FanFic.nl

De 80e Hongerspelen

7

Ik word wakker en voel me moe, maar ook gedesoriënteerd. Ik kijk om me heen: de ruimte waarin ik me bevind is kleiner dan mijn kamer maar veel gezelliger. Het ligt er vol met kussens. Op mij ligt een hele hoop lakens en kussens en dan weet ik weer wat er gebeurd is.

Ik word midden in de nacht wakker, badend in het zweet. Ik dacht terug aan de verschrikkelijke ontdekking die ik deed, ook al zou ik het willen vergeten. Ik wil een slokje drinken, denk ik. Of misschien gewoon eens mijn benen strekken en wanneer ik weer in mijn bed ga liggen begin ik opeens te huilen. Het was al enkele dagen geleden dat ik gehuild had en het moet er nu gewoon uit. Esmee is blijkbaar ook wakker en ze pakte me op en droeg me naar haar bed waar ik al gauw in slaap viel.

Ik ga naar de keuken om iets te eten als Esmee een eitje bakt.
"Goed geslapen?", vraagt ze al lachend.
"Ja...", antwoord ik.

Esmee ziet er verbazend goed uit: haar haren in een mooie vlecht (naar achteren, niet opzij zoals die van Katniss), haar wallen zijn weg onder haar ogen en ik kan nog wel meer opnoemen.

"Bedankt Esmee", mompel ik opeens.
"Wat heb ik gedaan?", vraagt ze verwonderd.
"Gewoon, je bent er voor mij. Nu..nu Dirk weg is voel ik me alleen en verdrietig, en zonder jou zou ik het niet redden denk ik."
"Je bent een kanjer May, weet je dat?", vraagt ze al lachend.
Oh mijn God, wat ben ik blij met mijn zusje.
Ik overweeg om haar te vertellen over mijn ontdekking van Dirk, maar ik bedenk dat ze beter af is zonder het te weten.
"Eet je ei nu maar op", zegt ze terwijl ze het ei op mijn bord werpt.

Ik wandel samen met Esmee naar school tot we elk onze kant opgaan.
Ik word aangestaard, merk ik.
Het is ook niet echt verwonderlijk als je weet dat de kans bestaat dat mijn broer vandaag sterft. Natuurlijk bestaat élke dag de kans dat je sterft, maar bij hem is de kans toch redelijk groot.
"May, mag ik je even onder vier ogen spreken?", vraagt mijn juf.
"Euhm, tuurlijk...", zeg ik terwijl ik met haar naar een lokaal ga.

Het lokaal is paars geschilderd en er staan 30 afzonderlijke bankjes en op het bureau van de juf liggen 30 werkschriftjes klaar.
"We weten natuurlijk allebei dat je vandaag niet echt in de stemming bent om te leren dus misschien wil je liever naar huis terugkeren?", vraagt ze.
"Neen, het is oké. Ik ben liever hier dan thuis te liggen piekeren.", zeg ik er nog snel achteraan.
"Je wilt de Spelen toch volgen?", vraagt de juf opvallend vriendelijk.
"Als dat mag..."
"Tuurlijk mag dat, lieverd. We zullen met de hele klas kijken, misschien mag je zus ook komen."
Het is een hele opluchting dat Esmee er ook bij mag zijn.

Het kleine lokaaltje stroomt vol kinderen, en in de massa zie ik ook Esmee komen, het moment is aangebroken, de Spelen gaan beginnen!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.