FanFic.nl

Lost and damned (Severus Sneep)

Hoofdstuk 6: Vreemde verlangens

Hoofdstuk 6: Vreemde verlangens
Christina slaakte een zucht, wat moest ze nu gaan doen? Doordat ze boos weg gelopen was had ze nu de eerste twee uur ‘vrij’ nou eigenlijk had ze zichzelf vrij gegeven maar goed. Misschien maar even wat slaap inhalen. Murmelde Christina in zichzelf. Christina liep naar de slaapzaal, ze deed alleen haar gewaad en schoenen uit. De rest van haar kleding liet ze aan. Ze sloot haar ogen om te slapen, als snel was Christina weg in een diepe slaap.

Severus stond voor de klas, nog steeds woedend over Christina’s brutaliteit, maar ook nog steeds verbaast dat iemand zo tegen hem in durfden te gaan op die manier. De laatste persoon die dat zo had gedaan was Lily Evers –Severus weigerde te erkennen dat ze nu Lily Potter heette- en die was nu dood door zijn schuld. Waar Severus zichzelf nog steeds elke dag om haatte. Snel verbranden Severus die gedachten uit zijn hoofd, hij mocht niet meer aan haar denken. Conceal, don’t feel
Dacht Severus bij zichzelf. Lily was de eerste persoon waarop hij verliefd was geworden en nog steeds was en het zou ook de laatste persoon zijn waarvoor hij die gevoelens had. zwoer hij zichzelf. Het bracht andere niets anders dan ellende. Iedereen waarvan hij hield gebeurden altijd wel wat vreselijks. Hij keek de klas rond de laatste leerlingen waren nog net op tijd binnen gekomen.
“Goed pak allemaal jullie boek, bladzijde 110, volg het recept en maak het.” Klonk het kil door het lokaal. “Maar meneer! Dat is de drank van de levende dood, niemand van ons kan dat zonder hulp.” Riep een leerling bang. “Ik zie dat zeven jaar les aan Zweinstein niet aan u verspilt is mevrouw Steele” De stem van Severus droop bijna letterlijk van het sarcasme “Het is de bedoeling dat u dingen zelf leert te doen in mijn les en niet dat alles voor uw uitgekauwd word. Wie nu niet begint mag het lokaal verlaten en krijgt een Z” snel begonnen alle leerlingen aan de opdracht. Mevrouw Steele keek verbaast om zich heen. Dit was de eerste keer dat Sneep echt uitviel tegen een leerling en het idee kwam bij haar op dat professor Sneep niet zo makkelijk en aardig was als dat hij leek en dat ze misschien maar beter niet te veel problemen konden veroorzaken in de klas. Blijkbaar had de klas dit ook door want het was opeens dood en dood stil.
Toen Severus bezig was met op te schrijven welke leerlingen afwezig waren merkte hij op dat Melian er niet was. Severus vond dat maar vreemd, na de les zou hij wel uitzoeken waar ze was.

~~Droom Christina~~
Christina was bezig met strafregels schrijven, ze had haar huiswerk niet optijd ingeleverd dus kreeg ze strafwerk van professor Sneep. Daar had Christina echter niks op tegen ze vond het wel prima zo alleen met Severus Sneep in een lokaal. Vanuit haar ooghoeken hield ze elke beweging die hij maakte in de gaten, toen hij naar haar keek, keek ze snel weer naar haar strafwerk en begon haastig veder te schrijven. Christina's gezicht werd vuur rood. Zonder dat ze het door had was Sneep achter haar komen staan en boog zich over haar strafwerk heen. "U schiet niet erg op mevrouw Zwarts, misschien als u iets meer doorschrijft kunnen we voor het schooljaar eindigt hier nog weg." Het sarcasme droop van zijn stem af, waardoor Christina nóg roder werd dan ze al was. Ondanks haar rode wangen waagde Christina het toch om Sneep aan te kijken waardoor haar maag een salto maakte en Christina zich realiseerde hoe erg ze zich eigenlijk wel niet tot hem aangetrokken voelden. Tot haar genoegen bleef Sneep haar ook aankijken. Christina’s hart klopte zo hard dat ze het gevoel kreeg dat haar hart uit haar bost zou kloppen en vrolijk weg zou wandelen. Ze kon niet anders doen dan hem stom aan te blijven kijken alsof ze in een soort trans was. “Profe-“ begon Christina maar werd tot stilte gemaand toen Sneep zijn hand op de haren plaatste. Stokstijf bleef ze zitten niet wetend wat te doen of hoe te reageren, niet langer kon zij haar verlangen voor hem verbergen en boog ze zich met gesloten ogen voorover en raakte haar lippen de zijne. Tot haar genoegen voelde Christina hoe hij haar gepassioneerd terug kuste. Zonder hun kus te verbreken stonden ze op. Christina’s handen gingen over zijn lichaam langzaam maakte zij zijn gewaad los terwijl hij het haren uitdeed. Voordat ze het wist zat ze op zijn bureau en ging het verlangen als een warm vuur door hun lichaam.

Christina schrok op uit haar droom ze zat rechtop in bed, gechoqueerd over wat ze zojuist had gedroomd. ‘Oh nee!’ Dacht ze bij haar zelf. ‘Echt niet! ik ben absoluut niet verliefd op hem! Het was maar gewoon een rare droom! Meer niet’
Dwong ze zichzelf te geloven. Christina ging weer liggen en draaide zichzelf om, om weer in een droomloze slaap terug te vallen.

Aan het einde van de dag zat Christina in de leerlingenkamer ze was nog steeds chagrijnig van alles wat er gebeurt was die dag. Het was bijna tijd voor het avond eten en Christina besefte dat Melian nog steeds niet terug was. Ze vroeg zich af waar Melian in godsnaam gebleven was en of ze op tijd terug zou zijn voor het avond eten. Christina besloot nog 10 minuten te wachten en als Melian er dan nog niet zou zijn dan zou ze maar alleen gaan. Geïrriteerd keek Christina om zich heen waardoor geen enkele mede student het in zijn hoofd haalde ook maar één woord te zeggen. Het was algemeen bekend dat als Christina een pokken humeur had je haar maar beter met rust kon laten. Net toen ze wou opstaan om naar de grote zaal te gaan kwam Melian de leerlingenkamer binnen lopen.

“Zo! Daar ben je eindelijk!”Riep Christina boos. “Zo doe is even rustig, je hoeft niet gelijk zo bitchy te doen Chris! Ben je ongesteld ofsow?!” Riep Melian verontwaardigt ze wou Christina graag over haar en Remus vertellen, maar niet als ze zo deed. Christina werd rood. “Nee ik ben niet ongesteld!”Mompelde ze omdat Christina niet wou gaan schreeuwen. “Het komt door die geweldige broer van je! Die totaal niet zo aardig is als dat hij lijkt! Sirius had gewoon gelijk….” “Waag het niet! Waag het niet te zeggen dat Sirius gelijk had in wat hij míjn broer heeft aangedaan! Het was gemeen en slecht van Sirius omdat te doen! Hij heeft nooit het recht gehad, en Severus is geweldig! Hij gaat door het vuur voor de mensen van wie hij houd en heeft er alles voor over om die mensen te beschermen!” Schoot Melian gelijk in de verdediging. “Alleen zo jammer dat hij van niemand houd, hij is kil, egoïstisch, bitter, cynisch, hij is een lafaard en houd van niemand behalve zichzelf!” ging Christina veder, ze had meteen spijt van haar woorden en wist dat hier niets van waar was, maar ze zat zo erg in de knoop met haar gevoelens dat ze alleen nog maar aan de min punten van Sneep wou denken en niet aan de goede kanten. “Dat is niet waar! En dat weet je donders goed! Heb je je eigen broer wel eens gezien? Hij is zo zelfvoldaan als maar kan! En weet je wat? De grootse lafaard die er is! Is Sirius! Hij heeft zijn eigen vrienden, zijn beste vrienden nog wel verraden aan jeweetwel daarom zit hij nu in Azkaban, of ben je dat soms eventjes vergeten Christina?”Melian kreeg nu net zo een stekelige toon in haar stem als dat haar broer had wanneer hij écht boos werd. Je kon nu duidelijk zien dat de oh zo lieve Melian die geen vlieg kwaad leek te doen, toch echt wel het zusje van Severus Sneep was. Christina zei niets meer, de tranen sprongen in haar ogen, ze keek Melian vol ongeloof aan. Het ergste waarop ze Christina kon pakken had ze zojuist gedaan. Nooit had ze verwacht dat Melian dit tegen haar zou zeggen hoe erge ruzie ze ook zouden krijgen. Melian was nog altijd boos om wat Christina had gezegd, maar besefte ook dat ze te ver was gegaan toen ze zag dat het huilen Christina nader stond dan het lachen. “Chris het-.” Begon Melian, maar voordat ze haar zin kon afmaken was Christina al weg gerend. Melian bleef alleen achter met haar schuld gevoel.

Christina was weggerend voor ze echt in tranen was uitgebarst, dat geluk gunde ze Melian niet. Huilend zakte ze tegen de muur aan, ze was in een kamer waarvan ze wist dat de meeste leerlingen hem niet konden vinden. Overal stonden schilderijen op de grond, het was de ruimte waar de schilderijen waar geen ruimte meer voor was opgeslagen werden. -Tot grote verontwaardiging van de schilderijen zelf natuurlijk, dat ze hier maar in een kamer stonden in plaats van te hangen op een mooi plekje in het kasteel- Sirius was de enige familie die ze écht had en waar ze écht van had gehouden, nog altijd weigerde ze te geloven dat Sirius echt een moordenaar was, al wist ze diep van binnen niet meer wat ze nou moest geloven….

Melian was weer terug in de toren van Griffoendor, ze had net gegeten en gehoopt dat Christina inmiddels weer uit haar hol was gekropen –waar dat hol dan ook mocht zijn- maar helaas was dat niet het geval. Melian zuchtte even en wist niet zo goed wat ze nu moest doen, al snel bedacht ze om even langs te gaan bij Severus, misschien kon ze er dan achter komen waarom Christina in zo’n graf humeur was geweest. Stiekem wou ze ook gewoon graag haar broer eventjes zien.

Severus was bezig met een of ander experimenteel brouwsel te maken –iets wat hij vaker deed als hij gespannen was, wat hem hielp om weer helder na te denken- toen er onverwachts op de deur geklopt werd. Even overwoog Severus om net te doen of hij er niet was, ergens verwachten hij half om half dat het Christina zou zijn, en dat was nou precies iets waar hij momenteel geen zin in had, maar aan de andere kant wie weet was het zijn zusje. “Binnen!”Zei hij met een ijzige stem, toen Melian haar hoofd naar binnen stak verzachten zijn blik.
“Ben je ook al in zo’n goed humeur?”Vroeg Melian behoedzaam, ze stak nog steeds alleen maar haar hoofd om de deur heen, als hij ook al in zo’n rot humeur zou zijn, zou ze snel weg gaan. Één ruzie vond ze wel meer dan genoeg voor vandaag. “Wie heeft er nog meer een rot humeur dan?”Vroeg Severus ongeïnteresseerd terwijl hij veder ging met zijn drankje. Nog steeds op haar hoede stapte Melian het kantoor binnen. “Christina.”Antwoordde ze op een toon alsof het overduidelijk was geweest dat ze Christina bedoelde en Severus het gewoon had moeten ruiken. Severus maakte een geluid wat iets weg had van een grom en een zucht door elkaar en zei er veder niets op. “Jullie hebben dus ruzie gehad.”concludeerde Melian aan de hand van hoe Severus reageerde. “Ja, en ik ga je niet vertellen waarom.”Zei Severus gelijk. “Het word tijd dat ik haar als een leerling ga behandelen net als ik iedere leerling behandel.” Voegde hij er aan toe.
“Net zo als je mij als ieder ander behandelt?”vroeg Melian poeslief. “En net zo als dat je de Zwadderaars behandelt?” ging ze toen vrolijk veder.
“Dat is anders.”Zei Severus ijzig, die veder ging met de toverdrank te bestuderen, hij maakte aantekeningen en gooiden er boterbloemen bij, de drank begon onheilspellend te sissen en veranderde van rood naar gif groen. “hmhm.” Zei Melian met opgetrokken wenkbrauwen en geloofde er geen bal van dat dat anders was. “Oh jeeh, wat voor gif ben je aan het brouwen en wie ga je nu weer vermoorden.” Voegde ze er sarcastisch aan toe. “Niemand.”sneerde hij terug. “Weet je, volgens mij vind je haar gewoon leuk, en ben je daarom zo gepikeerd, normaal trek je je namelijk hellemaal niets aan van ruzie met mensen of als leerlingen je niet mogen.” Severus keek Melian aan alsof zij zojuist krankzinnig was geworden, en op een toon alsof hij tegen iemand sprak die in het gekkenhuis zat, zei hij: “Ik zeg dit maar één keer, en luister goed dan zal ik het je uitleggen. Ik zag Christina heel heel even als een vriendin tot ik weer bij me volle verstand kwam en besefte dat ze hellemaal geen vriendin van me is want ik ben haar leraar en zij is mijn leerling, laten we die verhouding veral zo houden en nee ik vind haar dus niet leuk!”
“Oke, als jij het zegt.”Zei Melian, stiekem was ze daar ook wel opgelucht om, dat Christina haar beste vriendin was betekende het niet gelijk dat ze ook wou dat Christina en Severus wat kregen. Dan zou ze haar broer en beste vriendin in één klap kwijt zijn en dat was niet de bedoeling. “En daarbij, een relatie met een leerling krijgen is wel het stomste wat je zo een beetje kan doen als je je baan hier wilt houden en volgens mij wil je dat wel.”voegde Melian daar nog aan toe. “Je meent het…goed gezien.” Voegde Severus er sarcastisch aan toe. “Maar goed, als je klaar bent met dit kruisverhoor Melian, hoe is het met je?”
Het was duidelijk dat Severus graag over wou gaan op een ander onderwerp, dus besloot Melian dat dat ook maar het beste was. Het onderwerp Christina was bij deze afgesloten. “Goed, erg goed.”Zei ze toen vrolijk, misschien wel iets te vrolijk. Ze wilde nog niet aan Severus vertellen dat ze zojuist met één van zijn grootste vijanden een relatie had, het leek haar verstandiger omdat pas later aan haar broer te vertellen als ze ook wat zekerder was van haar zaak en wat langer met Remus had en Severus niet al chagrijnig was.
“Waarom gaat het zo goed dan?” vroeg Severus, de argwaan klonk door in zijn stem. Hij boorde haar ogen in de haren. “Oh gewoon, zomaar.”Antwoordden Melian nonchalant die snel zijn blik ontweek, ze wist donders goed wat hij bij haar probeerde. “Ik ben gewoon ontzettend blij dat ik mijn grote broer eindelijk eens wat vaker zie.” Ze probeerde hem snel af te lijden van het echte antwoord, al zat er ook wel een kern van waarheid in. Melian was erg blij dat ze haar broer nu elke dag zag, al mocht hij wel een minder strenge leraar zijn die ook wat minder huiswerk gaf als het aan haar lag.
“Oké.” Antwoordden Severus toen maar droogjes, hij besloot het maar hierbij te laten hij kwam er nog wel achter wat ze bedoelde. “Je weet dat ik er niet van hou als je legitimensie op me gebruikt Severus…”zei ze toen streng tegen hem, ze klonk niet boos maar ze wou dat hij ermee ophield. Het was schending van haar privacy, hij hoefde niet álles van haar te weten. Severus keek op een zwarte klok die in zijn kantoor hing. “Je moet naar boven, de avond klok gaat bijna in en ik moet de ronde van vanavond lopen, en ik heb er niet bijster veel zin in om mijn eigen zusje strafwerk te gaan geven.”Zei hij toen zogenaamd streng. “Ach! Je doet toch aan voorkeursbehandelingen dus dat kan je dan bij mij ook wel doen.”Zei Melian toen poeslief. Severus schudde zijn hoofd en mompelde iets wat verdacht veel leuk op wat moet ik nou weer met jou aan…maar Melian besloot net te doen alsof ze dat niet had gehoord en keek hem alleen maar glimlachend aan. “Dan zie ik je morgen wel bij toverdranken Severus.”Zei ze toen. Ze drukte een kus op zijn wang en liep toen weg. “Slaap lekker.”Zei ze nog voor ze door de deur verdween. Severus zuchtte nog eens even diep, pakte zijn toverstaf op en begon aan zijn rondes door het kasteel.

Het terrein van Zweinstein werd verlicht door het felle herfstzonnetje, je hoorde zachtjes het gefluit van de vogels die langzaam aan allemaal wakker begonnen te worden. Dat geluid was hard genoeg voor Melian om wakker te worden. Snel wierp ze een blik op het bed van Christina, maar er was geen Christina te zien, haar bed leek onbeslapen. Melian zuchtte even diep, haalde haar schouders op en besloot zich maar even niet druk te maken om Christina. Het was daarvoor een veel te mooie dag!
Nog net niet huppelend kwam Melian haar bed uit, ze was zo blij dat ze wat met Remus had nu! En niets kon haar blijdschap daarover verpesten. Melian hoopte dat ze Remus weer snel zou zien. Al wist ze niet hellemaal hoe ze dat moest doen zonder dat haar broer erachter kwam, maar daar zou ze zich later wel druk om maken. Snel begon ze zich aan te kleden voor het ontbijt.

Christina zat aan de ontbijt tafel, ze had zoveel make-up op dat niemand kon zien dat haar ogen gezwollen waren van het huilen en dat ze niet geslapen had. Boos keek ze richting Severus die aan de leraren tafel zat te ontbijten. Als blikken konden doden zou hij overduidelijk dood zijn geweest. Ze besloot dat ze een grondige hekel aan hem moest krijgen al wist ze zelf natuurlijk ook wel dat dat niet zou gebeuren. Opeens voelde ze iemand op haar schouder tikken. “Veel strafwerk van Sneep gehad?”Vroeg een mannen stem die niet heel intelligent klonk. Christina draaide ze zich om en zag dat het Michael Kelso was, -de hunk van de school- “Nee, dat niet.”Antwoordde Christina droogjes. “Het is gewoon een eikel.” “haha goeie alleen hij groeit niet aan een boom.” Jep hunk van de school, maar duidelijk niet de hersens van de school dacht Christina bij zichzelf. Zijn hersens zaten duidelijk niet op een plek waar ze behoorde te zitten, maar ach Christina kon altijd wel lachen om hem. “Erhm ja..”antwoordde Christina toen maar ze wist veder niet wat ze erop moest zeggen.
“Zou je het leuk vinden om samen een keer naar Zweinsveld te gaan?”Vroeg Kelso haar toen. “Michael Kelso, vraag je me zojuist op een date?”Vroeg Christina hem toen plagerig. “Ja, natuurlijk! Waarom niet ik ben een knappe man en jij een knappe vrouw die horen elkaar te date.”Zei Kelso toen terug, duidelijk zelfvoldaan over zijn eigen geniale vaststelling.
Christina schudde haar hoofd even en moest er ergens wel om lachen, stiekem gleed haar blik naar Severus en haar droom kwam weer naar boven, snel en impulsief antwoordden ze toen: “Ja, ik wil dat het een date is!” normaal zou ze nooit met iemand als Kelso uit zijn gegaan, maar ze moest zichzelf ervan verzekeren dat ze niets voelde voor Severus en misschien als ze met een andere jongen uit zou gaan zou dat wel bevestigen dat ze inderdaad niets voor Severus voelde en dat haar hersens gewoon een raar spelletje met haar speelde. “Mooi!”zei Kelso toen vrolijk. “Aankomende zaterdag?” “Prima! Zullen we nu naar de les gaan?”Vroeg ze toen ze glimlachte lief naar hem. “all right Kelso scoort opnieuw!”mompelde hij in zichzelf, en gelukkig voor hem hoorde Christina dat niet.”Ja is goed.” Samen gingen ze op weg naar de les van professor Anderling.

Severus keek naar Christina, wat moest ze opeens met Kelso? Vroeg hij zichzelf af, hij had Christina toch altijd wel hoger ingeschat dan dat niveau. Waarom kon het hem eigenlijk wat schelen? Dacht hij er gauw achteraan, maar ondanks dat kreeg hij het gevoel of zijn binnenste zojuist van ijs was geworden. Waarom kon hij niet verklaren. Kwaad verliet ook hij de grote zaal om in zijn lokaal de eerste les van de dag voor te bereiden uit alle macht proberend het beeld van Christina en Kelso te vergeten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.