Hoofdcategorieën
Home » The Walking Dead » Slaughter » Broken Crown
Slaughter
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
21 nov 2014 - 23:00
Aantal woorden:
768
Aantal reacties:
7
Aantal keer gelezen:
436
Broken Crown
Kies op het einde van elk chapter een keuze. De meest gekozen optie bepaald hoe het verder gaat. Your choice changes them. Even snel alle actie van me afschrijven sweetiepies. xoxo
Soundtrack
https://www.youtube.com/watch?v=sXzDu071RdQ
https://www.youtube.com/watch?v=sXzDu071RdQ
Crawl on my belly til the sun goes down
I'll never wear your broken crown
I took the rope and I fucked it all the way
In this twilight, how dare you speak of grace
I'll never wear your broken crown
I took the rope and I fucked it all the way
In this twilight, how dare you speak of grace
‘Miles!’ riep ik kil en ik keek hem doordringend aan.
Zijn blauwgrijze ogen bestudeerden mijn gezicht. Van mijn lichtbruine, zachte krullen naar mijn amberbruine ogen en volle lippen.
Hij liet zijn geweer zakken en keek naar de twee meisjes.
‘Als het van mij afhing was je er geweest. Je mag haar verdomme dankbaar zijn,’ gromde hij en nam een blik van onder de plank.
‘Hoe zijn jullie hier gekomen?’ vroeg ik en keek kort naar Georgina.
Ik mocht haar wel, ze was even verbitterd als ik was.
‘O mijn god,’ fluisterde Serena en ze staarde naar Georgina’s arm.
Haar mouw was doorweekt met bloed, maar we hadden het gelukkig kunnen afbinden.
Ze zou het wel halen, althans als ik ergens ontsmettingsmiddel vond.
Niemand zat op een infectie te wachten.
‘Wen er maar aan,’ siste Miles en ik rolde met mijn ogen.
‘Hebben jullie wat alcohol overgelaten?’ vroeg ik, Miles negerend.
Valentina knikte en liep naar de badkamer. Het hoofdhuis was niet groot, maar groot genoeg om comfortabel te zijn.
‘Hier,’ zei Valentina en ze gaf me de fles met alcohol.
‘Hoe zijn jullie hier geraakt?’ vroeg ik terwijl Georgina op de versleten bank ging zitten. Ze loste de riem en vloekte binnensmonds.
Ik glimlachte half en stropte haar mouw op. In het begin viel ik flauw, maar Jack had me geleerd om dat van me af te zetten. Ik lette op mijn ademhaling en klemde mijn kiezen op elkaar.
‘Ik vroeg je iets,’ drong ik aan en keek achterom naar Valentina.
Om dit te doen had ik afleiding nodig.
Georgina knikte en ik scheurde een stuk van Serena’s schone shirt. Valentina wierp me een nijdige blik toe maar ik zei niets.
Het deed me niets, ik kende haar niet eens.
Nog iets wat Jack me had geleerd. Ik knielde bij Georgina neer en goot de alcohol in kleine straaltjes over haar arm.
Ik goot steeds sneller toen ze haar gegil moeilijk kon inhouden.
Georgina was slim.
Walkers gingen af op geluid.
Toen de wonde zo schoon mogelijk was, wond ik het stuk shirt er stevig omheen.
‘Bedankt,’ zei ze en ik glimlachte.
‘Je hebt lef,’ antwoordde ik en ze haalde haar schouders op.
‘Hoe hebben jullie het overleefd?’ herhaalde Miles geërgerd. Valentina en Serena hadden niet geantwoord en ik zuchtte.
‘Willen jullie bij de groep?’ vroeg ik en heel even klonk mijn stem weer als vroeger. Lief en eenvoudig als ik was.
Een standaard meisje die roze mantels droeg. Lachte en van de kleinste dingen hield. Een kant die ik aan niemand hier zou tonen.
Misschien zelfs niet aan Jack.
‘Ja, alsjeblieft..’ antwoordde Serena uiteindelijk en Valentine zuchtte.
‘We werden beschermd door vier volwassenen. De Walkers hadden ons gevonden en wij konden nog maar net vluchten,’ zei ze en ik knikte.
‘Hebben ze je geleerd hoe je je moet verdedigen?’ vroeg ik en Serena schudde haar hoofd.
Ik liep naar de slaapkamer op de gelijkvloers en opende een lade van de kleerkast. Er lag nog steeds een hamer en een oude bijtel in.
‘Hier,’ zei ik en gaf de wapens aan hen.
‘Je schopt in de knieën en boort je wapen door hun schedel. Klaar. En nu wil ik slapen want ik ben kapot,’ verzuchtte ik en haalde een hand door mijn haren.
‘Annabelle?’ riep Miles en ik keek geïrriteerd achterom.
Ik wilde gaan slapen, al was het maar voor een vervloekt half uur.
‘Vangen,’ grijnsde hij en gooide een volledig blik met bonen naar me.
Hij wist dat ik al dagen niets meer had gegeten.
Ik ving hem op en glimlachte dankbaar.
‘Bedankt Miles,’ antwoordde ik en liep terug naar de slaapkamer.
Hij was van mij en Jack geweest.
Ik was Jack hier kwijtgeraakt en ik kon alleen nog maar hopen dat hij leefde.
Hij was de enige die me nog iets van menselijkheid had laten voelen.
We hadden gezoend op het bed waar ik nu alleen neerzat.
Het raam was dichtgetimmerd en het licht flikkerde moeizaam.
Er was niets dat er nog op wees dat het ooit een gezellige woning was geweest. Alleen de herinneringen aan Jack en Cerys maakten het mooi.
Cerys was mijn hartsvriendin, ik kende haar al bijna zes jaar.
Vier jaar voordat de Walkers kwamen.
Ze was net als mij, veranderd in een sterke overlever.
Ik wist dat ze daarbuiten nog rondliep met haar bijl.
Ik snoof en glimlachte bij de gedachte.
Alles was zo cynisch.
Alles was zo wreed.
Vroeger keken we onder het bed om te zien of er monsters waren.
Maar nu besefte ik dat wij die monsters waren.
~
• Je eet het blik volledig uit en valt in slaap
• Je valt in slaap en besluit om het blik straks toch te delen
• Je eet het blik uit en besluit om het huis verder te doorzoeken
Reacties:
Dani000 zei op 22 nov 2014 - 2:24:
ooooohhhh je bent echt goed!! Hoe je Valentina duidelijk laat maken dat ze niets met de andere te maken wil hebben :3 Super.. i love it!!!
keuze is moeilijk... hmmmmm.... je eet het blik leeg en valt in slaap. Kies ik toch.
ooooohhhh je bent echt goed!! Hoe je Valentina duidelijk laat maken dat ze niets met de andere te maken wil hebben :3 Super.. i love it!!!
keuze is moeilijk... hmmmmm.... je eet het blik leeg en valt in slaap. Kies ik toch.
Ik zou willen dat ik zo goed als jou kon schrijven zeg. De keuze voor mij is:
• Je eet het blik volledig uit en valt in slaap
Annabelle verdient het zelf.
xoxo