FanFic.nl

Can I start all over? (AF)

.14.

Na twee uur hebben we pauze. Ik sta snel op, aangezien ik wel wil zien of Lindy het goed gezien heeft en de jongens er echt zitten. Ik loop naar boven, gevolgd door Melina, Amber en Lindy, maar ik zie niemand.
,,Ze waren er echt.” Zegt Lindy voordat ik iets kan zeggen.
,,Waar zijn ze nu dan?” Het klinkt allemaal een beetje vaag.
,,Geen idee, misschien buiten om de hoek?” Even denk ik na, is het niet raar om zomaar van school weg te lopen? Ach, whatever! Ik trek Lindy mee en ga de school uit. Melina en Amber volgen ons. Ik ga de hoek om en daar zie ik ze staan. Meteen zijn de jongens blij als ze ons zien.
,,Wat doen jullie hier?” vraag ik meteen. Niall omhelst Lindy meteen en houdt haar voor twee hele minuten echt vast zonder haar los te laten.
,,We kwamen jullie opzoeken, we verveelden ons.” Zegt Louis en kijkt naar Niall en Lindy. Is hij jaloers?
,,Waren jullie net in onze klas?” Melina kijkt Harry aan.
,,Ja.” Geeft Liam eerlijk toe. Even zie ik Melina rood worden.
,,Waarom?”
,,We wilden jullie horen zingen en Lindy was echt geweldig!” roept Louis en hij trekt Lindy nu in een omhelzing, terwijl hij naar Niall kijkt. Huh? Ik snap er niks meer van. Vind Niall Lindy nou leuk of vind Louis haar nou leuk? Niet mee bemoeien, daar komt Lindy vanzelf wel achter.
,,Jullie zijn echt gek!” roepen Amber en ik tegelijk. De jongens schrikken even.
,,Hoezo?” Zayn kijkt me met een verbaasde blik aan. Ik wil niet boos uitvallen tegen ze, ik vind het best lief, maar ze moeten wel voorzichtig zijn. Vanaf het begin hebben ze gezegd dat ze de school niet in wilde vanwege de fans en nu gaan ze zomaar in de klas zitten?!
,,Hallo! Jullie wilden nooit de school in, vanwege de fans en nu ineens wel?”
,,Sorry ik wist niet dat je kwaad werd,” begint Niall.
,,We verveelden ons gewoon en we wilden jullie heel graag weer zien.” Maakt Liam zijn zin af.
,,Dan stuur je me een berichtje via Whatsapp, maar dan ga je niet de klas in.” Ik kijk de jongens één voor één verwijtend aan. ,,Straks krijgen wij ook allemaal vragen en daar heb ik echt geen zin in!”
,,Ben je nou boos?” Zayn komt naar me toe en komt voor me staan, waardoor mijn hart even een klein sprongetje maakt. Ik negeer mijn gevoel en kijk hem in zijn prachtige bruine ogen aan.
,,Nee, ik ben niet boos. Meer geschrokken.”
,,Ik ben het met Nola eens.” Zegt Amber. ,,Stel jullie waren wel ontdekt, dan konden jullie de school niet meer uit.”
,,Ik wilde Lindy zo graag horen zingen.” Zegt Louis. Lindy gaat naar hem toe en omhelst hem.
,,Dat is heel lief, Louis. Maar ik begrijp de schrik van Nola ook wel. Ik schrok ook toen ik jullie zag, ik wil niet dat jullie overrompeld worden door fans door ons.”
,,Het spijt ons, we zullen het nooit meer doen.”
,,Beloofd?” Alle vijf de jongens knikken.
,,Is het weer goed Nola?” Zayn en Niall kijken me aan met een pruillipje en ik moet lachen.
,,Ja, het is goed. Maar nu moeten we weer terug.” Ik pak Lindy aan haar pols vast en trek haar mee.
,,Wacht!” Zayn pakt mijn pols vast en draait me om waardoor ik nu zo dichtbij sta dat ik het benauwd krijg. Dan zal waarschijnlijk wel door mijn gevoelens komen, maar ik negeer ze en slik even. ,,Willen jullie vanavond weer naar het park?” Meteen zeggen de meiden ja. ,,Nola?”
,,Ik weet het niet, we hebben best veel huiswerk. We moeten ook aan school denken.”
,,Ons huiswerk is een choreografie maken Nola, dat is zo gebeurd.” Zegt Lindy. Ik kijk haar aan en ik merk dat ze wel heel graag met de jongens naar het park wilt. Ik zucht even als ik zie hoe graag Melina en Amber ook mee willen. Mijn vriendinnen kan ik echt niks weigeren en ik knik. De jongens juichen even en Zayn laat me los. Snel ren ik met de meiden terug de school in en we zijn net op tijd weer in de klas.

,,Oké, we gaan beginnen.” Mevrouw Peterson kijkt de klas aan. ,,In deze les kies ik één iemand die op het podium zijn of haar choreografie uitoefent. Ik zal hem of haar gaan beoordelen op dans en zang, het heeft geen invloed op je cijfers. Het enige wat ik wil, is kijken of iedereen hier goed zit.” Ik kijk geschrokken naar mevrouw Peterson en duim in gedachten. Alsjeblieft mij niet! Ik kijk uit het raam, op dit moment wil ik hier niet zijn. Straks moet ik wel en dan is het weer zoals bij de audities. Dan klap ik dicht en dan weet ik zeker dat ik niet meer normaal door de school heen kan. Even droom ik weg. Vanmiddag na school zou ik best weer met de jongens naar het park willen. De vogels horen fluiten, de stilte en daarmee bedoel ik geen fans of gegil, alleen de jongens en ik. Helaas, we moeten huiswerk maken. Misschien vanavond? Dan is het helemaal rustig en kan ik Zayn nog beter leren kennen. Wat heb ik toch met hem? Telkens als ik over hem begin of alleen maar aan hem denk, krijg ik een gevoel wat ik al heel lang niet meer gehad heb, maar ik negeer het gevoel. Voor zover ik weet blijven de jongens niet lang en een lange afstand relatie, daar doe ik niet aan. OMG! Dat ik nu al denk aan een relatie! Hoe lang ken ik Zayn nou?! Nou ja, Niall is ook al verliefd op Lindy, dus het kan wel. Ik was nooit meteen verliefd, maar dit keer vind ik Zayn toch meer dan leuk, denk ik. Maar het zal vast niet wederzijds zijn, alsof Zayn verliefd word op een fan. Ik moet het gevoel gewoon negeren, dat is de enige manier om niet gekwetst te worden. Op mijn vorige school wilde ik zo graag dat Finn Morrison mijn vriendje werd, maar ja, niemand wil iets beginnen met iemand die afgaat bij een simpele auditie... ,,Nola.” Hoor ik mevrouw Peterson dan zeggen. Geschrokken kijk ik op. Moet ik nu serieus gaan zingen? Ik kijk naar Lindy, Melina en Amber met een blik van 'Help'.
,,Ik?” vraag ik.
,,Ja, kom voor de klas en zing een eigen geschreven nummer.” Ik heb geen keus. Mijn vriendinnen zijn met elkaar aan het praten en merken niet dat het geen gewone blik was. Misschien heeft Lindy wel een idee, ze kijkt me toch wat langer aan dan Melina en Amber. Ik sta op en meteen breekt het zweet me uit. Kan ik dit wel? Ga ik niet volledig af? Ik ga op het podium staan en achtenveertig ogen kijken me aan.
,,Uhm...” Is het enige wat ik uit kan brengen. Het lijkt wel alsof iemand mijn keel dichtknijpt en ik stik. Waarom moest mevrouw Peterson nou mijn naam zeggen?! Sommige beginnen te fluisteren en anderen hoor ik zachtjes lachen. Meteen krijg ik de beelden weer voor mijn ogen van de auditie. Zelfs Finn moest lachen.
,,Welk lied ga je doen?” Ik kan niks zeggen, mijn knieën worden slap. Ik ben gefocust op de leerlingen die achterin zitten, ze beginnen steeds harder te lachen en ik voel de tranen in mijn ogen komen. Lindy, Melina en Amber kijken de leerlingen even aan, maar ze lachen nog steeds. ,,Nola?” Ik pak de microfoon en breng hem naar mijn mond.
,,Komt er nog wat van of ben je soms bang?” Een van de leerlingen achterin maakt kippen geluiden. Nathalie begint hard te lachen en de hele klas volgt haar voorbeeld. Meteen zie ik de meiden boos omdraaien.
,,Hou je bek!” roept Melina tegen Nathalie.
,,Ja, laat haar! Ga jij er maar staan!” roept Amber ook. Ik ben blij dat ze voor me opkomen, maar ik durf nog steeds niet. Het is niet voor niks dat ze me uitlachen, ik ben niet goed en ik zal dat ook nooit worden. Ik heb geen zin in deze poppenkast. De tranen die eerder in mijn ogen zaten, gaan nu over mijn wangen heen en ik laat de microfoon uit mijn handen vallen. De microfoon komt hard op de grond terecht en een hoge piep krijg je te horen. Lindy, Melina en Amber kijken me aan. Ik moet hier gewoon weg en ik bedenk me geen moment en ren de klas uit. Weer een afgang! Heb ik echt goed gehandeld of had ik beter op de dansopleiding kunnen blijven? Ik ga op het muurtje zitten en begin hard te huilen.

Nola rent de klas uit en Melina en Amber draaien geschokt naar me om. Wat gebeurde er net? Waarom kunnen al die mensen hun bek niet houden? Ik sta op en negeer alle blikken en mevrouw Peterson en ren achter Nola aan. De deur valt met een klap dicht en ik geef er niks om. Ik loop naar buiten en begin om me heen te kijken. Dan zie ik Nola op het muurtje zitten en ren zo hard als ik kan naar haar toe. Als ik er ben, kom ik eerst op adem en ga naast haar zitten. Ze kijkt op en de tranen lopen over haar wangen en haar make-up is helemaal uitgelopen. Ik strek mijn armen uit en ze schuift naar me toe. Ik sla mijn armen om haar heen en wrijf over haar rug.
,,Ssshhh.” Is het enige wat ik nu zeg, zodat ze wat rustiger word. Als ik merk dat ze rustiger is, laat ik haar los en kijk haar aan. ,,Wat was er net gebeurd?” Ze veegt een traan weg.
,,Ik ging af, dat was wel duidelijk te zien.”
,,Dat weet ik, maar trok jij je nu iets aan van de anderen?” Ze knikt langzaam. ,,Nola, je moet je er niks van aantrekken. Zij zijn zo laf om het niet zelf te durven en jou uit te zitten lachen. Jij kan geweldig zingen en dat weet iedereen, maar jij moet het zelf ook geloven. Als je er zelf in gelooft, komt alles goed. Dan kan je alles aan. Geloof je in jezelf?” Ze schudt nog langzamer haar hoofd. ,,Waarom niet?”
,,Omdat ik niet kan zingen. Ik had beter moeten blijven dansen.” Ze springt van het muurtje af en wilt weglopen. Ik spring er ook vanaf en ga voor haar staan.
,,Nola, jij kan geweldig zingen, je moet het geloven. Doe het voor ons, alsjeblieft?!” vraag ik zacht en ze kijkt me even lang aan. Daarna knikt ze en vlieg ik haar om de hals. ,,Je kan dit.” Fluister ik in haar oor en samen lopen we terug.

Als we bij de klas aankomen, staat Nola stil.
,,Kom op, je kan dit. Anders laat je mij het praatwerk doen.” Ze knikt en ik open de deur. De hele klas kijkt ons aan, inclusief mevrouw Peterson. We lopen rustig naar binnen en ik wenk Melina en Amber dat ze bij ons moeten komen. We staan voor de klas en negeren mevrouw Peterson. Ik hoor achterin de klas wat gelach en gefluister. ,,Sorry, wat zeg je? Als je überhaupt het lef hebt om iets te zeggen, zeg het dan meteen hardop anders moet iedereen het steeds door vertellen en als je het nu verteld weet iedereen het meteen. Dus wat zei je?” Nathalie is meteen stil. Dat dacht ik al.
,,Kom op zeg, zijn jullie een stelletje kleuters of zo?” Begint Melina.
,,Als iemand voor de klas moet zingen, moet je haar niet zomaar uitlachen en geluiden maken, dat kan iemand heel hard raken.” Maakt Amber haar zin af.
,,Ik kan niet geloven dat ik bij jullie stelletje kleuters in de klas zit. Nola kan geweldig goed zingen en dat weet iedereen, maar jullie verpesten alles! Niet te geloven!” roep ik uit.
,,Nola is een watje, ze durft niet eens iets te zeggen voor de klas.” Roept Daniel uit. Nu word ik boos. Daniel was in het begin al jaloers op iedereen die echt kan zingen. Hij was zelfs jaloers op mij. Ik kan zingen en daarom moest hij ook belachelijk doen in het begin tegen mij. Nathalie is zijn vriendin en daarom doet hij alles wat ze zegt.
,,Jij moet al helemaal je bek houden!” ik loop dreigend op hem af. ,,Alsof jij ooit iets durft te zeggen zonder je vriendjes erbij. Ga zelf dan, alleen daar staan en zingen. Succes hé!” Ik draai me om en loop naar mijn plek en plof op mijn stoel.


Lindy loopt naar Daniel toe en flipt uit. Ik waardeer het erg dat de meiden dit voor me doen. Het is echt heel lief. Melina, Amber en ik lopen alvast terug naar onze plekken en Lindy komt vanzelf weer langs me zitten.
,,Dank je wel.” Fluister ik naar allemaal. Mevrouw Peterson staat een beetje versteld van alles wat er net gebeurde, maar als ze uit haar trance is, staat ze op en wil wat zeggen maar dan gaat net de bel. Saved by the bell! Ik pak mijn spullen en loop de klas uit, negerend alle opmerkingen. Gelukkig dat dit het laatste uur was, dus kan ik gewoon naar het appartement en lekker rusten.

Reacties: