Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » One Direction » I thought I was alone - Niall Horan » Seven

I thought I was alone - Niall Horan

29 dec 2014 - 21:22

903

1

274



Seven

Ja oke sorry. Dit hoofstuk is zo sad :( Maar het moest echt ff xD

De maand was in een rap tempo voorbij gevlogen. Zo waren we naar de dierentuin geweest. We waren wezen shoppen. En ook naar de film. Ja, die film. Die vergeet ik nooit meer. Welke weet ik al niet meer. Hij was heel eng en er zat echt té veel bloed in. Gelukkig zat Niall naast me waar ik tegen aan kon kruipen. En uiteindelijk vroeg hij mij of ik zijn vriendinnetje wou zijn. Iets waar ik natuurlijk meteen 'JA NATUURLIJK!' op antwoordde. Dankzij Niall ben ik veel socialer. Hij heeft me laten inzien dat niet alles kwade bedoelingen heeft. Alles leek wel een sprookje. Maar nu zit ik weer ik de keiharde realiteit. De maand is voorbij en One Direction gaat weer touren. Iets wat me verschrikkelijk pijn doet. Ik kan mijn vriendje niet missen. Ik ben teveel om hem gaan geven. En dan nog de andere jongens. Ze zijn net als broers voor me. Ze doen me denken aan mijn eigen broer. Niall en de andere vertrekken dalijk, en straks komt mijn broer aan. Echt ik weet niet meer wat ik moet doen. De emoties binnen in mij slaan op hol. Ik ben heel erg verdrietig maar toch ook heel blij...

Ik loop achter de jongens aan die zeulend over het vliegveld lopen. Even stopt Harry en trekt zijn beanie verder over zijn haar en schuift zijn zonnebril beter op zijn neus. Behoefte om herkend te worden hadden ze totaal niet... Als we bij de incheck balie komen laten we allemaal ons paspoort zien en lopen verder. 'Ik ha je zo missen...' Fluister ik zachtjes in zijn oor. 'Ik jou ook' zegt hij zacht. Zodra we bij de douane komen moeten we afscheid nemen. Niall neemt me in zijn armen en ik laat de tranen lopen.. 'I..ik, je m..mag niet gahaaaan' snik ik en nestel mijn gezicht in zijn shirt. 'Hé het komt goed, ik zal je regelmatig bellen en we skype toch ook...' Zegt hij en wrijft over mijn rug. Dan druk ik een kus op zijn lippen en hij draait zich om, samen met de andere jongens loopt hij verder. 'Ik houd van je!' roep ik nog en dan laat ik me snikkend op een bankje vallen. Even kijken, het is nu half 2. Dus over een kwartiertje komt mijn broer aan...

Niall
Ik zit in het vliegtuig. Ik voel me zo alleen zonder Sanne. Begrijp me niet verkeerd. Maar ik ken haar pas een maand en kan nu al niet meer zonder haar. Niet gaan huilen, blijf sterk! Denk ik in mijzelf maar na een tijdje rolt er toch een traan over mijn wang. Ruw veeg ik hem weg. 'He makker, je mag best huilen hoor' zegt Louis en hij wrijft een keer over mijn arm. 'N..e.ee' Stotter ik en ik kijk strak voor me uit. Zodra we weer in Nederland waren zorg ik gewoon dat Sanne mee kan de tour verder afmaken! Vermoeid door alle spanning en het verdriet val ik na een tijdje in slaap...

Sanne
'Sanne!' ik voel 2 armen om me heen en ik kijk op. 'Jonas!' Roep ik blij en ik omhels hem stevig. 'Hé, wat is er?' vraagt hij als hij mijn natte wangen ziet. 'Oh, mijn vriendje is net vertrokken met het vliegtuig.' Mompel ik. 'WACHT IS EVEN, JE VRIENDJE?! JONGEDAME WAAROM WEET IK DAAR NIKS VANAF?!' Roept hij en schiet dan in de lach. 'Oh fijn, nu staart iedereen ons aan' mompel ik waarna ik in de lach schiet. 'Ik heb wel een foto van hem, of ja ik niet. Maar hij hangt aan mijn muur en op Google staan er ook ruim een miljoen' zeg ik en grinnik als hij me raar aan kijkt. 'Wacht is, date jij die Niek dude, of hoe hij dan ook heet?! Je weet dat het niet slim is. Hij is beroemd. Kan ieder meisje krijgen wat hij wil' mompelt mijn broer. 'Hé! Ten eerste; Het is Niall. N I A L L . Duidelijk?! EN ten tweede; Ja dat weet ik, maar ik vertrouw hem. Ik zie hem zijn schouders op halen. 'Maar als hij mijn zusje pijn doet doe ik hem pijn!' Zegt hij en hij slaat tegen een denkbeeldig persoon aan. Ik schiet in de lach. 'Ja is goed. Laten we maar gaan...' zeg ik en ik pak een van zijn koffers over terwijl we naar de auto lopen. Ik zag Jonas bijna nooit. Hij was al 22 en kon een huis betalen. Ik was pas net 18. En had geen geld. 'Hoe oud is hij en waar komt hij vandaan?' Vraagt mijn broer opeens. 'Huh wie?' vraag ik vaag. 'Die Niall of zoiets' Zegt mijn broer terwijl hij achter het stuur stapt. Ik had nog geen rijbewijs dus ja. 'Owh.. Hij is 20. En is Iers.' zeg ik en grinnik even. 'HIJ IS TOCH GEEN GINGER EH!' roept mijn broer. 'HAHA nee!' roep ik en lig dubbel geklapt van het lachen. 'Hoe kom je daar nou bij?!' Gier ik. 'Uhm Fifa.' mompelt hij. Nu begin ik zo hard te lachen dat mijn kaken er pijn van doen. Als ik weer bijgekomen ben puf ik nog een keer na en zak dan onderuit in de bijrijders stoel. 'Pfoeh, dat je de weg nog weet!' mompel ik verbaast. 'Zo ben ik' zegt hij en begint te lachen.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden! <3
Tips altijd welkom. Of als je nog ideeën aan het verhaal wil toevoegen
LET MET KNOW >


Reacties:


ChantiXAMX
ChantiXAMX zei op 17 dec 2014 - 18:13:
this is awesomeee
behalve dat ze elkaar hebben moeten verlaten
hoe ziet Jonas eruit?????????