FanFic.nl

Bleed Forever

Chapter 40

”Is Luthien volledig onder zeil?” vroeg Christina aan Severus die zijn kantoor in kwam gelopen “Ja. Volledig out. Melian vroeg of ik Amber ook wat wilde geven dus die is ook de komende 8 uur volledig uitgeschakeld.” “Het voelt niet goed dat we ze hebben gedrogeerd maar dit is de enige manier waarop we zeker zijn dat ze niet achter ons aan kunnen komen. Hoe zit het met Kyle en Dane?” “Melian zou ze in de gaten houden. Dane zal snel vermoeden dat er iets aan de hand is als Luthien niet komt opdagen voor het ontbijt.” de deur gleed weer open en Remus kwam naar binnen op de voet gevolgd door Melian die bleek was. “Waar zijn Romeo ,Sirius, Dwaaloog en Tops?” vroeg Remus “Die zijn al buiten. Ze leggen Dedalus en Hecuba uit wat de bedoeling is en mochten er problemen zijn op Zweinstein laten ze het ons direct weten. Hecuba heeft het andere deel van Sirius zijn tweewegspiegel.” Christina was ook niet op haar gemak en keek nerveus naar Severus die geen spoortje zenuwen toonde. Kon zij dat maar. “Goed. Dane en Kyle zullen pas merken dat we weg zijn als ze ons niet bij het ontbijt zien. Mel je weet wat je moet doen?” Melian knikte kort “Gewoon zeggen dat jullie iets voor de orde doen, geen specifieke details geven. Desnoods moet ik ze vastbinden of drogeren zoals bij Amber en Luthien. Ik hoop echter dat dat niet nodig is.” “Laten we dat inderdaad hopen.” “Zullen we gaan? Hoe meer tijd we verspillen met gezellig theeleuten hoe minder tijd we hebben om naar het ministerie te gaan voor iemand doorkrijgt wat we doen.” ‘Severus ging teveel met Alastor om de laatste tijd’ dacht Melian gepikeerd. Ze wachtte even tot Christina en Severus het kantoor hadden verlaten en hield toen Remus nog even tegen “Wees voorzichtig oke?” “Altijd.” Remus gaf Melian nog snel een kus voor hij ook achter Chris en Severus aanliep. Melian liep met hen mee tot het hek van het schoolterrein en keek toen naar het groepje wat het ministerie zou binnen dringen. “Wees voorzichtig. Jullie allemaal.” ze omhelsde Sirius, Severus en Christina snel en keek toen toe hoe haar vrienden en familie het schoolterrein verlieten en verdwijnselde. Melian had een hol gevoel in haar maag en ze voelde zich misselijk worden. Als Remus het niet zou overleven zou haar hele wereld instorten, en niet alleen die van haar. Ze draaide zich om en liep terug de school in, in het voorbijgaan knikte ze even naar Hecuba en Dedalus en liep toen naar de grote zaal waar Minerv al op de plek van het schoolhoofd zat. “Zijn ze weg?” vroeg ze zodra Mel naast haar op Remus zijn plek was neergeploft “Ja.” Minerva knikte kort en keek toe hoe de vroege leerlingen binnen kwamen druppelen en aan hun ontbijt begonnen. “Zodra Dane en Kyle binnen komen zullen ze merken dat er iets niet klopt.” meldde Melian na een tijdje. Minerva glimlachte flauw “Uiteraard. We regelen het wel met ze. Om Luthien en Amber hoeven we ons niet druk te maken. Het zijn echter de vrienden van Dane en Kyle waar ik me wat drukken om maak. Ik heb Filius gevraagd een beetje op Chanelle Cooper te letten en hij zou haar scherp in de gaten houden. Revius en Anna vallen echter onder Severus zijn afdeling...” “Het scheelt dat je nu het schoolhoofd bent.” Minerva had nu wat te zeggen over iedereen dus ook over de zwadderaars. “Trouwens, nu we het toch daarover hebben, je kan niet schoolhoofd blijven en hoofd van Griffoendor.” Minerva keek Melian aan “Daar heb ik inderdaad ook over nagedacht. Ik dacht dat Remus misschien wel hoofd van Griffoendor wilde worden.” “Als hij terug komt.” Minerva keek Melian medelevend aan “Het komt wel goed. Remus lijkt me niet iemand die onvoorzichtige en ondoordachte dingen doet ook al doet Sirius dat wel.” “Daar maak ik me dus zorgen over. Als er iets met de anderen gebeurd zal Remus koste wat kost de held willen uithangen en dat word nog eens zijn dood.” “Je vergeet dat hij niet alleen is. Sirius mag dan roekeloos zijn maar hij zou nooit iets doen wat het leven van de rest ook in gevaar brengt.” Melian was het daar niet geheel mee eens maar ze zei niets en staarde naar haat ontbijt. Dit zou een vreselijke dag worden en hoe langer het duurde voor ze iets van Remus zou horen hoe meer zorgen ze zich zou gaan maken. Misschien moest Minerva haar zelfs gaan tegenhouden niet naar het ministerie te rennen om te kijken of ze kon helpen.

”Ik hoop maar dat die wisseldrank goed werkt Sneep.” mompelde Alastor die naar het gore goedje keek wat Severus hem zojuist had gegeven. “Twijfel je aan mijn talent?” vroeg Severus droogjes terwijl hij bezig was de rest ook het gore goedje te geven. Remus keek er walgend naar wetende dat er een haar in zat van Vaalhaar. De weerwolf die hem had gebeten toen hij pas 4 jaar oud was. Hij haatte Voldemort, maar Vaalhaar was toch zijn nummer 1 persoon op de haatlijst. Nu Amycus dood was dan. Hij is gepromoveerd. “Het is niet slim te twijfelen terwijl we op het punt staan het ministerie binnen te gaan Alastor. Je weet best dat Severus de enige is die zonder fouten een toverdrank kan brouwen.” gromde Christina die duidelijk weinig zin had in nog meer discussies voor ze naar binnen zouden gaan. “Chris heeft gelijk. Laten we opschieten, hoe meer tijd we hier verspillen hoe meer tijd de dooddoeners hebben om door te krijgen waar we mee bezig zijn. Ik heb al een slecht voorgevoel hierover.” gromde Sirius die in een teug zijn gore wisseldrank opdronk en een gezicht trok. De rest volgde vrijwel direct en na een tijdje staarde ze elkaar aan met de zo grootst mogelijke walging ooit. “Nou fantastisch. Ik zie er niet uit.” gromde Christina die zichzelf bekeek in het raam van een verlaten winkel. Severus keek haar aan en grijnsde “Je hebt betere dagen gehad ja.” meteen vloog er een steen naar zijn hoofd die hij ontweek. “Ah kijk Bellatrix zou meteen haar toverstok hebben getrokken.” zei hij vrolijk. “Lucius zou haar nooit zo hebben uitgedaagd.” de grijns van Severus verdween en hij gromde iets onverstaanbaars. Remus en Sirius keken elkaar aan “Serieus dit is het vreemdste wat we ooit hebben gedaan Remus, en dan tel ik de keren dat we domme dingen hebben gedaan op Zweinstein mee, inclusief Pippeling meetrekken in de groep.” Remus snoof en voelde zich totaal niet lekker in het lichaam van Vaalhaar. Sirius, die veranderd was in Dolochov, ieuw, voelde zich duidelijk ook niet lekker. Romeo ging naast Christina staan, hij was Rodolphus geworden en dus was het niet meer dan normaal voor man en vrouw om samen het ministerie in te komen. Severus keek hem duister aan maar werd afgeleid door Alastor die weer met Tops in discussie was “Valt het niet op dat Narcissa en Lucius beiden in het ministerie zijn?” vroeg ze verhit. “Een Malfidus in het ministerie is alles behalve vreemd, Lucius is altijd een gewaardeerd tovenaar geweest vanwege zijn donaties aan het ministerie. De meeste mensen zullen het niet vreemd vinden dat hij een bezoekje komt brengen met zijn vrouw.” “En jij dan? Arduin zie je al helemaal weinig op het ministerie.” “Daarom lopen we ook weinig kans om hem ineens tegen te komen.” “Oke laten we gaan we hebben maar weinig tijd en veel te doen.” gromde Severus geïrriteerd. Tops liep snel naar hem toe. “We gaan per 2 zoals besproken. 5 minuten na elkaar en we wachten elkaar op bij het atrium.” zei Romeo snel. “Remus, Sirius jullie eerst.” Remus knikte en hij en Sirius liepen weg. Romeo hield scherp de tijd bij en na 5 minuten gingen hij en Chris. In het voorbijgaan van Severus en Tops, gaf Romeo plagend Christina een harde tik op haar achterste wat ervoor zorgde dat Severus pissig werd en Christina, Romeo een plagerige tik op zijn arm gaf “Gedraag je Wolkenveldt!” zei ze voor ook zij uit het zicht verdwenen. Alastor was de volgende, hij zou als enige alleen gaan, en toen ook hij was verdwenen en de 5 minuten om waren was het de beurt aan Severus en Tops. Tops was nerveus iets wat Severus irriteerde “Vergeet niet, Narcissa laat nooit zien dat ze nerveus is. Ze is arrogant. Probeer haar na te doen.” Tops haalde diep adem, rechtte haar rug en knikte ten teken dat ze konden gaan.
Aangekomen in het ministerie liepen ze snel door naar het midden van het Atrium waar de rest op hen stond te wachten zonder de aandacht te trekken. Het grote beeld in het midden van het atrium was veranderd sinds Bellatrix minister was geworden... Severus probeerde het beeld zoveel mogelijk te negeren. - zelfde beeld als in Hp7- “Ah! Lucius Narcissa, daar zijn jullie.” Christina kwam hooghartig op hen afgelopen en Severus onderdrukte een grijns. Chris deed haar uiterste best om Bellatrix na te doen en ze slaagde er perfect in. “Bellatrix.” zei hij kalmpjes. Niemand scheen ook maar enige aandacht aan hun te besteden wat mooi was. Ze deden hun werk tot nu toe dus goed. “Ik wil graag dat jullie allemaal met mij meekomen. We hebben het een en ander te bespreken! De heer van het Duister is niet tevreden.” Remus die zwijgend een stukje van de rest had afgestaan trok een wenkbrauw op. Dit was niet bepaald onderdeel van het plan maar ze deden het er maar mee. Ze liepen braaf achter Bellatrix/Christina aan en hoopte maar dat de echte Bellatrix niet ineens op zou duiken of een van de andere dooddoeners wiens lichamen zij nu hadden. Dat zou pas een probleem zijn. Bij de liften aangekomen maakte iedereen die er al in stond dat ze wegkwamen, geen wonder ook je wilde natuurlijk niet met een bende dooddoeners en Bellatrix van Detta in een lift staan als je leven je lief was, dus dat betekende dat ze heel even de tijd hadden met elkaar te praten “Tot zover gaat het goed.” mompelde Sirius. Ze waren onderweg naar het Schouwershoofdkwartier wat ze eerst zouden proberen terug te pakken. “Laten we hopen dat het zo blijft.” mompelde Remus terug.

Dane en Kyle keken beiden naar de oppertafel en fronste. Zowel Remus als Severus en Christina waren niet aanwezig. Wat opzich al vreemd was, alleen niet heel raar, ware het niet dat Melian er juist WEL zat. Volgens de meiden van het 7e jaar die met Luthien op de meidenslaapzaal sliepen, lag Luthien nog zwaar in coma en dus hadden Kyle en Dane besloten gewoon samen te gaan ontbijten. Amber was er ook nog niet maar die had ook grotendeels haar eigen ding die ze deed en de broers maakte zich niet zo heel druk om hun jongere zusje al was het vreemd dat al haar vriendinnen wel al aan het ontbijten waren maar Amber er niet bij zat. Kyle keek Dane aan “Er is iets aan de hand. Het is onmogelijk dat mam er wel zit maar pap, Severus en Christina in geen velden of wegen te bekennen zijn.” Dane knikte instemmend en keek op toen Anna, Revius en Chanelle naar hun toe kwamen “Hee wat is er aan de hand? Waar zijn Remus en de anderen?” Anna ging naast Dane zitten. Chanelle fronste even toen ze de blik van professor Banning opving die snel een andere kant op keek. “Dit is zo ongeveer de vreemdste ochtend die ik ooit op deze school heb meegemaakt...” mompelde ze verbijsterd. Revius viel echter het eten op de tafel droog aan alsof er niets aan de hand was. “Dit klopt niet.” mompelde Kyle die overeind kwam. Selene die net aan kwam liep direct naar hem toe “Hee, wat is er aan de hand?” vroeg ze toen ze zijn bezorgde gezicht zag. “Weet ik nog niet. Maar daar ga ik wel achter komen. Wacht even.” hij liep naar de oppertafel en bleef voor Anderling en zijn moeder staan. Beiden vrouwen keken hem aan alsof ze het niet heel verwonderlijk vonden dat hij naar hen toe was gekomen. “Mam, waar is pap?” vroeg hij maar met de deur in huis vallend. Melian keek naar Anderling die flauw glimlachte “Je vader had wat te doen voor de Orde net als Christina en Severus. Je hoeft je geen zorgen te maken het is niets bijzonders.” Kyle vernauwde zijn ogen “Waarom is Mam dan nerveus en bleek?” vroeg hij zeer opmerkzaam. Melian glimlachte flauw “Ik voel me niet zo lekker dat is alles. Meestal is je vader er of Severus om me een drankje te geven maar ik moet nu even wachten tot ze terug zijn. Misschien ga ik zo wel even langs bij Madame Plijster. Geen zorgen Kyle. Moeten jullie zometeen trouwens niet naar een zwerkbalwedstrijd gaan kijken?” vroeg ze kalm. Kyle was eerlijk gezegd die hele zwerkbalwedstrijd tussen Zwaderich en Ravenklauw vergeten en hij keek terug naar zijn vrienden. Chanelle en Revius waren opgestaan en weggelopen net als de rest van hun ploeggenoten. “Niet mijn team.” zei hij droog “Nee maar wel je vrienden. Ga kijken naar de wedstrijd Kyle.” “Waar zijn Luthien en Amber?” “Geen idee. Misschien slapen ze nog.” “Luthien zou nooit een zwerkbalwedstrijd missen als er vrienden van ons spelen en Amber zou nooit alleen ontbijten als haar vriendinnen hier al zijn.” Melian begon boos te worden “Ik hou niet bij waar je zusje of je nicht is de hele dag Kyle. Maak je niet druk. Ze zullen prima in orde zijn het is zaterdag dat betekend uitslapen.” en daarmee had ze Kyle in een klap ook pissig gemaakt. Hij liep nijdig de grote zaal uit direct gevolgd door Anna, Dane en Selene. Hij vertelde snel wat Melian en Anderling hadden gezegd en Anna snoof “Ja dag! Remus zou nooit zomaar iets voor de orde zijn gaan doen zonder jullie erbij te betrekken of op zijn minst even te melden dat hij weg zou gaan.” gromde ze. “Inderdaad. Het zit me niet lekker en ik ga uitzoeken wat er aan de hand is.” “Zullen we dat na de wedstrijd doen? Revius en Chanelle vermoorden ons als we niet komen kijken.” Kyle wilde er duidelijk tegenin gaan maar Dane keek hem zo serieus aan dat hij toestemde en ze nog geen 10 minuten later een plek zochten tussen de andere leerlingen om te kijken naar de wedstrijd.
Echter zelfs nadat Ravenklauw had gewonnen, en de Ravenklauwers feest gingen vieren en Chanelle gedragen werd naar de leerlingenkamers voor meest gescoorde goals die wedstrijd, had Kyle nog steeds het onheilspellende gevoel dat er iets mis was en hij deed dus ook niet enthousiast mee met de festiviteiten van de Ravenklauwers. In plaats daarvan liep hij naar het kantoor van zijn vader gevolgd door Dane. Van Luthien en Amber ontbrak nog steeds elk spoor maar daar zouden ze zo wel onderzoek naar doen. Kyle wilde weten wat er gaande was. Hij klopte op de deur van Remus zijn kantoor maar er kwam geen antwoord. Kyle vroeg zich af of het gevoel dat er iets onwijs mis was kwam door de band die hij en zijn vader hadden. “Laten we gaan kijken waar Luthien en Amber zijn. Dit zit me niet lekker.” mompelde Dane en Kyle knikte. Samen liepen ze terug naar de leerlingenkamer van Griffoendor waar ze de klasgenoten van Luthien en Amber opzochten om te vragen of ze de meiden al hadden gezien. Een van de 7e jaars meiden die bij Luthien op de slaapzaal sliep gaf hen een antwoord “Nou, Luthien ligt op bed. Ik denk dat ze ziek is ofzo.” Dane en Kyle keken elkaar aan en vroegen toen of de 5e jaars konden kijken of Amber toevallig ook nog in bed lag. Wat inderdaad het geval was. “Severus.” zeiden Dane en Kyle tegelijk. Het was duidelijk dat de twee meiden gedrogeerd waren. “Het was dus niet zo’n oninteressant klusje wat Pap, Severus en Christina moesten doen voor de orde. Ik heb ook Romeo, Dwaaloog en Tops niet meer gezien. Dedalus en Hecuba staan op hun plek.” “Laten we naar mam gaan. Dit keer gaan we niet eerder weg voor we een antwoord hebben.” Kyle knikte naar Dane en ze verlieten beiden de leerlingenkamer weer om op zoek te gaan naar hun moeder die zich had terug getrokken in het kantoor van Anderling samen met Anderling zelf. Zeker wachtend op antwoord. Kyle had de sluipwegwijzer ook al gebruikt om te kijken of zijn vader misschien ergens op Zweinstein rondliep, of Severus en Christina maar van hen ontbrak nog steeds ieder spoor. Dane klopte dit keer op de deur van het kantoor van Anderling die zelf open deed en wederom niet verbaasd leek te zijn dat de twee Lupos jongens voor haar deur stonden. “Dane, Kyle. Kom binnen.” zei Anderling droog en ze zette een stap opzij om de jongens binnen te laten. Melian ijsbeerde door het kantoor en keek niet op of om toen haar zoon naar binnen kwamen en haar afwachtend aankeken. Dane schraapte zijn keel om zijn moeders aandacht te trekken en Melian keek verschrikt op. “Dane. Kyle.” “Mam. We willen antwoorden. Waarom zijn Luthien en Amber gedrogeerd?” Melian trok een gezicht, keek naar Anderling die vanachter de jongens vandaan kwam en op haar stoel achter haar bureau ging zitten en knikte “We kunnen het ze beter vertellen. Ze hadden allang terug moeten zijn.” Melian beet op haar onderlip en zakte neer op een stoel. “Jullie vader, Severus, Christina, Romeo, Alastor en Tops zijn naar het ministerie gegaan om te proberen het ministerie weer over te nemen of op zijn minst zoveel mogelijk dooddoeners te vermoorden.” zei ze snel, zo snel dat als Kyle geen super scherp gehoor had gehad hij het niet had opgevangen, Dane echter keek nog steeds niet-begrijpend. “Pardon? En je hebt ons dit niet eerder verteld omdat...?” “Dit was veiliger voor jullie. We weten hoe jullie zijn als jullie dit eerder hadden geweten hadden jullie erop gestaan mee te gaan en dit is te gevaarlijk.” zei Anderling rustig en beheersd. “Waarom zijn Luthien en Amber dan gedrogeerd?” “Severus en je vader vonden het beter als de twee meiden onder zeil waren. Luthien zou alles op alles zetten om haar ouders achterna te gaan en we wilden Amber niet onnodig in gevaar brengen voor het geval jullie twee erachter kwamen en alsnog achter hen aan zouden gaan.” Kyle ontplofte van woede “Het is een zelfmoodmissie waar ze mee bezig zijn! Bellatrix is de verdomde minister er lopen continue dooddoeners in en uit en als Voldemort zin heeft komt hij misschien ook nog even buurten! Nee fantastisch plan!” Melian kromp in elkaar “Kyle, dit was het beste wat we konden doen. We kunnen niet hier blijven zitten en wachten tot de dooddoeners op volle sterkte ons komen aanvallen. We zijn niet bestand tegen zo’n aanval.” “En dus dachten jullie kom laten we gek doen en gewoon langs gaan? Misschien een kop thee drinken en gezellig babbelen. Hee misschien krijgen we er een wapenstilstand uit!” “Kyle! Denk nou niet dat we niet zeer goed bewust zijn van de gevaren die dit zich meebrengt. Maar we wisten allemaal wat er op het spel stond en iedereen heeft ingestemd! Alleen op deze manier krijgen we misschien weer wat voorsprong op Voldemort en daar moeten we het mee doen.” Kyle had zijn handen tot vuisten gebald “Wat bedoelde professor Anderling met dat ze al terug hadden moeten zijn?” vroeg hij nijdig. Melian trok wit weg. “Ze hadden wisseldrank op. Het is bijna 2 uur geleden dat ze weg zijn gegaan... De wisseldrank is uitgewerkt en ze zijn nog niet terug.” Kyle zweeg, Dane keek alsof hij elk moment neer kon vallen en hij ging daarom waarschijnlijk ook zitten. “Er is iets misgegaan dus? Schokkend.” zei Kyle sarcastisch. “Laten we hopen van niet.”

”Ik ben serieus Zwarts als je je kop niet houd -” “Dan wat? Vermoord je me? Als we niet oppassen doen zij dat wel.” Sirius knikte naar Totelear en Dolochov die beiden net het hoofdkwartier van de schouwers inkwamen. Ze hadden zich allemaal moeten verbergen gezien het vast nogal raar was als er ineens twee Dolochov’s tegenover elkaar stonden, en Dolochov en Totelear wisten vast wel wie er wel en niet op het ministerie hoorde te zijn. Zelfs Christina had zich maar verborgen voor het geval Bellatrix met hen mee was gegaan en nu gewoon zo haar eigen ding ging doen. Je weet wel mensen martelen en vermoorden enzo. Bellatrix dingen. “We moeten hier wegwezen of het is zeker dat we worden gepakt.” mompelde Romeo. “Hoe? Dolochov en Totelear staan midden in het hoofdkwartier. We komen er met geen mogelijkheid langs zonder gepakt te worden.” gromde Remus geïrriteerd. Zie je. Gaten. Hij wist dat het plan niet waterdicht was geweest maar welk plan was dat wel als het ging om het terug pakken van het ministerie waar de dooddoeners in en uit konden lopen zonder dat er verbaasd om werd gekeken? “We kunnen ze ook gewoon vermoorden.” mompelde Tops droog. Sirius grijnsde “Zou kunnen maar wie doen we eerst? Dolochov of Totelear?” “Geen van beiden we moeten even nadenken nu. Wie zegt dat er niet nog 10 dooddoeners buiten staan of rondlopen in het ministerie.” “Nou we kwamen hier om zoveel mogelijk dooddoeners af te maken. Die 10 extra is gewoon een bonus.” “Als we in de tussentijd niet zelf vermoord worden.” “Jullie lijken wel getrouwd samen.” mompelde Alastor verveeld en Sirius en Remus hielden beiden hun mond. “Er zit weinig anders op he?” zei Sirius ineens. “Sirius...nee!” te laat. Sirius had al een vloek op Totelear afgevuurd die doel raakte en nog voor Dolochov of iemand anders door had wat er zojuist was gebeurd, was Totealear al dood. “Te laat.” mompelde Remus. Hij voelde hoe de wisseldrank langzaam uitwerkte en hij was daar aan de ene kant dolblij mee en aan de andere kant zou het ministerie uitkomen nu een hele uitdaging worden. “Nou fantastisch.” gromde Severus. Dolochov keek wild in het rond tot zijn ogen hen vonden. “Nou hier gaan we dan.” mompelde Christina die overeind kwam en met getrokken toverstok op Dolochov af liep “Ah Dolochov wat goed je te zien.” zei ze op haar Bella maniertje. Dolochov kneep zijn ogen samen “Wat is er zojuist gebeurd?” vroeg hij agressief terwijl hij naar het levenloze lichaam keek van Totelear. “Nou em... Totelear is zo te zien een beetje dood. Vervelend.” Dolochov geloofde zijn oren niet “Oh kom kom Antonin, zeg nou niet dat hij het heldere licht van ons was. We zijn hem liever kwijt dan rijk en laat het nou toevallig zo zijn dat ik al rijk was, en nu zijn we hem nog kwijt ook!” Dolochov keek haar ongelovig aan “De heer zal hier niet blij mee zijn.” “Nee wanneer is hij dat wel?” vroeg ze poeslief en dat was het moment dat de wisseldrank uitwerkte en Christina weer zichzelf was. Dolochov brulde van woede en trok zijn toverstok maar niet voordat de rest ook had besloten zich bij Christina te voegen. Dolochov keek woedend, drukte op zijn duistere teken en dat was het moment dat Chris en de rest besloot dat het tijd was om te gaan. Christina vuurde snel een vloek af op Dolochov die hem even afleidde en ging er toen vandoor. Het duurde echter niet lang voor Dolochov ook achter hen aankwam. Ondertussen was het alarm afgegaan in het ministerie, wat betekende dat het elk moment zou wemelen van de dooddoeners en dementors.
Remus had dat nog niet gedacht of hij voelde de kou op hem afkomen. “Remus!” Remus had zijn toverstok allang in zijn hand en hij vuurde zijn patronus af, gevolgd door de rest die ook hun patronus hadden opgeroepen. In het atrium aangekomen wemelde het inderdaad zoals verwacht van de dementors en dooddoeners maar ze rende door al vervloekingen afvurend. “Nou, dat ging niet geheel volgens plan.” “Zou het?” “Hee het is niet mijn schuld dat jij ineens besloot de held uit te hangen en Totelear moest omleggen zonder na te denken.” “Je had me tegen kunnen houden.” “Als ik had geweten wat je van plan was had ik dat zeer zeker gedaan Sirius ik kan alleen niet in je domme roekeloze hoofd kijken.” Sirius had een droge grijns op zijn gezicht en keek Remus vrolijk aan. De wisseldrank was uitgewerkt, schokkend genoeg. “Zouden jullie twee kunnen ophouden met je te gedragen als oud getrouwd stel en beginnen met zorgen dat we hier levend weg kunnen komen?” Brulde Christina die langs hen heen rende en in het voorbijgaan Sirius zijn arm pakte en hem meesleurde. Severus schoot erachteraan, op de voet gevolgd door Romeo, Dwaaloog en Tops. Remus schoot zijn Patronus naar de dichtsbijzijnde dementor die op hen af kwam geglibberd en rende toen achter de groep aan. Nope. Totaal niet volgens plan. “Als we het overleven vermoord ik je Sirius.” gromde Christina die Sirius had losgelaten om een vloek naar achteren af te vuren naar de dooddoeners die hen achtervolgde. Remus botste bijna tegen Christina op toen die abrupt voor hem stilstond. Remus wilde bijna vragen waarom ze in Merlijns naam was gestopt toen hij de reden al zag. Voldemort.

”Wanneer worden Luthien en Amber wakker?” vroeg Dane aan Melian. Ze hadden allemaal grotendeels zwijgend zitten wachten op antwoord maar ze hadden nog niets gehoord en dat baarde hen allemaal zorgen. Molly was nog langsgekomen om te vragen of er al nieuws was en was snel en druk mompelend in zichzelf weer weggelopen om Arthur en haar kinderen in te lichten. Dalijk moesten ze nog op reddingsmissie gaan ook. Ook al had Alastor hen op het hart gedrukt niet achter hen aan te gaan en op Zweinstein te blijven voor het geval dat. Ook al zouden ze niet terug komen mochten ze onder geen enkele omstandigheid de school verlaten. Kyle ijsbeerde door het kantoor van Anderling, het holle gevoel dat hij in zijn maag had werd alleen maar erger en erger hoe langer het duurde voor ze iets hoorde en hij was er bijna 100% zeker van dat het die band met zijn vader was. “Ze zullen over een paar uur wel wakker worden. Severus heeft ze een behoorlijk sterk drankje gegeven.” zei Melian afwezig. Dane gromde geïrriteerd “Geweldig idee. Je dochter drogeren.” “Je moest eens weten wat Severus wel niet zou doen om zijn dochter te beschermen. Niets gaat te ver. Voor mij en je vader trouwens ook niet om jullie te beschermen.” “Nee dat is duidelijk.” siste Kyle die nog steeds woedend was maar ook bezorgd. “Wat als ze niet terugkomen.” mompelde Dane en Kyle keek hem dodelijk aan “Ze komen terug. Ik hoop alleen dat ze heelhuids terugkomen.” Melian was bleek en wilde er duidelijk niet aan denken “Wie heeft er gewonnen vandaag?” vroeg ze ineens overgaand op een totaal ander onderwerp. Ze was duidelijk niet komen kijken naar de zwerkbalwedstrijd “Ravenklauw. Chanelle was behoorlijk trots op zichzelf en Revius werd uitgekafferd door zijn aanvoerder omdat zijn aanvoerder dacht dat Revius minder zijn best deed als Chanelle op doel afkwam.” mompelde Dane. “Misschien heeft Revius dat wel gedaan.” “Nee. Revius zou zelfs Chanelle niet laten winnen. Zeker niet als dat betekend dat ze laatste zouden staan...wat ze nu staan. Ze hebben elke wedstrijd verloren en wij hebben alles gewonnen. Wij moeten alleen nog tegen Huffelpuff. Als we die winnen hebben we de cup.” “Waarom praten we in Merlijns naam over Zwerkbal op een moment als dit? Moet een van ons niet proberen contact te leggen met ze?” kwam Kyle er ineens tussen. “We kunnen het niet riskeren iets te laten horen van onszelf. Dalijk zijn ze gevangen genomen of iets.” zei Anderling die nu ineens een stuk minder kalm en beheersd was. Melian maakte een geluid wat tussen een kreun en een snik inzat en ze sloeg haar handen voor haar gezicht. Anderling had door dat wat ze had gezegd misschien niet de meest intelligente zet was geweest en liep snel om haar bureau heen om Melian te troosten die zich nu helemaal druk liep te maken. Ineens zonder enige waarschuwing stond er een patronus voor hun neus in de vorm van een wolf. “Pap.” zei Kyle direct “We hebben wat problemen. Geen zorgen we zijn zo snel mogelijk terug.” iets in de toon van Remus zei Kyle dat hij keihard loog. Melian echter slaakte een zucht van verlichting. Ze leefde in ieder geval nog en waren niet gevangen genomen maar het ging nog steeds niet top en er waren problemen. Ze konden echter enkel maar raden naar wat die problemen dan wel niet waren. Maar als Remus de tijd had gehad een patronus naar hun te sturen zou het vast niet te erg zijn.
Geen van hen dacht ook maar voor een seconden dat Voldemort zijn gezicht had laten zien en dat dat het probleem was waar Remus het over had. Of dat ze werden omrignd door dooddoeners en dementors en ze in de val zaten. De kans dat ze er levend uit zouden komen was zo goed als nihil en niemand op Zweinstein die ook maar enig idee had in wat voor soort problemen ze zich hadden weten te wurmen. Remus en Sirius zouden in elk geval nooit meer zomaar op een zelfmoord missie mee gaan als ze dit uberhaupt zouden overleven. Niet zonder dat ze beiden vonden dat het een goed plan was, waterdicht waar niets in mis kon gaan. Natuurlijk moest je risico’s nemen in een oorlog en dit was een mega risico geweest, ze wisten allemaal wat er kon gebeuren en ze waren er allemaal mee ingestemd alleen hadden ze niet verwacht dat ze Voldemort tegen het lijf zouden lopen. Letterlijk als Chris niet was gestopt hadden ze hem met z’n allen waarschijnlijk een groepsknuffel gegeven ofzo. Al leek Voldemort niet bepaald het knuffeltype...

Bellatrix stond naast Voldemort met die gestoorde grijns op haar gezicht, ze keek op naar haar meester en had zo’n slaafse blik op haar gezicht dat Remus bijna medelijden met Voldemort kreeg. Bijna. “Wel wel. Kijk eens wat we hier hebben.” mompelde Voldemort geamuseerd. “Zijn jullie misschien verdwaald?” Severus was bleek geworden toen hij Voldemort in zijn vizier had gekregen en had zich naast Christina verplaatst. Alastor had hem behoorlijk staan vervloeken met woorden die je in een normaal beschaafd gesprek niet zou gebruiken, Tops was ook lijkbleek geworden en stond schuin achter Romeo die geen spier had vertrokken net als Remus en Sirius die beiden Voldemort met zoveel haat aankeken dat je zou denken dat hij ter plekke dood zou zijn gevallen. “Het was niet slim van jullie om hier te komen maar dat hadden jullie vast en zeker al wel door gezien jullie worden omringd door mijn volgelingen.” ging Voldemort op zijn gemak verder alsof hij niet werd doodgekeken en beledigd. “En Severus, wat fijn je weer eens te zien. Als je terug wilde komen had je dat ook gewoon kunnen vragen.” Severus snoof schamper maar zei niets wetende dat dat hem niet in dank zou worden afgenomen en het was nogal dom als je bijdehand ging doen tegen de heer van het Duister die hen met een vloek tot een hoopje as zou kunnen veranderen. Christina echter, was niet op haar mond gevallen en was meer pissig dan bang “Ach we dachten we wagen het erop. Ik hoopte Bellatrix al tegen te komen zodat ik haar vriendelijk kon bedanken voor het vermoorden van Perkamentus dat heb ik helaas de vorige keer dat jullie ons aanvielen niet kunnen doen.” Christina’s ogen schoten vuur, compleet gericht op Bellatrix die lachte “Ach ach. Perkie was toch maar een oude man. Hij had het toch al niet lang meer gered.” dat leverde haar een hoop gevloek en getier op van de rest van het gezelschap iets wat Bellatrix meer amusseerde dan wat anders. Voldemort gaf echter een korte zwiep met zijn toverstok en iedereen was abrupt stil niet meer in staat om te praten. Zie je. Dat bedoelde Severus dus. Hij kon hen met 1 zwaai van zijn toverstok allemaal de mond snoeren, hen allemaal omleggen zou dus ook geen uitdaging worden. Ze waren zo goed als dood.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.