FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 28

Nuvi pov
Met een bang kloppend hart kijk ik door een kiertje van de deur naar de jongen met blonde haren en stormende grijze ogen. Hij ligt als een hoopje ellende op de grond, maar houdt zich sterk en bedwingt zijn tranen. De Dark Lord staart hem bedrijgend aan en torent gevaarlijk boven hem uit. "Ga aan tafel zitten, mislukkeling. Het is te zien dat je de zoon van je nutteloze vader bent." Spuugt hij Draco venijnig toe. Rillingen van ongenoegen lopen over mijn lichaam.

(Draco pov)
Met moeite sta ik op van de grond, mijn benen gevaarlijk wankelend onder mijn lichaam. Ik wandel naar mijn stoel en ga zitten. Wat haatte ik deze man, als je hem nog een persoon kan noemen. Eigenlijk wil ik tegen hem schreeuwen, hem vertellen wat voor een beest hij is, maar ik ben wel slimmer dan dat. Al de woorden die ik zeggen kan, slik ik in. Vernietig ik voordat ze mij vernietigen. "Wel Draco. Je missie bestaat eruit om Albus Dumbledore te vermoorden." Zegt the Dark Lord plots. Ik hap verschrikt naar adem. "En een paar dooddoeners zullen je hier bij helpen. Hieronder je tante Bellatrix Lestrange. Omdat ik je natuurlijk moet kunnen vertrouwen wijdt ik je in als dooddoener." Gaat hij verder alsof het over de normaalste zaak aller tijden gaat. Mijn mond zakt gewoon open. Ik hoor hoe mijn moeder in snikken uitbarst, waarschijnlijk niet voor het eerst. "Nee... dit kan niet waar zijn... nee." Breng ik mompelend uit. Snape komt in de stoel naast me zitten. "Doe alsof je trots bent." Fluistert hij zo zacht dat alleen ik het hoor. Natuurlijk heeft hij gelijk. Als ik nu geen toneel speelde zou dat wel eens mijn dood kunnen betekenen. Misschien was het zelfs nog niet eens zo slecht. Ik haatte Voldemort dan misschien wel met een passie, maar het zou mijn hoofd van Artemis halen, misschien. Door alleen al aan haar te denken bloed mijn hart en staan mijn aderen in brand. Het is een pijn erger dan de cruciatus vloek, alleen niet lichamelijke maar emotioneel. Een pijn die niet zomaar stopt. Dit ging in een mum van tijd door mijn hoofd. "Dan ben ik de jongste deathEater aller tijden." Zeg ik met een neppe arrogante glimlach. "En je hebt de eer om Dumbledore te vermoorden." Zegt hij met een kille lach. "Je moet u geen zorgen maken, Lord. Ik knap dit wel op, ik zal u niet teleurstellen. " Het kwam zo echt over dat ik er zelf van verschoot. "Misschien ben je toch nuttiger dan je pappie." Grijnst Voldemort zonder enige humor.

(Snape pov)
De tijd dreigde alles te verpesten. Wanneer Draco zijn taak te vroeg zou volbrengen, dan zou Voldemort, Artemis misschien gewoon laten sterven aan het gif. Ik moest ervoor zorgen dat hij sneller met haar trouwt, haar effectief het tegengif laat drinken en dan ervoor zorgen dat ik Draco voor ben en zelf Dumbledore doden. Niet dat ik dat wens, maar door zijn eigen fout is Albus al stervende, en natuurlijk moet hij weer net mij kiezen, omdat ik al bloed aan mijn handen heb kleven en omdat ik hem beloofd heb om alles te doen voor hem. In de naam van Lilly, mijn grootse liefde. Onder tafel maakte ik stiekem een briefje. "Artemis, hou u aan het plan. Ik heb alles onder controle. Ik zorg dat je veilig blijft. Ook Draco hou ik zo veilig als ik maar kan. Doe niks stom, dan kan je alles verpesten." Ik vouw het briefje op en sta op van de tafel. "Mijn excuses. Ik moet even naar het toilet." Zeg ik beleefd. The Dark Lord knikt naar me en ik loop naar de deur waar ik de huiself van Artemis al lang opgemerkt heb.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.