FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 23~

Ruth Pov.

Oma is super lief! Zullen alle oma’s zo zijn?
Ik ren door het huis opzoek naar papa.
‘Boe!’ Ik gil als papa opeens voor mijn neus springt.
‘Papa!’ Roep ik dan en knuffel hem.
‘Ik moet zo meteen heel even weg, blijf je dan even hier?’ Een beetje verdrietig kijk ik hem aan.
‘Waarom?’
‘Echt heel even maar. Misschien wilt oma wel een spelletje met je gaan doen, of gaan wandelen.’ Ik glimlach.
‘Oké!’ Zeg ik en sla mijn armen om zijn nek.
‘Mam!’ Oma komt de keuken in gelopen.
‘Wat is er?’ Papa zet me weer op de grond en ik ren naar de woonkamer. Ik spring bij opa (okey zo noemt ze Robin dus en ja kweet dat het Harry’s stiefvader is even tussendoor) op schoot. Hij schrikt en laat bijna zijn krant vallen.

‘Hallo.’ Zegt hij. Ik glimlach.
‘Papa moet zo weg, gaan we dan met zijn 4en wandelen?’ Hij doet alsof hij heel diep nadenkt.
‘Is dat niet veel te koud voor jou?’ Ik schud meteen mijn hoofd.

‘Nee! Want ik ben gisteren nog naar het kasteel in London geweest, door het park en ik had helemaal niet koud want ik had een hele dikke jas aan.’ Hij knikt.
‘Waar moet papa naartoe, of weet je dat niet?’ Ik kijk naar Tante Gemma en schud mijn hoofd. Mijn ogen worden groot als ik zie wat ze op haar schoot heeft. Dat is een kat! Ik spring van opa’s schoot en loop naar tante Gemma.
‘Hoe heet ie?’ Vraag ik en aai de kat.
‘Dusty. Vind je katten leuk?’ Ik knik.

De kat opent zijn ogen en kijkt me nieuwsgierig aan. Ik glimlach lief naar de kat.
‘Hij is lief.’ Zeg ik zacht als hij zachtjes begint te spinnen.
‘Ruth?’ Ik kijk op. Papa staat met oma achter Tante Gemma.
‘Ik moet gaan.’ Zegt papa dan. Ik stop met aaien van Dusty waarna hij me bijna boos aankijkt. Ik loop naar papa toe en knuffel hem.

Ik wil helemaal niet dat hij gaat, dadelijk hoor ik mijn echte papa zijn stem weer en raak ik in paniek en kan papa me helemaal niet troosten! En dan worden opa, oma en Tante Gemma boos om me en moet ik voor straf in de hoek of zo. Of heeft papa verteld dat het kan gebeuren? Maar wat als ze dan alsnog boos worden?

‘kom eens mee.’ Fluistert papa. Hij pakt mijn hand en we lopen een beetje weg van de anderen.
‘Ik heb oma verteld over het stemmetje in je hoofd.’ Zegt hij terwijl hij me op het aanrecht zet. Ik kijk naar papa die zwakjes glimlacht.
‘Is ze boos?’ Vraag ik dan.
‘Nee natuurlijk niet, liefje. Maar als je zijn stem hoort moet je gewoon naar haar toe aan zodat je kan helpen, goed?’ Ik knik. Hij geeft me nog een kus. Ik spring van het aanrecht af en loop naar de woonkamer waar papa van iedereen afscheid neemt en uiteindelijk weggaat.

“Wat denk je er nu tegen te doen? Niemand mag je! Je bent niets waard! Helemaal niets! Je zal nooit iets betekenen voor iemand!”

Ik schrik. Wat als mijn echte papa gelijk had? Misschien beteken ik wel helemaal niets… Voor niemand niet!

‘Ruth.’ Ik kijk op en glimlach naar opa.
‘Wat is er?’ Vraag ik dan.
‘Wat wil je gaan doen?’ Vraagt hij dan. Ik denk heel diep na.
‘Weet ik niettt!’ Giechel ik. Tante Gemma lacht en denkt ook na.
‘We zouden naar het bos kunnen aan, en zodra papa belt dat hij weer komt, heel snel terug gaan en ons verstoppen.’ Zegt ze ondeugend.
‘Jaaa!’ Juich ik. We staan op en pakken onze jassen. Als ik goed ben ingepakt lopen we naar buiten.
‘Gaan we naar het park, of.. naar het bos?’ Ze kijken me aan.
‘Naar het park!’ Roep ik vrolijk. Ik pak de hand van oma vast en we lopen met zijn vieren naar het park.

‘Met Gemma.’ Ik kijk naar tante Gemma die aan het bellen is.
‘Umm nee, hij moest opeens weg, hoezo?’ Ze fronst. Praat ze met papa?
‘Ik denk dat hij naar management is…. Wat zei de politie trouwens?’ Ze zucht. Manage- wat?
‘Ook goed… Doei.’ Ze hangt op en glimlacht naar ons.

De witte sneeuw bevriest mijn voeten waardoor ik geen gevoel meer heb. Is dat normaal, of moet ik aan opa vragen of hij me wilt optillen?

“Niet bang zijn om iets te vragen.” Galmt de stem van papa in mijn hoofd.

‘We moeten naar huis! Papa komt!’ Ik schrik uit mijn gedachten en glimlach. Papa komt weer!
‘Kom mee! We gaan ons verstoppen!’ We lachen. Tante Gemma en ik rennen terug naar huis terwijl oma en opa rustig doen. Thuis aangekomen trekken we zo snel mogelijk onze jas uit en verstoppen ons in de kast waar alle schoonmaakspullen van oma en opa staan. De deur laten we op een kiertje staan zodat we zien als papa komt. We gaan achter de stofzuiger zitten en kijken verwachtingsvol door het kiertje van de deur.

De voordeur wordt geopend en weer dichtgegooid, gevolgd door vallende sleutels.
‘Mam?!’ Roept papa.
‘Hee Harry! Hoe was het?’ Vraagt oma.
‘Ugh, ik wil er niet eens over praten, klote management.’

Harry pov

Mam geeft me een knuffel. Waarschijnlijk heeft ze al door wat er nu weer aan de hand is. Ik moet volgende week woensdag dus op “date” gaan met Lieke. En Ruth moet mee. Ze weet niet eens wie Lieke is, en ik kan haar niet vertellen dat ze Lieke niet aardig mag vinden omdat ze al snel weer weg zal gaan.
Daarbij zagen ze ook nog eens een aantal sneden op mijn pols. Ze zijn woedend op me, maar ze willen er niets aan doen. Waarschijnlijk omdat ik toch niets waard ben. Ze zouden ook eens rekening met me houden, ugh.

‘Waar is Ruth?’ Mam laat me los en knipoogt.
‘Ze is verstopt.’ Fluistert ze.
‘Weet ik niet!’ Zegt ze extra luid. Ik lach en begin door het huis te lopen.
Ik begin in de keuken en kijk in alle kastjes. Onder de tafel, waarvan ik eigenlijk had verwacht dat ze er zou zitten. Ik loop naar de gang en kijk tussen de jassen, want wie weet?
‘Ruth? Waar zit je?’ Roep ik als ik haar hoor giechelen.
‘Shh!’ Hoor ik vanuit de “Poetskast” Komen en ik grinnik. Ik open de deur –die blijkbaar op een kiertje stond-. Ik kijk rond, maar zie alleen 2 hoofden bij de stofzuiger zitten.
‘Wat heeft de stofzuiger opeens veel haar gekregen! Of is dat stof?’ Vraag ik om Ruth een plezier te doen.
‘Mam!’ Roep ik dan.
‘Wat is er?’ Ze komt aangelopen,
‘Vind je ook niet dat de stofzuiger opeens heel veel stof heeft?’ Ze schrikt overdreven.
‘Dat klopt!’ Ze pakt de duster en geeft het aan mij.
‘Kun je daar aan? Dan mag je dat even weghalen.’ Zegt ze en we horen Gemma schrikken, aangezien ze altijd moet niezen van die dingen.
Ik grinnik zachtjes en duw de duster in hun gezicht.
‘Oh god!’ Roept Gemma en begint hevig te niezen. Ruth schrikt en ik zie gewoon dat ze geschrokken naar Gemma kijkt voordat ik de duster ook in haar gezicht duw. (A/N vraag me niet hoe ik weet dat dit ding een duster heet want dat heb ik opgezocht!!! Oops) Ze begint de haartjes uit haar mond te tuffen met een vreselijk grappig gezicht. Mam en ik beginnen te lachen terwijl Gemma en Ruth achter de stofzuiger vandaan komen.

Ik leg de duster weer weg en geef Gemma een knuffel.
‘Sorry, dit moest gewoon even.’ Lach ik terwijl we elkaar weer loslaten. Gelukkig kan ze er zelf ook om lachen. Ik til Ruth op en we lopen naar de woonkamer waar Robin ligt te slapen in zijn luie stoel.


------

HET IS ZOOOOOO KOUDDDDDDDD :'(

Reacties: