat niet tegen Christina zegt?” Severus trok een wenkbrauw op “Christina ziet er nooit vreselijk uit, die is namelijk nooit ziek. Ben je al naar de ziekenzaal geweest?” oh nog een.. Melian keek hem even dodelijk aan en Severus trok een schampere glimlach “Dat is een nee. Kom op.” “Wat? Waarheen?” “Madame Plijster.” Melian gromde met tegenzin en maakte geen aanstalte om op te staan waardoor Severus ongeduldig zuchtte en om het bureau heen liep, haar stoel naar achteren schoof en haar aankeek “Sta zelf op of ik doe het voor je.” Melian wist niet hoe snel ze van haar stoel af moest komen wat resulteerde in een duizeligheids aanval en ze haar evenwicht verloor. Severus ving haar op “Weet Lupos dat je ziek bent?” vroeg hij terwijl hij haar recht zette maar zijn hand op haar schouder hield om haar overeind te houden “Hij weet dat ik me een paar dagen geleden niet lekker voelde maar heb hem nog vrij weinig gezien... Hij zei ook al dat ik naar Madame Plijster moest.” “Normaal luisterde je naar hem.” “Ja nou dingen veranderen he.” Severus trok nu beiden wenkbrauwen op “Melian. Ik snap dat je dit niet wilt horen maar ondanks alles wat er gaande is met Lupos en Kyle moet je ook een beetje op jezelf letten. Ik heb mijn handen vol aan mijn vrouw en dochter, ik wil me ook niet druk hoeven maken om jou.” Melian lachte humorloos. “Toen Remus en ik nog samen waren hoefde je dat ook niet te doen.” Severus loodste haar mee naar de deur en ze liepen richting de ziekenzaal “Nee inderdaad omdat ik wist dat Lupos voor je zorgde.” “En nu niet meer.” Melian keek naar hem op en Severus schudde zijn hoofd “Ik had nooit verwacht dat ik dit zou zeggen maar, je kan het hem niet kwalijk nemen.” Melian was even haar spraakvermogen kwijt, ze had inderdaad nooit verwacht dat die woorden uit haar broers mond zouden komen en ze was dan ook behoorlijk verbaasd. Dit was niet de eerste keer dat hij Remus gelijk gaf maar normaal klonk het bitter alsof hij zich eraan irriteerde dat Remus gelijk had en nu klonk het daadwerkelijk gemeend en bijna vriendelijk. Ze liepen verder zwijgend naar de ziekenzaal waar Madame Plijster direct Melian meesleurde en tegen Severus zei dat hij maar beter even kon wachten voor hij er weer tussenuit glipte.
Melian werd meegesleurd naar het kantoortje van Madame Plijster en kreeg een aantal drankjes en testjes over zich heen gegooid en na een uur van bezweringen en drankjes voelde Melian zich zo mogelijk nog beroerder. “Oke, ga maar even ergens zitten ik kom zo bij je terug.” zei Madame Plijster die Melian haar kantoor uit wuifde. Melian fronste en liep terug naar Severus “En?” “Geen idee ik moest hier wachten.” Er trok een spiertje bij de kaak van Severus wat Melian herkende als een slecht teken en ze voelde zich misselijk worden. Madame Plijster kwam nog geen 5 minuten later haar kantoor uit en keek van Melian naar Severus “Je bent zwanger. In combinatie met de stress waar je nu onder leidt zorgt dat, dat je behoorlijk ziek bent. Je moet kalmeren en goed eten.” Melian kon geen antwoord geven en Severus stond als een standbeeld naast haar. Hij was echter de eerste die zijn spraakvermogen scheen terug te krijgen “Hoelang?” vroeg hij “Bijna 2 maanden. Herkende je de tekenen niet Melian?” Melian opende haar mond om iets te zeggen maar er kwam geen geluid uit. De wereld draaide om haar heen en voor ze het doorhad voelde ze haar benen onder haar weggeven en was het laatste wat ze zag Madame Plijster en Severus die haar opvingen voor alles zwart werd.

Remus was aan het ijsberen door zijn kamer. Hij was opgelucht geweest toen hij doorhad dat Kyle geen echte weerwolf was of uberhaupt weerwolf trekjes had behalve het dodelijke humeur maar alsnog... Hij gleed met zijn hand door z’n haar en bleef door zijn kantoor ijsberen tot hij zijn zelfbeheersing verloor en met zijn vuist tegen de dichtsbijzijnde muur aansloeg. Hij voelde de pijn in zijn hand niet eens maar zag wel dat zijn knokkels kapot waren en begon te bloedden. “Wat heeft die muur je ooit aangedaan?” Remus draaide zich met een ruk om toen hij de stem van Sirius achter zich hoorde die tegen de deurpost aangeleund stond met zijn armen over elkaar en een diepe frons in zijn voorhoofd “Wat doe jij hier?” Sirius zette zich af en liep de kamer in waarna hij op de rand van het bed neerplofte en zijn beste vriend berekenend aankeek “Je weet toch dat het niet jou schuld is toch?” vroeg hij droogjes. Remus snoof schamper en begon weer te ijsberen met zijn handen in zijn zakken. “Hoe is dit niet mijn schuld Sirius?” vroeg hij uiteindelijk. “Remus, jij hebt er niet voor gekozen gebeten te worden toen je klein was. Kyle is geen weerwolf wat betekend dat hij niet elke volle maan hoeft te lijden zoals jij. Hij hoeft niet elk bot in zijn lichaam te breken om te veranderen. We weten nog niet eens of hij uberhaupt volledig kan veranderen.” Remus bleef stilstaan en draaide zijn lichaam naar Sirius “Oh dat komt wel. Kyle zal er alles aan doen om dat voor elkaar te krijgen.” Sirius haalde zijn schouders op “Nou dat betekend dat hij het geen probleem vind. Zolang Kyle er geen probleem mee heeft waarom jij dan wel?” “Omdat hij een normaal mens zou moeten kunnen zijn. Hij is 16 en word nu aangestaard door iedereen in de school. Er word over hem gepraat.” Sirius stond op en legde zijn handen op Remus zijn schouders en begon hem door elkaar te schudden “Hij vind het niet erg. Het boeit hem niet! Kyle is een stuk sterker dan jij en Mel denken. Je zag hoe hij reageerde toen je het hem uitlegde. Hij heeft er geen problemen mee en jij moet ophouden met jezelf haten. Dat heb je altijd al gedaan. Elke keer als er een weerwolf aanval was ergens in het land voelde jij je schuldig terwijl jij er niet eens in de buurt was. Kyle is een vormveranderaar wat volledig anders is dan een weerwolf. Buiten dat heeft hij een hechte familie en goede vrienden net zoals jij had toen we op school zaten en kijk hoe goed het met jou is afgelopen!” Remus keek zijn beste vriend ongelovig aan “Goed? Sirius heb je wel opgelet? Melian en ik gaan scheiden omdat ze weer zo nodig het bed .. Of bureau op moest duiken met Amycus-” er ging een huivering door Remus heen bij de naam Amycus, dat gebeurde bij de meeste mensen als ze de naam Voldemort hoorde hij had het bij de naam Amycus “Dat staat buiten het hele wolf gebeuren. Je kan je niet overal zelf de schuld van geven.” Remus zweeg en Sirius zuchtte ongeduldig “Kom op maanling. Dit is buiten jou controle. Dane en Amber hebben het geen van beiden en Kyle kan het aan. Wat Melian heeft gedaan ligt aan Mel. Niet aan jou.” Remus besloot dat het maar beter was Sirius gelijk te geven al was hij het er niet mee eens. Hij wilde net zijn mond open doen toen er weer op de deur werd geklopt. Beiden mannen keken om en Christina stond met een lijkbleek gezicht bij de deur “Remus... Je moet meekomen naar de ziekenzaal. Het gaat om Mel.” Remus fronste “Wat is er met Mel?” Christina schudde haar hoofd “Dat kan Melian denk ik beter zelf vertellen.” Remus keek naar Sirius die hem losliet. Remus ging ervandoor en Sirius keek Christina aan “Hoe erg is het?” vroeg hij aan zijn zus. Christina beet op haar lip “Niet goed. Severus stuurde een patronus. Mel is zwanger en ziek. Ze maakt zich te druk om alles en stortte in. Ze is nog steeds niet bijgekomen.” “Weten Dane, Kyle en Amber het al?” “Nee. Het is aan Remus en Melian om daar een beslissing over te maken. Ze hebben nu bandoefening en daarna zal ik ze naar de ziekenzaal sturen.” Sirius knikte en liep samen met Christina het kantoor van Remus uit. “Het word er niet beter op allemaal he.” mompelde Christina ineens. Sirius keek op haar neer “Niet echt nee.”

Reacties:

MissSnape zei op 7 nov 2014 - 15:02:
My god, zo cool! Je kan echt awesome schrijven, maar dat wist je natuurlijk al Ik ga snel veder lezen!