FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 35

Chapter 34

Niemand op Zweinstein behalve de leraren, de familie Lupos, Sneep en Revius, Chanelle en Anna wisten wat er precies aan de hand was en waarom er zoveel orde leden op de school rondliepen. Er gingen verschillende geruchten de ronde de een nog vreemder dan de ander, en sommige juist eng dicht in de buurt van de werkelijke reden. Waar wel iedereen het over eens was, was dat de dooddoeners en Voldemort er iets mee te maken hadden. Melian echter had weinig meegekregen van de extra beveiliging en de voorzorgsmaatregelen die waren genomen om de school en diens leerlingen zoveel mogelijk te beschermen. De meerderjarige leerlingen was verteld dat als het tot een gevecht mocht komen ze meer dan welkom waren om mee te vechten als ze dat zouden willen. De jongere leerlingen werden nog in het donker gehouden om zo paniek te voorkomen. De leraren lette extra op de studenten en er werd nog strenger toezicht gehouden op rond dwalende leerlingen in de buurt van het verboden bos en de geheimen gangen waren onbereikbaar gemaakt met veel pijn in hun hart, door Fred en George. Melian, had echter nog een week op de ziekenzaal gelegen om beter te worden en zoveel mogelijk te herstellen van het trauma over het veriezen van een kind. Iets waar madame Plijster echter niets aan kon doen en dus werd Melian na een week vrijgelaten (gezien Melian meerdere malen had geklaagd dat ze zich opgesloten voelde en Remus het vond klinken alsof Mel vond dat ze in de gevangenis zat) en heeft ze zich een soort zombie-achtig door de opeenvolgende dagen bewogen onder streng toezicht van Remus, Severus, Sirius en Christina. Hier en daar leek Melian weg te vallen in haar eigen gedachten en dan was een van hen er snel bij om haar weer terug in het hier en nu te trekken zodat ze geen paniek aanval zou krijgen..of weer zou gaan beginnen met het rondstrooien van de inboedel. Nu, een dag voor de grote heropening van Zweinsveld, wat eigenlijk een feestelijke aangelegenheid zou moeten zijn, lag Melian op het bed van Remus zijn privé vertrekken wat ook weer haar eigen privé kamer was geworden sinds Melian en Remus weer bij elkaar waren. Remus was erg voorizichtig en terughoudend met haar geweest maar Melian wist niet of het was omdat hij bang was dat hij haar weer van streek zou maken of dat hij gewoon nog niet eens zelf zo zeker was van zijn keuze. Hij bleef haar echter op het hart drukken dat er niets aan de hand was maar Melian wist dat hij bang was voor een of andere aanval van haar. Christina had haar op het hart gedrukt dat ze zich geen zorgen hoefde te maken en dat Remus zeker was van zijn zaak maar dat hij inderdaad niet goed wist wat te doen of te zeggen omdat niets ervoor zou zorgen dat ze zich beter zou gaan voelen. Melian was het daar echter niet mee eens en dat zou ze gaan laten merken ook. Remus was gaan eten in de grote zaal, ook direct om even met Minerva, Christina en Severus te praten over het optreden van de kinderen. Melian was dit keer niet meegegaan omdat ze zich niet zo geweldig voelde maar eigenlijk was het een excuus geweest. Sirius zijn aanzoek had een lichtje bij haar laten branden, Luthien vertelde namelijk nog steeds in geuren en kleuren aan iedereen die maar luisteren wilde (toevallig was zij dat geweest die dag ervoor omdat ze nog het fijne er niet van wist), hoe Sirius het had aangepakt. Er brandde allemaal kaarsjes in de kamer en ze had zovaak voor de spiegel gestaan en geoefend wat ze tegen Remus zou zeggen, al wist ze dat zodra hij binnen zou komen alles wat ze had gerepeteerd Poef zou zeggen en dan zou ze waarschijnlijk haar spraakgebrek verliezen maar dat was een probleem voor later.
Melian hoorde de deur van het kantoor open gaan en Remus zijn stem die nog iets tegen iemand zei, ze dacht de stem van Christina te herkennen maar kon het niet met zekerheid zeggen. Ze ging rechtop zitten en schoof naar de rand van het bed waar ze verder wachtte op Remus die de deur open deed net met zijn hand door z’n vroeg grijze haar gleed en ter plekke bevroor toen hij registreerde wat er voor zijn ogen aan de hand was. “Wa-?” Remus zijn blik viel op Melian en hij hield zijn hoofd een beetje schuin en keek haar vragend aan toen ze langzaam overeind kwam. Zoals ze had verwacht had ze haar spraakvermogen even op stand-by gezet en kon ze nu eigenlijk alleen maar naar Remus staren die zich langzaam scheen te herstellen van de eerste schok. Melian beet op haar onderlip en wachtte af (haar spraakvermogen speelde nog steeds verstoppertje). Remus kwam langzaam naar haar toe gelopen en keek haar behoedzaam aan alsof hij elk moment een aanval verwachtte maar Melian bleef rustig en keek naar hem op toen hij vlak voor haar stond “Waar is dit goed voor Mels?” Remus leek er nog steeds weinig van te begrijpen. Niet zo vreemd ook, ze was sinds haar eerste laten-we-de-meubels-op-zweinstein-slopen-aanval niet erg spraakzaam of actief geweest. Ze had een paar keer bij Remus zijn lessen gezeten en had voor zich uit gestaard, of ze was een rondje gaan lopen, wetende dat ze in de gaten werd gehouden door elke docent en dat Remus, Christina of Severus nooit ver bij haar vandaan waren, en had ze amper gegeten of gesproken. Dus ze kon het Remus niet kwalijk nemen dat hij enigzins verbaasd was dat Melian haar lichaam daadwerkelijk met een bepaald doel in beweging had gezet. Melian opende haar mond om iets te zeggen, deed hem vervolgens weer dicht omdat ze nog steeds niet in staat scheen te zijn woorden te vormen, keek Remus recht aan die haar nu lichtelijk bezorgd subtiel aan het onderzoeken was, en sloeg toen zonder enige waarschuwing haar armen om zijn nek en zoende hem.
Remus was even volledig van de kaart gebracht door de onverwachte actie dat hij voor een moment geen beweging maakte en niet wist wat hij moest doen, het moment dat hij ontspande, voelde hij dat Melian ook een hoop spanning in haar lichaam losliet.
Zo stonden ze even tot Remus zich terug trok en ze beiden even naar adem moesten happen. “Ik wilde iets doen... Ik-” Melian zocht even naar de juiste woorden en Remus wachtte geduldig af “Ik wilde je laten zien dat je niet meer zo op je hoede hoeft te zijn bij mij. Dat je niet terughoudend hoeft te doen.. Ik ga niet meer met meubelen gooien.” mompelde Melian die schaapachtig grijnsde en rood werd. Remus onderdrukte de neiging te lachen en wist zijn gezicht in de plooi te houden ook al trok er een spiertje bij zijn kaak wat aangaf dat hij zijn kaken op elkaar moest klemmen om inderdaad niet te lachen “Of toverdrankjes, of Madame Plijsters mooie planten.” mompelde Remus zachtjes en Melian gaf hem een tik op zijn arm, dit keer slaagde Remus er niet in zijn lach in te houden. Melian rolde met haar ogen en grijnsde toen om Remus zijn vrolijke bui. “Ik ben blij dat jij erom kan lachen.” Remus haalde zijn schouders op “Niet zozeer daarom. Meer om het gezicht dat je er nu bij trekt Mel.” en dit keer was het Remus zijn beurt om haar te verassen met een kus. “Hoe voel je je?” vroeg hij toen hij haar even later weer losliet. Melian haalde haar schouders op “Het ene moment gaat het wel en het andere moment wat minder... Nu gaat het een stuk beter. Ik was bang dat je niet zeker was van je keuze om niet te scheiden.” ze zei het woord ‘scheiden’ alsof het een enge ziekte was dat direct de kop in gedrukt moest worden en geen van beiden wilde ze het er eigenlijk over hebben maar Remus en Melian maakte een uitzondering in dit geval. Remus fronste even licht en schudde zijn hoofd “Dat is het totaal niet Melian. Ik meende wat ik zei en wat ike je nog wel vaker zal moeten zeggen. Ik blijf bij mijn keuze.” Melian knikte en glimlachte toen gemeender, de eerste glimlachen hadden geforceerd gevoeld. “Maar, vanwaar de kaarsen? Probeer je Sirius te overtreffen met de hoeveelheid kaarsen er in een kamer passen?” vroeg hij overgaand op een lichter onderwerp. Melian snoof even “we weten beiden dat ik dan win Reem.” Remus haalde zijn schouders op “Ik weet zeker dat Sirius daar wel een weddenschap over wilt sluiten met je.” “Dat zal best als er iets te halen valt. Maar nee, dat was het niet. Hij is echter wel degene die me op het idee bracht. Of nou..Luthien eerder-” Remus kreunde “Ik hoop dat ze snel ophoud met iedereen vertellen hoe Sirius haar heeft gevraagd ik denk dat ik dat verhaal nu echt een miljoen keer heb gehoord. Zowel van Sirius als van Luthien. Elke keer als ze in de les zit herhaalt ze het tegen iedereen die maar wilt luisteren.” Melian grinnikte even “Arme Remus. Kan je nagaan hoe Sev zich voelt.” Remus kreunde nogmaals en plofte neer op de rand van het bed en liet zich achterover neervallen op zijn rug. “Ik zou bijna medelijden met hem krijgen ware het niet dat hij heeft geprobeerd Sirius te vermoorden.” “Dat viel toch wel mee?” Remus tilde zijn hoofd op om Melian aan te kijken en trok een wenkbrauw op waardoor Mel al wist dat het dus niet meeviel. Melian ging naast Remus op bed zitten en keek op hem neer. Hij had zijn ogen gesloten en Melian kon het niet helpen om te staren. Ze had hem onwijs erg gemist, het had ook heel veel voor haar betekend dat hij elke dag bij haar was geweest terwijl ze in de ziekenzaal lag, dit was echter anders. Ze waren samen, er was niemand die hun zou lastig vallen en ze konden ongestoord praten en zij kon lekker naar hem staren “Je staart.” mompelde Remus met een flauwe glimlach en Melian voelde zich betrapt, maar waarom? Ze mag toch verdorie wel haar eigen man bewonderen? Precies ja. Melian grijnsde “Ik bewonder.” Remus deed een oog open en keek haar droog aan waardoor Melian’s grijns nog breder werd en Remus half overeind kwam en nog eens rond de kamer keek naar alle kaarsjes. “Dus, je wilde aandacht trekken met de kaarsen, gefeliciteerd dat is je gelukt je hebt mijn overdeelde aandacht. Je hebt verteld wat je op je hart heb, waarom je mijn onverdeelde aandacht wilde. Check. Wat nu?” Melian haalde haar schouders op “Ik ben perfect gelukkig met gewoon naast je zitten of liggen en naar je kijken. Dat heb ik te lang niet kunnen doen en ik heb het gemist.” ze had haar hand op zijn borst gelegd en voelde zijn hartslag onder haar vingers. Remus keek haar even lang aan voor hij weer sprak “Nu we toch alleen zijn. Hoe voel je je over morgen? Ga je mee naar Zweinsveld om de kinderen te zien of blijf je liever hier?” Melian haalde even diep adem en ging liggen met haar hoofd op zijn schouder “Ik denk dat ik wel meega. Ik wil heel graag zien hoe ze het doen en het word vast wel gezellig als er niets gebeurd. Ik denk dat het wel goed is voor ons allemaal om er even tussenuit te gaan.” zei ze langzaam. Gezien Melian net onder hem lag kon hij zijn kin op haar hoofd laten rusten en langzaam met z’n hand door der haar glijden “Dan gaan we morgen naar Zweinsveld.” mompelde hij voor ze beiden in een comfortabele stilte vielen en genoten van elkaars gezelschap.


Christina was weer eens door het kantoor van Severus aan het ijsberen. Severus zelf zat gemakkelijk op zijn stoel toe te kijken naar het nerveuze heen en weer geloop van zijn vrouw en ergens vroeg hij zich af waar ze aan dacht maar aan de andere kant wilde hij het ook niet weten want dan zou hij dus een hele preek krijgen. Christina had een diepe frons in haar voorhoofd en leek heel diep in gedachten verzonken te zijn en hij wilde haar liever niet storen. Nou ja...eigenlijk wel maar hij deed het niet. Het duurde echter niet lang voor Chris eindelijk stil bleef staan en hem aankeek. Hij trok een wenkbrauw op “Wat?” vroeg hij toen ze hem aan bleef kijken maar geen woord zei. Chris liep naar hem toe en plofte op zijn schoot neer waardoor Sev’s beiden wenkbrauwen omhoog schoten en hij nu helemaal het spoor bijster was. “Chris?” “Wat als ze morgen aanvallen tijdens het optreden van Luth en de rest?” vroeg ze spontaan. Severus had kunnen weten dat het uit zou draaien op dat onderwerp “Dan vechten we.” was zijn simpele antwoord. Hij wilde er niet aan denken en hij wilde er niet over praten. Severus begreep ook niet waarom iedereen zich zo onwijs druk maakte. Het was al 2 weken stil en als er ook maar enig teken was geweest dat ze zouden aanvallen zouden ze dat nu wel hebben opgepikt en zou hij er persoonlijk voor hebben gezorgd dat die hele opening van Zweinsveld niet eens gegeven zou worden. “Er komen heksen en tovenaars vanuit het hele land naar de opening van Zweinsveld. Zo goed als de hele school komt en alle orde leden. Als er iets gebeurd maken we meer kans dan dat we zouden worden aangevallen terwijl we hier op school zitten.” “Je laat het klinken alsof je liever heb dat we morgen worden aangevallen.” “Nee. Ik hoop op een rustige dag waarin iedereen even voor een paar uurtjes de zorgen kan laten varen en genieten van de kinderen.” Christina moest toegeven dat het wel fijn zou zijn als ze allemaal even konden ontspannen, ze wist echter dat iedereen van de orde en de meeste leraren op scherp zouden staan en een extra oogje in het zeil zouden houden. Zijzelf ook maar dat betekende niet dat ze niet even kon genieten van een vrij dagje. “Je hebt gelijk. Ik zal erover ophouden.” ze keek naar Severus en glimlachte toen wat meer gerustgesteld door zijn kalmte. “Hoe kan jij zo kalm blijven in dit soort situaties?” vroeg ze. Ze had hem alleen maar zien uitbarsten (in woede) over Sirius en Luthien. Hij was nog nooit in paniek geweest op die ene keer na tijdens de geboorte van Luthien, dat was ook meteen de eerste en enigste keer dat Severus in paniek was geraakt. Severus haalde zijn schouders op “Ik probeer er niet aan te denken en als ik eraan denk dat stop ik dat meestal ook weer ver weg. Als het komt dan komt het. We zijn voorbereid en we zullen terug vechten. Verliezen we dan verliezen we. Dat probleem komen we pas tegen als het zover is het heeft weinig zin om je daar nu al druk over te maken. Laat Romeo en Dwaaloog dat maar doen. Die zijn nu hoofd van de bewaking hier op school. Dooddoeners zullen eerst door hun heen moeten voor ze ook maar in de buurt kunnen komen van de studenten.” Christina knikte en zuchtte diep, ze had het idee dat er behoorlijk wat gewicht van haar schouders was gevallen en keek Severus toen met een duivelse blik aan waarna ze langzaam opstond en naar hun slaapkamer toe liep met een duidelijk doel voor ogen. Severus keek haar even aan tot hij merkte dat Chris haar shirt had uitgedaan en vloog toen zo ongeveer de slaapkamer in naar haar toe “Oh je besloot om toch te komen?” vroeg Chris toen ze de handen van Sev op haar heupen voelde die haar tegenhielden de badkamer in te gaan. Severus rolde met zijn ogen “Hilarisch. Wat ben je precies van plan? Je doet nooit zo tenzij je iets in je schild voelt.” vroeg hij behoedzaam en hij had zijn ogen samengeknepen tot spleetjes. Christina keek hem echter weer poeslief aan “Ik wilde alleen maar even gaan douchen, en dan optijd bed in want wil morgen wel uitgerust zijn voor een heerlijke dag genieten met mijn man van onze prachtige getalenteerde dochter, onze al even getalenteerde neefjes en hun net zo getalenteerde vrienden.” Severus was niet overtuigd, hij wist wat de uitkomst zou zijn daarom was hij haar achterna gegaan maar Chris voerde nog iets in haar schild en dat was meestal voor hem of een fantastisch iets, of voor haar. De manier waarop ze zich nu gedroeg zei hem dat het fantastisch voor haar was. Chris had een besmuikte grijns op haar gezicht waarna ze zich los wist te maken uit zijn greep en de badkamer in dook waarna ze de deur dicht en op slot deed. Wat betekende : Sev je mag niet meedouchen. Pech.
In de tijd dat Christina onder de douche stond had hij wat verslagen nagekeken, en was vervolgens op bed neergeploft wachtende op zijn vrouw die er wel de tijd voor nam. Het duurde een behoorlijke tijd voor ze uiteindelijk tevoorschijn kwam. Severus die half in slaap was gevallen kwam langzaam overeind en trok toen beiden wenkbrauwen op toen hij zag waarom Christina zo lang in de badkamer was geweest. “Wat vind je?” vroeg Chris die vrolijk en met een duivelse grijns een rondje draaide en toen haar handen in haar zij zette. Severus was zijn spraakvermogen verloren (dat zit blijkbaar in de familie) en staarde haar gewoon aan. “Hmm het gebeurd niet vaak dat ik je sprakeloos krijg dus ik zal het maar zien als een compliment.” Christina kwam naar hem toe gelopen, de reden dat Severus zo sprakeloos was, was heel simpel. Hij was een man. Chris was een prachtige vrouw. Geef een prachtige vrouw geld om leuke dingen te kopen en ze komt thuis met schoenen, kleding...en lingerie. Sexy...lingerie. Severus, nog steeds sprakeloos, bleef Chris aanstaren die ondertussen vlak voor hem stond en duidelijk scheen te genieten van het feit dat haar plan geslaagd was. Voor ze haar mond kon open doen om nogmaals een plagerige opmerking te maken had Severus de controle over zijn lichaam hervonden en had hij haar onder zijn lichaam gepind zodat ze geen kant meer op kon. “Nou dit was niet geheel de bedoeling maar ik kan niet zeggen dat ik het erg vind.” mompelde Chris nog voor ze besloot een gezellig avondje te hebben en verder haar mond te houden.

”Wauw. Ik dacht dat pa chago kon kijken maar nu ik jou zo zie ben ik geneigd mijn eerdere mening te herzien en jou koning Chago te noemen.” Kyle keek scherp op naar zijn broer die naast hem neerplofte op de sofa tegenover de haard die vrolijk knetterde en een warme gloed door de leerlingenkamer verspreidde. Dane had een of andere stomme blije grijns op zijn gezicht wat daar alleen maar zat als hij bij Anna was geweest wat Kyle een nog slechter humeur gaf en besloot zijn broer te negeren. Dane trok een wenkbrauw op en liet zijn blik door de leerlingenkamer glijden tot zijn ogen de reden van Kyle’s humeur vonden. Selene. Selene had Kyle verteld dat ze niets meer met hem wilde vanwege zijn wolf gedoe ook al had Kyle het uitgelegd en haar verteld dat hij geen weerwolf was, het had niets uitgemaakt. Selene had echter na de break-up geen gras erover laten groeien en was nu samen met Mangus Stoker...een van de meest walgelijke arrogante Griffoendors die Dane ooit had gezien. Selene zat samen met haar nieuwe verovering in de hoek van de leerlingenkamer tegen elkaar aangeplakt en dat verklaarde dus meteen waarom Kyle een van zijn dodelijkste blikken had en hij intensief naar het vuur in de haard staarde alsof hij hoopte dat het vuur Stoker tot een hoopje as zou veranderen. Dane klakte afkeurend met zijn tong en het eerdere gevoel van pure tevredenheid en geluk verdween langzaam hoe langer hij naar zijn broertje keek. “Zal ik van de week een beuker op hem afsturen?” vroeg Dane om Kyle eventueel een beetje op te vrolijken. Het leek echter het tegenovergestelde effect te hebben. Kyle werd bleek en keek Dane aan “Ga weg Dane voor ik jou wat aandoe.” gromde hij en zijn ogen veranderde van kleur en vorm. Dane schoof een stukje opzij en Kyle schudde even zijn hoofd, knipperde een paar keer met zijn ogen en stond op “Ik ga naar bed.” Dane keek toe hoe zijn broertje langs Selene en Stoker heen liep en naar de slaapzaal verdween. Selene had haar blik even van Stoker afgewend om naar Kyle te kijken maar had haar aandacht al snel weer op hem gericht. Dane trok een walgend gezicht “Hmm.” Dane keek op om te zien hoe Amber en Luthien beiden de leerlingenkamer in waren gekomen en bij hem gingen zitten “Het valt hem behoorlijk zwaar he.” Amber keek naar Selene en Stoker en schudde haar hoofd “Zou het?” Dane zakte wat onderuit en keek zijn zusje en nicht aan “Chanelle en Revius klaar voor morgen?” vroeg hij overgaand op een ander ondwerp wat minder deprimerend was dan Kyle’s gebroken hart. Luthien knikte vrolijk “Ja helemaal. Chanelle is nerveus en Rev doet alsof het hem geen ruk kan schelen maar ik wed dat hij morgen groen is van de zenuwen.” Amber grinnikte “Ik zou goud geld betalen om te zien hoe Chanelle dan juist degene is die hem moet oppeppen en niet andersom.” “Hoe zit het met Anna?” Luthien was op Kyle’s plek neergeploft “Prima. Anna is ook nerveus maar dat komt wel goed.” Luthien knikte goedkeurend. “Mooi. Wij gaan morgen eerder naar Zweinsveld dan de rest van de school natuurlijk om alles klaar te zetten en al onze spullen daarheen te brengen.” “Wie gaan er meer mee? Ik neem aan dat onze ouders het niet goedkeuren dat we naar Zweinsveld gaan zonder bescherming van de Orde.” zei Amber droogjes terwijl ze haar nagels bestudeerde “Remus, Melian - Ja Mel gaat mee volgens mijn pa- mijn ouders trouwens ook, Sirius uiteraard, en Romeo.” “Is Romeo niet meer hier nodig? Kan Tops niet mee? Die is niet zo serieus...” Amber was behoorlijk gesteld geraakt op Tops. Meer omdat Tops waarschijnlijk de enige was van de orde die niet gestresst leek te zijn en ook nog een lolletje kon maken. Daarbij was het natuurlijk geniaal dat ze een transformagiër was wat Amber een hoop hilarische momenten had bezorgd als Tops zich weer eens had veranderd in een van de leraren en een leerlingen in de maling had genomen. Voornamelijk Zwadderaars. “Tops bood het inderdaad aan maar ik geloof dat mijn pa haar niet erg aardig vind dus die had Romeo al gevraagd en Romeo doet het graag.” Amber gromde en rekte zich uit “Nou, ik ga het voorbeeld van Kyle volgen en mijn bed opzoeken.” “Ik volg je.” ze zeiden weltrusten tegen Dane en verdwenen naar de meidenslaapzalen. Dane wachtte nog heel even tot de leerlingenkamer zo goed als verlaten was en stond toen op. Selene en Stoker zaten nog steeds aan elkaar geplakt en dat irriteerde Dane zo dusdanig erg dat hij naar hen toe liep en zijn keel schraapte. Selene schoot direct van Stoker’s schoot en keek Dane aan “Dane. Haai.” Dane trok een wenkbrauw op “Het is al erg genoeg dat je Kyle heb gedumpt met een of andere belachelijke reden waar Kyle niets over wilt zeggen, maar moet je dan serieus ook nog vol in het zicht in de leerlingenkamer hem gaan zitten aflebberen ? Kyle heeft het er al moeilijk genoeg mee en je maakt het hem niet makkelijker. Als je uberhaupt ooit iets om hem heb gegeven zou ik daar de volgende keer maar rekening mee houden anders krijg je met mij te maken.” nee Dane was niet bepaald Selene’s grootste fan op het moment. Selene werd knalrood maar Stoker stond op en ging voor haar staan en keek Dane uitdagend aan “Wat wilde je doen Lupos?” vroeg hij met zijn arrogante toon die Dane de neiging gaf Stoker een klap te verkopen. “Ik praat met Selene. Jij hebt hier niets mee te maken.” gromde Dane. “Selene is niet langer een deel van jullie kleine groepje. Buiten dat, is je broertje bang om zelf tegen Selene te zeggen wat hij vind? Moet jij zijn handje vasthouden?” Dane balde zijn handen tot vuisten “Het moment dat Kyle jullie kant op komt mag je hopen dat het enige wat hij wilt doen praten is. Ik betwijfel echter of je dat gesprek afsluit als vrienden. Het zou een wonder zijn als je niet in de ziekenzaal beland.” “Is dat een dreigement?” Dane glimlachte “Nee. Het is een waarschuwing. Wees blij dat ik je uberhaupt nog waarschuw. Als Kyle namelijk van plan is je iets aan te doen zal ik hem met liefde aanmoedigen. Ik weet wat voor type jij bent Stoker. Ik had meer van Selene verwacht.” en na dat gezegd te hebben liep ook Dane naar de leerlingenkamer. Stoker was van zijn jaar dus hij zou hem regelmatig in de slaapzaal zien maar hij was niet bepaald bang voor hem. Stoker mocht dan groot zijn en een al even grote mond hebben. Hij was niet bepaald de slimste en al helemaal geen match in een duel en Dane maakte zich op het moment liever druk om hun optreden van morgen dan dat hij zich met Stoker bezighield.

”Nou. Hier zijn we dan.” zei Luthien die in haar handen klapte en naar het podium keek dat voor hen was neergezet. Al hun eigen instrumenten stonden al helemaal klaar, de sound checks waren gedaan en ze waren er helemaal klaar voor. Of nja, Luthien was er klaar voor. Chanelle had zich bijna angstig tegen Revius aangedrukt die haar probeerde te kalmeren maar zelf ook enigzins nerveus leek, Dane schoot koortsachtig door de nummers heen alsof hij ze nog niet genoeg had gerepeteerd, Amber was aan het ijsberen en kon schijnbaar geen seconden stil staan en Kyle had nog steeds een humeur om op te schieten maar leek niet nerveus, Anna probeerde met hem te praten maar hij leek niet eens te luisteren. Toen Anna het opgaf liep ze naar Luthien “Denk je dat hij straks wel kan optreden?” vroeg Luthien met een blik op haar neefje “Jawel. Hij is gewoon pissig en wie zou dat niet zijn als je, je ex een van de meest walgelijke personen op Zweinstein ziet aflebberen?” vroeg ze droogjes. Luthien knikte even bedachtzaam en vernauwde haar ogen “Ik hoop maar dat Selene zichzelf inhoud tijdens het optreden. Wie weet wat Kyle doet als hij haar opmerkt met Stoker. We weten niet hoe hij als wolf is als hij pissig is.” “Oh ik denk dat dat wel zal meevallen. Hij heeft tegen Dane gezegd dat hij het steeds meer onder controle krijgt ook z’n ogen.” Luthien was er niet bepaald van overtuigd dat Kyle volledige controle al had maar voor nu moesten ze het er maar mee doen gezien er steeds meer mensen Zweinsveld in kwamen wandelen. Het dorpje was er zoals Luthien had verwacht, behoorlijk op vooruit gegaan. De drie bezemstelen zag er prachtig uit en zat bomvol mensen die madame Rosmerta feliciteerde met de nieuwe zaak en zelfs de Zweinskop was behoorlijk vooruit gegaan. Het krijsende krot stond in de verte ook weer al leek het niet meer op een krot maar op de prachtige villa dat het ooit was, lang geleden. Het hele dorp was versierd en iedereen leek even alle zorgen te zijn vergeten. Zelfs haar ouders waren vrolijk en enthousiast en ook Remus en Melian leken even te ontspannen ook al wist Luthien dat ze nog steeds regelmatig om zich heen keken om te controleren of alles nog rustig was en er geen verdachte dingen gaande waren. De leden van de orde waren verspreid door het dropje en de leraren bleven bij hen in de buurt zodat zijzelf niets doms in hun hoofd gingen halen. Sirius stond ook vlak bij haar maar die liet haar voor nu met rust. Hij wist dat ze zich moest voorbereiden net als de rest alleen was zij een stuk minder nerveus dan haar vrienden die allemaal meer in staat leken om flauw te vallen dan om op te treden. Luthien wierp een blik op de mensen die zich voor het podium begonnen te verzamelen en vernauwde wederom haar ogen toen ze Selene en Stoker zag omringt door Stokers ‘vrienden’. Selene leek zich niet op haar gemak te voelen maar Luthien kon niet zeggen dat ze veel medelijden met de ex van haar neefje had. Ze keek walgend naar Stoker die een bezitterige arm om Selene haar heup had geslagen en haar dicht tegen zijn lichaam aan had gedrukt iets wat Selene alles behalve leuk scheen te vinden en Luthien begon te twijfelen of Selene wel echt bij Stoker wilde zijn. Ze kon zich er echter niet lang meer druk over maken gezien het bijna tijd was en ze haar vrienden even bij zinnen moest brengen. Ze draaide zich om naar de rest van de band en zette haar handen in haar zij “Oke jongens. Het is bijna tijd. We hebben hier maanden voor gerepeteerd we hebben goede nummers en we zijn een goede band. Nerveus zijn is gezond maar de manier waarop jullie je gedragen niet. Als jullie niet snel jezelf bij elkaar rapen vallen jullie straks op het podium neer en ik weiger voor schut te worden gezet omdat jullie het niet trekken begrepen?” zei ze streng en Dane grijnsde ineens droog en stond op “Ja mevrouw.” zei hij plechtig en hij keek naar Kyle die ook overeind was gekomen en zijn armen over elkaar heen sloeg maar verder niets zei. Luthien keek hem even doordringend aan “Gaat het lukken Kyle?” vroeg ze. Kyle trok een wenkbrauw op en knikte even “Het gaat prima. Geen zorgen om mij ik zal het niet verknallen.” mooi. Luthien wist dat Kyle zichzelf wel bij elkaar zou houden of hij nou pissig was of niet. Luthien wende zich tot Anna die vrolijk glimlachte en net zo enthousiast leek als dat Luthien zich voelde dus daar hoefde ze zich ook geen zorgen over te maken. Amber zei niets maar keek Luthien opstandig aan alsof ze wilde zeggen ‘probeer eens aan me te twijfelen en je zal het niet overleven’ en dus richtte Luthien zich snel op de Ravenklauwer: “Chanelle?” “Ik ben er klaar voor. Zodra ik daar sta en begin met spelen komt het goed. Het is het wachten wat ik vreselijk vind.” meldde ze en Luthien keek vervolgens als laatste naar Revius “Hee ik hoef alleen maar op m’n drums te rammen ik weet wat ik moet doen. Maak je niet zo druk. We zijn niet alleen gespannen door het optreden Luth.” en Luthien wist dat het optreden inderdaad niet de enige reden waren waarom ze allemaal een beetje gespannen en nerveus waren. De dreiging van een mogelijke aanval werkte op hun zenuwen en de sfeer was sinds de schouwers waren aangevallen, gespannen geweest. Dit zou moeten helpen om iedereen een beetje los te krijgen. Luthien haalde diep adem, keek nog een keer naar de menigte aan mensen die zich hadden verzameld voor het podium en beet op haar lip toen ze zag hoeveel mensen het eigenlijk wel niet waren. “Oke. Het is tijd.” mompelde ze meer tegen zichzelf dan tegen de anderen. Ze keek nog een keer naar haar vrienden die allemaal knikten en er klaar voor waren en ze bewogen zich toen naar het podium om er vervolgens op te klimmen en hun plaatsen in te nemen. Luthien bewoog zich naar de microfoon in het midden van het podium. Aan beiden kanten naast haar stonden er nog twee voor Dane en Kyle die beiden hun gitaar hadden gepakt en naast haar kwamen te staan. Luthien keek nog even naar haar neefjes die haar beiden glimlachend en geruststellend aankeken en daarna richtte ze zich op de menigte. Ze vond haar ouders en Remus, Melian en Sirius vooraan en ontspande direct toen ze de vrolijke grijns op Sirius zijn gezicht zag.

Het openingsnummer ging zo goed dat de vrienden zich direct een stuk zelfverzekerder voelde. Ze keken elkaar allemaal even grijnzend aan toen Dane de laatste noot op zijn gitaar had gespeeld.
Het volgende nummer had Kyle geniaal geschreven en Luthien was hem eeuwig dankbaar voor zijn talent (Lana Del Rey - Dark Paradise) . Na dat nummer kwamen er twee duetten tussen Luthien en Dane wat ook geweldig ging. Dane was behoorlijk wat vooruitgegaan op het zang gedeelte sinds ze de band hadden opgericht (I know what I am van Band of Skulls & Private Parts van Halestorm) vervolgens zong Luthien nog 2 solo’s (Bird song - Florence & Ever Dream - Nightwish) en daarna was het Kyle’s beurt voor een Solo. Niemand kon ontkennen dat zijn stem ook machtig goed was net als die van Luthien en Dane. (Mr. Brightside - The Killers) en vervolgens hadden Luthien en Kyle nog een duet samen (Cold Blooded - Pretty Reckless) Daarna deed Luthien nog een Solo (Love bites - Halestorm) en nog enkele nummers waar Luthien zich helemaal in liet gaan net als de rest van de band. Tijdens het optreden, gleden Kyle’s ogen over het publiek. Zijn ouders waren super vrolijk, iets wat Kyle niet meer had gezien in maanden en hij was opgelucht en blij dat ze het naar hun zin hadden net als de rest eigenlijk. Iedereen was zo druk bezig met die hele oorlog dat plezier hebben en even ontspannen vaak vergeten werden. Het enige wat voor hun afleiding was, was Zwerkbal en de band maar hun ouders hadden al helemaal weinig. Ja elkaar maar dat had voor Remus en Melian niet bepaald veel goeds gedaan in de afgelopen paar maanden. Severus en Christina waren goddank net zo gelukkig als dat ze altijd waren geweest en Kyle was blij voor zijn oom en tante en Luthien dat haar ouders nog steeds zoveel van elkaar hielden. Niet dat zijn eigen ouders dat niet deden maar ze waren door een letterlijke hell gegaan. Kyle’s ogen gleden meerdere malen langs Selene en Stoker die hij stug negeerde en niet te lang naar wilde kijken en hij probeerde zo goed en kwaad als dat het ging zijn ogen hun eigen kleur groen/grijs te houden wat niet altijd werkte maar als hij het gevoel had dat hij de controle verloor sloot hij gewoon zijn ogen en ging hij verder met spelen en probeerde hij zich te concentreren op Luthien’s stem wat behoorlijk veel hielp. Zo speelde ze nog een tijdje door tot ze hun toegift hadden gedaan en ze van het podium afsprongen, allemaal breed grijnzend en hyper, druk met elkaar pratend over hoe goed het wel niet ging en Luthien begon nu al over dat ze zo snel mogelijk nog eens wilde optreden en dat ze moesten zoeken waar en wanneer dat kon. Hun ouders kwamen er niet veel later bij “Jullie waren fantastisch.” zei Christina vrolijk die Severus zijn hand losliet om Luthien te omhelzen. “Inderdaad. Meer dan fantastisch.” zei Melian die zich op haar eigen kinderen stortte en hen alle drie een knuffel gaf en tot Chanelle’s, Anna’s en Revius’ verbazing ook hen omhelsde. Wetende dat hun ouders er niet waren vond Melian waarschijnlijk haar taak om wat moederliefde over te brengen aan de overige drie leden van de band. Revius keek opgelaten naar de grond, zijn moeder had willen komen maar Revius had erop gestaan dat ze veilig thuis bleef en ze had schoorvoetend ingestemd. Het was niets dat ze langs kwam en Revius had het meer dan geweldig gevonden als zijn moeder er was geweest maar hij wilde liever niet dat ze betrokken zou raken in een gevecht als dat al zou komen. Zijn moeder was geen laffaard maar ze wist ook dat Revius haar met geweld weg zou slepen als ze was komen opdagen. De ouders van Chanelle zouden later komen. Waarschijnlijk tegen het einde van het hele gebeuren wanneer Zweinsveld wat rustiger was en de meeste mensen dronken waren of iets. Haar vader moest toch werken en Chanelle wist dat haar ma nergens heen ging zonder haar man. Anna... Anna’s moeder was dood. En haar vader zat gevangen en dus omhelsde Melian haar ook langer dan dat ze bij de andere had gedaan. Anna voelde zich ongemakkelijk maar ook gevleid dat Melian haar niet vermeed als de pest omdat ze de dochter was van Amycus en met haar zoon een relatie had. Remus liet niet merken wat hij ervan vond, dus Anna wist niet precies of hij het accepteerde of niet... Dane had haar ervan verzekerd dat zijn pa alleen maar wilde dat hij gelukkig was en het prima vond maar ze was daar niet zo zeker van. Ze wist dat Remus geen slechte man was, totaal niet, maar na wat haar vader had gedaan betwijfelde ze of Remus zo blij was dat zijn oudste zoon met een Kragge had. Dane rukte haar uit haar overpeinzingen door haar vrolijk op te tillen en in het rond te draaien waardoor ze in lachen uitbarste. Toen hij haar weer neerzette werden ze aangesproken door Remus en Christina “Ga plezier maken. Let op elkaar en dwaal niet te ver af van de rest.” zei Christina met een glimlach. Remus knikte “En laat het iemand van ons weten als je iets vreemds ziet...behalve dan misschien een dronken hond.” hij keek schuin naar Sirius die schaapachtig grijnsde en de vermoorde ontschuld speelde. Luthien trok een wenkbrauw op “Dronken hond? Ik dacht het niet Zwarts.” Sirius begon met protesteren en Luthien en hij raakte verwikkeld in een discussie over het drankgebruik van Sirius. Remus overstemde hun gekibbel “Buiten dat om, wat Chris al zei ga plezier maken.” Melian had weer naast hem plaats genomen en Remus had zijn arm om haar schouders heen geslagen “En gedraag je” zei ze streng. Dane had al naar de Drie bezemstelen zitten kijken en Anna gaf hem een tik op zijn arm “Wat voor Sirius geld, geld ook voor jou Lupos.” zei ze streng. Dane opende zijn mond om te protesteren maar Anna schudde haar hoofd “Oh nee mooi niet.” Ze pakte hem bij zijn pols en trok hem mee. Dane keek over zijn schouder naar zijn ouders en Kyle die geen van allen poging deden hem te redden. Amber grinnikte vrolijk en haakte haar arm in die van haar vader waarna ze met hem in gesprek raakte over het optreden. Melian keek naar Kyle wie in zijn eigen gedachten verzonken leek “Kyle?” vroeg ze zacht en Kyle keek op, zijn ogen flitsen van groen/grijs naar geel en weer terug “Praat met haar.” zei Melian met een medelevende moederlijke glimlach. Kyle gromde even “Dat heb ik geprobeerd mam. Ze wilt me niet spreken of zien. Buiten dat is Stoker bijna 24/7 bij haar in de buurt.” Melian zuchtte “Geef haar dan wat tijd. Ze zal zich heus wel realiseren dat ze een fout heeft gemaakt en dan wilt ze echt wel met je praten.” Kyle trok een wenkbrauw op “Ma.-” Melian schudde haar hoofd “Fouten worden gemaakt Kyle. Je moet iemand de tijd geven te beseffen dat ze iets doms hebben gedaan.” en na dat gezegd te hebben mengde Melian zich in het gesprek van Remus en Amber en liet Kyle alleen met zijn gedachten. Chanelle en Revius waren er stiekem tussenuit geknepen en Luthien was nog steeds in discussie met Sirius die het er niet mee eens scheen te zijn dat hij niet mocht drinken.
Christina en Severus liepen beiden weg van het gekibbel en voegde zich bij Amber, Remus en Melian.
Kyle keek even naar zijn familie, vervolgens achter zich waar nu ook Anna en Dane stonden te smoezen, en als laatste naar de menigte aan mensen die zich hadden verspreid door zweinsveld. Hij moest zijn vrije, heerlijke dag niet laten verpesten door Selene en haar nieuwe speeltje. Hij ging op zoek naar zijn vrienden en genieten en proberen alle zorgen en problemen voor een paar uur te vergeten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.