FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 28~

(A/N om jullie eens blij te maken doe ik één hoofdstuk in een andere Pov.)

Liam Pov.

Ik voel mijn telefoon in mijn broekzak trillen. Snel pak ik hem eruit en zie dat het Niall is.
‘Hey, lad!’ Zeg ik vrolijk.
‘Hey.. Liam.’ Zegt hij serieus.
‘Oké, wat is er, je klinkt te serieus.’ Niall grinnikt.
‘Het gaat over Ruth. Ik vraag me af of ze twee nachten bij jullie mag blijven. Dan heeft Harry ook een nacht rust, weet je wel.’ Ik lach.
‘Vind Harry dat ook goed?’ Niall maakt een instemmend geluidje.
‘Zayn, Louis?’ Ik sta op en ren naar de ‘gamekamer’. Allebei kijken ze op. Ik lach kort om hun onnozele gezicht.
‘Ruth komt vannacht en morgen slapen.’ Glimlach ik vrolijk.

Ik heb er zin in. Ik hou van kinderen en zie er daarom naar uit om Ruth hier twee nachten te hebben. Het is jammer dat ze niet praat, maar, misschien kunnen we haar duidelijk maken dat ze gewoon moet praten. Ik snap dat Harry helemaal gek wordt van het feit dat hij haar niet kan helpen. Hij denkt dat het zijn schuld is dat ze weg was. Ik neem het hem niet kwalijk., maar hij moet zich wel realiseren dat het echt niet zo is. Hij kan zich niet meer concentreren op de concerten en vergeet daarom vaak zijn tekst. Alles waar hij nog aan denkt is; Ruth. Ik zou hetzelfde hebben, maar zou blij zijn als ik dan een concert kan geven, zodat ik dan eindelijk een beetje afleiding heb. Daarbij komt al het gedoe met de dood van zijn vader erbij en het gedoe met Lieke, maar kom op, we weten allemaal dat hij smoorverliefd is op haar. Het zou me daarom niet verbazen als ze vandaag of morgen aan komen lopen met dat ze een relatie hebben.
Dit zal moeilijk voor Harry worden, ik weet het zeker, maar diep in zijn hart weet hij dat het goed voor hem is. En niet alleen voor hem, ook voor Ruth.
Ik begin een extra bunk klaar te maken voor Ruth. Ik neem aan dat ze geen hoogtevrees zal hebben en dat ze wel boven wilt slapen, dus doe ik de bovenste. Anders durft ze het vast wel te zeggen, of niet?

We rennen het podium af en ruimen onze spullen op.
‘Liam.’ Ik voel een warme hand op mijn schouder. Ik draai me om en zie Harry met een verdrietig tegenover me staan. Ik glimlach zwakjes naar hem.
‘Het komt goed, Harry. Echt waar.’ Beloof ik hem.
‘Rook alsjeblieft niet waar ze bij is.’ Hij kijkt naar Louis en Zayn.
‘Ja dat snappen we ook wel.’ Zegt Zayn en ik geef hem een dodelijke blik.
‘Harry bedoelt het goed. Kom op, we gaan.’ Ik pak de tas van Ruth. Harry mompelt iets in Ruth haar oor en geeft haar een kus op haar voorhoofd. Ze loopt met haar ogen op de grond gericht achter ons aan. Ik loop als eerste naar binnen en hoor Zayn nog vragen of hij haar moet helpen om in de bus te stappen. Ze pakt haar tas van me aan en pakt haar pijnstillers, of zoals Harry het tegen haar zegt; pijnvermoorders. Louis geeft haar een glas water dat ze netjes op drinkt met de pijnstillers erbij.
Daarna pakt ze haar pyjama en loopt naar de badkamer. Zuchtend komt Louis naast me zitten.
‘Ik irriteer me nu al aan haar. Ze negeert ons gewoon.’ Klaagt hij.
‘Ze is moe. En jij hebt een sigaret nodig. Ik zie he aan je ogen.’ Ik haal het pakje sigaretten tevoorschijn en geef het aan hem.
‘Doe het wel buiten, ik heb geen zin in gezeur met Harry.’ Waarschuw ik hem. Hij steekt zijn duim omhoog en loopt naar buiten. Ruth komt weer naar buiten, maar heeft mij duidelijk niet in de gaten. Ze kijkt naar Zayn die in het keukentje staat en loopt ernaartoe.
‘Ga je mee? Dan laat ik je zien waar je ma gaan slapen.’ Zegt hij en loopt naar de bunks. Even later komt hij terug en loopt meteen naar buiten. Ik zet zachtjes de tv aan en kijk naar het nieuws.

“Ruth Styles dochter van Harry Styles ontvoerd en verkracht.” Meteen wordt mijn aandacht getrokken. Er worden foto’s tevoorschijn getoverd en ik krijg een brok in mijn keel.
‘Louis, Zayn, kom kijken, nu!’ Roep ik en sprint naar buiten. Verbaasd kijken ze op.
‘Kom kijken, Ruth is op tv over donderdag.’ Meteen gooien ze hun sigaret op de grond en rennen naar binnen.
“Ruth Styles is donderdag avond ontvoerd en verkracht door deze man. Voor privacy wordt zijn identiteit niet bekend gemaakt, maar het is wel duidelijk dat hij voor 6 jaar in de gevangenis moet. We hebben Harry Styles al een paar dagen lang nogal verdrietig en boos op straat en met concerten gespot en veel fans beweren dat hij zich niet kan concentreren op concerten.” Met open mond staren we naar de tv.
‘Dit kunnen ze niet maken, ik bel Harry..’ Louis wilt zijn telefoon pakken, maar ik houd hem tegen.
‘Niet doen. Misschien weet hij het al, en als het niet zo is, komt hij er no wel achter. Het komt goed. Laten we gewoon gaan slapen.’ Mompel ik vervolgens en loop naar de bunks.

Als ik die ochtend wakker wordt, hoor ik boos gemompel. Verbaasd stap ik uit mijn bunk en loop naar de “woonkamer”.
‘Praat nou eens tegen me! Ik vroeg je wat!’ Louis gooit zijn handen in de lucht waardoor Ruth in elkaar duikt en haar hoofd beschermt met haar armen. Ik ren naar Louis toe ne pak zijn handen vast.
‘Niet doen. Wat is er aan de hand?’ Ik kijk hem doordringend aan. Zijn kaak verstrakt en kijkt me met donkere ogen aan.
‘Ze negeert me. Ik vroeg of ze iets te eten wilde, maar geeft geen antwoord, nou dan krijgt ze gewoon niets.’ Ik schud mijn hoofd.
‘Ik maak wel een boterham met Nutella.’ Mompel ik en kijk naar Ruth die bang naar Louis staart.
‘Ruth, vind je dat goed? Een boterham met Nutella?’ Ze kijkt me aan, maar geeft verder geen antwoord.
‘Zie je wel! Ze zegt helemaal niets!’ Ik negeer Louis en loop naar het keukentje om een boterham met Nutella te maken. Ik weet nog dat Nutella haar lievelings beleg is, dus zal ze dat wel goed vinden.
Ik zet het bordje voor haar neus en glimlach. Onzeker kijkt ze me aan.
‘Die is voor jou.’ Zeg ik liefjes. Voorzichtig pakt ze het bordje op haar schoot en begint langzaam te eten. Ik zet de tv aan en zap tot ik een kinderprogramma zie.
“Het wonderteam” Het is nogal een vaag programma heb ik begrepen. Het gaat volgens mijn over 3 dieren, een hamster, kuikentje, en een schildpad die andere dieren redden? Het liedje blijft in ieder geval de hele tijd in je hoofd spelen. Zayn komt met een slaperig hoofd de bunks uitgelopen. Voor ene moment is hij blijkbaar vergeten dat Ruth hier is want hij kijkt haar verbaasd aan, voordat hij doorloopt naar buiten om een sigaret te roken. Louis komt het badkamertje uitgelopen en kijkt naar Ruth.
‘Wil je nu douchen?’ Ruth staat op en loopt naar haar tas toe om schone kleren te pakken. Louis raakt duidelijk geïrriteerd, maar ik geef hem een waarschuwende blik.
‘Ze negeert me gewoon alweer!’ Roept hij en draait zich naar haar om. Hij pakt haar bovenarmen stevig vast waardoor haar kleren op de grond vallen. Ze hapt naar adem en kijkt doodsbang naar hem.
‘Nu moet je eens goed naar me luisteren.’ Hij tilt haar op en ze krimpt in elkaar.
‘Hier wordt niemand genegeerd.. Als je iets wordt gevraagd, geef je antwoord, hoor je me?!’ Bang kijkt ze naar haar voeten.
‘Hoor je me?!’ Herhaalt hij nu harder. Ik sta op en neem haar van Louis over.
‘Doe dat nou niet.’ Mompel ik naar hem voor ik haar op de grond zet en voorzichtig naar de badkamer duw.
‘Ga je maar douchen.’ Zeg ik. Trillend loopt ze naar de badkamer en doet de deur op slot.
‘Doe niet zo fake tegen haar. Ze moet nodig de waarheid weten, anders praat ze nooit meer!’ Protesteert Louis maar schud mijn hoofd.
‘De manier hoe jij het haar duidelijk maakt, laat haar alleen nog maar minder praten. We moeten geduld hebben, Louis.’ Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
‘Geloof je jezelf nu wel? Ik wed dat jij het vanavond nog moe bent, en dat je Harry opbelt omdat je haar helemaal moe bent!’
‘Dat kan best, maar ik probeer er nog eens wat van te maken, moet je jezelf eens zien uitbarsten op haar. We moeten ons wel bedenken wat ze vorige week heeft meegemaakt. We kunnen niet alles van haar gaan verwachten als ze zoiets heeft meegemaakt. Dat arme kind weet toch niet hoe ze ermee moet omgaan?’ Ik wijs naar de deur.
‘Ja dan nog kan ze gewoon tegen ons praten. Dit slaat nergens op.’ Ik zucht en loop naar de bank waar ik op neer plof.

Aan de ene kant heeft hij gelijk, maar aan de andere kant moeten we ook aan Ruth haar situatie denken. Ze weet gewoon niet hoe ze met zulke dingen om moet gaan, en moeten nu dus ook niet van haar gaan verwachten dat ze gewoon kan doen alsof er niets aan de hand is. We moeten geduld hebben, en als het te lang duurt naar een psycholoog gaan, denk ik. 6 januari komt haar leraar, en dan moet ze wel praten aangezien ze dan moet gaan leren. Paul heeft “voor haar gemak” een vrouw geregeld die dan met ons op tour gaat en Ruth privé les gaat geven. Het zal handig zijn voor Ruth, ik denk niet dat ze zo houdt van veel mensen om haar heen. Waarschijnlijk zal ze zich wel weer ergens in een hoekje verstoppen dan…. Net zoals ze nu waarschijnlijk zal doen in de badkamer zoals Harry al een paar dagen geleden zei.

‘Kom nou eens uit die badkamer, ik wil ook douchen, verdomme!’ Ik schrik uit mijn gedachten. Ik kijk op en zie Zayn tegen de deur slaan. Ik sta op en pak de sleutel uit de plantenbak. Ik steek hem in het sleutelgat en maak de deur open. Ik zie Ruth in een hoekje zitten. Ik kniel voor haar neer en kijk haar met medelijden aan. Ze staart me glazig aan.
‘Wat is er?’ Vraag ik zachtjes. Ik til haar op en neem haar mee, zodat Zayn kan gaan douchen. Het engste aan Ruth is nu nog wel dat ze niet eens huilt. Ze staart alleen voor haar uit. De enige emotie die ze uit is angst. Maar dat is ook alles.
Ik ga op de bank zitten met haar op mijn schoot.
‘Gaat het?’ Vraag ik, maar opnieuw geeft ze geen antwoord. Zuchtend zet ik haar van me af en maak wat te eten voor mezelf.

**

‘Ruth, verdomme, kom nou, we moeten nu gaan!’ Ik schop tegen de deur. Ze heeft zichzelf opgesloten op de badkamer en de reserve sleutel mee genomen.
‘Als we te laat komen door haar, heeft ze echt een gigantisch probleem!’ Roept Zayn kwaad. Ik zucht. Er moet toch iets zijn om die VERDOMDE deur open te krijgen zonder hem open te maken.
‘Paul!’ Ik kijk op.
‘Ga Paul halen, die heeft nog een sleutel!’ Louis rent weg en komt nog geen 5 minuten later weer terug met een kwade Paul achter zich aan.
‘Waarom zijn jullie er nog niet? Over een kwartier begint het al!’ Ik wijs naar de deur.
‘Ruth heeft zichzelf opgesloten en de reserve sleutel mee genomen.’ Zeg ik. Paul zucht.
‘Er moet echt wat met die meid gebeuren, dit kan zo niet langer.’ Hoor ik hem nog mompelen ondertussen dat hij de deur van het slot haalt. ‘
‘Waar is Harry eigenlijk?’ Vraag ik.
‘Die mocht niet mee van mij. Hij moet zich concentreren op het concert zo meteen. Ruth komt de komende 2 dagen ook niet in zijn buurt.’
‘Dat kun je niet doen.’ Ik loop de badkamer in en til Ruth op. Het boeit me niet dat ze geen schoenen aan heeft, dat is nu ook haar eigen schuld. Je merkt hoe moe ze is. Het is tenslotte een lange dag voor haar geweest. Ik vraag me af hoe het voor haar moet zijn om niet te reageren, en waarom ze het doet. Ik irriteer me er ondertussen gruwelijk aan.
‘Liam, luister naar me, jij gaat niet met haar naar Harry toe!’ Dit keer negeer ik Paul. Dit kan ik hun beiden niet aan doen. Ik ren naar buiten en zoek Harry.
‘We gaan papa zoeken. Even wakker blijven.’ Mompel ik in haar haren en loop verder als ik merk dat Paul ver weg is. Als ik bij de wc’s aan kom bel ik Harry op. Ik blijf buiten de wc’s wachten want ik doe het Ruth niet aan om haar de mannen wc’s te laten zien die hier verschrikkelijk vies zijn.
‘Hmm?’ Hoor ik Harry aan de andere kant van de lijn mompelen.
‘Harry, kom naar de wc’s. Ik ben weggeglipt van Paul, als je snel bent kun je Ruth nog even zien, want ze kan elk moment in slaap vallen.’ Hij hangt op wat betekend dat hij al onderweg naar hier is. Ik denk dat het nog geen 2 minuten duurt als hij al aankomt. Hij glimlacht zwakjes naar me en tilt Ruth van me over. Hij gaat een eindje verderop staan en begint wat dingen te mompelen waar ik niet wijs uit kom en wiegt haar voorzichtig een en weer. voorzichtig loop ik naar hem toe en leg mijn hand op zijn schouder. Een beetje verbaasd kijkt hij op.
‘Het komt goed. Kom, we moeten echt gaan nu.’ Hij knikt en we lopen naar de trap waar Paul met ook kokend hoofd op ons staat te wachten. Ik maak me snel klaar, aangezien Harry al klaar is.
‘Kom op jongens, nog 3 minuten!’ Roept hij als we nog wat kloten. Ik kijk snel naar Harry die Ruth een knuffel en een kus geeft voor hij naar ons toe loopt en we klaar gaan staan.

Na het concert til ik de slapende Ruth op en lopen we naar de tourbus.
‘Ruth, word wakker, je moet je pijnvermoorders nog hebben, en je tanden nog poetsen.’ Ik schud haar wakker. Zuchtend kijkt ze me aan en wrijft in haar ogen. Ze staat op en pakt haar pijnvermoorders.
‘Schiet even op, wij zijn ook moe.’ Zeg ik kortaf, maar blijkbaar dringt het niet tot haar door. Ik geef haar een glas water voor de pijnvermoorders, maar ze laat hem kapot vallen. Ze schrik en slaat haar hand voor haar mond.
‘Verdomme, kijk eens uit!’ Ik til haar op en zet haar op het aanrecht. Ik ruim het glas op en veeg het water weg.
‘Waarom deed je dat nou?’ Ze kijkt naar beneden.
‘Ruth kijk naar me en geef antwoord!’ Ik sla met mijn vuist tegen op het aanrecht. Ze reageert niet. Ik pak mijn telefoon en bel Harry op. Ik kan haar echt niet meer uitstaan.
‘What the hell waaro-..’
‘Harry, luister, serieus, als Ruth nu niet gewoon antwoord op ons kan geven breng ik haar persoonlijk terug naar huis! Ze negeert ons compleet! Zo kunnen we toch geen rust hebben? Misschien als ze eens een keer alleen is leert ze haar lesje!’ Het is een tijdje stil aan de andere kant. Alsof hij even tot 10 moet tellen om niet vreselijk boos te worden, of om gewoon op te hangen en te gaan huilen.
‘Liam?’ Vraagt hij zachtjes. Ik zucht en heb niet eens in de gaten dat Louis en Zayn alles mee krijgen.
‘Doe het alsjeblieft niet… I- ik kom haar morgenmiddag wel halen.’ Zegt hij dan.
‘Wat heb je nu weer gedaan?’ Zayn kijkt naar Ruth. Ik ga me er niet mee bemoeien. Ze moet zelf antwoord geven.
‘Ruth, ik praat tegen je! Wat heb je gedaan!’ Roept Zayn nu. Aan de andere kant van de lijn hoor ik Niall vaag vragen wat er aan de hand is.
‘Hoe laat kom je morgen?’ Vraag ik na een tijdje.
‘Ik kan niet eerder dan half 3. Is dat erg?’ Vraagt Harry bijna bang. Ik schud mijn hoofd.
‘Nee, doe maar rustig.’ Mompel ik en hang op. Ruth is van het aanrecht gekropen. Ik zie Louis naar de tafel wijzen. Waarschijnlijk zit ze nu dus onder de tafel. Zayn loopt ernaartoe.
‘Kom je nog? Dan ga je slapen.’ Het is een tijdje stil.
‘Kom nou, ik ga je echt niet optillen zoals Harry dat doet, als je dat van me zou verwachten.’ Het is weer stil tot Zayn weer omhoog komt en het duidelijk heeft opgegeven.
‘Dan niet.’ Mompelt hij. We lopen naar de bunks waar we in bed gaan liggen.

**

‘Godverdomme!’ Ik kijk op en zie Zayn bij de keukenkastjes staan. Waarschijnlijk heeft hij zijn hoofd gestoten. Hij loopt naar de tafel waar hij onder kruipt en nog geen 5 minuten later weer vandaan komt met het bordje wat ik voor Ruth neer had gezet. De boterham ligt er nog steeds op. Ze heeft dus weer niets gegeten.
‘Dan eet je toch godverdomme niet!’ Roept hij dan en gooit de boterham tegen de muur. Het lijkt Ruth geen ene moer te schelen. Waarschijnlijk is ze zelfs niet meer bang voor ons. Dat laat ze in ieder geval niet merken…
‘Nu wil je zeker wel die Fucking pijnstillers hebben of niet?’ Hij pakt het doosje pijnstillers.
‘Zayn, niet weggooien. We krijgen echt problemen als we dat doen.’ Zayn ’s kaak verstrakt, maar luistert niet. Een luide grom verlaat zijn mond en gooit de pijnstillers met een sierlijke, maar boze boos in de prullenbak.
‘Verdomme Zayn! Wat zei ik nou! Wat wil je hiermee bereiken? Waarschijnlijk hebben we nu niet alleen zeik met Harry en Paul!’ Ik wil de pijnstillers weer uit de prullenbak halen, maar Zayn heeft er alweer andere rotzooi op gegooid.
‘Het is haar eigen schuld… Als ze niet wilt eten, vertik ik het om die verdomde pijnstillers aan haar te geven! We hebben verder toch geen last van haar, want ze laat niets, helemaal niets merken! En er gaat maar iemand nieuwe halen als die zo nodig zijn!’ Ik zucht. Harry kan elk moment hier zijn, en Ruth haar tas is niet eens ingepakt.
‘Ruth, ga je tas inpakken, Harry kan elk moment hier zijn.’ Ze staat trillend op en loopt naar de bunks. Als ze niet meer in zicht is, gaat mijn telefoon af.
‘Hallo?’
‘Ik kom er nu aan.’ Hoor ik Harry zeggen voor hij weer meteen ophangt. Ik haal mijn schouders op en haal de deur van het slot zodat hij naar binnen kan. Ik loop naar de bunks waar ik Ruth en Louis aantref.
‘Ruth, kijk nou uit, die tas die valt!’ Roept Louis geïrriteerd. En zoals hij al zei, valt haar tas.
‘Zie je nou wel! Misschien moet eens luisteren! Daar zijn oren voor!’ Roept hij. Ik hoor de deur van de tourbus open gaan en Harry’s stem. Ik pak de tas van Ruth en loop voor haar uit naar Harry en Zayn die nog steeds met een rood hoofd bij de prullenbak staat. Harry glimlacht zwakjes naar me. Zijn ogen staan moe wat betekend dat hij vannacht weer niet heeft geslapen.
‘Hey.’ Ik zet de tas bij hem neer terwijl hij Ruth optilt.
‘De pijnstillers heeft Zayn weggegooid, dus ze heeft er geen meer.’ Zeg ik kortaf. Zijn ogen worden groot.
‘Je heb wat? En nu? Dit kan niet waar zijn… Ja hier gaat Paul blij mee zijn. Die pijnstillers zijn belangrijk, als ze die niet twee keer per dag krijgt, kan ze zomaar weer in het ziekenhuis belanden!’ Harry schudt zijn hoofd en pakt de tas.
‘Tot vanavond.’ Zegt hij en loopt de tourbus uit.

Reacties: