FanFic.nl

Marry me or die (Draco Malfoy)

Hoofdstuk 36

(Artemis pov)
Uit wraak gevoel laat ik het lid uit the order of the phoenix gaan. Hij loopt zo hard hij kan weg, ookal is het nogal gepijnigd. Dan zak ik neer op de grond en blijf er voor me uitstaren terwijl mijn tranen blijven stromen. Albus is altijd mijn opa geweest, en nu was hij dood, zonder dat ik nog afscheid van hem had kunnen nemen. Plots voel ik een hand op mijn schouder. "Sorry." Fluistert een stem. Met betraande ogen kijk ik de persoon aan die het gewaagd had mij te storen. Het is mijn vader, Snape. Ruw schud ik zijn hand van me af, maar hij komt gewoon naast me zitten. "Albus was reeds stervende. Hij had een horcrux van de Dark Lord aangedaan en zichzelf vergiftigt." Zegt Snape met een droevige blik op zijn gezicht. "Maar waarom hem dan vermoorden en niet gewoon zeggen tegen the Dark Lord dat hij al stervende is?" Fluister ik met een schorre stem. "Omdat the Dark Lord niet mag weten dat we zijn horcruxes gevonden hebben." Antwoord Snape. Ik sla mijn armen om mijn vader heen en hij aait over mijn rug. "Artemis. Kan ik met je praten. Alstublieft?" Smeekt een andere stem. Het is Draco. Onmiddellijk sta ik op. "Kom Snape. We gaan ergens privé praten. Ergens waar geen Malfoys zijn. Ik haat Malfoys." Zeg ik met een stem vol nijd. "Please Artemis. We hebben zoveel uit te praten." Smeekt hij nog eens. "Ga naar de hel." Spuug ik hem razend toe voor dat ik me omdraai en weg wandel. Ik zie dat mijn vader een meelevende blik op Draco werpt voordat hij me volgt.

Weken gaan voorbij waarin Draco met me probeert te praten en ik hem telkens afwijs. Het nieuwe schooljaar op Hogwarts is gestart, maar ik zou er niet aan deel nemen en Draco evenmin, jammer genoeg. Mijn vader daarentegen, is nu het schoolhoofd. Op dit moment ben ik rustig door de gangen van Malfoy Mansion aan het wandelen wanneer Draco me weer benaderd. "Durf niet tegen me te praten. Ik zweer dat ik dan mijn huiself Nuvi op je afstuur." Zeg ik arrogant. "Maar..." "Ik meen het Malfoy als..." Verder kom ik niet want mijn water breekt en de weeën beginnen. Met groyze ogen kijk ik Malfoy aan. Hij neemt bruusk mijn arm vast en leidt me naar een kamer. Daar legt hij me in bed en haalt in de badkamer natte, warme handdoeken. "Sorry." Verontschuldigd hij zich alvorens mijn kleed omhoog te duwen en mijn slipje uit te trekken. "Misschien is het nu echt tijd je huiself te roepen. Ik kan wel een beetje hulp gebruiken." Zegt Malfoy kalm. "Nuvi." Fluister ik en KNAL, mijn trouwe huiself verschijnt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.