FanFic.nl

Adopted By Hazza (Finished)

~Hoofdstuk 29~

Harry Pov

Langzaam slaat Ruth haar armen om me heen. Ze legt haar hoofd in mijn nek. Het voelt geweldig. Dit heb ik zo erg gemist.
‘Gaat het? Waarom praatte je niet?’ Vraag ik zacht. Haar grip verstrakt.
‘Papa?’ Zegt ze zacht. Ik hum zachtjes als antwoord.
‘Het spijt me.’ We laten elkaar los en kijken elkaar dan aan. De tranen staan ik haar ogen maar knippert ze weg, voordat ze haar blik afwend. Is ze bang om de rede te vertellen?
‘Kom, we gaan de pijnvermoorders innemen.’ Zeg ik zacht en klim uit de bunk. Ik til haar op en loop naar het keukentje. Ik zoek naar het doosje pijnstillers waarvan ik ben vergeten waar ik ze gisteren avond heb neergelegd. Als ik ze na een tijdje in -vraag me niet hoe ik erbij ben gekomen om ze daar neer te leggen- in het kastje onder de gootsteen heb gevonden pak ik nog een glaasje water en geef het aan Ruth die me de hele tijd heeft aanstaart, met een kleine glimlach op haar gezicht. God wat ben ik blij om haar glimlach te zien, ondanks dat het geen grote glimlach is.

‘Papa?’ Ik kijk naast me.
‘Waar zijn we als ik jarig ben?’ Ik glimlach.
‘Dan zijn we in Italië.’ Ze kijkt me even doordringend aan, alsof ze denkt dat ik lieg, maar dan gaat ze toch verder met haar boterham.
‘Over een paar dagen is Zayn jarig… Zullen we vandaag naar de stad gaan om een cadeautje te kopen?’ Ze knikt hevig. Dat is duidelijk. Ik lach en zet het kommetje, waar net nog muesli in zat, in de vaatwasser.
‘Ik ga even douchen, goed?’ Ze knikt en ik geef haar een snelle kus in haar haren. Ik loop naar de bunks en pak uit mijn koffer schone kleren. Lieke stapt uit haar bunk en kijkt me een beetje verward aan.

‘Wat ben jij vrolijk? Het is pas… Half 12?’ Ik schiet in de lach en kus haar intens op de lippen. Ik leg een hand op haar onderrug en kijk haar blij aan.
‘Ze praat weer.’ Glimlach ik breed. Ik zie een Niall- achtige windvlaag naar de keuken vliegen. Ik loop langs Lieke richting het badkamertje. Ik zet de douche aan en laat het water alvast een beetje opwarmen. Ik doe mijn boxer uit en stap in de cabine. Het warme valt op mijn lichaam wat me een ontspannend gevoel geeft. Ik was mezelf snel en kleed me weer aan. Ik droog mijn haren extra goed en breng ze in beetje in model.

Als ik bij de kamer aankom, zie ik Niall op de bank zitten met Ruth op zijn schoot. Ik glimlach. Aan de keukentafel zit Lieke met een kommetje fruit voor haar neus.
‘Papa!’ Ik voel twee armen om me heen.
‘Wanneer gaan we?’ Ik lach even en kijk dan weer naar haar.
‘Als je klaar bent. Ik moet nog een paar bodyguards vragen om mee te gaan, maar dat doe ik wel ondertussen dat je aan het douchen bent.’ Meteen betrekt haar gezicht.
‘Wil je me niet helpen? Ik kan niet alles met één hand.’ Oh ja. Ik glimlach zwakjes naar haar.
‘Jawel.’ Ik kijk even naar Lieke waarvan de ogen aan haar telefoon scherm zitten geplakt.
‘Liek?’ Ze kijkt op en kijkt me verwachtingsvol aan.
‘Ga je straks mee, naar de stad voor een cadeautje voor Zayn?’ Ze denkt kort na en kijkt weer naar haar telefoon.
‘Ik moet eigenlijk nog een aantal dingen doen. Ik kan wel voor een paar bodyguards regelen als je wilt?’ Ik knik.
‘Maakt niet uit.’ Ik loop naar haar toe en geef haar een kus. Ik fluister in haar oor een bedankje voor ik met Ruth naar het badkamertje loop en haar help met het douchen.

‘Wanneer mag het verband eraf?’ Ik denk even na.
‘Over een maand volgens mij.’ Ze kijkt er even naar en dan weer naar mij. Ik vraag me af wat er met haar is. Ze praat wel, maar het is alsof ze nog steeds ergens bang voor is. Misschien denkt ze dat Liam, Louis en Zayn nog steeds “boos” op haar zijn, of dat die ene man weer komt, wat vrijwel onmogelijk is. Ik vraag me nog steeds af, wie het was, en waarom hij Ruth moest hebben. Kenden ze elkaar of zo?

**

We lopen een klein restaurantje binnen en kijken of er ergens een tafeltje vrij is.
‘Goedemiddag!’ Ik kijk op en zie een ober staan.
‘Hallo. Is er no ergens een tafeltje vrij?’ Vraag ik zo aardig mogelijk. Ruth en ik zijn allebei moe van het vele lopen en hebben onderhand een gehoorbeschadiging van alle fans om ons heen die binnen een uur een hele massa hadden veroorzaakt. We hebben geluk gehad dat er drie mee waren aangezien we het echt niet hadden gered zonder. Zelfs de bodyguards konden hun bijna niet tegen gehouden. We hebben nog steeds geen cadeau gevonden voor Zayn want we hebben echt geen idee wat we moeten kopen. Het enige wat we eigenlijk meer voor onszelf zijn wat kleding en een armbandje wat Ruth heel graag wilde hebben. We zaten een uur lang opgesloten in een winkel omdat de fans de uitgang had geblokkeerd en er, erg genoeg, geen nooduitgang was. Waarschijnlijk zijn ze zich nu aan het bedenken waar ze er een kunnen plaatsen voor het geval dat we nog een keer komen en fans weer alles blokkeren.
Ik ben blij dat Ruth nog niet in paniek is geraakt, maar waarschijnlijk is dat geweest omdat we haar duidelijk hebben gemaakt dat er nu niets kan gebeuren omdat we zoveel bodyguards bij ons hebben. Het is wel duidelijk te zien dat ze blij is dat we voor even uit de massa zijn. Het is nog altijd wennen voor haar.

‘U kunt hier zitten.’ Ik knik en ga tegenover Ruth zitten. Ze kijkt me moe aan, en kan nog net een kleine glimlach op haar gezicht persen. Ik pak haar hand en glimlach.
‘Je bent moe he?’ Ze knikt langzaam. Een klein zuchtjes verlaat haar mond.
‘Vanaf morgen komt er een juffrouw mee met ons. Zo heb je een soort van school, alleen ben je nog steeds met ons mee.’ Ze knikt.
‘Willen jullie misschien iets te drinken?’ Ik kijk op en zie dezelfde ober als net.
‘Een yorkshire thee, en voor haar warme chocomelk.’ Verrast kijkt ze me aan. De jongen knikt en loopt weg.
‘Krijg ik chocomelk?’ Vraagt ze vrolijk. Ik knik en lach.
‘Papa gaan we zo terug naar het hotel?’
‘Als je dat echt wilt, doen we dat. Ben je zo moe dan?’ Ze knikt. Natuurlijk, ze heeft de laatste tijd zo slecht geslapen. Ze doet opeens zo veel. Ik had ook beter na moeten denken.

Nadat we onze chocomelk en thee op hebben en ik heb betaald, lopen we naar buiten en proberen de auto terug te zoeken. Halverwege onze “zoektocht” was Ruth zo moe, dat ik haar heb opgetild en is ze bijna meteen in slaap gevallen. Toen we eindelijk in de auto zaten, waren we binnen een half uur weer bij de arena waar we vanavond zullen optreden. Ondertussen heb ik de anderen laten weten dat Ruth weer praat. Ze waren blij, maar we vragen ons allemaal af of ze ook tegen Louis, Zayn en Liam zal praten. Ze is en blijft een bang meisje. Misschien moet ik straks met haar praten, over dat ze niet bang voor hun hoeft te zijn? Ze zijn tenslotte niet meer “boos”.

----


Gelukkig nieuwjaar allemaal .x

Reacties: