FanFic.nl

Spread my wings

The story of a butterfly. [13]

Het porseleinen beeldje slaat aan stukken tegen de muur van het kantoor. Mijn vader steekt voorzichtig zijn hoofd achter de bureaustoel vandaan en ziet tot zijn opluchting dat Bruno een kalmerende arm om me heen heeft geslagen en het tweede beeldje uit mijn handen neemt. Ondanks dat sta ik nog steeds te trillen van woede en is er niet veel meer nodig om mijn stoppen volledig te laten doorslaan.
Gisteren heb ik dankzij Bill mijn geheugen terug gekregen, maar ik heb mijn vader, Helwig en Detlev wijsgemaakt dat het door Jewels en mijn slaapkamer kwam. Bruno heeft Bill de tuin weer uit gesmokkeld en doet verder alsof hij nergens van afweet.
Mijn vader heeft nog voldoende scrupules om schuldig te kijken, maar Helwig is alleen maar geïrriteerd dat ik nu alweer ben bijgekomen, het plan was om me pas na het huwelijk therapie te laten volgen, of misschien zelfs helemaal niet. Ik huiver iedere keer wanneer ik me realiseer hoe nipt ik ben ontsnapt aan zijn plan om mijn leven te ruïneren. Detlev staat vrolijk grijnzend in de deuropening met zijn sleutels te rinkelen, en het kost me al mijn zelfbeheersing plus de sterke armen van Bruno om hem niet naar zijn keel te vliegen. Voor zijn en mijn vader is dit puur zakelijk, maar hij genoot er echt van. Hoe kan je naar de buitenwereld toe zo’n perfect masker ophouden, en tegelijk zo ziek in je hoofd zijn?
‘Calli, luister nou even,’ probeert mijn vader.
‘Nee, jij gaat luisteren! Wat jullie drie met mij probeerden is onmenselijk! Hier doe ik niet meer aan mee, zoek maar een andere idioot voor deze poppenkast! Ik ga met dit verhaal naar de pers, ik klaag jullie alle drie aan en ik laat jullie financieel en psychologisch bitch-slappen door de beste advocaat die ik kan vinden tot jullie zelf je eigen naam niet meer weten! Kunnen jullie eens zien hoe grappig dat is!’ Mijn vader hapt naar lucht en kijkt onzeker naar Helwig. Die glimlacht zelfverzekerd en komt op me af. Ik span mijn vuisten op en klem mijn kaken op elkaar. Als hij me een excuus geeft, is hij zijn mooie witte voortanden kwijt.
‘Calli, ik denk dat je het niet helemaal begrijpt. Wij handelden met de beste bedoelingen.’ Ik open mijn mond om de smerigste belediging te schreeuwen die ik maar kan bedenken, maar hou me in als Bruno in mijn schouders knijpt. Ik snap hem, alles wat Helwig nu uit de doeken doet kan in mijn voordeel werken.
‘Zie je Calli, jij bent nog te jong om dit allemaal te begrijpen. De fusie van Mercury en Dysfunction was voor jou en je vader een geschenk uit de hemel. Jullie maatschappij stond op het randje van een faillissement dat jouw vader zijn vel zou hebben gekost. Nu hij bij ons werkt is jullie levensstijl verzekerd, en heb jij een standvastig contract bij een echte maatschappij. En daar vraag ik helemaal niets voor terug.’
‘Je hebt me laten uithuwelijken aan jouw zoon!’ schreeuw ik in zijn gezicht. Een druppeltje speeksel raakt zijn wang en hij veegt het minzaam glimlachend weg.
‘Je zal het waarschijnlijk niet geloven, Calli, maar ook dat was enkel en alleen met het oog op jouw toekomst.’
‘Goed geraden, daar geloof ik inderdaad niks van.’
‘Laat me het uitleggen. Ik ken jouw koppige karakter, je bent een trotse jonge vrouw, en jouw oude label en contract waren heel belangrijk voor jou. Dus we moesten een manier bedenken om zowel jou als je vader... aan ons te binden, als ik het zo mag zeggen, tot de tijd dat jullie beseffen dat dit de beste oplossing is. Voor je eigen bestwil, Calli.’ Hij glimlacht, maar ik lach niet terug. Hij heeft zijn plannetje goed doordacht. Detlev heeft zijn gluiperigheid van geen vreemde.
‘Dus het komt hierop neer. Door jouw vader een baan te geven en hem de verantwoordelijkheid over jou en een groot deel van zijn oude artiesten te laten behouden, is hij nu gekoppeld aan Mercury. Maar ik sta boven hem, en dat weet hij. Dat is voor zijn bestwil, nietwaar Lester?’ Mijn vader knikt, hoofd naar beneden.
‘Roy heeft gelijk, Calli. Dit is de enige manier om jou tegen jezelf te beschermen.’
‘Ik spreek niet meer tegen jou,’ bijt ik hem toe en hij doet er het zwijgen toe.
‘Zie je wat ik bedoel, Calli? Dat is de houding die we moesten zien te vermijden. En daar komt Detlev op de proppen.’ Helwig gebaart naar zijn zoon als een spelpresentator die de winnaar oog in oog brengt met zijn gloednieuwe rode sportwagen. Ik kijk hem zo kwaad mogelijk aan, hij knipoogt naar me en tuit zijn lippen.
‘Door jullie verloving zou Mercury jouw nieuwe familie worden. Een nieuwe start voor jou, Calli, aan de zijde van, en neem me niet kwalijk, één van de meest begeerde rocksterren van het moment. Als jij een klein beetje wilde meewerken, dan zou je het begrijpen. Maar je bleef koppig. Daarom kwam dat ongeval ons goed uit, op die manier kon je Detlev leren kennen zonder je vooroordelen.’ Mijn bloed borrelt, maar ik focus al mijn energie op het onderdrukken van mijn moordzucht en staar zo onbewogen mogelijk omhoog naar zijn gezicht.
‘Dus jullie besloten zo maar even om mij een verleden voor te liegen, in de hoop dat het me zo erg zou beschadigen dat ik het nog ging geloven ook? Mooie familie.’ Ik snuif minachtend en verbijt de traan die achter mijn oog prikt. Ergens voel ik me vreselijk verraden, maar dat hoeven zij niet te weten. Ik val nog liever dood dan dat ik Helwig laat merken hoe erg hij me getroffen heeft. Hij haalt zuchtend zijn hand door zijn haar, maar als hij me weer aankijkt staan zijn ogen hard en is de flemende toon uit zijn stem verdwenen.
‘Als je het zo wilt spelen, dan heb ik nog een paar harde feiten voor jou. Op het moment dat jij je contract bij Mercury verbreekt, blokkeert de maatschappij al jouw rekeningen. Royalty’s, muziekrechten, zelfs het hele imago van Skitt, alles wat je bezit zal automatisch eigendom van Mercury worden. En jouw vader zal ik dan helaas op staande voet moeten ontslaan.’
‘Dat kan je niet doen!’ fluister ik, naar adem happend.
‘Ga jij me tegenhouden?’ antwoordt hij koud. ‘Je hebt een contract getekend, je had maar moeten vragen wat het betekende. Ik heb alle rechten, als jij contractbreuk pleegt heb je geen poot om op te staan.’ En hij glimlacht gemeen als hij eraan toevoegt ‘En die regels gaan ook op voor jouw verloving.’
‘Wat?’ ontploft Bruno voordat ik mijn mond zelfs maar open kan doen.
‘Inderdaad. Als het huwelijk tussen Calliope Reimann en mijn zoon niet voltrokken wordt, gooi ik jou op straat. Via gerechtelijke weg kan ik dat natuurlijk niet doen, maar ik ken genoeg achterpoortjes. Of ik maak jullie het leven zuur tot je zelf opstapt. Jouw keuze, Skitt.’ Ik voel me murw, alsof Helwig me met één welgemikte uppercut tussen mijn ogen geraakt heeft. Mijn schouders zakken in elkaar en ik kauw nerveus op mijn onderlip. In de deuropening hoor ik Detlev zachtjes grinniken.
‘Een familie?’ vraag ik met een twijfelend stemmetje aan Helwig. Meteen wordt hij weer het liefhebbende vaderfiguur met de eeuwige glimlach.
‘Natuurlijk, Calli. Wij zullen allemaal voor je zorgen.’ Detlev komt erbij staan en slaat een arm om mijn middel, ziekelijk trots bij het idee dat hij en zijn vader mijn wil gebroken hebben.
‘Er is alleen één klein probleempje,’ zucht ik en neem Detlevs hand vast.
‘Wat dan?’ vraagt Helwig met een frons.
‘Ik haat jullie.’ En in één vloeiende beweging plant ik mijn knie in Detlevs maag en stomp met mijn vuist naar Helwigs gezicht. Hij schreeuwt als ik zijn neus raak, bloed spat op zijn witte overhemd.
‘Calliope!’ Mijn vader veert overeind uit zijn stoel.
‘Wat?!’ gil ik terug, klaar om de sprong over het bureau te wagen als hij iets zegt dat me niet aanstaat.
‘Naar je kamer, nu onmiddellijk!’ Hij wijst met een trillende vinger naar de deur. Bruno geeft me een duwtje in de rug, stiekem grijnzend terwijl hij een kreunende Detlev overeind helpt. Ik loop langs Helwig en kijk hem recht aan, mijn mondhoeken spottend opgetrokken. Hij staart woedend terug, maar beseft nu wel dat hij met mij wat meer werk zal hebben dan met mijn lafaard van een vader. Heupwiegend loop ik de gang op en hoor mijn vader nog net iets mompelen over een verlovingsfeest. Ze doen hun best maar, meer voor mij om in de war te schoppen.
Eenmaal in mijn kamer draai ik de deur op slot, zet mijn muziek loeihard aan, open het raam en klim langs de magnolia naar beneden.

Bill staat me al op te wachten op de hoek van de straat als ik hijgend kom aanrennen.
‘Gaat het een beetje?’ vraagt hij.
‘Ik heb hem een bloedneus geslagen!’ zeg ik trots. ‘Helwig, en Detlev heeft mijn knie gevoeld. Eigen schuld, zou ik zo zeggen.’ Bill schatert het uit en slaat een arm om mijn schouder. Ik duw mijn neus in zijn shirt en adem zijn veilige geur in.
‘Ga maar mee. Je hebt wel even rust verdiend.’ Hij leidt me de hoek om, langs de plek waar ik ben aangereden. Even trekt er een rilling langs mijn rug maar dat schud ik snel van me af.
‘Mijn tour is uitgesteld,’ zeg ik plots. ‘Voor onbepaalde tijd. Ik moest normaal volgende week voor twee maand de bus op voor de extra Europese tour van Lazy Sundays, aangezien Royal Flush overal de hitlijsten overneemt. Dat ongeval kwam dus eigenlijk net op tijd.’
‘Geen zin in touren?’ vraagt hij.
‘Niet echt. Ik heb al genoeg aan mijn hoofd. Plus, dan kan ik bij jou zijn, jij zit de komende maanden ook thuis.’ Hij glimlacht en drukt een kusje op mijn mond. Voor de ingang van het appartementsgebouw houden we stil.
‘Calli, voorlopig moet je het misschien wat kalmer aan doen, wacht af tot je weet hoe je uit de klauwen van Helwig kan komen.’
‘Makkelijker gezegd dan gedaan,’ brom ik. ‘Je hebt geen idee hoe irritant Detlev is.’
‘Ik snap het, maar doe je best. Ik wil niet dat hij je uit wraak wat aandoet.’ Hij draait aan de doodshoofdring, die doe ik nooit af. ‘En als het te moeilijk wordt, denk je maar aan mij.’ Ik glimlach naar hem, en hij streelt het haar uit mijn gezicht.
‘Is dat zoiets als een geheime relatie?’
‘Wat mij betreft is het een geheime verloving.’ Ik wend mijn blik af zodat hij niet ziet dat mijn ogen verwateren.
‘Ik hou van je, Calli.’ Hij drukt zijn lippen op de mijne en ik sla mijn handen zo stevig als ik kan om zijn hals. Ik wil zeggen dat ik ook van hem hou, maar dat kan ik nog even niet. Die woorden heb ik nog nooit tegen iemand gezegd en ik wil ze sparen voor de jongen die ze echt verdient. En hoewel ik Bill vertrouw en smoorverliefd op hem ben, krijg ik die vier woordjes nog niet uit mijn keel. En met wat ik heb meegemaakt, zou iemand me dat kwalijk kunnen nemen?
‘Hou je van mij, Calli?’ Ik kijk hem niet aan, probeer zijn lippen weer te vinden maar hij buigt achteruit. ‘Hou je van me?’ Ik bijt op mijn tong, staar naar het stof op mijn schoenen. Hij neemt mijn gezicht tussen zijn handen en kust me op mijn voorhoofd. ‘Het geeft niet, ik snap het wel. Het zijn geen simpele woorden als ze gemeend zijn.’ En in die uitspraak ligt het hele wereldbrede verschil tussen Bill en Detlev samengevat, en daarmee ook de reden waarom ik voor Bill kies. Hand in hand lopen we het appartement in, klaar voor een namiddag van Xbox spelen en zoenen in de zetel.

Reacties: