FanFic.nl

Anna and the french kiss

Hoofdstuk 1

Hier is alles wat ik weet over Frankrijk: Madeline en Amélie en Moulin Rouge. De Eiffeltoren en de Arc de Triomphe, ook al weet ik niet wat de functie daarvan is.
Napoleon, Marie Antoinette, en heel veel koningen die Louis heten.
Ik weet ook niet zeker wat zij deden, maar ik denk dat ze iets te maken hebben met de Franse Revolutie, dat heeft weer iets te maken met Bastille dag.
Het museum heet de Louvre en is in de vorm van een piramide en de Mona Lisa leeft daar samen met een standbeeld van een vrouw die haar armen mist. En er zijn ''cafés'' of ''bistros'' of hoe ze die dan ook noemen op elke straathoek. En mimespelers. Het eten is daar goed, en de mensen daar drinken veel wijn en roken veel sigaretten.
Ik heb gehoord dat ze niet van Amerikanen houden en ook niet van witte sneakers.

Een paar maanden geleden heeft mijn vader me ingeschreven voor een kostschool.
Hij zei dat leven in het buitenland een ''leerzame ervaring'' zou zijn. En ''een aandenken dat ik voor altijd bij me zou dragen.'' Juist. Aandenken.
Sinds zijn aankondiging, heb ik geprobeerd te schreeuwen, smeken en huilen maar niets was overtuigend genoeg. En nu heb ik een nieuw studentenvisum en paspoort: Anna Oliphant, burger uit de Verenigde Staten van Amerika.
En nu ben ik hier met mijn ouders - mijn spullen aan het uitpakken in een kamer die kleiner is dan mijn koffer - de nieuwste laatstejaars van ''The School of America'' in Parijs.
Het is niet dat ik ondankbaar ben, ik bedoel het is Parijs. De stad van licht! De meest romantische stad in de wereld! Ik ben niet immuun voor dat.
Het is gewoon dat dat hele internationale kostschool gebeuren meer om mijn vader gaat dan om mij. Sinds hij begon met saaie boeken schrijven, die werden verfilmd in nog saaiere films, probeert hij indruk te maken op zijn rijke vrienden uit New-York om te laten zien hoe slim en rijk hij is.
Mijn vader is niet slim. Maar hij is rijk.
Het is niet altijd zo geweest. Toen mijn ouders nog getrouwd waren, leefden we in de lagere middel klasse. Het was rond de tijd van de scheiding toen alle sporen van fatsoen verdwenen, en zijn droom om de volgende goede Zuiderse schrijver te worden werd vervangen door zijn verlangen om de volgende gepubliceerde schrijver te worden. Dus hij startte met romans die zich afspeelde in het kleine stadje Georgia over mensen met goede Amerikaanse waarden die verliefd worden en dan levensbedreigende ziektes krijgen en doodgaan.
Ik ben serieus.
En ik word er helemaal depressief van maar de dames smullen er van. Ze houden van mijn vaders boeken en zijn gebreide sweaters en zijn witte glimlach en zijn oranje kleurige huid. Ze hebben hem veranderd in een bestseller en een totale eikel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.