FanFic.nl

HetDoelHeiligtDeMiddelen.

-The Encouter-

Albus Perkamentus zat in zijn kamer, die hij voor de zoveelste keer opruimde, ook al was er niks op te ruimen. Hij deed het uit pure verveling. Zijn slaapkamer was een middelgrote kamer, en de muren waren grijs geverfd, wat het een beetje somber maakte, maar het grote raam voor zijn bureau was wel rijkelijk versierd met rode verf. Op de grond lag een mooi rood tapijt, met gouden randen. Albus was 17 en was het zo zat dat hij zich heel de tijd verveelde. Als hij met iemand praatte was diegene nooit op Albus’ niveau, en daar stoorde hij zich erg aan. Hij had echt iemand nodig met wie hij gewoon kon praten zonder alles uit te moeten leggen. Maar hij dacht dat die persoon niet bestond. Wel, niets was minder waar.

Toen albus de volgende ochtend een wandeling maakte, zag hij dat er een nieuwe jongen was ingetrokken bij zijn overbuurvrouw, Mathilda. De jongen was in de voortuin onder een beuk gaan zitten. Nieuwsgierig als Albus was, ging hij ernaartoe om contact te maken. Hij stelde zich voor. “Hallo ik ben Albus Perkamentus, aangenaam kennismaking”. Aangenaam zei de jongen, ik ben Gellert, Gellert Grindelwald. Albus bekeek de jongen. Hij had een smal, lang gezicht en blond haar dat tot zijn schouders kwam. Albus was verbaasd dat het hem nu pas opviel dat hij zo knap was. Albus? Vroeg Gellert. Eeh ja? Zei Albus, die wakkerschrok uit zijn gedachten. Ik vroeg of je naar mijn kamer wou komen, in mijn tantes huis. Ja graag! Zei hij. Ze liepen de trap op en Albus groette de tante van Gellert, Mathilda even. Daarna kwam hij in de kamer. Ze gingen allebei op Gellert’s bed zitten en begonnen te praten. Gellert zij dat hij van Durmstrang kwam, maar dat hij van school werd gestuurd. Toen Albus nieuwsgierig vroeg waarom zij Gellert dat hij er niet over wilde praten. Daarna praatten de twee tot dat het ’s avonds was. Na afscheid genomen te hebben van Gellert ging Albus naar zijn kamer dat er eindelijk een keer iets goed gebeurde na de dood van Kendra e Ariana. Albus had iemand ontdekt die op het zelfde niveau zat als hem! Hij voelde zich zo gelukkig! Hij kon aan niets meer denken dan aan Gellert, zelfs in zijn dromen.

Gellert werd de beste vriend van Albus, en ze spraken elke dag met elkaar af. Ze stuurde heel veel brieven naar elkaar, en als Albus een idee had over iets, moest hij dat Gellert zo snel mogelijk laten weten. Op een zonnige morgen zaten de twee beste vrienden op het muurtje voor Mathilda’s tuin te praten. Ze hadden het over dreuzels. –Ik verafschuw ze, dreuzels. Zij Gellert. Ik vind dat de tovenaars over dreuzels moeten heersen. Tovenaars zijn meer waard als dreuzels. Wat vind jij albus? -Ik vind dat je gelijk hebt, Gel. Dreuzels zijn echt minderwaardig. Ik vind dat we er iets aan moeten doen, Albus. We kunnen dat schorem toch niet rustig verder laten leven? – Ja, wij moeten de macht grijpen. ‘Het doel heiligt de middelen.’ Zei Albus. Tovenaars moeten overheersen!
Een tijdje later zat Albus in zijn kamer en hij dacht zoals altijd aan Gellert. Toen schreef hij een briefje naar hem:
Gellert-
Nog even terugkomen op jouw punt dat overheersing door tovenaars IN HET BELANG VAN DREUZELS ZELF is- dat, lijkt mij het cruciale punt. Ja, er is ons macht geschonken en ja, die macht geeft ons het recht om te heersen. We kunnen dat punt niet genoeg benadrukken, want dat is de hoeksteen waarop we verder moeten bouwen. Als we met tegenstand te maken krijgen, en dat is onvermijdelijk, moet het de basis vormen van al onze tegenargumenten. We grijpen dan misschien de macht, maar in dit geval kunnen we met recht zeggen: HET DOEL HEILIGT DE MIDDELEN. En daaruit volgt dat we, als we tegenstand ontmoeten, alleen die dwang moeten gebruiken die noodzakelijk is, en meer niet. (Dat was jouw fout op Durmsrang! Maar ik klaag niet, want als je niet van school was gestuurd, zouden we elkaar nooit ontmoet hebben.)
Veel liefs,
Albus.
Hij bond het briefje aan de poot van zijn uil, en stuurde die naar Gellert. Daarna ging hij slapen, en dacht hij weer aan Gellert in zijn dromen, en of hij niet meer wou zijn dan alleen vrienden.

Reacties:

Lily zei op 22 mei 2016 - 21:55:
Wat leuk dat je schrijft over Grindewald en Perkamentus! Ik ben nog nooit een fanfictie over hen tegengekomen!
Schrijf je verder?