FanFic.nl

Stand Alones {Persoonlijk} [GESTOPT]

22. >MelintjeX1DX< [3]

Ik open de achterdeur en loop het huis in. Ik word meteen verrast door alle slingers en mijn familie die voor me staat met een grote chocoladetaart. Ik glimlach en gooi mijn tas op de grond en doe mijn jas uit. Mijn zus Lein neemt hem aan en legt hem op de stoel. Mijn vader komt naar me toe gelopen. 'Gefeliciteerd lieverd.' Hij geeft me een knuffel en dan komt mijn moeder naar me toe en geeft me een kus op mijn voorhoofd, wat ze altijd doet als ik thuis kom van school.
'Hoe was school?'
'Super gezellig. Nou ja, school zelf niet maar Victoria had mijn kluisje, mijn gebruikelijke plek in de klas en zelfs onze pauzeplek versierd. Hoe lief was dat!' Mijn moeder glimlacht en ik doe mijn schoenen uit. Lein komt naar me toe en trekt me in een knuffel.
'Happy birthday little sis. Vandaag ben je officieel zestien.' Ik trek me terug en ga dan aan tafel zitten. Mijn moeder zet wat drinken voor me neer en Lein legt een cadeautje voor me neer.
'Dat is toch nier nodig, ik heb vanmorgen al van alles gekregen.' Ze knikt maar blijft me toch glimlachend aankijken. Ik pak het cadeautje en pak het voorzichtig uit. Iets wat Lein zwaar irriteert. Ze krast haar nagels bijna in de tafel en net op dat moment heb ik mijn cadeautje open. Ik glimlach. Het zijn twee tickets voor het One Direction concert van volgend jaar. Ik geef haar een knuffel en gooi dan het papier weg. Als ik terug loop naar mijn plek, ligt er voor me een blauwe brief voor me. Ik kijk mijn ouders verbaasd aan maar ze geven me alleen een bemoedigend knikje om de brief te openen. Ik ga zitten en pak de brief. Ik open hem en vouw het blaadje open. Ik schraap mijn keel en begin te lezen.

Beste Melina Jones,

Inderdaad, er staat Jones. Misschien een beetje verwarrend voor U, maar we zullen het uitleggen op aanstaande vrijdag 26-12-2014 om 10:00. Ik zal U ontvangen op het kantoor van de notaris in het gemeentehuis. Daar zal U ook drie andere jongens ontmoeten, die hebben ook met die incident te maken.

Graag tot dan, mvg
Daniël Newton, notaris van Sydney.

Ik kijk mijn ouders aan en ze knikken. 'We snappen dat het verwarrend is, maar misschien is het wel slim om te gaan.' Ik knik en kijk dan Lein aan. Ze heeft tranen in haar ogen en glimlacht lichtjes naar me. Wat is hier aan de hand?

Het is vrijdag en ik sta voor mijn spiegel mijn outfit te bekijken. Ik moet er wel een beetje netjes uitzien dus heb ik hiervoor gekozen. Ik trek snel mijn schoenen aan en loop dan naar beneden. Mijn ouders staan op me te wachten en Lein staat op van de bank. Ze hebben we de hele week niks verteld over wat er gebeurd vandaag en ik raakte er lichtjes gestrest van. 'Daar gaan we dan maar,' zucht ik en pak mijn sleutels en telefoon en zwaai naar mijn ouders. Ik loop het huis uit en sluit mijn oortjes aan. Ik ga naar mijn muziek en zet Shower van Becky G op. Ik stop mijn mobiel in mijn zak en loop richting het gemeentehuis.

De grote klok op de muur tikt door de stille kamer, nagels van het meisje tegenover mij klikken op het scherm en de gaap van de jongen links van mij galmt door de kamer. Het is hier doodstil. Nog niet eens drie seconden na die gedachte gaat er een deur open en loopt er een man uit richting mij. 'Ben U Melina Shelley?' Ik knik en hij geeft aan dat ik moet meelopen. Wat? Eerst was het Shelley, toen Jones en nu weer Shelley? Ik snap het niet meer.
Ik loop achter de meneer aan naar het kamertje waar hij uitkwam en als ik binnen ben, zie ik drie jongens in de stoelen zitten en ga tussen de ene met zwarte haar en rode haar zitten. De roodharige kijkt me een beetje dodelijk aan maar ik negeer zijn blik. Hij draagt alleen maar kleding van leer en heeft een wenkbrauwpiercing, op sommige plekken tattoos en ik zie aan z'n haar dat het vaker is geverfd. De meneer gaat zitten en kijkt ons aan. 'Uhm, nou ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Daniël Newton, ik heb jullie die brief gestuurd. Ik moet iets vertellen wat met jullie allemaal te maken heeft. Eerst moeten jullie deze brief lezen.' Hij maakt een la open en haalt er een envelop uit. Hij overhandigt hem aan mij en ik neem hem aan. Als ik hem net wil openmaken rukt de roodharige jongen hem uit mijn handen. 'Geef terug, ik kreeg de brief, jij niet!' Ik ruk de brief weer uit zijn handen en hij kijkt me vuil aan.
'Toch niet zo'n goodgirl he?'
'Oh, shut up!' Gaat lekker, Melina. Nu al! Ik open de brief en leg de envelop op de tafel. De jongens met zwarte haren kijkt me aan en glimlacht.
'Wil je de brief voorlezen? Dan hoeven we niet allemaal een voor een de brief te gaan lezen.' Ik knik en schraap mijn keel.
'Beste Ashton, Calum, Melina en Michael, jullie denken vast nu, wat is er aan de hand? Dat snap ik goed. Ik zal me even voorstellen. Ik ben Diana Jones, jullie moeder. En nu denken jullie van huh? Dat snap ik nogmaals heel goed. Ik zal het uitleggen. Toen de jongste van jullie vier, Melina, werd geboren en net een halfjaar oud was, werd er tegen me gezegd dat ik kanker had. Het was niet overgedragen aan jullie, gelukkig, maar ik had nog maar wel kort te leven. Dus heb ik deze brief maar meteen geschreven en aan de notaris, mijn oude klasgenoot, Daniël Newton gegeven. Ik wil dat jullie, als jullie later deze brief krijgen en lezen, bij elkaar gaan wonen en met elkaar omgaan. Ik wil niet dat er ruzies ontstaan en jullie gewoon samen met elkaar kunnen omgaan. Veel liefs, Diana Jones,' lees ik voor. Even slik ik. Ik kijk de drie jongens aan en ze staan er zelf ook versteld van. Dan kijk ik Daniël aan en die knikt.
'Ja, het is misschien verwarrend voor jullie, maar het klopt. Jullie zijn naar een weeshuis gegaan, waar Michael nu nog steeds zit. Vertel zelf maar waar jullie heen zijn gegaan.' ik luister naar alle verhalen en vertel de mijne ook. Ashton is naar een een superrijk gezin gegaan, maar zijn ouders hebben geen tijd voor hem. Calum is naar een arm gezin gegaan maar heeft wel veel liefde van zijn ouders. Ik ben naar een gezin gegaan met een normaal inkomen, en Michael is dus daar blijven wonen. 'Ik stel voor dat jullie, net zoals jullie moeder wilt, dat jullie bij een van jullie allemaal gaat wonen. Ik heb al wat afgesproken, en het kan bij Ashton en zijn gezin. Ik snap dat het vast moeilijk is, om je familie te verlaten, maar dit is wat jullie moeder wil.' Ik knik en de andere jongens stemmen ook in.
De rest van de middag hebben we alleen maar gepraat over onszelf en over ons gezin. Daarna zijn we naar huis gegaan. Ik loop het pad op en open de deur. Meteen staat mijn gezin voor mijn neus. Ik kijk ze aan en voel geen woede, teleurstelling omdat ze het niet hebben verteld, maar wel verdriet, omdat ik ze moet verlaten. Blijkbaar weten ze het al want ze knikken, alsof ze mijn gedachten kunnen lezen. Samen met Lein loop ik naar boven, naar mijn kamer en pak mijn koffer vanonder het bed. In stilte pakken we mijn koffer in.

Het is nu een week later, en ik woon al een week bij de jongens in het huis van Ashton. Zijn 'ouders' zijn er echt nooit, alleen 's avonds als ze naar bed gaan. We moeten ook zelf het eten maken en voor onszelf zorgen. Michael en ik kunnen nu enigszins met elkaar omgaan, we hebben soms wel wat troubles maar dat overkomt iedereen. Toen ik hier kwam, heb ik Ashtons 'broertje' ontmoet. Hij heet Luke, en hij is ook geadopteerd. En ik vind hem best leuk. Hij is dus officieel niet mijn broer, dus kunnen we gewoon een relatie beginnen, toch? Waarschijnlijk wil ie dat niet eens. Misschien moet ik et met iemand bespreken. Ik loop naar Ashtons kamer en klop op zijn deur. 'Binnen!' hoor ik en ik loop naar binnen. Hij kijkt op van zijn telefoon en glimlacht en klopt op het bed. Ik ga zitten en hij legt zijn telefoon weg. 'Wat is er little sis?' Ik slik even, zo noemde Lein me ook altijd. Ik mis mijn familie best wel, maar dit is waarschijnlijk beter voor me. En ik zie ze heel vaak.
'Ik moet iets vertellen, maar vind het best moeilijk.'
'Vertel, je weet dat je me alles kan vertellen.' Ik knik en slik.
'Ik denk dat ik verlief ben op Luke, en hij is niet officieel mijn broer dus zouden we best een relatie kunnen beginnen. Ik weet niet wat hij van mij vindt en ben bang dat ik niks voor hem beteken of dat niemand er mee eens is als we een relatie hebben of dat iedereen ons er niet in steunt..'
'Hee doe eens rustig aan! Je praat als een sneltrein,' giechelt Ashton. Ik glimlach en knik. 'Weetje, je moet het gewoon doen. Ik vind jullie super schattig samen en misschien vind hij je ook wel leuk.'
'Denk je?' Hij knikt en ik geef hem een knuffel. Daarna loop ik naar Lukes kamer en klop op zijn deur.
'Binnen!' Ik open zijn deur rustig en zijn blauwe ogen ontmoeten de mijne. Ik slik en sluit de deur weer. 'Wat is er?' Hij gaat op zijn bed zitten en ik ga ernaast zitten. Ik slik en open dan mijn mond om te praten.
'Ik, uhm, ik moet je iets vertellen.'
'Natuurlijk, je kan me alles vertellen, dat weet je toch?' Ik knik.
'Ik, uhm, oh god hoe moet ik dit zeggen?,' ik slik even, 'ik ben verliefd op je, zeg maar. Al sinds dat ik je ontmoette, ben ik voor je gevallen. Je bent ook zo leuk, je hebt prachtig haar waar ik elke keer doorheen wil, diepe blauwe ogen waar ik in verdrink en je karakter is gewoon geweldig! Je hebt geen idee hoe geweldig die is. Maar we zijn officieel geen broer en zus, dus ik weet niet wat jij van mij vindt en hoe het zit met jou maar ik zou het liefst een relatie willen, je wilt niet weten hoe graag en...' Hij kapt mijn zin af om zijn lippen op die van mij te drukken. Langzaam beweeg ik mijn lippen mee. Na een tijdje trekt hij zicht terug en ik glimlach verlegen.
'Melina, je moet er niet zoveel over nadenken. Ik vind jou ook leuk. Je had het me gewoon moeten vragen slimpie.'
'Echt waar?' Hij knikt en ik glimlach. Dan voel ik zijn lippen weer op de mijne.

Reacties: