FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 33

(Artemis pov)
We zijn aan gekomen bij het altaar. Er ligt een zwarte doek over en er staan lange zwarte kaarsen te branden. Hierdoor lijkt Voldemort's gezicht in brand te staan. Dan komt er een pan in een lang zwart gewaad. "Beste deatheaters, vandaag is de dag aangebroken voor een nieuw begin. Onze Dark Lord zal nu verenigt worden met onze nieuwe Dark Lady." Begint de man. De deatheaters juichen luid. De speech gaat nog even zo door en we worden beiden in de hemel geprezen. "Beste Lord Voldemort, neem jij Artemis Dumbledore als je wettige echtgenoot.?" Vraagt hij dan aan de man die nooit loef zou kunnen hebben. "Ja. Tot de dood ons scheidt" Lacht hij luid. Natuurlijk dacht hij niet sterven kon omdat hij onoverwinnelijk is. Daar zou hij zich wel eens lelijk in kunnen vergissen. Hij geeft me een ring met een edelsteen en een glazen flesje met een drankje in. "Neem jij, Artemis Dumbledore, Voldemort tot je wettige echtgenoot?" Vraagt de man dan aan mij. "Ja." Antwoord ik kort waarna ik Voldemort zijn gouden trouwring om zijn vinger schuif. "Dan verklaar ik jullie tot man en vrouw. U mag de bruid nu kussen." Zegt de man. Op slag klopt mijn hart in mijn keel. Voldemort leunt met een grijns naar me toe. "Proficiat my dark lady. Je bent nu officieel van mij." Fluistert hij zacht tegen mijn lippen. Dan overbrugt hij de laatste centimeters en kust ruw mijn lippen. Zijn lippen voelde zo glad als slangenhuid en zijn handen die meer klauwen zijn, houden me stivig vast bij mijn middel zodat ik niet weg kan. Na wat een eeuwigheid lijkt, verbreekt hij eindelijk de kus. "Drink maar snel je drankje op, ik zou niet willen dat je sterft voor onze huwelijks nacht." Grinikt hij gemeen voordat hij wegstapt. Meteen doe ik wat hij zegt. "Oh, heb ik je al verteld dat, wanneer je het drinkt, je binnen enkele uren ook vergeet dat je ooit verliefd was? Dat die herinneringen verdwijnen voor goed?" Voldemort lacht krankzinnig terwijl ik hem in schock aankijk. Nee, Draco. Tranen wellen op in mijn ooghoeken en spatten op de grond uit elkaar.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.