Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Adopted By Hazza (Finished) » ~Hoofdstuk 25~
Adopted By Hazza (Finished)
~Hoofdstuk 25~
Ruth Pov
‘Open je ogen! Dit is de zoveelste keer, verdomme! Luister naar me!’ Ik voel nog meer pijn.
‘Auw! Niet doen! I- ik doe mijn ogen al open!’ Gil ik huilend. Voorzichtig open ik mijn ogen.
‘Ken je me nog?’ Vraagt de man. Mijn ogen worden groot. Toen ik nog bij mijn echte papa woonde, kwam hij vaker naar ons toe. Elke keer liet hij me elke hoek van het huis zien.
‘Nou?!’ Ik schrik.
‘Ja.’ Fluister ik. De man glimlacht gemeen. Hij staat op en begint langzaam op een neer te lopen. Hij verstopt iets achter zijn rug, maar zie niet wat. Het begint nog harder te waaien en ik begin te bibberen. Ik wil in een hoekje kruipen, maar de man komt opeens op me af in hoge snelheid.
‘Waag het niet om te bewegen!’ Roept me en slaat me met een stok. Dat had hij blijkbaar al de hele tijd achter zijn rug.
‘Sorry! I- ik wilde alleen maa-..’ Ik voel meer klappen.
‘Heb ik je gezegd dat je mocht praten?!’ Roept hij. Ik schud mijn hoofd.
‘Je vader heeft me gezegd, dat als hij het niet zou overleven om jou terug te halen, dat ik je mocht vermoorden… Maar voordat ik dat doe, wil ik eerst nog wat plezier hebben.’ Er ontstaat een brok in mijn keel. Hij trekt mijn jas en trui uit. Ik begin te gillen, maar er komt niemand. Ik voel klappen. Overal, en alles doet pijn.
Waar is papa? Hij had beloofd dat er niets kon gebeuren! Maar, dit kon hij toch niet weten? Dus moet ik hem de schuld geven? Nee toch? Hij kent deze meneer niet eens!
‘Kop dicht! Verdomme!’ Roept de man weer. Ik voel dat hij mijn broek omlaag wordt getrokken.
‘Niet doen! Ik wil dit niet!’ Roep ik huilend.
‘Je hebt verdomme niks te willen!’ Ik probeer hem van me af te duwen, maar hij is veel sterker.
‘Papa!’ Roep ik, in de hoop dat hij dichtbij is. Ik voel iets in me komen en ik gil van de pijn. Tranen rollen als watervallen over mijn wangen.
Dan begint hij te bewegen wat nog meer pijn doet. Na een tijdje voel ik iets in me spuiten.
‘Kleed je aan.’ Zegt hij en gaat van me af. Ik sta op en doe langzaam mijn kleding weer aan. De helft is gescheurd, en ik kan mijn schoen niet vinden. De man kijkt om en staart me aan. Vervolgens vliegt hij op me af en pakt iets uit zijn broekzak. Ik hoor een “klik” en zie iets glimmen in het maanlicht. Een mes. Hij heeft een mes!
‘Zeg maar dag.’ Zegt hij en begint overal sneetjes te maken.
‘PAPA!’ Roep ik en blijf het roepen. Niet alleen van pijn, maar ik voel dat hij dichtbij is. Ik hoor voetstappen en vervolgens zie ik Paul, met 2 andere bodyguards en papa. (A/N ik las net de dag na de update dat Paul is gestopt en dat er nu een of andere Sam tour manager is, maar hier is hij er nog gewoon!!! ~I can’t let hem goooooo!!!! :’(~)
‘Godverdomme!’ Roept de man en vervolgens wordt hij van me weggetrokken. Papa rent naar me toe en knuffelt me.
‘A- auw..’ Snik ik en meteen laat papa me weer los. In paniek kijkt hij me aan.
‘Waar? Waar, Ruth!’ Vraagt hij. De tranen stromen over allebei onze wangen.
‘Overal papa! Hij… Hij deed me pijn! Ik wil naar huis!’ Roep ik en sla mijn armen om hem heen.
‘Shh, het is oké we gaan zo weg. Shh….’ Ik krimp in elkaar als ik geschreeuw en klappen hoor.
‘Papa! Ik wil hier weg! Ik wil hem niet meer zien! Hij is eng! En doet enge dingen! Papa! Alsjeblieft!’ Smeek ik. Papa maakt zich los uit de knuffel en pakt mijn gezicht tussen zijn handen. Tranen stromen over zijn wangen en paniek is in zijn ogen te zien.
‘Luister Ruth, het is oké, de politie is onderweg, de meneer gaat in de gevangenis, hoor je me? Je bent veilig nu!’ Zegt hij hijgend en snikkend. Ik knik en we knuffelen elkaar weer. Het geschreeuw wordt harder en ik en papa raken alleen maar meer in paniek.
‘Alsjeblieft! Stop! Stop! Stop, alsjeblieft! Stop het!’ Schreeuwt papa hopeloos en pakt me steviger vast. Een hand ligt tegen mijn achterhoofd, wat mijn gezicht in zijn jas duwt –niet hard natuurlijk- en een hand tegen mijn rug.
**
De volgende ochtend wordt ik wakker van papa die beweegt. Ik hoor geklop op de deur. Bang kijk ik op. Wat nu als het de meneer weer is? Wat als hij me weer mee neemt en me nu wel gaat vermoorden? Ik slik en kijk naar papa die rustig blijft liggen.
‘Papa? Wie staat er voor de deur?’ Vraag ik bang. Papa haalt zijn schouders op en stapt uit bed. Ik kijk naar mijn hand die in roze verband zit.
‘Pak jullie spullen, we moeten gaan. Anders zij we te laat. Kom op, jullie kunnen in de tourbus douchen.’ Hoor ik Paul zeggen. Ik kijk op en zie hem tegenover papa staan. Ik hoor papa iets zeggen voordat hij naar me toe loopt en me voorzichtig optilt.
‘Heb je honger?’ Vraagt papa als we de tourbus binnen lopen.
‘Mag ik eerst douchen? Alsjeblieft?’ Smeek ik bijna. Papa knikt en loopt naar het badkamertje. Hij wilt me uitkleden maar ik raak meteen in paniek.
‘Niet doen!’ Ze ik en sla zijn handen van mijn truitje weg. Ik voel me meteen schuldig. Ik weet dat hij dat nooit bij me zal doen.
Hij haalt een wenkbrauw op.
‘Wat niet?’ Vraagt hij verbaasd. Ik zak op de grond en begin te huilen.
Ik voel de vingers van papa onder mijn kin.
‘Kijk me eens aan.’ Zegt hij zacht en ik doe wat hij zegt.
‘Wat mag ik niet doen?’ Vraagt hij nog zachter?’
‘D- de meneer deed het ook… E- en mijn echte papa ook.’ Meteen schudt hij zijn hoofd.
‘Maar ik doe dat niet, ik wil je alleen helpen me douchen. Hoor je me? Ik beloof dat ik dat niet zal doen, oké?’ Ik knik. Papa doet voorzichtig mijn kleren uit en doet iets om mijn gips zodat het niet nat wordt. Hij zet de douche aan en ik ga eronder staan. Hij wast mijn haren en pakt vervolgens een handdoek dat hij om me heen slaat en me mee neemt naar de slaapplekken. Ik doe ze aan terwijl papa iets te eten gaat maken.
‘Mag ik nu heel even gaan douchen?’ Vraagt papa voorzichtig als ik op de stoel zit. Ik knik stilletjes en we geven elkaar nog een kus. Zodra ik de deur dicht hoor gaan en de douche hoor lopen, sta ik weer op. Ik zoek een plekje in een hoekje en ga er zitten. Ik trek mijn knieën op en leg er een arm omheen en staar stilletjes voor me uit.
De douche wordt uitgezet, maar ik besteed er geen aandacht aan. Er wordt een deur geopend, maar het dringt niet tot me door. Ik schrik als papa opeens voor me zit. Ik kijk naar zijn ogen die vol paniek staan.
‘Heey, wat is er? Waarom ben je hier?’ Ik houd het niet langer en barst weer in tranen uit. Voorzichtig tilt hij me op en loopt naar de bank, waar hij op gaat zitten. Langzaam aait hij mijn hoofd en wiegt me heen en weer.
‘Ik wil niet huilen, papa..’ Zeg ik zachtjes.
‘Het maakt niet uit als je huilt. Laat het er maar uit, het is goed voor je. Je mag best huilen.’ Mompelt hij zachtjes in mijn oor. Meteen begin ik nog harder te huilen. Ondertussen begint papa een liedje te neuriën.
Harry Pov
Het heeft uiteindelijk bijna een uur geduurd voordat ze stopte met huilen. Ze heeft een cracker gegeten, en mocht toen muziek luisteren op de ipad. We zijn op de bank gaan liggen en uiteindelijk is ze in slaap gevallen.
Voorzichtig haal ik de koptelefoon van haar hoofd en leg het met de ipad op de tafel. Mijn telefoon gaat af en snel neem ik op.
‘Hallo?’ Vraag ik.
‘Hey Harry! Hoe is het?’ Vraagt Niall vrolijk.
‘Mwah, wel goed. Ruth slaapt nu.’ Mompel ik. Niall maakt een raar geluidje.
‘Hoe laat zijn jullie ongeveer hier?’
‘Geen idee, Paul zal zo wel een pauze houden, ik zal dan wel vragen.’ Precies dan stopt de bus met rijden. Ik kijk op en zie Paul al onze kant op komen.
‘Hey.’ Zeg ik zacht.
‘We moeten nu echt opschieten, we hebben de eerste veerboot al gemist, alles wat we nu nog kunnen is de van half 5 nemen en een half uur te laat zijn.’ Ik knik.
‘Hey Paul!’ Hoor je vanuit de telefoon.
‘Is dat Niall?’ Vraagt hij dan. Ik knik.
‘Geef eens.’ Ik geef Paul mijn telefoon en hij begint een druk gesprek dat ze zicht moeten gedragen en dat ze zich niet druk moeten maken omdat we gewoon een half uurtje later bij het concert zijn.
‘Laat de fans weten dat Harry nog gewoon komt, en stel ze niet teleur.’ Zegt hij nog voor hij de telefoon weer aan mij geeft. Ik glimlach.
‘Ik ga weer verder.’ Mompelt Paul en loopt weg. Ik neem afscheid van Niall en hang op om vervolgens mijn moeder op te bellen.
‘Harry! Wat fijn dat je belt!’ Ze klinkt veel te vrolijk. Maar tegelijkertijd ook heel bezorgd.
‘Hey.’ Zeg ik zacht.
‘Harry, ik las iets dat je met een aantal bodyguards en Ruth onder de London bridge was…. Is er iets gebeurd?’ Ik wist dat deze vraag ging komen.
‘Mam? Beloof je verder niemand iets te zeggen?’ Ze maakt een instemmend geluidje.
‘We hadden gister dus een concert, dat weet je… Ik haalde Ruth op het podium omdat ze het een keer wilde zien hoe het was om op het podium te zijn. Na het concert, was Ruth opeens weg. We gingen haar zoeken en vonden haar bij de London bridge met een man.’ Mijn moeder hapt naar adem.
‘Dat meen je niet! Wie was het? Wat heeft hij gedaan?’ Ik zucht.
‘We weten nog niet wie het was en hoe hij Ruth kent. Hij heeft haar geslagen en verkracht..’ Zeg ik zacht.
‘Sorry?! Verkracht? Dat doe je toch niet bij iemand van bijna 7? Wat heeft ze verder nog?’ Ik kijk naar haar hand.
‘Een gebroken hand met een paar vingers en een zwaar gekneusde voet. Daarbij heeft ze nog gewoon sneden en blauwe plekken.’ Mijn moeder slaakt een diepe zucht.
‘Hoe is het nu met haar?’
‘Ze slaapt.’ Mompel ik.
‘Geef haar maar een dikke zoen van mij als ze terug is.’ Ik glimlach.
‘Doe ik.’ Glimlach ik en neem afscheid. We hangen op en ik blijf no even rustig liggen tot we bij de veerboot komen en moeten uitstappen voor de controle.
‘Maak Ruth wakker.’ Zegt Paul. Ik knik en schud voorzichtig aan haar schouder.
‘Ruth, wordt wakker.’ Zeg ik zacht. Haar ogen schieten open en het lijkt alsof ze in paniek raakt. Ze kijkt me met tranen in haar ogen aan.
‘Wat is er?’ Vraag ik bezorgd.
‘K- komt hij me halen? Moet ik weer naar die brug?’ Fluistert ze al bijna huilend. Ik schud mijn hoofd.
‘Luister Ruth..’ Ik pak haar voorzichtig tussen mijn (toevallig) warme handen.
‘Niemand komt je halen, hoor je me?’ Ze knikt.
‘We moeten alleen uit de bus, want we moeten op een boot. En nu moeten we ons paspoort aan iemand laten zien, terwijl andere mensen in de bus gaan kijken of we niets gevaarlijks mee nemen.’ Ze knikt weer.
‘En op de boot mag je no even slapen. Wil je nog een dekentje mee nemen?’ Ze knikt weer. Ze staat op en pakt een dekentje uit een van de bunks.
Op de boot aangekomen, lopen we eerst wat rond, en kijken wat er allemaal te doen is, wat niet veel is… Na een tijdje is Ruth in mijn armen (A/N dit klinkt echt heel romantisch wat eig niet de bedoeling is) in slaap. Ik bind het dekentje om haar heen en til haar in bruid stijl op om vervolgens naar buiten te lopen en van het “uitzicht” te genieten. Het geluid van het kletsende zee water geeft me een veilig gevoel, maar het feit dat mijn haren erdoor helemaal door de war raken, verpest het. Ik ga op een bankje zitten, buiten de rokers ruimte en staar naar de zee. Na ongeveer een uurtje mogen we terug naar de bussen lopen waar Paul al klaar zit. Ik glimlach naar hem en stap in. Na 5 minuten vertrekken we en zijn we binnen een half uur bij het stadium waar het concert al een half uur bezig is. Ik stap snel uit de bus en maak me zo snel mogelijk klaar. De slapende Ruth geef ik aan Paul en geef haar nog een kus op haar voorhoofd.
Ik sluip het podium want ze zitten midden in het liedje You and I. Zodra het refrein blijft het stil, dus ik spring op het podium en begin te zingen. Het hele publiek begint te gillen en ik glimlach. Ik kijk naar de hemel waar in een heldere ster zie. Meteen denk ik dat ik dit liedje voor mijn vader zing.
“Ooohh You and I.” Zing ik en blijf kijken naar de ster, wat nu al meerdere fans in de gaten hebben. Na het liedje geven de jongens me een knuffel.
‘We zeiden toch dat hij nog zou komen?’ Roept Louis. De fans beginnen te gillen en ik maak een buiging.
“Harry, kom backstage, nu, Ruth is wakker geworden.’ Hoor ik in mijn oortje.
‘En jullie verdienen allemaal een kus van me… Maar ik moet echt heel nodig plassen dus ik ben zo terug!’ Ik ren weer terug backstage alsof ik heel erg moet plassen en Paul met een serieus krijsende Ruth op zijn schoot.
-----
There you go!
Hope you enjoyed it! Xx
Reacties:
Sorry, sorry, sorryy, het spijt me dat ik niet op je vorige hoofdstuk heb gereageerd!! Ik weet niet hoe het komt maar ik lees weer mee! Goed hoofdstuk, snel verder want ik wil weten wat er met Ruth is!! Xx
Aaaaaaahhhhhhhhhhwwwwwwwwww