Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Bleed Forever » Chapter 42
Bleed Forever
Chapter 42
3 dagen lang hoorde de Orde niets van Severus en ze gingen er dus vanuit dat de dooddoeners hem hadden vermoord. Christina verkeerde nog steeds in een soort catatonische staat en niemand kon tot haar doordringen, zelfs Luthien niet. Luthien zelf had echter de hoop nog niet opgegeven en was bezig een plan te bedenken met Dane. Ze wilde niet dat iemand anders erbij betrokken zou raken omdat ze niet wilde dat een van haar vrienden in gevaar kwam, Dane had zichzelf er echter mee bemoeid en Luthien had geen keuze gehad dan hem erbij te betrekken nadat ze schoorvoetend had moeten toegeven dat ze het niet alleen af kon. Ze waren echter niet heel veel wijzer geworden gezien de Orde hen geen informatie meer verschafte over lopende zaken of over de schuilplaats en vergaderplaatsen van de dooddoeners. Dus moesten ze een andere manier bedenken om aan hun informatie te komen. “Je kan proberen je pa over te halen.” zei Luthien op de 3e avond na de ‘dood’ van haar vader. Dane snoof luid en schamper “Die is degene die heeft besloten ons helemaal niets meer te vertellen na het fiasco op het ministerie. Mam en Pap vertellen ons niets meer, Dwaaloog en Romeo ook niet die hebben behoorlijk wat goed te maken bij mijn ouders en Sirius omdat ze jou pa wilde achterlaten en ook achter hebben gelaten en Sirius houd zich er tegenwoordig zoveel mogelijk buiten omdat hij nog steeds pissig is op alles en iedereen.-” Dane kreeg ineens een ingeving - dat kwam niet vaak voor dus geniet ervan- “Sirius zal wel tegen jou praten. Als je hem in een goed humeur krijg en hem een beetje om de tuin leid.” Dane had ineens een enthousiaste glinstering in zijn ogen en Luthien dacht even na “Het zou een mogelijkheid zijn. Maar als Sirius me door heeft krijgen we nooit meer informatie. Zelfs niet van Sirius.” “En als het wel lukt weten we meer en kunnen we daaruit verder kijken. Ik probeerde gisteren nog aan Pa te vragen waarom ze naar het ministerie zijn gegaan en niet naar Malfoy Manor en daar gaf hij geen antwoord op dus er moet iets met Malfoy Manor zijn wat het minder aantrekkelijk maakte om daar direct aan te vallen. Dat kan je wellicht aan Sirius vragen.” Luthien dacht even na en kreeg toen een duivelse grijns op haar gezicht. “Ik weet precies wat ik moet doen om Info uit Sirius te krijgen.” Dane wilde het niet eens weten en schudde zijn hoofd “Bespaar me de detaisl en ga Sirius opzoeken. Hoe eerder we info hebben hoe eerder we actie kunnen ondernemen en op het moment is elke minuut die we verspillen, een minuut die Oom Severus misschien niet meer heeft.” Luthien veerde overeind van haar stoel in de leerlingenkamer die verlaten was afgezien hun twee “Ik zie je morgen.” zei ze voor ze de leerlingenkamer verliet op weg naar Sirius. Ze snelde zich door de gangen van Zweinstein hopende dat ze geen orde leden of andere docenten tegen kwam want die zouden haar persoonlijk terug begeleiden naar de leerlingenkamer en dat moest ze nu niet hebben. Ze wist dat Sirius waarschijnlijk nu lag te slapen maar ze zou hem wel gewoon wakker maken. Het maakte haar niet uit wat ze moest doen om informatie te krijgen, als dat zou betekenen dat ze haar vader daarmee terug zou kunnen halen zou ze er alles voor doen. Aan haar moeder had ze op het moment niets die was Catatonisch geworden en zat dag in dag uit in trance voor zich uit te staren. Het verdriet en de schok was teveel geweest voor Christina en hoewel Chris altijd sterk was geweest en zich door niets of niemand klein liet krijgen en niemand over haar heen liet lopen, zelfs Voldemort niet, was het ‘verlies’ van haar man teveel geweest. Luthien kon het ergens wel begrijpen, als haar vader er inderdaad niet meer was zou zij waarschijnlijk ook nooit meer in staat zijn normaal te functioneren. Maar er was nog hoop gezien er geen bewijs was dat hij dood was ging Luthien er vanuit dat hij nog leefde en ze zou niet stoppen tot ze hem terug had of bewijs had. Luthien stond voor de deur van het kantoor van haar moeder die op slot was. Natuurlijk. Sirius sliep dus al anders was de deur niet op slot. “Alohomora.” mompelde ze zacht en ze keek nog even snel om zich heen om te controleren of er inderdaad niemand in de buurt was en glipte vervolgens naar binnen en liep direct door naar de deur die naar de privé kamer van officieel Christina leidde maar die Sirius natuurlijk gebruikte zolang hij op Zweinstein was...wat eigenlijk al bijna het hele jaar was. Die deur, zat echter niet op slot en Luthien kon zo naar binnen sluipen. Sirius lag opgerold in zijn dekens diep in slaap. Niet voor lang meer in ieder geval. Luthien gleed snel uit haar kleding en kroop voorzichtig naast Sirius het bed in om vervolgens tegen hem aan te kruipen. Hij was super warm en zij was daarmee vergelijken waarschijnlijk net een ijsblokje en Sirius rilde ook even voor hij geërgerd kreunde en zijn ogen open deed om zich daarna om te draaien en Luthien aan te kijken “Had je niet eerder kunnen komen?” gromde hij nog half slapend. “Nee. Ik vond dit het perfecte tijdstip.” zei ze met een vrolijke grijns, ze liet haar vingertoppen over zijn borst naar zijn buik glijden en keek hem duivels aan. “Oh kom je daarvoor huh? Als ik alleen maar daar goed voor ben mag je weer terug naar je leerlingenkamer.” Sirius probeerde streng te klinken alleen zijn blik verraadde precies wat hij dacht en dus werd Luthien’s grijns breder “Als je zo graag wil dat ik terug ga naar de leerlingenkamer zal je me zelf moeten brengen.” meldde ze terwijl haar hand verder omlaag dwaalde. Sirius gromde zacht en diep vanuit zijn keel en gaf zich over, kon ook niet anders Luthien was een meesteres in verleiden naar zijn idee en dat wist ze dondersgoed.
- Ik zal, zoals Dane al zei, jullie de dirty little details besparen x’D-
”Kan ik nu weer gaan slapen?” vroeg Sirius ineens droog na een lange stilte waarin ze enkel tegen elkaar aanlagen en bj lagen te komen. Luthien grinnikte “Nee, laten we praten.” “Uhg. Waarover wil je praten?” mompelde hij, Sirius was het duidelijk niet eens met dat antwoord. Hij wilde slapen maar Luthien zou hem never niet met rust laten tot ze haar zin had dus kon hij maar beter gewoon doen wat ze wilde des te eerder kon hij zich weer oprollen. “Ik snap iets niet.” “Dat is nieuw.” “Ja weet ik.” Sirius grinnikte “Wat snap je niet?” vroeg hij toen maar serieus terwijl hij langzaam met z’n hand door der haar gleed. “Waarom zijn jullie naar het ministerie gegaan en niet naar Malfoy Manor...als jullie doel was zoveel mogelijk dooddoeners omleggen ga je toch naar hun thuisbasis?” Sirius was een lange tijd stil en Luthien was bijna bang dat hij haar geen antwoord zou geven tot hij diep zuchte “Ik mag het je eigenlijk niet vertellen. Remus en Melian willen geen informatie meer uitwisselen met de kinderen en ik snap waarom.” zei hij vertwijfeld. “kom op Sirius. Ik ben meerderjarig. Remus, Melian en jij kunnen het niet weigeren ik heb het recht te weten hoe of wat. Over een paar weken sluiten ik en Dane ons ook officieel aan bij de Orde. Wat maakt het uit dat we een paar weken eerder wat meer info hebben ?” Gromde ze “Het is niet zo dat we er iets mee kunnen of wel?” Sirius leek nog heel even in tweestrijd te zitten. Luthien had gelijk ze was meerderjarig en ze was ook nog eens zijn verloofde dus eigenlijk kon hij haar niet weigeren informatie te geven. Luthien keek hem vragend aan en Sirius gaf toen maar toe “Volgens Tops en de anderen word Malfoy Manor niet meer gebruikt als vergaderhuis of zelfs onderduik adres. Alleen de Malfidussen zitten er nog, de rest van de dooddoeners gaat naar het ministerie tegenwoordig voor vergaderingen. Dat is hun thuisbasis geworden. Malfoy Manor is niet meer belangrijk voor ons.” “Waarom niet ? Behalve dan dat het niet meer de thuisbasis is voor de dooddoeners.” “De Malfidussen hebben duidelijk de indruk gewekt dat ze er weinig zin meer in hebben om mee te doen aan Voldemorts plannen en martelpraktijken. Ze hebben echter weinig keus. Je kan er niet voor kiezen te stoppen met je baantje als dooddoener. Buiten dat zijn de Malfidussen altijd op zoek geweest naar macht. Ze kijken even de kat uit de boom en degene die bij de eindstreep de winnaar is zal degene zijn waar de Malfidussen naartoe kruipen om te slijmen. Dus we hebben weinig aan ze en we kunnen ze ook niets doen. Voor zover wij weten hebben de Malfidussen niet veel fouts gedaan behalve het bieden van onderdak aan de dooddoeners en Voldemort.” “Ze hadden kunnen weigeren.” gromde Luthien “Zou jij Voldemort en zijn 22 dooddoeners weigeren?” vroeg Sirius droogjes. Luthien snoof even en kon het standpunt van de Malfidussen wel begrijpen ze mocht ze alleen niet en Sirius scheen haar gedachten te kunnen lezen “Lucius heeft een aantal jaar geleden de fout gemaakt zich aan te sluiten bij een groepje dat Voldemort zijn ideeën en plannen geweldig vonden, en heeft zich toen mee laten slepen en is daardoor dooddoener geworden. Door die foute keuze heeft hij zijn vrouw en nu ook zijn zoon erin betrokken en dat is hetgeen geweest waardoor hij nu is gaan twijfelen. Draco is gedwongen ook mee te doen aan de dingen die Voldemort en zijn dooddoeners doen. Draco weet ook niet beter zo is hij opgevoed.” Luthien zuchtte diep “Kan je nagaan...een foute keuze en je hele leven is kapot.” “Precies. Dus voor het geval jij van plan bent domme dingen te doen, bedenk dan even wat de consequenties kunnen zijn van de keuzes die je dan maakt oke?” Ah. Sirius had dus doorgehad dat Luthien iets van plan was, hij scheen haar echter niet tegen te willen houden, of althans dat dacht ze. Misschien had Sirius alleen vermoedens en wist hij het niet zeker. Ze hoopte maar dat hij niets zeker wist anders stond ineens de helft van de Orde voor haar neus om haar tegen te houden of had ze ineens Sirius, Remus en Melian die haar overal naartoe volgde om er zeker van te zijn dat ze er niet tussenuit kneep en daar had ze geen zin in. Zij en Dane moesten in alle rust een plannetje maken om ongezien weg te komen van Zweinstein en vervolgens Severus te redden. Luthien zuchtte diep en keek hem toen aan “Ik hoop dat het snel weer wat beter gaat met mam. Ik vind het vreselijk haar zo te zien.” zei ze ineens met een bezorgde blik. De blik van Sirius verzachtte direct “Ik ook. Het is een behoorlijke klap geweest en Chris heeft gezien hoe ze Severus vervloekte. Het verliezen van haar man heeft een behoorlijke impact gemaakt. Het zal een tijdje duren voor ze hier overheen komt, als ze er uberhaupt ooit overheen komt.” “Ik betwijfel het. Maar het zou fijn zijn als ze in elk geval uit die catatonische staat ontwaakt...” Sirius knikte en leek zich net zoveel zorgen te maken om Christina als dat Luthien deed. Ze zwegen beiden even tot Luthien een geeuw probeerde te onderdrukken en faalde. Sirius grinnikte even zachtjes “Tijd om te gaan slapen huh?”vroeg hij en Luthien knikte. Ze kroop dichter tegen hem aan en sloot haar ogen, het duurde nog geen minuut voor ze volledig weg was net als Sirius die zijn ogen nog niet eens dicht had en al sliep.
Kyle keek Dane met samengeknepen ogen aan “Wat zijn jij en Luthien van plan?” vroeg hij terwijl Dane de blik van zijn broertje probeerde te ontwijken. “Niets. Wat zouden we van plan moeten zijn? Waar haal je dat idee vandaan? We zijn niets van pan.” antwoorde hij te snel en te ontwijkend waardoor Kyle al meteen wist dat ze inderdaad iets van plan waren geweest. Hij was eerder zo’n 99% zeker geweest, nu 100%. “Kom op Dane ik ben niet achterlijk in tegenstelling tot onze ouders blijkbaar. Iedereen die ogen heeft kan zien dat jullie iets in jullie schild voeren en ik wil meedoen wat het ook is. Als het om Severus gaat al helemaal je kan me er niet buiten houden.” “Wedden van wel. Kyle je bent nog minderjarig, Als je 17 was geweest had ik het je meteen verteld maar dat ben je niet en pap vermoord me als hij weet dat ik en Luthien al iets van plan zijn laatstaan als ik jou er ook nog eens in betrek.” zei Dane ineens fel en hij keek Kyle waarschuwend aan. Kyle trok een wenkbrauw op en snoof “Onzin. Je weet best dat ik het prima aankan.” “Dat weet ik Kyle maar ik wil niet verantwoordelijk zijn als er iets met je gebeurd.” het gebeurde niet vaak dat Dane beschermend deed tegenover Kyle omdat hij wist dat Kyle perfect in staat was zichzelf te redden en hij prima voor zichzelf kon zorgen maar dit lag anders. Dit was waarschijnlijk een zelfmoord missie ervan uitgaande dat ze verder dan de voordeur van Zweinstein kwamen. “Sinds wanneer maak jij je daar druk om?” zei Kyle nu meer verbaasd dan boos. “Sinds dit verder gaat dan wat we ooit hebben gedaan. Tegen dooddoeners vechten als we worden aangevallen is anders Kyle. Dan hebben we weinig keuze en ik weet dat je prima kan dueleren beter dan mij waarschijnlijk maar Luthien en ik willen jullie er verder buiten houden. Als jij meedoet wil Amber dat ook en dat gaat al helemaal te ver. Pa vilt ons levend.” “Pa vermoord jou en Luthien sowieso wel als jullie van plan zijn ertussenuit te knijpen en hij komt er per ongeluk achter.” “Waag het niet Kyle!” “Vertel me dan op zijn minst wat jullie van plan zijn. Ik zeg niet dat ik me ermee ga bemoeien of iets maar misschien kan ik helpen met het plannen. Als je echt niet wil dat ik help prima en als je echt ertegen ben dat ik mee ga ook goed zoals je zei ik ben minderjarig maar dat betekend niet dat ik niet kan helpen met plannen zodat jullie wellicht meer kans op slagen hebben.” Dane dacht daar even over na “Laat het me met Luthien overleggen.” het portret van de dikke Dame zwaaide open en Luthien kwam naar binnen gestormd en keek Dane direct aan “Laten we gaan.” “Waarheen? Privé.” Dane stond op en liep naar haar toe, Kyle keek toe hoe ze een tijdje stonden te smoezen met elkaar en hoe Luthien eerst boos keek en toen ineens ontspande en knikte. Dane draaide zich naar Kyle toe en wenkte dat hij met hen mee moest komen.
De enige plek die privé genoeg was waar niemand hen nu zou storen was de kamer van Hoge nood. Daar aangekomen plofte ze allemaal neer op een stoel die tevoorschijn was gekomen toen ze de kamer in waren gelopen. Luthien was degene die alles begon uit te leggen aan Kyle “Ik denk dat m’n vader nog leeft. De orde mag het dan al opgegeven hebben maar ik niet en Dane ook niet. We willen erachter komen waar hij is en dan proberen hem te redden.” Kyle’s wenkbrauwen schoten omhoog “Jullie tweeën? Jullie willen Oom Severus redden van zo’n 20 dooddoeners en Voldemort?” zei hij ongelovig. Toen het even stil bleef en niemand hem vertelde dat het een grote grap was sloeg hij zijn armen over elkaar “Als jullie dood willen hadden jullie dat ook gewoon kunnen zeggen er zijn makkelijkere manieren namelijk. Zoals jezelf van de astronomietoren afgooien.” Luthien zuchte ongeduldig “We zijn serieus. Ik denk zelfs dat ik weet waar m’n pa is. Ze zouden dom zijn als ze hem in het ministerie vast houden, de kans dat de Orde erachter zou zijn gekomen en zouden proberen hem te redden is te groot. Sirius zei echter iets interessants over Malfoy Manor.” Luthien legde snel uit wat Sirius haar had verteld over Malfoy Manor en over de Malfidussen. Dane had een bedachtzame blik op zijn gezicht en Kyle had een frons in zijn voorhoofd waardoor hij ineens een stuk ouder leek dan dat hij was. “We moeten het eigenlijk zeker weten. Het risico is te groot.” zei hij langzaam. Luthien schudde haar hoofd “We kunnen het met geen mogelijkheid zeker weten. Een poging doen om Draco een bericht te sturen is te gevaarlijk. De kans dat wij of Draco worden gepakt is te groot en dan valt alles al helemaal in puin en we kunnen er niet eens op vertrouwen dat Draco eerlijk antwoord geeft of uberhaupt reageert. Sirius mag dan denken dat ze twijfelen over welke kant ze horen en welke kant ze WILLEN horen maar dat betekend niet dat we Draco meteen kunnen vertrouwen.” “Geen van hen is te vertrouwen. Sirius zei het toch al, macht trekt hen aan en wij zijn niet bepaald in staat hen iets beters te bieden dan Voldemort.” “Daarom kunnen we dus met geen mogelijkheid zeker weten dat ze m’n pa daar hebben maar het is de enige plek die niet opvalt en waarvan de Orde het al heeft afgestreept als mogelijke aanvalslocatie.” “Dus wil je naar Malfoy Manor. Oke stel dat je zover komt. Dan wat? Wat als de Malfidussen jullie proberen tegen te houden? Of wat als Bellatrix ineens voor jullie neus staat, of nog beter Voldemort zelf?” “Dan moeten we improviseren.” zei Dane droog. Hij was er duidelijk net zo erg op gebrand om Severus te redden als Luthien, al was het alleen maar om Luthien haar vader terug te geven. Kyle keek hen beiden aan “Dit is een regelrechte zelfmoord missie. Luthien ik weet dat je je pa terug wilt en ik had precies hetzelfde gedaan als het mijn vader was geweest en geloof me ik wil mijn oom ook terug maar dit is gewoon je eigen graf graven.” “Ik ga me niet bedenken Kyle.” zei Luthien scherp. Kyle wist dat Luthien zich niet zou bedenken, hij wist ook dat ze het niet zouden toelaten dat hij mee zou gaan, maar hij zou om de dooie dood niet op Zweinstein blijven terwijl hij wist dat zijn broer en nicht in de problemen zaten en hij er wat aan had kunnen doen. Ze mochten het dan niet willen dat hij meeging, maar hij zou meegaan, met of zonder dat hun het wisten.
”Denk je dat ze er ooit uitkomt?” vroeg Melian zacht aan Remus. Ze zaten beiden bij Christina die nog steeds op de ziekenzaal lag zodat Madame Plijster haar scherp in de gaten kon houden. Ze wisten geen van allen wat er zou gebeuren als Christina uit haar catatonische staat zou ontwaken. “Geen idee... hoe gaat het met jou?” Remus richtte zijn blik op Melian die bleek was, diepe donkere kringen onder haar ogen had en er zelf ook behoorlijk slecht uitzag. Melian haalde dan ook haar schouders op “Ik denk dat als ik jou niet had gehad dat ik er nu net zo bij zou zitten als Chris.” mompelde ze terwijl ze haar hoofd op zijn schouder liet rusten. Remus had zijn arm om haar heup heen geslagen en keek weer naar Christina die met nietszeggende ogen naar het plafond staarde. Je kon alleen zien dat ze nog enige vorm van leven in haar had doordat ze af en toe met haar ogen knipperde en je haar borst op en neer zag gaan door het ademen. De deur van de ziekenzaal ging open en Sirius kwam naar binnen gevolgd door Minerva en Tops. Remus keek naar Sirius die een diepe frons in zijn voorhoofd had en aan de andere kant van Christina der bed plaats nam. “Waarom die moeilijke blik Sluipvoet?” vroeg Remus zacht. Tops stond een eindje bij hen vandaan niet zeker wetende of ze zich bij de groep moest voegen of niet. Remus maakte het weinig uit wat ze zou doen, hij wist dat Chris haar niet kon uitstaan, Sirius had weinig met haar maar vond haar wel aardig, onhandig, maar aardig en Melian boeide het al helemaal niet. Al zou Tops worden overreden door de Collectebus zou Melian er niet wakker van liggen. Hij zelf waarschijnlijk ook niet maar goed. “Luthien.” “Wat is er met Luthien?” “Ze is iets van plan. Ik weet alleen niet wat en als ik haar iets vraag is het mogelijk dat ze helemaal niets meer tegen me zegt en zich afsluit.” “Waarom denk je dat ze iets van plan is?” vroeg Melian die verder niet op of om had gekeken en in dezelfde houding bleef zitten zoals dat ze was gaan zitten. “Ze kwam vannacht ineens naar me toe en ehrm..-” “De details mag je bij je houden Zwarts.” gromde Remus direct toen Sirius een schaapachtige grijns op zijn gezicht had gekregen “Ja, nou daarna-” Remus rolde met zijn ogen en Melian grinnikte zacht en geamuseerd om Remus zijn duidelijke misgenoegen om Sirius zijn seksleven. “Daarna begon ze allemaal vragen te stellen over Malfoy Manor en de malfidussen en waarom we niet naar Malfoy Manor waren gegaan maar we het ministerie wilde pakken.” “Heb je haar iets verteld?” Remus had het eigenlijk niet eens hoeven vragen. Hij kende Sirius te goed en wist dat Sirius alles had doorgeklept aan Luthien omdat hij het niet kon laten, hij was een man, Luthien wist precies wat ze moest doen en zeggen om Informatie uit hem los te krijgen en hij had toegegeven. De idioot. Sirius zweeg en dat was al genoeg voor Remus. “Dat betekend dus dat we ze in de gaten moeten gaan houden.” zei Melian langzaam. “Dat verwacht ze. Als ze merkt dat we haar meer in de gaten houden dan normaal verzint ze iets anders of ze gaat roekeloos worden dat kunnen we niet riskeren.” zei Remus die razendsnel nadacht. “Wat dan? We kunnen haar moeilijk vragen niet te gaan doen wat ze wil doen-” “Eigenlijk...misschien wel. Sirius?” Sirius keek Remus aan en de twee voerde blijkbaar een heel gesprek met alleen hun blik want Sirius knikte “Ik kan het proberen.” “Doe dat.” Mel scheen er geen zak van te begrijpen maar dat maakte haar ook weinig uit. Als Remus en Sirius iets hadden besloten zou het wel goed zijn, ze maakte zich meer zorgen om Christina, en ze kon haar broer niet uit haar hoofd zetten. Ergens had ze nog hoop dat hij oké was en nog leefde maar aan de andere kant wees alles erop dat het niet zo was...
Severus haalde een aantal keer diep adem om weer bij zinnen te komen en de pijn die hij voelde over zijn hele lichaam uit zijn hoofd te zetten, hij volgde Bellatrix met zijn ogen en hield zijn kaken op elkaar geklemd. Hij zou haar niet het plezier gunnen hem te zien breken en hij zou niet breken. Althans hij zou het zo lang mogelijk volhouden, op een gegeven moment had iedereen een breekpunt alleen bij de een duurde het wat langer dan de andere. Severus kende Bellatrix haar martel technieken en kon zich erop voorbereiden en zichzelf ervoor afsluiten. Bellatrix echter, raakte gefrustreerder met de dag. De eerste dag van de martelingen had ze zich nog enigzins ingehouden omdat ze wel had verwacht dat hij makkelijk zou breken, de tweede dag was ze een stapje verder gegaan en vandaag, de derde dag dat hij zat opgesloten in Malfoy Manor, scheen ze het nog een stapje erger te doen. “Ik ben onder de indruk Sneep. Dag 3 en je hebt nog geen kik gegeven. Maar dat zal heus wel snel veranderen. Niemand kan het zo lang volhouden als dat ik van plan ben je te martelen. Ik blijf net zo lang doorgaan tot je breekt.” “Kan je lang doorgaan.” gromde Severus droog. “Oh dat geloof ik best maar ik zal genieten van elk moment. Misschien pak ik je lieve vrouwtje wel en scheur ik haar aan stukken. Dat zal je wel laten praten.” zei Bellatrix ineens bedachtzaam, haar intentie was duidelijk, ze wilde hem uit zijn tent lokken alleen moest ze daar niet echt Chris voor hebben. Hij grijnsde dan ook geamuseerd “Ik moedig je met alle liefde van de wereld aan om achter Christina aan te gaan. Ga je gang.” Bellatrix keek hem even verbaasd aan maar herstelde zich snel “Oh hou je niet van je vrouw?” vroeg ze pestend met haar gemaakte meisjesstem “Oh jawel. Ik bedoel ook dat ik je aanmoedig om achter haar aan te gaan zodat ze jou kan vermoorden. Je zal niet eens de kans hebben ook maar iets bij Christina te doen, je bent al dood voor je je mond open kan doen.” Bellatrix schoot uit pure irritatie wederom de Cruciatus vloek op hem af en wederom klemde hij zijn kaken op elkaar om te voorkomen dat hij het uit zou schreeuwen van de pijn. “Ik denk niet dat je vrouwtje enige kans maakt bij mij.” siste Bellatrix boos toen de vloek was uitgewerkt en Severus lachte humorloos “Denk je? Oke. Stel dat Chris niet goed genoeg is om jou een kopje kleiner te maken. Voor je bij Christina bent moet je eerst langs je geliefde neef. Ik denk dat hij je ook met alle plezier een paar keer laat vliegen voor hij zich verveeld en er een einde aan maakt.” weer werd hij gestraft door de cruciatus vloek, dit keer had hij meer moeite met ervoor zorgen dat hij geen kik gaf. Het was echter voorbij voor hij zijn zelfbeheersing verloor. “Als ik je vrouwtje niet kan pakken pak ik je knappe dochter wel.” Severus keek haar met een duistere blik aan “Raak een haar op haar hoofd aan en ik maak een einde aan je zielige bestaan Bellatrix.” gromde hij dreigend. Bellatrix scheen die reactie leuker te vinden dan de grijns die hij haar had gegeven toen ze het over Christina had gehad “Ik pak je lieve knappe dochter en martel haar voor je eigen ogen. Eens kijken of je dan nog zo’n grote mond heb.” “Probeer eerst maar eens bij haar in de buurt te komen.” zei Severus toen ineens wederom met een droge grijns. Hij was alweer hersteld van de vloek en hij had zich gerealiseerd, dat om bij Luthien te komen, je eerst door een leger aan Orde leden moest komen. “Wat?” Severus kreeg ineens een ‘medelevende’ blik op zijn gezicht “Je denkt toch niet dat je zomaar even naar Luthien kan stappen en haar mee kan nemen? Vergeet niet dat je eerst langs je neef moet zien te komen en hij zou eerder dood gaan dan je in de buurt van mijn dochter te laten komen.” “Sirius is geen probleem.” Oh daar onderschatte ze Sirius. Severus was het dan wel niet eens met de beslissingen die zijn dochter en Sirius hadden gemaakt maar hij wist wel dat Sirius zijn leven zou neerleggen voor Luthien “Dan nog. Sirius is niet het enige obstakel wat je tegen zal komen.” ging Severus onverstoorbaar verder “Remus is er ook nog en die zal het ook niet toestaan dat je ook maar enige stap in de richting van zijn nichtje zet.” “Ook Lupos is geen probleem. Ik kan een weerwolf wel aan.” ook daar onderschatte ze Remus. Dat had hij ook altijd gedaan tot het moment dat ze echt een gevecht hadden moeten voeren op leven en dood een aantal jaar geleden. En hij had een vaag soort respect voor Remus gekregen toen Reem er was geweest voor Christina in de periode dat hij dat niet had gedaan wanneer Chris hem eigenlijk het hardste nodig had gehad. Hij zou het nooit hardop zeggen en al helemaal niet tegen Remus maar hij zou hem daar eeuwig dankbaar voor zijn “Dan is er natuurlijk ook nog mijn zusje. Melian zal wraak willen voor wat je met mij heb gedaan, of wat ze denken dat er met me is gebeurd” hij was zich er zeer goed van bewust dat Christina, Melian, Remus en Sirius dachten dat hij dood was. “Jou zus ? Als ik Sirius en Lupos aankan zal je zus geen probleem vormen.” Wat was dat met Bellatrix en het onderschatten van haar vijanden? Melian was net een leeuwin als het ging om de kinderen. Kwam aan haar familie en ze zou je aan stukken scheuren zonder er ook maar bij de knipperen. “Oke dan heb je Melian gehad dan sta je alsnog voor Christina. En als het om Luthien gaat, laat Christina niets of niemand door.” Bellatrix scheen te beseffen dat ze zich door een leger aan orde leden moest zien te vechten wilde ze uberhaupt bij Severus zijn geliefde dochter in de buurt komen en dus gooide ze het over een andere boeg “Ik kan je natuurlijk ook gewoon vermoorden en iemand anders van de orde pakken. Nyphadora Tops zal een stuk sneller breken.” Severus haalde zijn schouders op “Dan vermoord je me. Ik denk alleen niet dat je baas daar blij mee is. Hij was behoorlijk specifiek in zijn bevel.” Bellatrix scheen met de seconden gestoorder te worden, haar ogen puilden nog net niet uit hun kassen en ze brulde uit frustratie en stampte zo ongeveer de kamer uit. Draco en Lucius die beiden hadden toegekeken draaiden hun hoofden naar hem om “Indrukwekkend. Ik dacht dat Bella niet gestoorder kon worden maar je maakt vorderingen.” zei Lucius kalm. Severus haalde onverschillig zijn schouders op “Ze was al gestoord. Iets meer of minder zal je niet merken.” en met dat was het gesprek tussen hen over. Severus was nog steeds niet zeker waar de Malfidussen stonden in dit hele gebeuren... Hij kon hen niet in vertrouwen nemen zonder het risico te lopen dat ze het door zouden blerren naar Bellatrix die het weer door zou brieven aan Voldemort.
”Dus we zijn het erover eens?” vroeg Luthien aan Dane die knikte “Yep. We moeten wel snel zijn. Ik dnek niet dat we nog heel veel langer moeten wachten.” “Weet ik. Ik dacht ook min of meer aan morgenavond.” “Pardon?” “Sirius begint iets te vermoeden dat moet wel. Ik heb hem al die vragen gesteld. Ondertussen zullen Remus en Melian het ook weten dat hij me informatie heeft gegeven wat betekend dat het niet lang kan duren voor er ineens een stel orde leden in mijn nek staan te hijgen en elke stap die ik neem in de gaten houden.” Dane moest helaas toegeven dat ze weinig keuze hadden “Oke prima morgen avond maar hoe wil je weg glippen? Het kasteel is zwaar beveiligd en Kyle gaat ons de sluipwegwijzer echt niet geven zodat we de orde kunnen omzeilen. Die heeft liever dat we niet gaan en dat we worden gepakt dan dat we ons in de problemen storten.” “Dat weet ik. Dus moeten we maar gewoon voorzichtig zijn en zorgen dat we niet gepakt worden. Als we buiten het schoolterrein weten te komen kunnen we snel verdwijnselen en dan is het een kwestie van zorgen dat we niet worden vermoord door dooddoeners.” Alsof het zo makkelijk was. Dane schudde even zijn hoofd “Je hoeft niet mee Dane dat weet je.” “je denkt toch niet dat ik je alleen laat gaan toch? Grappenmaakster.” zei hij half lachend en half nerveus. “Nou, Als je van plan bent ons morgen de dood in te jagen ga ik slapen. Ik stel voor dat je hetzelfde doet.” Dane stond op “Weltrusten.” en hij verdween naar de jongensslaapzaal, hij zag niet dat Kyle net zijn eigen slaapzaal indook en alles had gehoord. Luthien was ook opgestaan maar ging niet naar de meidenslaapzaal. Ze ging naar Sirius. Gezien de kans groot was dat dit haar laatste avond zou zijn dat ze met hem kon zijn was ze van plan elke minuut die ze bij hem kon zijn ook echt te benutten.
Sirius was dit keer nog wel wakker, hij zat rechtop in bed de avond profeet te lezen en keek niet op of om toen Luthien binnen kwam en naast hem plaatsnam “Staat er nog iets interessants in?”vroeg Luthien na een tijdje. “Nee. Niet echt maar er staat tegenwoordig amper meer iets in de krant.” Luthien herinnerde zich dat Sirius al eens eerder had gezegd dat sinds het ministerie in handen van Voldmort was, alle verdwijningen en moorden niet meer werden gepubliceerd en alles in de doofpot werd gestopt om te doen alsof alles normaal was terwijl ze hele toverwereld wist dat het alles behalve normaal was. Ze konden er echter weinig aan doen. Sirius gooide de krant naast zich op het nachtkastje neer en keek naar Luthien met een bedachtzame blik en Luthien kneep haar ogen samen “Wat? Waarom kijk je me zo aan?” vroeg ze behoedzaam en argwanend. “Ik wil dat je me iets beloofd.” zei Sirius serieus. Luthien trok een wenkbrauw op en was nu al helemaal op haar hoede “Ik wil dat je me beloofd dat je de school niet verlaat tot het einde van het jaar.” Luthien had het gevoel alsof er een baksteen dwars door haar maag viel. Ze kon die belofte niet maken...ze zou hem moeten breken en een belofte die ze Sirius had gedaan breken was voor haar gewoon een taboe. Luthien beet op haar onderlip en keek hem aan “Sirius-” “We weten dat je iets van plan bent Luth. En ik wil dat je me beloofd dat je het niet doet. Dat je op school blijft tot de zomervakantie, dan kan ik je niet meer tegenhouden...” nee..dan was ze van school af en kon ze gaan en staan waar ze wilde. Luthien haalde even diep adem en ging iets doen waarvan ze dacht dat ze het nooit meer zou doen “Ik beloof het.” zei ze zacht. Sirius leek te ontspannen en glimlachte flauw “Dankje.” mompelde hij en hij gaf haar snel een kus op haar voorhoofd. Luthien voelde zich onwijs schuldig wetende dat ze de volgende avond die belofte zou moeten breken, als ze haar vader ermee terug zou krijgen zou dat het meer dan waard zijn, zo niet..zou ze er voor eeuwig spijt van hebben maar daar kon ze nu niet over nadenken. Ze moest zich concentreren. Als ze haar vader terug had zou Sirius het haar waarschijnlijk ook zo vergeven, zo niet konden de dooddoeners haar net zo goed ook omleggen want dan zou Sirius woedend zijn en haar waarschijnlijk nooit meer vertrouwen.
Reacties:
Echt super ik wil zooooo graag verder lezen, ik hoop dat je inspiratie vindt!! Ben aan het wachten, al lang, totdat ik verder kan gaan met dit fantastische verhaal te lezen!!