FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 22~

Harry Pov

Voorzichtig dep ik het opgedroogde bloed weg. Ik had mezelf beloofd het voorbeeld te geven aan Ruth, en wat doe ik?
‘Harry, laat het me alsjeblieft zien. Ik maak me serieus zorgen om je.’ Snikt Gemma aan de andere kant van de deur. Ik kijk naar de deur. Ik doe snel een boxer aan met een shirt. Ik loop naar de deur en wil het openen, maar ik kan het niet. Ik zak met mijn rug tegen de muur en barst in stille tranen uit. Waarom moeten die stomme messen altijd alles verpesten?

‘Harry, maak alsjeblieft de deur open. I- Ik… Ik wil je alleen helpen.’ Zegt Gemma nog zachter. Ik haal even diep adem en haal al mijn moed bij elkaar. Langzaam sta ik op en haal de deur van het slot. Ik bijt op mijn lip en haal de deurknop naar beneden. Aan de andere kant van de deur hoor ik Gemma snel opstaan. Ik trek de deur voorzichtig open. Achter Gemma zie ik Ruth nog rustig in mijn bed liggen slapen.

Ik zucht een beetje opgelucht.
‘Harry..’ Ik kijk naar Gemma die ondertussen mijn pols al vast heeft.
‘Ik heb het verpest.’ Fluister ik en val op mijn knieën. Ik haal een hand door mijn haren en voel een traan op mijn wang vallen.
‘Nee, dat heb je niet.’ Fluistert ze en slaat aar armen om mijn nek.
‘Hoe moet ik het aan mam vertellen?’
‘Gewoon, de waarheid. Denk je dat je dat kunt? Anders, dan blijf ik erbij.’ Ik knik.
‘Ik kijk morgen wel. Ik doe dat sowieso pas als Ruth slaapt.’ Gemma knikt begrijpend. We staan op. Gemma gaat op het luchtbed liggen, en ik trek de dekens over mij en Ruth heen.

‘En Harry..’ Ik kijk haar kant op.
‘Maak je niet teveel zorgen. Alles komt goed.’ Ze glimlacht geruststellend naar me. Ik sla mijn arm om Ruth heen en val al snel in slaap.

**

“Papa? Waarom!” Ik schrik. Ruth heeft mijn pols vast.

“Dat begrijp je niet, liefje.” Ze kijkt me woedend aan.

“NOEM ME GEEN LIEFJE! IK BEN JE LIEFJE NIET!” Schreeuwt ze vervolgens in mijn gezicht. Met tranen in mijn ogen kijk ik haar aan.

“Het spijt me.” Zeg ik zachtjes. Ruth laat mijn pols los en loopt weg.

“Ruth, alsjeblieft..” Ik probeer haar tegen te houden.

“Ik wil je nooit meer zien!” Roept ze en rent harder.

**

Mijn ogen schieten open. Naast me hoor ik Ruth huilen.
‘Hey, wat is er?’ Ze kijkt me geschrokken aan.
‘Ik hoor geluiden, beneden! Alweer!’ Zegt ze in paniek. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al half 11 is.
‘Dat zullen de anderen wel zijn.’ Zeg ik.
‘Maak Tante Gemma maar wakker, dan ga ik even naar de wc.’ Ze knikt en ik stap uit bed. Snel glip ik naar mijn badkamer waar ik een sweatshirt aantrek met joggingbroek. Als ik terug kom, zit Gemma rechtop in haar bed met Ruth op haar schoot.
‘Gaat het?’ Vraag ik aan Ruth en til haar op. Ze knikt. Gemma kijkt me verwachtingsvol aan. Ik haal mijn schouders op.

‘We gaan ontbijten.’ Zeg ik snel en wacht op Gemma die snel opstaat voordat we de kamer uitlopen. Als we beneden zie ik dat er veel spullen missen.
‘Wat is er gebeurd?’ Vraag ik geschrokken.
‘Er is vannacht ingebroken, zie je dat niet?!’ Roept Sophia boos. Ruth schrikt.
‘Sorry hoor.’ Mompel ik. Ik wil Ruth op de bank neerzetten, maar ze laat me niet los.
‘Wat is er?’ Vraag ik zacht. Ze geeft geen antwoord, maar pakt me alleen nog maar steviger beet.

Ik til haar opnieuw op, en loop naar de keuken. Ik zet haar op het aanrecht en probeer me opnieuw los te maken.
‘Laat me even los, liefje, dan maak ik een boterhammetje.’
‘Ik wil geen boterham.’ Zegt ze zacht.
‘Wat is er dan?’ Het lukt me om me los te maken uit haar grip. Ze kijkt me bang aan. Wat heeft ze toch?
‘Ik voel me niet goed.’ Zegt ze uiteindelijk. Ik haal een wenkbrauw op. Voorzichtig leg ik mijn hand op haar voorhoofd.
‘Mijn buik doet pijn.’ Zegt ze dan. Voorzichtig trek ik de rits van haar onesie open.
‘Wijs eens aan, waar het pijn doet.’ Zeg ik zacht. Ze kijkt naar haar buik.
‘Overal.’ Zegt ze dan.
‘Je moet wel iets eten.. Wil je dan een bakje cornflakes?’ Ze knikt. Ik glimlach tevreden en aai over haar hoofd. Ik pak een kommetje waar ik cornflakes met melk in schenk. Ik pak nog een lepel en zet het op tafel, waar ik Ruth ook op zet. Ze glimlacht naar me en begint langzaam te eten. Voor mezelf heb ik een kom yoghurt gepakt wat ik leunend tegen het aanrecht opeet.

Na het eten, loop ik naar de woonkamer.
‘Is de politie al gebeld?’ Vraag ik dan.
‘Wat denk je dan? Dat we hier rustig gaan wachten totdat jij naar beneden komt, nog eerst even rustig gaat ontbijten en dan pas de politie gaan bellen?! Ik dacht het niet!’ Roept Louis.

**

Zonder iets te zeggen lopen ik en Ruth naar buiten. Ik leg de tas in het kofferbak van de auto en zet Ruth in het stoeltje. Gemma stapt in haar eigen auto en we rijden richting Cheshire.
‘Heb je ruzie met Louis?’ Vraagt ze opeens. Ik schud mijn hoofd in de hoop dat ze zich er niet druk om zal maken.
‘Ik hoorde jullie vannacht schreeuwen.’ Zegt ze zacht. Ik zucht. Ik wist dat ik er niet over moest beginnen!

‘Ging het over mij?’ Vraagt ze nog zachter.
‘Maak je nu maar geen zorgen. Er is niets ergs aan de hand. Echt alles komt wel weer goed.’ Zeg ik.
‘Oké.’ Ze kijkt uit het autoraam naar buiten. De regen komt met bakken uit de lucht.

Na een uur staan we voor mijn moeders huis.
‘Zijn we er?’ Vraagt Ruth vrolijk. Ik knik en glimlach.
‘Kom!’ Ik spring uit de auto en maak het portier aan haar kant open. Ze springt uit de auto. Ik pak de tas en sluit de auto af. We wachten nog op Gemma die haar spullen pakt.
‘Wie als laatste bij de deur is, is een omelet!’ Roept Ruth en rent naar de deur. We beginnen te lachen en rennen achter haar aan. Ik leg de tas op de grond en pak Ruth op. Ze giert het uit van het lachen. Ik ren verder en kom als eerste bij de deur aan. Gemma komt lachend aangerend.
‘Dat is gemeen! Jullie spelen vals!’ Ik lach.
‘Ik ken geen spelregels.’ Ik steek mijn tong uit. Ruth drukt op de bel en ik hoor wat gestommel voordat de deur wordt geopend.

‘Heeyyy!’ Roept mam vrolijk en trekt me in een knuffel. Ik zet Ruth weer op de grond waarna ik terug naar de tas loop. Als ik me weer omdraai zie ik da mam Ruth al heeft opgetild en Robin een druk gesprek voeren met Gemma.

‘Ik heb iets heel lekkers gemaakt.. Wil je het zien?’ Vraagt mam. Ruth knikt hevig.
‘Trek je jas maar uit, dan gaan we naar de keuken.’ Ruth begint te juichen. Mam zet haar op de grond. We trekken onze jas uit en ik zet snel mijn tas boven neer. We lopen naar de keuken en ik ruik de geur van een heerlijke cake. Ik loop naar de tafel en kijk vanachter Ruth haar stoel naar de cake.
‘Mmmm.. Ziet er lekker uit.’ Ik wil een stukje pakken, maar mijn hand word weggeslagen.
‘Auw…’
‘Afblijven! Eerst de thee.’ Ik ga naast Ruth zitten en pak een kopje thee.
‘Wil je ook thee, Ruth?’ Vraagt Robin.
‘Is dat lekker?’ Vraagt ze.
‘Wil je van mij proeven?’ (OMHH EVEN NIET DOORDENKEN OMH IK ZAG DIT BIJ HET CONTROLEEN ASGHGDUGDV) Ze knikt. Ik stop er snel nog wat suiker in en roer erin zodat het oplost.
‘Het is nog warm.’ Waarschuw ik haar. Ze begint te blazen voordat ze voorzichtig een paar slokjes neemt.
‘Het is lekker.’ Glimlacht ze.
‘Hou die maar, ik pak wel een nieuwe.’ Glimlach ik en pak een nieuw kopje.



-----------


NIGHT CHANGES IS PURFFFFFF BITCHES WIE IS JOU FAVO DATE

EN WAT IS JE FAVO LIEDJE VAN FOURRRRRRR


EN HEBBEN JULLIE DE AMA'S GEZIEN OMHHHH ZE ZIJN VAN DE EERSTE RIJ GEZET OMDAT ZE MENSEN IRRITEERDEN DAT ZIJN MIJN BITCHES OKAY BYE

Reacties: