FanFic.nl

A place called Narnia, You Said?

The conversation where I'm not awake

De rit is erg lang en ik wordt steeds ritmisch heen en weer geschud. Doordat deze beweging zeer regelmatig opnieuw gebeurd, wiegt het me zachtjes in slaap. Al snel ben ik me niet meer bewust van alles, dat om me heen gebeurt en val ik in een droomloze slaap. De beide centauren bereiken een groot veld dat ze snel en soepel, als twee schaduwen, over steken.



De twee centauren draven de Aslanberg binnen en de oudste vraagt aan een faun die bezig was met uitrusting heen en weer te dragen:, ‘Pymonus, waar is de Koning?’ De faun kijkt even op en denkt na. ‘Ik denkt dat hij met Hoge Koning Peter, Koning Edmund, Koningin Susan, Koningin Lucy, Heer Rippertjiep, Heer Nikabrik , Heer Trompoen en Heer Truffeljager in de tombe is,’ somt hij op en hij wijst naar de ingang van de tunnel. ‘Wie is dat?’ vervolgt hij nieuwsgierig met een blik op een slapende ik. ‘Geen idee,’ antwoord de jongste centaur. ‘Ze zei alleen dat haar naar Aaron is,’ De faun nam een ‘ah’ houding aan en ging dan verder met zijn werk. ‘Kom,’ wenkt de oudere centaur de jonge. Samen lopen ze, met mij in hun armen, naar Aslans Tombe waar Caspian en Peter twisten over hoe ze Miraz het best te grazen kunnen nemen.



Als de twee centauren de felverlichte ruimte bereiken schraapt de oudste even zijn keel en zegt dan: ‘Uwe Majesteiten, wij vonden dit in het bos,’ Hij wenkt de jongere die naar voren treedt en mij op de Stenen Tafel legt. ‘We kregen er alleen uit dat haar naam Aaron is. Het enige wapen dat ze met zich meedroeg was een roestig mes.’ Edmund fronst zijn wenkbrauwen. ‘Is Aaron niet wat een gekke naam voor een meisje?’ vraagt hij verbaasd en een beetje schamper. Caspian reageert niet en loopt naar mij toe. Voorzichtig om me niet wakker te maken, tilt hij één van mijn haarlokken op. ‘ Het is dat meisje van vanmiddag in het bos,’ deelt hij mee.



‘Die uit Londen?’ vraagt Peter. ‘We zijn er geen andere tegen gekomen, als ik me niet vergis,’ zegt Edmund sarcastisch. ‘Wat doen we ermee?’ vraagt Susan bedenkelijk. ‘Als Aslan haar hierheen gezonden heeft, zal het wel met een reden zijn, niet?’ Lucy knikt instemmend. ‘We laten haar slapen en proberen er morgen achter te komen, wie ze is en waarom ze hier is.’ Caspians stem klinkt vastbesloten. ‘Maar zoals ik al zei: we kunnen Miraz’ fort nu niet binnenvallen. Niet in deze conditie. We hebben amper krijgers en bijna geen wapens.’ Hij laat zijn hand over zijn zwaard strijken. ‘Kunnen we niet beter op Aslans orders wachten?’ oppert Lucy opnieuw.



Ze kan niet geloven dat Aslan hen zonder enig teken laat vechten tegen een vijand die veel talrijker en sterker is dan henzelf. ‘Nee,’ zegt Peter ongeduldig. ‘Ik denk dat we al lang genoeg op Aslan gewacht hebben,’ Voegt hij er nog aan toe. Een mengeling van spijt, irritatie en zelfs een vleugje woede klinkt door zijn stem. ‘We kunnen ze het best verassen,’ Zegt Caspian. ‘Maar waar halen we de wapens?’Truffeljager doet voor het eerst deze avond zijn mond open.



Hij heeft de discussie gevolgd en de mogelijkheden overwogen. Hij was het eens met Caspian. De troepen die ze nu hadden waren te klein om een veldslag te kunnen winnen. ‘Als we staal hadden, konden de dwergen wel iets regelen, denk ik. Niet Nikabrik?’ bedenkt Trompoen. Nikabrik bromt wat, maar iedereen aanvaardt het maar als een ‘ja’.



‘ De Telmarijnen zijn een brug aan het bouwen over de Berunarivier,’ zegt Caspian plotseling. ‘Ik wil wedden dat ze daar wel staal hebben…’ Peter knikt. ‘Dan zijn we het eens?’ De rest mompelt wat ten teken dat ze allemaal akkoord gaan. Behalve Lucy, die nog steeds vind dat ze op Aslan moeten wachten. ‘Ik ga slapen,’ geeuwt Edmund en hij steekt zijn armen in de lucht zodat zijn rug een krakend geluidje maakt. ‘Ik ga mee,’ zegt Lucy stilletjes nog steeds een beetje mokkend en ze staat op van de Stenen Tafel. Susan volgt het tweetal, net als Ribbertjiep, Nikabrik en Trompoen.



‘Ik denk dat ik ook maar ga slapen,’ zegt Peter na een korte stilte die alleen verbroken wordt door het geknetter van de vlammen. ‘Wat doen we met haar?’ Hij gebaart vaag naar mij terwijl hij zijn wapenuitrusting opneemt. Ik lig net als een jong katje helemaal opgerold met mijn haren over het stenen blad verspreid en Aarons petje in mijn handen gekneld. ‘Truffeljager? Blijf jij bij haar? Vraagt Caspian die zijn zwaard oppakt dat hij op de grond had gelegd en dan een blik op mij werpt. De das knikt. ‘Geef haar morgen maar wat kleren van mij, in wat anders loopt ze toch niet rond, denk ik,’ vervolgt hij met een flauwe glimlach waarop Peter grinnikt. ‘Goedenacht,’ zeggen Caspian en Peter nog in koor, alvorens de tombe te verlaten en zich naar hun slaapvertrek te begeven.



Wanneer hun voetstappen weggestorven zijn, de vlammen gedoofd zijn en het af en aan getrippel van faunen, saters en centauren ophoudt ,keert de stilte terug in de berg. De nacht heeft ondertussen zich totaal meester gemaakt van Narnia. Al het zichtbare leven slaapt, en zelfs over de grootste bandiet hangt een waas van onschuld die alle moordlustige gedachten verdoezelt, de donkerste geheimen verschuilt en vrede brengt in ieders dromen.

Reacties: