FanFic.nl

Speed of darkness

• The scent of lightning •

‘Herinner je je de DNA stalen die Caitlin voor mij ging onderzoeken?’ vroeg Felicity. Ik knikte enkel als antwoord, Caitlins naam stuurde een venijnige steek door me heen. Mijn verhaal zou moeten wachten. ‘Het was bewijsmateriaal in de moord op Sara Lance. Ze werd doorzeefd met pijlen en alleen wij en haar zus Laurel weten dat ze dood is. Voor Oliver was haar dood een zware klap en het werd alleen maar erger toen al het bewijsmateriaal waardeloos bleek.’
‘En dan is er nog de League,’ zei Roy. ‘Sara was een lid van de League of Shadows, getrainde moordenaars onder leiding van Ra’s al Ghul. Een moord op een van hun leden konden zij niet onbestraft laten, en om Starling City te vrijwaren van rondzwervende assassins en wraakmoorden maakte Oliver een deal met hen. Hij heeft Nyssa, Ra’s dochter, beloofd dat hij de echte moordenaar zou opsporen.’
‘En uitleveren aan de League?’ Ik wist dat Oliver een donkere kant had die hem toeliet om offers te brengen die ik nooit zou kunnen, maar ik dacht dat de Arrow niet meer doodde. Felicity sloeg haar ogen neer en haalde hulpeloos haar schouders op.
‘Hoe dan ook, we hadden dat DNA nodig. Ra’s al Ghul had genoeg van het wachten en stuurde een groep van zijn League naar Starling City, onder leiding van Nyssa. Indien Oliver’s deadline zou verlopen zonder resultaat, hadden zij de opdracht om vijftig inwoners van Starling te vermoorden per dag dat Sara’s moordenaar niet aan hen werd overgedragen.’
‘Vijftig?’ herhaalde ik ongelovig.
‘Vijftig.’ Felicity was bijna onhoorbaar. Het duizelde me. Vijftig onschuldige levens... In mijn maanden als de Flash had ik in Central City moeten afrekenen met mijn aandeel aan criminelen, maar de Arrow speelde op een heel ander niveau.
‘We waren wanhopig.’ Ik hoorde de tranen in Felicity’s stem weer komen opzetten. ‘Caitlin wist uiteindelijk een gedeeltelijke match te vinden die ik door de SCPD database haalde, en...’
‘Het was een match met Oliver,’ onderbrak Diggle haar, ‘wat uiteraard onmogelijk was, maar het gaf Oliver een aanwijzing dat zijn eerste instinct juist was geweest. Er was maar één man die zijn DNA op Sara’s moordwapen zou planten, en hij doet het niet zonder reden.’
‘Malcolm Merlyn. Hij is een deserteur en hij staat hoog op de Most Wanted-lijst van de League. Hij is ook de biologische vader van Thea, Oliver’s zus. Nu ja, halfzus.’ Er zat een randje van pijn aan Roy’s stem toen hij over Thea praatte. ‘Vorig jaar, tijdens de aanval van Slade Wilson is ze samen met hem Starling ontvlucht en zijn ze naar Corto Maltese getrokken. Ze heeft tegen iedereen gelogen over waar ze heen ging en met wie ze was en waarom. Oliver, Diggle en ik hebben haar uiteindelijk moeten opsporen en terughalen. Ze is nog maar een paar maanden terug in Starling en ze is... Ik weet het niet, anders. Hij heeft iets met haar gedaan, ze gedraagt zich als Thea Queen maar het lijkt alsof ze een rol speelt.’
‘In ieder geval, we kwamen erachter dat Malcolm gelogen had toen hij zei dat hij niet in Starling was tijdens de nacht van Sara’s moord,’ zei Felicity. ‘Ik wist zijn vluchtplan te reconstrueren, Oliver en Roy spoorden de piloot op, en uiteindelijk kregen we de beelden van een bewakingscamera te pakken. Beelden van Malcolm... en Thea.’
‘En jullie denken dat...’ begin ik.
‘Dat Thea Sara vermoord heeft,’ zei Roy toonloos. ‘Het verklaarde alles: de gedeeltelijke DNA-match met Oliver, de richting van de pijlen die aangaf dat ze waren afgeschoten door iemand die kleiner was dan Sara, en ze was in Starling met Malcolm.’
‘En hoe reageerde Oliver?’
‘Hoe denk je?’ vroeg Diggle. ‘Thea is zijn zusje, natuurlijk wilde hij het niet zomaar geloven. Dus hij vroeg haar of ze in Starling was geweest en ze ontkende het, terwijl we videobeelden hadden die bewezen dat ze loog. En nog steeds wilde Oliver het niet geloven. Zijn familie is altijd zijn enige zwakke plek geweest, en die werd nu stevig uitgebuit. Dus hij ging haar opnieuw ondervragen, maar dit keer niet als zichzelf.’
‘Je bedoelt toch niet-‘
‘Oh, maak je geen zorgen,’ grinnikte Roy, het eerste bijna-vrolijke geluid in de Arrowcave sinds mijn aankomst. ‘Kleine Thea heeft grote broer een flink pak slaag gegeven en ontsnapte langs het raam.’
‘Ik zie niet in wat daar zo grappig aan is,’ bromde Diggle.
‘Het is een beetje grappig als je erover nadenkt,’ zei Roy. ‘De Starling City vigilante, de schrik van alle gangsters en criminelen, gaat plat op zijn bek tegen een negentienjarig pluimgewicht in pyjama.’
‘Het was minder grappig toen Malcolm Merlyn nadien opdook in Verdant en Oliver hem bijna vermoordde met zijn blote handen, tot Malcolm hem een video liet zien van Thea die Sara neerschoot,’ zei Felicity. ‘En het was helemaal niet meer grappig toen hij zei dat die video naar de League zou worden gestuurd als hem iets overkwam.’
‘Dus Thea heeft het echt gedaan? Ze heeft Sara vermoord en erover gelogen?’
‘Neen,’ zei Felicity zacht. ‘Technisch gezien was het misschien Thea die de pijlen afschoot, maar Malcolm had haar gedrogeerd. Hij gaf het zelf toe, hij heeft haar iets gegeven om haar volledig willoos te maken, en Thea herinnert zich niets. Ze heeft werkelijk geen idee dat haar vader een moordenaar van haar heeft gemaakt.’
‘Maar waarom? En wat heeft dat te maken met Oliver?’
‘Malcolm wist dat Thea Oliver’s zwakke plek is. Hij wist dat Oliver alles zou doen om Thea te beschermen, ook de schuld van Sara’s moord op zich nemen en zichzelf uitleveren aan de League of Shadows.’
‘Dus Malcolm Merlyn wilde Oliver Queen dood? Waarom deed hij het niet zelf?’
‘Hij wilde niet dat Oliver geëxecuteerd zou worden,’ zuchtte Diggle. ‘Hij wilde dat Oliver Ra’s al Ghul zou uitdagen voor een duel om zijn lot te bepalen. Hij wilde dat Oliver Ra’s zou doden, en zo alle bloedschulden aan de League zou uitwissen… Inclusief die van Malcolm zelf.’
‘Dus Oliver bekende een moord die hij niet gepleegd heeft... En de League geloofde hem? Waarom vertelde hij hen niet wat Malcolm gedaan had?’
‘Hij kon het risico niet nemen. De video laat enkel Thea zien, niet Malcolm. Oliver bekende, zei dat Sara hem had gevraagd haar te doden zodat ze kon ontsnappen aan de League. Nyssa geloofde hem niet en Ra’s was ook niet overtuigd, maar Oliver daagde hem uit voor een duel en hij accepteerde. Zolang er bloed vergoten wordt is zijn schuld betaalt. Het kan hem niet schelen wie de echte schuldige is, als de eer van de League waar gewroken wordt.’ Diggle haalde trillend adem en wreef over zijn gezicht alsof hij de tranen wilde terugduwen. ‘Dus Oliver vertrok. De League vecht haar duellen uit op hun heilige grond in Nanda Parbat. We weten dat hij is aangekomen want we hebben hem gevolgd. Felicity heeft hem een zendertje meegegeven-‘
‘Een trucje dat ik heb opgepikt na al mijn tijd als lid van team Arrow,’ zei ze met een trillend lachje dat overging in een gesmoorde snik.
‘-en we hebben hem de hele trip in de gaten gehouden. Hij is 48 uur geleden vertrokken, en 12 uur geleden was hij op zijn eindbestemming.’ Diggle wees naar een computerscherm met een kaart van Azië. Midden in een onherbergzaam berggebied knipperde een klein groen lampje. ‘Daar hebben we voor het laatst een signaal opgevangen van de zender, 12 uur geleden.’
‘Kan hij het zendertje niet verloren zijn?’ vroeg ik voorzichtig. ‘Of misschien hebben ze het gevonden en uitgeschakeld.’
‘Onmogelijk.’ Felicity opende een lade en liet me een doosje zien met piepkleine groene ampullen. ‘Er zit een minuscule naald aan het uiteinde. De vloeistof bevat een microchip die in de bloedbaan wordt ingespoten en het zendertje activeert. Het gebruikt de warmte en energie van het lichaam om signalen uit te sturen. Van een levend lichaam.’ Twee tranen spatten open op het deksel van het doosje.

‘Ik kan hem bereiken.’ De woorden waren eruit voor ik er erg in had.
‘Barry, het heeft geen zin.’
‘Diggle, ik weet hoe het lijkt, maar ik heb geen vertrouwen in die zendertjes.’ Ik nam het doosje uit Felicity’s handen. ‘Er zijn zoveel factoren die dit kunnen verstoren. Magneten, extreme koude, het lichaam dat de chip afstoot, misschien heeft de League hem ergens diep ondergronds gebracht en komt het signaal niet door, misschien is hij gewond geraakt en is hij de chip stomweg kwijt.’
‘Waarom heeft hij dan nog geen contact opgenomen?’ vroeg Felicity.
‘Dat weet ik niet,’ zuchtte ik, ‘en misschien heb je gelijk en is hij dood. Maar je kan Oliver Queen toch niet afschijven op basis van een “misschien”? Hij heeft er een handje van weg om terug te keren uit de dood.’ Ik zag aan hun gezichten dat ze er nog steeds geen geloof in hadden. ‘Laat het me proberen. Stuur mij naar Nanda Parbat. Als hij nog leeft en hij heeft hulp nodig, ben ik de enige die hem tijdig kan bereiken. Ik ben het hem verschuldigd, wij allemaal.’
‘Je beseft dat je je leven riskeert?’ vroeg Roy. ‘De League neemt geen gevangenen, als je hun gewijde grond betreedt zonder toestemming kom je er niet vanaf met een verontschuldiging. Wil je dat risico lopen voor een lijk?’
‘Niet voor een lijk, voor Oliver. Zijn stad heeft hem nodig, wij hebben hem nodig, en niet enkel als de Arrow. En hij... Hij verdient beter.’ Ik slikte, denkend aan de man aan wiens zijde ik gevochten had. De situatie was bijzonder grimmig, en mijn logische verstand zei me dat de kans reëel was dat hij inderdaad dood op een bergflank lag, maar een deel van mij weigerde het te zien. Oliver Queen was niet iemand die zomaar kon ophouden met bestaan. Hij had zoveel opgeofferd en nooit iets teruggevraagd. Als er zelfs maar de kleinste kans was dat hij nog leefde konden we hem onmogelijk de rug toekeren.
‘Barry.’ Felicity stond op en greep mijn beide handen vast. ‘Als je dit doet... Wees voorzichtig. We kunnen jou niet ook verliezen.’
‘Als ze mij willen vermoorden...’ Ik wreef mijn handen over elkaar tot de elektriciteit tussen de toppen van mijn handschoenen knetterde, ‘...moeten ze me eerst te pakken krijgen.’ De geur van bliksem, scherp en metaalachtig, sneed door de lucht en verdreef de mist van verdriet en verslagenheid. Het bracht ook de herinnering terug aan waarom ik Felicity vanavond in de eerste plaats had gebeld. ‘Ik doe het, ik ga naar Nanda Parbat en ik breng Oliver terug. Maar intussen moeten jullie iets voor mij doen.’
‘Ik denk niet dat we jou op dit moment iets kunnen weigeren,’ zei Diggle.
‘De reden waarom ik Felicity belde, is omdat ik jullie hulp nodig heb. Er is vanavond ingebroken in Star Labs en... Cisco, Caitlin en Dr. Wells zijn ontvoerd. Het lab is een ravage, ik heb geen idee wie erachter zit of wat ze willen, maar er moet minstens één meta bij betrokken zijn want ik was ter plekke binnen 6 minuten en toen waren ze al verdwenen, uit het verzegelde lab. Ze zijn alle drie ernstig gewond, er waren bloedsporen...’ Mijn stem kraakte en was nauwelijks hoorbaar. ‘Ik weet niet zeker of ze nog leven.’ Felicity sloeg haar handen voor haar gezicht in afschuw en Roy vloekte gedempt, maar Diggle werd onheilspellend kalm.
‘Weet je zeker dat je nu in staat bent om naar Nanda Parbat te reizen? Kan je dit er wel bij hebben?’
‘Het moet. Ik kan Oliver niet in de steek laten en ik kan toch niet helder nadenken over wat er met mijn vrienden gebeurd is. Als ik weet dat jullie naar hen op zoek zijn, kan ik me volledig focussen op Oliver.’
Diggle knikte begrijpend. ‘Oké, dus we ruilen crisissen. Dan ga jij ons nu in detail vertellen wat er in Central City gebeurd is.’
Terwijl ik het hele verhaal deed, kwam team Arrow opnieuw tot leven. Felicity ging aan het werk op drie computers tegelijk en Roy en Diggle maakten zich klaar om naar Central City te vertrekken. Nu ze een duidelijk doel en een plan voor ogen hadden, werden ze weer een geoliede machine.
‘Felicity, ik heb jou ingelogd in het programma dat Cisco gebruikt om met mij te communiceren en de informatie van mijn pak te lezen. We staan doorlopend in contact en je kan mijn locatie volgen op het scherm. Alles wat ik nu nodig heb zijn Oliver’s laatste coördinaten en dan ben ik klaar voor vertrek.’
‘Eén vraagje, Barry. Hoe was je precies van plan om in Nanda Parbat te raken?’
‘Snelste man ter wereld, weet je nog? Hoe denk je dat ik naar Nanda Parbat ga?’
‘Je gaat niet lopen, zoveel is zeker. Ik weet dat je het kan, maar de energie die het jou zou kosten om letterlijk naar de andere kant van de wereld te rennen is meer dan je kan recupereren. Je zou een hele dag nodig hebben om bij te komen. Ik heb een beter idee. Ik regel een vlucht voor jou.’
‘Een vlucht?’ sputterde ik tegen. ‘Daar hebben we al helemaal geen tijd voor, met de reistijden van commerciële vluchten kost het me twee dagen om het dichtstbijzijnde vliegveld te bereiken!’
‘Wie had het over commerciële vluchten? Mijn baas, Ray Palmer, staat momenteel misschien niet bovenaan mijn lijstje van mijn meest favoriete personen, maar hij beschikt wel altijd over het leukste speelgoed. En ik heb nog iets van hem tegoed, dus... Voilà. Jouw privévlucht naar Nanda Parbat vertrekt over 15 minuten. En dit is waar je mee vliegt.’ Ze tikte een paar toetsen in.
‘Wow. Is dat...’
‘Een X-15 Blackbird. Een prototype van een nieuwe kruising tussen een militaire fighter en een privéjet. Dit schatje gaat bijna even snel als jij.’ Ze glimlachte en drukte plots een zoen op mijn wang. ‘Bedankt, Barry. Wees voorzichtig. En maak je geen zorgen over je vrienden.’
‘Doe ik niet, ik weet dat ze in goede handen zijn.’ Ik zette mijn masker op en checkte de microfoon. ‘Ik breng Oliver terug. Beloofd.’



Ondertussen, in Central City, wist Harrison Wells dat hij de pijn niet veel langer zou kunnen verdragen. Elk lichaam had zijn grenzen en enkel koppigheid kon niet blijven volstaan. Of hij het nu wilde of niet, uiteindelijk zou hij breken. Als hij niet toegaf, zouden Caitlin en Cisco zijn plaats innemen. Als zijn lichaam het begaf voor hij zijn ontvoerders kon geven wat ze wilden, zouden ze Caitlin en Cisco ongetwijfeld afmaken. En als hij toegaf...
Neen. Nooit. Hij moest Barry Allen beschermen, koste wat het kost.

Reacties: