FanFic.nl

Lost and damned (Severus Sneep)

Hoofdstuk 8: Pijn

Hoofdstuk 8:
“Sinds wanneer verdoe jij je tijd aan iemand die hersendood is?”Vroeg Severus plotseling uit het niets aan Christina, terwijl hij dit zei keek hij niet eens op van het nakijken, om de indruk te wekken dat hij niet écht geïnteresseerd was.
“Sinds wanneer gaat het docenten wat aan, aan wie of wat ik mijn tijd besteed?” beet Christina hem toe, ze keek even achterom. Ze zat op de grond bij de voorraad kast alle potjes na te kijken. Ze vroeg zich af sinds wanneer hij haar weer informeel aansprak, de ene keer sprak hij formeel, de andere keer informeel. Christina snapte er niets meer van. Toen ze zag hoe ongeïnteresseerd hij deed keek ze weer terug naar de kast.
“Mevrouw Zwarts, u zit al in de problemen door uw grote mond ik zou het niet nog erger maken. U gaat steeds meer op uw broer lijken en dat is geen compliment.” Snauwde hij.
“Nou ik vind het anders een groot compliment waarvoor ik u moet bedanken.”zei ze bijdehand.
Sneep begon zijn geduld met Christina te verliezen, normaal verloor hij nooit zomaar zijn geduld maar zij deed iets met hem. Waardoor hij zichzelf anders ging gedragen. Christina moest sterk de nijging onderdrukken om haar tong uit te steken naar Severus.
“Nou dat is het niet! En ik wil dat u me gewoon aanspreekt met professor of meneer.” Het kwam niet vaak voor dat Severus geen weerwoord wist maar nu deden één van die zeldzame momenten zich toch echt voor.
“Wat u wilt professor!”zei Christina toen sarcastisch, boos was ze overeind gesprongen.
“U heeft niet het recht te bepalen met wie ik omga of mijn broer te beledigen Secretus!” voor ze het wist had ze dat laatste aan de zin toegevoegd en liep ze kwaad richting Severus. Ze had altijd gehoord hoe haar broer en James het over ‘Secretus’ hadden en zo kende ze die bijnaam van Severus, ergens diep van binnen wist ze al dat ze veel te ver was gegaan maar ze was te koppig dat te erkennen. Severus was nu ook woedend van zijn stoel afgekomen en stond nu recht tegenover Christina, zo dicht op haar dat ze elkaar nog net niet aan raakte. “U kunt de komende 4 maanden nablijven mevrouw Zwarts, en als ik u nog 1x dat hoor zeggen hoeft u nooit meer naar mijn lessen te komen.”Zijn stem was zacht en stekelig ieder woord zo zacht uitgesproken dat Christina ze nog net kon horen, de woede duidelijk hoorbaar in zijn stem. Ergens dacht ze dat hij ook gekwetst klonk.
“Vind u het gek dat u geen vrienden heeft, en dat u die ook nooit heeft gehad met hoe u met mensen omgaat. Eerst laat u denken dat u iemand mag, en dan zonder reden word u woedend en doet u net alsof er nooit iets van vriendschap tussen ons is geweest. Eerst snapte ik niet waarom Lily u niet meer wilde zien, maar nu is het opeens duidelijk!”Riep Christina boos, vrijwel meteen wilde ze dat ze de woorden terug kon nemen maar het kwaad was al geschied. Severus werd nu pas echt woedend pakte Christina bij haar schouders vast. “Jij weet niets van mij, jij weet niets van wat er gebeurt is tussen mij en Lily.” Siste hij boos. Christina keek hem aan, diep in zijn zwarte ogen en voelde hoe snel haar hart ging slaan. In zijn ogen was geen woede te zien, alleen maar verdriet en kwelling. Ze wilde dat ze de woorden terug kon nemen, het verdriet kon verlichten. Ze wist dat ze hem nu écht pijn had gedaan, terwijl ze dat niet wou niet écht. Haar schouders tintelde onder de aanraak van Severus, het verlangen werd groter dan haar verstand. Voorzichtig boog ze een stukje naar voren waardoor haar lippen zachtjes die van Severus raakte.

Severus wou haar woedend aankijken, maar het lukte hem niet. Ze had hem daarvoor veel te veel pijn gedaan, maar toch maakte dat het verlangen wat hij voelde niet minder. Hij voelde hoe zijn handen tintelde toen hij haar zachte warmen schouders aanraakte. Opeens voelde hij hoe haar lippen de zijne raakte, een warm gevoel vulde zijn lichaam, eventjes een moment sloot hij zijn ogen en kuste haar terug. Dit was wel het laatste wat hij had verwacht wat er zou gebeuren, maar hij kon niet zeggen dat hij het erg vond. Hij voelde de kriebels in zijn buik steeds erger worden, maar het voelde fijn. Toen hij merkte dat Christina haar hand door zijn haar ging, stokte zijn adem eventjes en hij stond zichzelf toe hier even van te genieten. Hij voelde hoe de kus van twijfelend naar steeds gepassioneerd ging en hij kuste haar terug, hij bleef haar kussen. Het leek alsof ze aan elkaar vast zitten en hij niet kon stoppen. Al wist hij diep van binnen dat het niet kon, het mocht niet. Na een tijdje stopte ze om adem te halen.

Christina begroef haar gezicht in zijn schouder, ze durfde hem duidelijk niet aan te kijken. Onhandig had Severus zijn armen om haar geslagen, niet goed wetend hoe hij haar vast moest houden. Natuurlijk moest hij haar eigenlijk loslaten en bleef dit een slecht idee, maar hij kon het gewoon eventjes niet. Het was lang geleden dat hij ook maar een spoortje van geluk had gevoelt en dat wilde hij nog eventjes niet loslaten. Severus liet zijn kin op haar hoofd rusten en rook hoe haar haar naar perziken rook. Hij sloot zijn ogen en genoot ervan hoe zij in zijn armen stond. Christina had haar ogen ook gesloten en was hellemaal ontspannen. Ze durfde niks te zeggen bang dat het moment tot een einde zou komen en in tegen strijdt met haar eigen gedachtes. Ze kon niet verliefd zijn op haar docent, dat kon gewoon niet! Niets anders dan problemen zou dat zijn! En zo knap was hij ook niet, wat zag ze eigenlijk in hem? Vroeg Christina zichzelf af, maar al gauw wist ze het antwoordt al. Christina hechte nooit waarde aan uiterlijk, alleen maar aan innerlijk en het was zijn innerlijk waar ze voor gevallen was. Hoe hard ze het ook ontkende de gevoelens zouden niet over gaan door het te ontkennen. Ze had gemerkt hoe Severus haar terug kuste, hij voelde duidelijk ook wat voor haar anders zou hij dat nooit hebben gedaan. Na nog een tijdje zo te staan herinnerde Christina zich weer wat ze allemaal had gezegd en voelde ze zichzelf vreselijk schuldig. Ze wou zeggen tegen Severus dat het haar speet, maar ze wilde nog steeds het moment niet verstoren.
“Chris…”Zei Severus onverwachts en zachtjes zo zacht dat ze het maar net kon horen. Zijn stem klonk schor.
“Hmmmm?” was het enige wat Christina zei. Ze voelde zich gevleid doordat hij Chris zei, het voelde vertrouwt.
“Je beseft dat dit onmogelijk is?” ging hij schor veder, Severus haatte zichzelf voor wat hij nu ging doen en wist dat Christina hem hierom ook zou haten. Maar uiteindelijk zou ze dat toch wel gaan doen. Dus kon hij er maar beter nu een einde aan maken voordat hij nog meer voor haar zou gaan voelen. Severus vermeed Christina haar blik. Hij wilde haar niet aankijken. Dat zou het nog moeilijker maken.
“Nee, je bent me docent natuurlijk maakt dat het lastig…maar het is het waard.”Schoot Christina gelijk in protest, ze voelde haar binnenste ijs worden, ze wist dat de kans dat hem kon ompraten erg klein was, ze voelde aan dat dit niet goed kon eindigen wat hij ging zeggen, ze wist niet waarom, maar van binnen wist ze het gewoon. “Severus, ik vind je leuk…meer dan leuk…Severus…Alsjeblieft.” Christina haar stem klonk smekend. Ze probeerde hem aan te kijken, maar ze merkte dat hij haar niet wou aankijken.
“Nee Christina…..het is het niet waard…..precies zo als je zelf al zei iedereen gaat me uiteindelijk altijd haten…en om ons zelf een hoop ellende te besparen kan dit beter nu meteen stoppen.” Ging hij stug door. Hij voelde een steek van blijdschap toen ze zei dat ze hem leuk vond. Maar al snel verdween die blijdschap, ze zou hem gaan haten als ze wist wat hij allemaal had gedaan, en hij kon het niet maken tegenover Lily.
“Severus…”Ging Christina veder. Ze pakte zijn gezicht in haar handen en dwong hem naar haar te kijken ze drukte nog een kus op zijn lippen. “Dat is het wel, het hoeft niet negatief uit te pakken Severus..we zouden gelukkig kunnen worden…Samen, jij en ik.” Het deed haar pijn dat hij haar Christina noemde.
Severus rukte zichzelf los van haar en duwde haar voorzichtig van zich weg. “Nee, er is geen jij en ik en dat zal het ook nooit worden…wij zullen nooit gelukkig samen worden, nooit. Ik wil dat je nu gaat, je straf word geschrapt het is niet verstandig om nog met ze tweeën alleen te zijn.” Ging Severus veder.
“Dus je geeft wel toe dat je wat voor me voelt?”drong Christina toen veder aan hij ontkende het geen één keer. Severus keek haar weer aan en merkte dat hij zo niet van haar af zou komen. Niet dat hij echt van haar af wou, maar hij wou ook geen relatie met haar, dat mocht niet en dat kon niet.
“Niets anders dan lust….ik voel geen liefde voor je maar lust.”Loog hij, maar hij wist dat je niet bepaald een vrouw voor je kon winnen door dit te zeggen. Eigenlijk had hij haar gewoon gezegd dat hij niets anders dan seks van haar wilde.
“Je liegt…”Zei Christina stug, maar ergens voelde ze ook twijfel. Hoe wist ze nou zo zeker dat hij loog, het kon best waar zijn wat hij zei, maar toch wilde ze dat niet geloven. De tranen sprongen in haar ogen. “Severus..” Christina klonk nu in paniek, Severus was weer gestopt haar aan te kijken. “Kijk me aan…alsjeblieft.”
“Mevrouw Zwarts, het word tijd dat deze ongepastheid tot een einde komt, ik wil dat u nu vertrekt….onmiddellijk.”siste hij alle vriendelijkheid was weg uit zijn stem, de kilheid was terug. Hij keek haar nu kil aan, zijn gezicht verraden veder geen emotie.
Christina liet hem abrupt los alsof ze haar hand aan hem had gebrand, de tranen rolde nu over haar wangen. “Maar-“ voor ze ook maar wat kon zeggen onderbrak hij haar.
“Mevrouw Zwarts u bent niets meer voor mij dan een leuk gezicht, als u niet mijn student was geweest hadden we misschien een keer een leuke avond kunnen hebben, maar dat bent u wel ga nu.” Zei hij bot. Hij meende geen woord van wat hij zei, nooit zou hij iemand hiervoor gebruikt hebben in zijn helle leven niet, maar dat wist Christina niet. Ze moest weg, nu hij wist niet hoe lang hij het nog vol hield haar van zich weg te duwen. Hij vond het vreselijk om haar te zien huilen.
Gelukkig werd Severus snel uit zijn lijden verlost.

Christina pakte haar tas op en rende keihard weg, niet langer het snikken onder controle. Ze rende naar buiten ze wou niet iemand tegen komen. Al haar vroegere vriendinnen hadden haar al gezegd dat ze geen zin meer hadden in haar gejank. Maar Christina kon er niks aan doen sinds de zomer was haar leven een grote puin zooi. Daar werd niemand vrolijk van. Het regende pijpenstelen maar dat kon Christina niets schelen, dan werd ze maar nat. Heel even had ze zich gelukkig gevoeld heel even had ze gedacht dat Severus haar ook wou, hij wou er ook alleen niet op de manier hoe zij het zou willen. Ze plofte neer tegen een boom aan in het grote meer. Doordat ze zo hard ging zitten op een boomwortel bezeerde ze haar stuitje, maar het kon haar niets meer schelen. Ze trok haar knieën op en snikte veder.

Severus keek nog steeds naar de deur opening, hij knipperde een paar keer met zijn ogen voordat hij zichzelf herpakte. Dit was het beste, ik heb het beste gedaan voor mij en Christina. Dacht hij bij zichzelf. Het deed hem pijn om Christina verdriet te doen, maar hij moest hield hij vol. Woedend smeet hij een glazen pot kapot tegen de muur, en nog een en nog een. Hij haatte zichzelf vanuit het diepste van zijn hart. Hij verdiende geen gelukkig en al hellemaal niet iemand als Christina.
Hij dacht nog even na, om vervolgens gefrustreerd zijn mantel te pakken en die om te doen. Het kon hem niks schelen dat het donderdag avond was en hij morgenochtend vroeg weer voor de klas moest staan. Hij wilde een borrel en die zou hij gaan halen ook. Hij liep de deur uit op weg naar Zweinsveld.

Melian voelde haar handen zweten en lichtjes trillen, ze had pas sinds gister middag iets met Remus. Ze was super zenuwachtig om hem weer te zien maar ook super blij. Om de paar minuten slaakte een ze een blij kreetje van blijdschap. Ze kon er niets aan doen, ze moest gewoon blij doen. Ze moest heel erg veel moeite doen om niet te gaan huppelen.
Ze kwam aan bij madame Kruimelaars thee winkel. Ze glimlachte toen ze zag hoe schattig het hier binnen eruit zag en hoe romantisch het eruit zag, Remus had het goede tentje uitgekozen, haar grijns werd mogelijk nog groter toen ze Remus al zag zitten. Nog net niet huppelend liep ze naar binnen en kwam ze aan bij de tafel van Remus. “Heey Remus.”zei ze een beetje verlegen. Toen Remus haar aan zag komen stond hij op, hij glimlachte naar haar maar wist niet goed wat hij moest doen. “Ik ben blij dat je er bent.” Zei hij tegen haar, maar voor hij veder nog wat kon zeggen zoende Melian hem al zachtjes, hij merkte dat de kus nogal twijfelend overkwam. Snel sloeg hij zijn armen om haar heen en kuste haar zachtjes en lief terug, hij sloot zijn ogen en genoot van de warmte die van Melian af kwam. Hij merkte dat Melian er ook van genoot. Toen ze lucht nodig hadden en ze klaar waren met elkaar op te vreten, gingen ze zitten. Melian bestelde thee met Roos smaak en Remus nam thee met karamel smaak. Glimlachend keken ze elkaar aan, alles ging nog een beetje ongemakkelijk zo goed kende ze elkaar niet, maar toch voelde Melian zich al heel erg op haar gemak bij hem en was ze ontzettend blij om hem te zien.
“Heb je het je broer al verteld?”vroeg Remus haar toen lief, zachtjes hield hij haar hand vast. Melian haar hart ging als een gek tekeer in haar borst ze vond het een wonder dat haar hart de druk nog steeds aankon en dat hij niet van al die over uren ermee opgehouden was.
“Gezien de verhouding tussen jullie leek het me slim omdat nog eventjes niet te doen.”zei Melian toen eerlijk, ze wilde niet tegen Remus gaan liegen. “Dat kan ik wel begrijpen ja.”Glimlachte Remus. “Anders vertellen we het hem wel samen.”opperde hij. Melian stikte half in haar thee. “Ik ben bang dat hij je dan aanvliegt, en ik zou niet willen dat jullie met elkaar zouden gaan vechten.”Zei ze toen weer volledig eerlijk, en dat was precies wat Remus leuk aan haar vond haar eerlijkheid.

Severus zat een tijdje in de drie bezemstelen en dronk kobolden whisky, hij had ee hekel aan kobolden maar goede whisky hadden ze zeker. Hij wilde niet meer denken aan Christina, aan het verdriet…aan wat hij Lily had aangedaan en wat er met iedereen gebeurde waar hij van hield, in plaats daarvan bestelde hij nog een whisky, nog een en nog één net zo lang tot zijn zicht troebel werd en hij niet meer aan Christina of Lily dacht. Wankelend kwam hij overeind en liep hij de drie bezemstelen uit, langs Madame Kruimelaars thee winkel, zonder bijbedoelingen keek hij naar binnen. Hij voelde zich alsof een steen in zijn maag werd gegooid, hij zag zijn zusje met één van zijn grootse vijanden zoenen. Woedend bleef hij staan en keek naar binnen, met zichzelf in tweestrijd of hij naar binnen zou gaan. Hij moest ondertussen wel tegen een muur leunen hiervoor, want zelfstandig recht opstaan behoorden al lang niet meer tot de mogelijkheden.

“Hoe gaat het eigenlijk met je Remus? Ik heb gezien dat er een wet is aangenomen door die nieuwe minister van toverkunst dat alle mensen die ooit gebeten zijn, dat moeten melden aan hun nieuwe werkgever.”zei ze toen meelevend, ze wou niet zeggen dat mensen die een weerwolf waren. Ze probeerde het weerwolf woord zo ver mogelijk te vermijden. Remus knikte. “die nieuwe minister is niet veel goeds nee, maar helaas, het was voor mij toch al geen optie meer om het niet te vermelden vanwege de littekens.”Glimlachte hij toen, hij deed alsof hij er niet mee zat hij wou deze leuke avond niet verpesten. Zachtjes streelde hij haar hand met zijn vingers. Melian voelde een steek van medeleven, maar het was duidelijk dat Remus hier niet over wou praten, ze wouden gewoon een leuke avond hebben samen dat was duidelijk. Voorzichtig boog ze naar hem toe en gepassioneerd kuste ze hem, om hem te troosten. Net op dat moment kwam Severus binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.