FanFic.nl

Lies and happiness (Larry stylinson)

Hapiness

Louis opent de deur naar het terras en laat Sanna voor gaan. "Dankje" . Hij kijkt naar haar als ze tegen de muur aan gaat staan en diep inademt. "Het is hier prachtig, wat een uitzicht". Hij gaat naast haar staan en inderdaad het uitzicht is tof. " zitten jij en je familie op deze bovenste verdieping? Dat zijn de mooiste kamers". Hij grinnikt en Sanna glimlacht "tja wat kan ik zeggen. We hebben een goede baan. Maar zeg eens eerlijk, waarom was je zo overstuur net?" ze leunt op het muurtje en kijkt naar beneden. Daar loopt hij, met haar! Gelijk wordt ze weer woedend "door hem!" ze grijpt een steentje uit de plantenbak en buigt zich over de muur. "Jij?! Hoe durf je! Jij..eik.." snel slaat Louis zijn armen om haar zij en tilt haar weg bij de balustrade. "Wow rustig" hij lacht en probeert de steen uit haar hand te pakken. "Hij verdient het. Nee laat mij hem gooien. Ik hoop dat het hem en haar keihard raakt". Louis lacht en pakt haar handen met een hand vast. " Oké ik snap dat je wat overstuur bent maar laten we vooral geen domme dingen doen als stenen van de twaalfde verdieping naar beneden gooien. Rustig nu". Ze stribbelt nog even tegen maar geeft het dan op. Nee ze is niet tegen hem opgewassen. " Wat wil je dan dat ik doe?". Hij laat haar rustig los en gelijk rent Senna weer naar de balustrade. "Oké genoeg"

Hij pakt hij bij der benen en gooit haar over zijn linkerschouder. "Het is maar goed dat je klein bent" "laat me los"
"Nee" hij loopt met haar over naar de deur "Louis laat me gaan", "nee", " wat ga je doen?" hij opent de deur en loopt dan alsof ze niets weegt door de gang "Louis!" "even een chill out". Hij pakt een pasje uit zijn zak en opent een deur. Ze begint te trappelen met haar benen om zich los te wurmen maar het enige resultaat wat dat brengt is dat hij haar nog steviger vastpakt. " Louis!" met een brede glimlach op zijn gezicht stapt hij de familie kamer binnen. "We zijn er". Ze kijkt op met een hand op zijn rug steunend. " Waar zijn we? Wacht dit is jouw kamer? Hij is enorm". Ze kijkt verbaasd rond in de enorme kamer met zes grote deuren aan elke kant, een grote bank en een TV. Een grote koelkast bij een bar. Wat is hij? De president?.

"Mag ik nu los?" hij slaat zijn arm stevig om haar benen "beloof je niet weer weg te rennen?" hmm "Dat ligt eraan. Wat doe ik hier?". Hij buigt zich voorover en met een plof rolt ze over de rugleuning van de bank, eroverheen op de grond. Met een schrik komt ze overeind. " barbaar " hij heeft nog steeds een brede glimlach op zijn gezicht terwijl hij kijkt hoe ze overeind kruipt. "Welkom in de familie kamer. Geen zorgen. Je bent volledig veilig. Ik dacht dat je wel even een chill out nodig hebt en dus ga ik je nu een drankje in doen".
Verbouwereerd kijkt ze hem na terwijl hij naar de bar loopt. Dan kijkt ze rond, schilderijen, bloemen, het is hier prachtig. Ze begint weer een beetje te kalmeren. "Wat wil je drinken vechtersbaas?" hij staat met zijn handen uitgestoken achter de bar. "Hmm iets sterks? Nee wacht ik moet nog werken. Shit" met een nadenk rimpel op zijn gezicht pakt hij een fles met donker spul, doet ijsblokjes in twee glazen en doet er een laagje in. "Nee. Vergeet het. Ik meld me ziek. Ik ben er klaar mee. Geen werk voor mij meer deze week. Ik ga alle spullen uit zijn huis halen en ga mooi naar een vriendin. Er is vast wel iemand bij wie ik terecht kan". Ze praat tegen zichzelf terwijl ze rondjes draait in de kamer. Dan stopt ze met draaien en kijkt hem lachend aan. "Ik ga eindelijk wat doen met mijn leven. Klaar. Iets spannends". Hij loopt naar haar toe met een glimlach en geeft haar een glas "Proost op je toekomstige spannende leven ". "Proost mister Smith".

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.