Hoofdcategorieėn
Home » Overige » schrijfwedstrijd » The first love
schrijfwedstrijd
The first love
Rita terwijl ze naar Alexander bleef kijken “Ben je gek!!”¯ Antwoordde Helena net iets te luid. Een paar meisjes keken in hun richting en Willen, Tim en Alexander ook. “Als het dan niet zo is?”¯ fluisterde Helena. “Dat weet je niet als je het niet vraagt.”¯ fluisterde Rita terug. De meisjes toonden geen belangstelling meer in hun. Willem en Tim waren eveneens weer in hun gesprek verwikkeld. Alleen Alex ander bleef nog even in hun richting kijken.“Ik vraag het pas als jij het aan Alexander vraagt.”¯ Rita haar hoofd werd rood. Gelukkig vroeg Tim op dat moment iets aan Alexander dat hij het niet zag. Toen ging de bel. “Kom we hebben nu geschiedenis.”¯ Lachte Helena. O nee, geschiedenis kon het erger? Ze waren nu aan het hoofdstuk van Alexander de grote bezig! Vandaag was het de beurt van Rita om hun plaats te kiezen. Voor ze iets kon zeggen ging Helena aan de bank achter Alexander zitten. Ze hadden elkaar in al die jaren zo goed leren kennen dat ze geen woorden nodig hadden. Morgen zou het de beurt zijn aan Rita en dan zouden ze achter Nathan gaan zitten. Nathan zat zoals altijd alleen aan de bank achter hun. De les begon...
De bel van half vier ging. Rita reed naar huis in stilte Nathan te vervloeken die weer tussen haar en Alexander reed. Alexander ging steeds verder voor haar uit fietsen. Rita reed op enkele meters achter Nathan. Toen die plots remde. Rita had niet gemerkt dat ze bij zijn huis waren. Ze remde zo hard ze kon maar het was te laat. Ze botste tegen hem op. Nathan draaide zich verschrikt om. “Sorry, ik had niet gemerkt dat je achter me reed!”¯ Verontschuldigde hij zich. “Gaat het?”¯ “Jaja het gaat wel.”¯ Mompelde Rita. “ Ik had je echt niet opgemerkt”¯,zei Nathan nogmaals,”¯ik zat met mijn gedachte ergens anders.”¯ “O ja, waardan?”¯ Rita was het ongeluk van daarnet meteen vergeten. Nathan kreeg een kleur en zei niks. “Kom vertel nu gewoon. Dat is het toch het minste wat je kunt doen.”¯probeerde Rita hem te overhalen “Goed, “gaf Nathan schoorvoetent toe,”¯ik dacht aan een meisje.”¯ Rita dacht meteen aan Helena.”¯wie dan?”¯ “Heb je dan iemand in gedachte?”¯ Vroeg Nathan nog altijd met een rood hoofd. Nu was het weer Rita’s beurt om rood te worden. Ze kon haar beste vriendin toch niet veraden? “Nee, niemand”¯antwoordde ze dan maar. Keek Nathan nu teleurgesteld of verbeelde ze zich dat maar?”¯ Ze kreeg de kans niet om beter te kijken. Er riep iemand “Nathan kom nu toch het eten word koud!”¯ “Dag”¯ stamelde Nathan en hij liep naar binnen. Rita sprong terug op haar fiets er leek niets kapot te zijn. Ze was Alexander even helemaal vergeten. Hoe kon dat nou? De laatste dagen was hij geen moment uit haar gedachte geweest. Thuis at ze in stilte haar bord leeg. “Is er iets Rita?”¯ vroeg haar moeder even bezorgd als altijd. “Je zegt de laatste dagen zo weinig.”¯ “Nee mam, er is niks. Ik heb enkel nogal veel te doen voor school.”¯ “O, wat dan?”¯ vroeg haar moeder. Waar bemoeide haar moeder zich toch mee! “Geschiedenis iets over Alexander de grote.”¯ Verzon ze snel. Eindelijk hield haar moeder op met vragen. Eenmaal alleen op haar kamer pakte ze een blad papier en schreef er in zwierige letters letters Alexander op maar het was niet voor geschiedenis.
De volgende dag fietste ze weer naar school. Ze was veel te laat en trapte zo hard ze kon. Het hele lange stuk rechtdoor zag ze Alexander niet. Toen ze bij de kleine straatjes kwam, dacht ze een glimp van hem te kunnen opvangen. Maar ze wist het niet zeker en ging nog harder trappen. Daardoor merkte ze de auto die uit een zijstraat kwam te laat op. Net als gisteren remde ze zo hard ze kon. Toen had het niet erg geholpen, maar nu werd het een ramp. Er gebeurde gewoon niets. Er moest iets kapot zijn gegaan gisteren. Met volle vaart schoot ze de weg op. De auto raakte haar. Ze hoorde nog remmen piepen, een stekende pijn aan haar been. Welk been? En toen niets meer.
Rita kwam enkele uren mischien dagen later bij. Ze lag in een ziekenhuisbed maar ze had geen idee hoe lang. Het eerste wat ze zich van het ongeval herinnerde was de stekende pijn in haar been. Die pijn was nu geheel verdwenen. Niet alleen de pijn was weg haar been ook. Toen ze dat besefte slaakte ze een luide gil. Naatst haar schoot iemand overeind. Het was haar moeder. “Je bent eindelijk wakker”¯ zei ze en er verscheen een grote opluchting op haar gezicht. Even later kwam een verpleegster binnen. Ze voerde een hele reeks onderzoeken uit. “Je mag die jongen wel bedanken als hij ons niet zo snel had verwitigd dan je het waarschijnlijk niet gered. Nu zal je er behalve je been niets aan overhouden.”¯ Toen ging ze weg. “Welke jongen?”¯ Vroeg Sara aan haar moeder. “Die jongen uit jouw klas hoe hete hij ook alwaar?”¯ Rita haar hart maakte een sprongetje. “Bedoel je Alexander?”¯ “Nee, Nathan hete hij geloof ik.”¯
Rita herstelde snel en na een week mocht Helena op bezoek komen. Rita kon zien dat ze gehuild had. “Rita het spijt me zo. Het is allemaal mijn schuld.”¯ Huilde ze. “Jij kon er toch niets aan doen ik had die auto gewoon niet gezien.”¯ Probeerde Rita haar te troosten. “uh? Weet je het dan niet.”¯ Helena keek haar vriendin verbaast aan. “Wat niet? Heb ik iets gemist?”¯ Rita snapte er niks van. “Nee, ik…”¯ stamelde Helena. “Wat?”¯ “Nee, je zou… “Waaaaaaaat?”¯ “Nee, Rita…”¯ “Helena zeg nou gewoon!”¯ “Ik… die avond ervoor… Ik had een berichtje gekregen van…”¯ “Van wie dan? Helena zeg het nou.”¯ “Alexander. Hij zei… Hij zei dat hij me leuk vond.”¯ “WAAAAAT!! En wat heb je gezegd?”¯ “Nog niks, heb hem nog niet gezien ik ben niet meer op school geweest.”¯ Rita draaide haar hoofd de andere kant op. Het kon haar niet schelen of het pijn deed of niet. Hoe kon ze! Haar beste vriendin! Zij heeft toch ook niets gezegd tegen Nathan! Rita begon te snikken. Niemand! Niemand hield van haar.Helena verliet de kamer vechtent tegen de tranen. Hun vriendschap was ten einde.
of toch niet? Na het bezoek van Helena ging het weer even slechter met Rita er kwam niemand anders meer dan haar ouders en haar oudere broer Mark. Het bleef zo twee weken lang duren. Tot ze een berichtje kreeg van...
onbekend nummer van wie was dat. Ze klikte gauw op ‘openen’
aub wordt beter
ik hou van je
Geen naam? Van wie kwam het dan? Was er dan toch iemand die van haar hield?
En voor het eerst in twee weken tijd viel ze in een gezonde geneeskrachtige slaap. Met een hele boel mooie helende dromen. De volgende dag sliep ze tot ver in de middag. Toen ze eindelijk wakker werd, was het eerste wat ze deed haar GSM pakken om zeker te zijn dat ze het niet gedroomd had. Maar het berichtje was er echt. Haar moeder kwam binnen. Snel stopte Rita haar GSM onder haar kussen. “Ha, je bent wakker,”¯ zei haar moeder, “Nathan was hier net. Hij vroeg hoe het met je ging.”¯ “Nathan? Wat heb je gezegt?”¯ “Dat je sliep en dat je niet gestoort mag worden.”¯ “Maar ik ben wakker.”¯ Zeurde Rita “nu mag hij toch wel komen.”¯ “Ik weet niet… hij heeft je wel geholpen maar…”¯ “Mama toe”¯ Rita keek haar mama lief aan. “ok goed dan. Ik ga hem dan maar halen.”¯ Zuchtte haar mama “Tien minuutjes maar.”¯ Voegde ze er nog aan toe voor ze de deur sloot. Rita knikte al kon haar moeder het niet meer zien. Snel haalde ze haar GSM tevoorschein drukte op de knop terugbellen. Er verscheen weet je het zekerRita drukte nergens op en stak haar hand met de GSM onder haar kussen. Ze had dat nog maar net gedaan toen haar moeder terugkwam met Nathan. “Fijn dat je weer beter bent.”¯ Zei hij en hij glimlachte naar haar. “Bedankt dat je me geholpen hebt.”¯ Zei Rita terug. Nathan haalde zijn schouders op. “Wat kon ik anders doen.”¯ Rita drukte op een knopje op haar GSM. Drie tellen bleef het stil. Toen klonk er een leuk muziekje in de kamer. Snel drukte ze af. Ze kon het niet laten om te glimlachen. Nathan zag dat. Er verscheen een betrapte uitdruking op zijn gezicht, gevolgd door een glimlach. Ze zwegen beide want Rita haar moeder stond nog altijd in de kamer.“Tien minuten om”¯ Zei ze na een kwartier. Zelf had ze ook wel iets door. Ze wist dat dit beter zou helpen dan de beste medicijnen. Morgen, dacht Rita vermoeid nadat Nathan weg was, maak ik het goed met Helena.
Reacties:
ik vin m leuk! x3