FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 35

(Artemis pov)
"Het is tijd, Artemis. " Fluistert Voldemort terwijl hij me uit de mensen massa leidt. Samen gaan we de trap op en de treden kraken onder onze voeten. Hij neemt me mee een donkere kamer in. Als een beest valt hij me aan en die nacht werd ik bemind door de Dark Lord. Al kon je het eigenlijk niet beminnen noemen, aangezien hij geen liefde kent.

(Draco pov)
Wanneer ik die morgen de krant aankrijg, stopt mijn hart even met kloppen. Op de voorgrond stond een foto van Artemis Dumbledore, MIJN Artemis, naast de Dark Lord. De titel van het artikel luidt als volgt: Artemis Dumbledore, The Dark Lady. Als een gek spring ik op van de Slyterin tafel en loop naar de leerkrachten tafel met de krant in mijn linker hand. Woest gooi ik deze voor Albus zijn neus. "Hoe kun je dit laten gebeuren?" Snauw ik tegen hem. als ik hem nu had kunnen doden, had ik het gedaan. Snape staart me waarschuwend aan. Waarschijnlijk omdat heel de Great Hall naar me staart. Hij kon me gestolen worden. Ik moest een antwoord hebben. "Snape, neem hem mee en leg het hem uit. Hij heeft het recht om het te weten." Fluistert Dumbledore zodat enkel Snape en ik het horen. Ik volg hem, al is het met tegenzin, naar zijn kantoortje

Enkele maanden later
(Artemis pov)
De man kronkelt onder de cruciatus vloek. "Vertel me waar ze is." Zeg ik wanneeer ik mijn toverstok van hem afneem. Eindelijk hadden we een persoon van de order van the phoenix kunnen pakken en ik probeerde nuttige informatie uit hem te krijgen. Ik moet toegeven, ik bewonder deze man voor zijn moed, noet dat hij er nu veel aan zou hebben, sterven ging hij toch. Plots hoor ik een krankzinnige lach die door merg en been gaat. Dat kan maar één persoon zijn, Voldemort. Ik spreek de kooi over mijn gevangenen uit en loop richting het geluid. "Wat is er aan de hand? Welk goed nieuws?" Vraag ik hem nieuwsgierig. "Albus Dumbledore is dood dankzij mijn trouwe deatheater, Severus Snape." Antwoord hij euforisch. Nog nooit is hij zo blij geweest, maar ik niet. Ik ben woedend, was mijn vader al die tijd een echte volgeling? Hezft hij me gewoon weer voorgelogen? En Dumbledore veraden? Mijn hart bloed van dit nieuws, en wanneer ik ook Malfoy zie staan, weet ik dat hij er ook een deel van is, hierdoor haat ik hem nog harder dan ook. Met verdrietige ogen kijkt hij me aan, maar ik schenk hem mijn doodelijkste blik. "Joepie." Zeg ik sarcastisch voor ik wegloop. Dit is noet gemakkelijk aangezien mijn buik al behoorlijk dik is. Mijn kind met the Lord, het ultieme symbool dat Voldemort almachtig is. Natuurlijk had ik moeten weten dat het gebeuren ging, Albus was de grootste vijand van My Lord. Maar het nam niet weg dat het heel lang mijn echte famillie geweest is. Sinds eerst in maanden huil ik.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.