FanFic.nl

Pact met de duivel (fanfic schrijft)

Ontgrendeld

Met een schok werd ik wakker en drong het besef tot me door dat ik had liggen slapen. Ik veerde overeind: er was iets gebeurd, iets ergs en het was mijn schuld want ik had liggen slapen. Ik sprong uit mijn bed en rende naar de August kamer. Wat ik daar zag, deed mijn hart stilstaan: de deur was ontgrendeld en stond wagenwijd open. Ik schoot de kamer in en zag een leeg bed. Ik wankelde van de schok, maar tijd om na te denken kreeg ik niet. Ik werd me tergend bewust dat het tochtte en dat kon enkel als er beneden een deur openstond. Ik hapte angstig naar adem. De woorden van m’n moeder schoten door m’n hoofd. “Hou August uit de buurt van de zee.” Als hij was gaan slaapwandelen, was ik nog verder van huis… Zo snel als ik kon stormde ik naar beneden. De keukendeur was mijn eerste idee, maar die was nog steeds gebalecadeerd, het was ditmaal de voordeur die was ontgrendeld. Een ijskoude wind drong het huis binnen en ik besefte dat ik vlug zou moeten handelen.

Vijf minuten later rende ik zo snel als mijn benen me konden dragen langs het pad dat leidde naar een kleine baai vlakbij ons huis. Het weggetje werd amper gebruikt en lag vol met scherpe keien en distels die mijn voeten openhaalde. Maar ik voelde het niet. Ik voelde niets meer, behalve de allesoverheersende angst om mijn broer te verliezen… Het pad eindigde in een strand met een aanlegsteiger. Aan het begin van de steiger, zag ik Augusts silhouet. Ik brulde zijn naam zo luid ik kon, maar hij naderde de steiger en beklom die.
‘August!’ krijste ik als bezeten. ‘Stop August! Keer terug!!!’
Met de laatste restjes kracht holde ik naar de aanlegsteiger. August was al halverwege en ik zag hoe hij zijn handen uitstak naar de zee aan het einde ervan. Mijn longen brandde en mijn benen verkrampten. Met een laatste krachtinspanning sprong ik op hem af, ik sloeg mijn armen rond zijn middel en we vielen met een klap voorover. Even waren we een wirwar van armen en benen. August maaide met zijn ledematen en toen hij zijn ogen opende, straalden ze een fel groen licht uit. Ik gilde uit doodsangst, maar toen ik opkeek zag ik iets wat me nog banger maakte… Een gedrocht dat gevangen zat in de zee, een gedrocht dat me boosaardig aankeek en een klauwachtige poot uitstak…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.