FanFic.nl

I Thought we were friends

hoofdstuk 8

vanuit Daan

Ze lag nu al een week in het ziekenhuis de jongens kregen steeds minder hop dat ze ooit nog wakker zou worden, ze lag er doodstil bij, bleek, koud maar beeldschoon. Ik wou dat ze nu wakker was dan hadden we samen kerst kunnen vieren. Ik zou er nog blijer van worden en minder zorgen hebben. Volgens de jongens was ik er niet bij met mijn gedachten dus was ik wat buiten aan het rondlopen.
Ze zeiden het al heel de week maar wat verwachten ze dan ook dat ik rondhuppelt of er niks gebeurd is dat kan ik gewoon niet ze is wel mijn beste vriendin. De andere jongens zijn er wel verdrietig om maar op een andere manier en vertonen dat ook anders. Nils heeft iemand gevonden om hem te troosten en heeft mij al verteld dat hij haar wel leuk vind. Ik mag haar wel, ze kan goed troosten en is aardig iedereen mag haar wel geloof ik.
Ze tonen het niet aan me en vinden allemaal ergens anders hun troost ik gewoon thuis, wat dicht bij haar huis ligt ik spreek haar stiefzusje Lara over hoe het met haar gat. Elke dag hoop ik haar anders aan te treffen in het ziekenhuis maar dat gebeurt niet, Ze blijft er hetzelfde liggen beeldschoon, koud en bleek. Ik wou dat ze een teken gaf, maar ik weet wel dat ze er gewoon is. Ik snap alleen niet hoe ik dat weet de dokter zegt dat het waarschijnlijk ook waar is dat ze me gewoon kan horen maar ik weet gewoon dat het haar wel lukt, maar dat begrijpen ze niet.
Ik slaap slecht, ik heb enorme wallen onder mijn ogen en de fans maken zich zorgen wan ze weten niet wat er is gebeurt. Ze zien alleen dat ik er slecht uit zie en dat er iets is. Als ik al slaap dan droom ik over geesten, de droom komt steeds maar weer terug en eindigt ook hetzelfde. Het komt me bekend voor maar ik weet niet waarvan.
in ieder geval is die geest beeldschoon wat je van het woordje niet verwacht soms word ik wakker midden in de droom maar dat is meestal als ik in slaap ben gevallen in het ziekenhuis stoeltje naast Skylers bed. Dan schrok ik wakker en dacht dat Skyler wakker was maar er is niemand het rare is ook dat in die droom ze me m hulp vraagt maar ik kan niet vragen hoe en waarom.
Ik wou dat ik wist wat het was maar het voelt zo vertrouwd maar ik weet zeker dat ik dat gevoel nog niet eerder had behalve als ik in de buurt ben van Skyler dan.
Elk jaar vragen mijn ouders met kerst of Skyler ook komt Ze hebben haar al zo lang niet meer geien. Laatst vroegen ze weer nu net ik ben gewoon naar buiten gerend niks aantrekkend van de visite die er voor me was. Ik ben onbewust naar het ziekenhuis gelopen en nar Skylers kamer gegaan maar ze lag er niet. Zo snel als ik kon ben ik naar de receptie gegaan om het te vragen en hun hebben verteld dat ze gewoon wat testjes met haar deden. En dat ik in de wachtkamer of op haar kamer op hun kon wachten. Ik ben dus gewoon in haar kamer op een stoel gaan zitten -dezelfde stoel als altijd gewoon een opklap stoeltje- en keek om me heen, de kamer was gewoon saai net als alle andere kamers en heel het ziekenhuis wit, met kaarten aan de muur al hingen er bijna geen kaarten op maar twee van de jongens en van Lara. School merkte niet eens dat ze er niet was, Lara ging niet naar school en bleef thuis.Overal stonden ook apparaten zoals die enge voor haar hartslag maar zonder dat enge ding was ze er niet meer. Ze kregen haar hart weer op gang net voor er vier minuten waren verstreken ze hadden de moed bijna opgegeven maar nu haar hart gewoon wee klopte wisten ze dat ze er waarschijnlijk wel doorheen zal komen, zoals het ziekenhuis zegt ''ze is een sterke meid''. Door alle apparaten en mijn gedachten merkte ik niet dat er een dokter voor me stond pas toen hij zijn keel schraapte.
Hij vertelde me dat de toestand van Skyler stabiel is gebleven dat er geen vooruitgang inzat maar ook geen tegenslag was. Het was mooi vond hij. Dat bewees dat ze een sterke meid is. Ook vroeg hij weer waar haar familie was en ik besloot in plaats van een leugen te verzinnen dit keer gewoon de waarheid te zeggen de dokter was geschokt dat achter zo'n lief meisje zo'n geheim verscholen zat. Ook begreep hij volkomen hoe ik me voelde en als er iets was dat ik altijd met hem kon praten. Dat deed ik dan ook regelmatig hij begreep me en gaf me tips ook was ik dan dicht bij Skyler dus ik kon makkelijker eventjes langs gaan en ook met de arts van haar praten.
Skyler werd weer binnen gereden en ze lag er weer net als toen ik weg ging allen ik voelde dat er wat was veranderd ik wist alleen niet wat. Elke keer als ik haar nog precies hetzelfde zag liggen voelde ik een steek door me heen, elke keer hoop ik dat ze er wat anders bij ligt maar dat is niet zo ik weet het wel alleen het is wel deprimerend.
Ik voelde dat er dus wat anders was maar wat dat moet ik nog even onderzoeken. Ze was niet veranderd kwa uiterlijk lag nog even stil maar haar hand had wel ergens anders gelegen net of de dokter weet dat ik dat zie begint hij over dat ze bloed hebben geprikt en haar hand daardoor is bewogen. Treurig zak ik terug in de stoel en geeft de dokter me een schouderklopje voor hij naar de volgende patiënt ging.
Er is nog iets maar daar is waarschijnlijk toch geen antwoord op dus besluit ik maar om mijn mond te houden. Ik kijk naar Skylers gezicht en strijk wat haar achter haar oor. Ze was ook zo mooi, hoe ze hier zo lag, niet dat ze anders niet mooi is maar toch.
Ik blijf naar haar kijken en begin een liedje zacht te zingen omdat het kerst is is het rustig in het ziekenhuis want weinig mensen komen maar op bezoek en gaan allemaal snel weer naar huis.
Het ziekenhuis is wat vrolijker gemaakt maar alsnog is er niet echt een gezellige sfeer. Met of Skyler me hoort knijpt ze heel voorzichtig in mijn hand. In shock staar ik ernaar , voelde ik het echt of hoopte ik het zo erg dat het ook gebeurde? Snel riep ik maar een arts, haar eigen arts komt buiten adem naar binnen gerend. Ik weet dat hij bij dit rode knop hoort als ik er op drukte zou hij meteen komen en dat is ook zo. Hij keek me aan in zijn blik kon ik zien dat hij benieuwd was waarom ik op het noodgevallen knopje drukte. Automatisch begin ik te praten. Hij luistert erg geboeid en knikt af en toe met zijn hoofd als ik wat zeg zodat ik weet dat hij me heeft gehoord.
Hij zei dat dat prima kon en checkte nog een keer alles. Glimlachend keek hij me aan. 'Als ze genoeg kracht heeft zal ze zo wakker worden.' ik herinner me nog precies hoe hij dat zei en hoe blij ik er mee was een beter kado kon ik niet wensen voor kerst!

Reacties: