FanFic.nl

Catch me again ||Liam Payne

0.1

Liam (Point Of View)

Vandaag is het dan zo ver. Ik word wakker naast Tessa. Vanacht had ze bij me geslapen. Waarom heb ik haar nooit verteld dat ik verliefd op haar ben? Nou omdat ik het lef niet had. Voorzichtig klim ik het bed uit en kijk of ik Tessa niet heb wakker gemaakt. Gelukkig ligt ze nog gewoon te slapen. Wat is ze mooi als ze slaapt. Ik moet het haar ooit vertellen. Ik pak pen en papier en begin te schrijven. Wanneer ik de brief af stop ik het onder in haar sport tas. Zo ziet ze het pas wanneer ze haar tas leeg haalt.

ik sta een eitje te bakken wanneer ik twee armen rond mijn middel voel. 'Hey.' Zegt ze schor. Ik smelt al weg bij haar stem. 'Hey!' zeg ik terwijl ik op het eitje let zodat het niet verbrand. Na een paar minutjes zijn de eitjes klaar en leg ik ze op het bord met een vers glas jus d'orange. Ik loop naar de kamer en zet het dienblad op Tessa schoot die naar de televisie staart. Ik begin te lachen. 'Wat lach je?' vraagt Tessa grijnzend. 'Je had je gezicht moeten zien toen je naar de tv keek.' zeg ik al lachend.

Wanneer we ons eitje op hebben zet ik alles in de vaatwasser en zeg even dat ik me ga omkleden. Tessa stemt ook in en volgt me. Tessa loopt niet meer naar de badkamer om zich op te kleden we hebben elkaar al vaak zonder shirt en broek gezien dus veel maakt het niet meer uit. Tessa doet in de badkamer haar haar en haar make-up. Stiekem kijk ik mee. Hoe sexy is het als je iemand met een moeilijk gezicht in de spiegel ziet kijken om oogpotlood op te doen. Sexy dus. Wanneer we allebei klaar zijn controleer ik nog een keer mijn koffer en roept mijn moeder dat we moeten gaan.

Nu breekt het echt aan.

Tessa (Point Of View)

Daar gaan we dan vandaag vertrekt Liam. Samen stappen we in de auto. De moeder van Liam ree ons naar het vliegtuig waar we dan ook echt afscheid van elkaar moesten nemen. Ik lig tegen zijn schouder aan. Hij heeft een arm om me heen geslagen. Wat ga ik dat missen. Die veilige armen niet meer om me heen. Bij wie moet ik nou mijn verhalen vertellen. Liam is de enigste die ik heb vertrouwd bij iets. Hij pakt mijn hand en knijpt er bemoedigend in. Ik glimlach zwakjes naar hem. 'We zijn er.' Zegt Liam's moeder met een zwake glimlach kijkt ze in de achteruit kijk spiegel. Ik kan zien aan haar dat ze het moeilijk heeft. We lopen naar het vliegveld. Voorzichtig pakt Liam mijn hand vast en trekt me naar zich toe. Met een zwakke glimlach kijkt hij naar mij. Ik kijk verdrietig terug. 30 minuten voor dat het vliegtuig vertrekt. Het geschreeuw van de fans komt ons te gemoed.

Over 15 minuten vertrekt het vliegtuig. word er weer om geroepen. Liam gaat voor me staan. 'Dit is het dan.' Zegt hij zwak. Ik kan horen aan zijn stem dat hij ieder moment kan breken. Een verdwaalde traan loopt er over mijn wang. Hij wrijft de traan weg met zijn duim en cupt mijn gezicht in. 'Niet huilen, door jou heb ik dit berijkt.' Ik glimlach zwak terug.

nog 5 minuten en het vliegtuig vertrekt. Nog steeds heeft hij mijn gezicht in zijn handen gecupt. Al 10 minuten staren we elkaar zo aan. 'Ik moet nu echt gaan.' Nu zie ik dat Liam vecht tegen zijn tranen maar het niet red. 1 traan loopt er over zijn wang en zo volgen er nog een paar. Een van de bodyguard komt op ons afgelopen. 'Liam het vliegtuig vertrek over een paar minuten, je hebt nog 2 minuten en dan moet je echt in stappen.' De man kijkt ons vriendelijk aan en loopt dan terug. Ik knuffel hem stevig , voor de laatste keer. voorzichtig trek ik terug en zie dat Liam nu ook moet huilen. En niet een paar tranen maar veel. 'Doei en heel veel succes, bel je als je veilig bent geland?' Vraag ik aan Liam. 'Jah en ik ik ga je missen.' Hij glimlacht zwakjes. Wanneer ik wil omdraaien en weg wil lopen pakt hij me bij mijn pols vast. Ik draai me om en kijk hem aan. Voorzichtig drukt hij zijn lippen op die van mij. 'Ik hou van je.' Fluistert hij.

Liam (Point Of View)

Nog 5 minuten en het vliegtuig vertrekt. Nog steeds heb ik haar gezicht in mijn handen gecupt. Straks kan ik niet meer naar haar kijken. Moet ik zonder haar. Al 10 minuten staren we elkaar zo aan. 'Ik moet nu echt gaan.' Zeg ik tegen Tessa, Vechtend tegen mijn tranen om niet te gaan huilen. Mijn vader zei altijd 'Nooit huilen waar de vrouw bij is.' Nu lukt het me niet. Eerst loopt er een traan over mijn wang dan nog een enzo volgen er veel meer tranen. Een van de bodyguard komt op ons afgelopen. 'Liam het vliegtuig vertrek over een paar minuten, je hebt nog 2 minuten en dan moet je echt in stappen.' De man kijkt ons vriendelijk aan en loopt dan terug. Ze knuffelt me stevig, ik sla mijn armen om haar heen. Ik kan het me niet bedenken straks zie ik haar niet meer, hoor haar stem niet meer. Veel pijn gaat het me bezorgen dat weet ik nu al. Voorzichtig trekt Tessa zich terug, ik zie aan haar dat ze breekt en er rollen tranen over haar wangen. Zelf hou ik het ook niet meer droog. 'Doei en heel veel succes, bel je als je veilig bent geland?' Vraagt ze aan mij en kijkt me gerboken aan. 'Jah en ik ik ga je missen.' Ik glimlacht zwakjes naar Tessa. Als Tessa omdraaid voel ik de drang om haar te kussen, gewoon voor de laatste keer ik pak haar bij haar pols en draai haarr om. Voorzichtig druk ik mijn lippen op die van Tessa. 'Ik hou van je.' Fluister ik in haar oor. Ik draaide om en liep weg. Een keer keek ik nog achterom en zag Tessa daar verbaast staan. Haar wangen glinsterde in het licht van de zon. Een schuld gevoel bekroop me. Waarom heb ik het haar nooit verteld?

Tessa (Point Of View)

*Next Day*

Nog steeds zit ik met mijn hoofd bij die zoen waarom zoende hij mij? Toen hij omdraaide keek hij echt alsof hij iets had verborgen me iets wilde vertellen. Ik ga maar is bezig met het uitruimen van mijn tas. Ik had namelijk bij hem geslapen voor 2 nachten. Wanneer ik allewas in de wasmand heb gegooid, en mn make-up in de badkamer heb gelegd loop ik weer naar mijn tas toe wanneer ik het wil opvouwen om de tas weer in de kast te leggen valt er een brief uit. Op de voorkant staat mijn naam. op de achterkant staat geschreven dat ik de brief pas moet openen als ik het kan, Liam staat er achter geschreven. Misschien had hij toch wat willen vertellen?

Ik leg de brief op mijn bureau en loop de trap af, mijn ouders zijn voor werk een paar weken in het buitenland. Ik zet een kop thee en loop naar de bank waar ik op neer plof.

Liam (Point Of View)

Ik zit op mijn bed met mijn telefoon in mijn handen. Ik had haar belooft om te bellen maar ik kan het niet. Iets houd me tegen. 'Liam kom jij er ook bij zitten?' Niall staat in de deur opening. 'Hé wat is er?' Vraagt hij en ploft naast me neer op mijn bed. Ik zie dat hij mijn telefoon scherm leest en begint te grijnzen. 'Is het het meisje?' Vraagt hij. 'Ja, Ik had haar belooft te bellen maar ik kan het niet.' Ik kijk naar beneden. 'Moet ik bellen ?' Vraagt Niall. Ik schud wild mijn hoofd. 'Dan heb je toch pech.' Niall grist mijn telefoon uit mijn handen en drukt op het groene hoorentje. Grijnzend houd hij de telefoon tegen zijn oor aan. Nu wil ik hem echt vermoorden.

Tessa (Point Of View)

Met een kop te in mijn handen pak ik mijn telefoon. 0 oproepen gemist. Verdrietig staar ik naar het scherm van mijn telefoon.

Nog steeds met mijn telefoon in mijn handen wacht ik op een telefoontje.

Liam is gister vertrokken en zou als hij er was bellen.

Opeens gaat mijn telefoon blij kijk ik naar mijn scherm maar zie dat ik een reclame bericht heb. Boos smijt ik mijn telefoon in de hoek van de bank.

Is hij me nu al vergeten?

Opeens gaat mijn telefoon en pak hem snel uit de hoek van de bank. Nieuw oproep 'Liam'. Blij pak ik mijn telefoon op. Ik hou mijn telefoon aan mijn oor.

Tessa: ''Hallo met Tessa.''

Niall: ''Hoi met Niall.''

Op de achtergrond hoor ik Liam schreeuwen dat hij zijn telefoon terug moet geven.

Tessa: ''Heb je Liams telefoon afgepakt?'' Vraag ik lachend.

Niall: ''Uhm... Ja hij durfde jou niet te bellen.''

Tessa: ''huh? hoe bedoel hij drufde niet te bellen?''

Niall: ''Dat kan hij beter zelf uitleggen.''

Ik hoor dat Niall de telefoon weer aan Liam geeft, waardoor ik Liam hoor zuchten.

Liam: "Hey met Liam, sorry voor Niall..."

Tessa: ''Liam waarom durfde jij mij niet te bellen.''

Ik hoor hem zuchten. Het is even stil maar dan herpakt hij zich.

Liam: ''I-ik druf-fde het niet. Iets hield me tegen.'' Ik hoor dat hij het er moeilijk mee heeft. Daarom begint hij ook te stotteren.

Tessa: ''Weet dat ik je het vergeef, maar wat hield je tegen?''

Liam: ''Als je de brief leest snap je me.''

Liam: ''Ik moet nu gaan de jongens wachten op me, Ik hou van je.''

Voordat ik wat kan zeggen heeft hij al opgehangen.

Ik gooi mijn telefoon weer in de hoek van de bank en loop naar boven.

Daar ligt de brief. Iets houd me tegen om het niet te lezen maar ik wil weten waarom hij het niet durfde.

Ik open de envelop en vouw de brief open.

Lieve Tessa,

Al een aantal jaar ken ik jou.

Je hielp me altijd overal mee als er iets was stond je voor me klaar en daar bedank ik je voor.

ik heb deze brief vanochten geschreven toen jij nog lag te slapen. Ik moet je wat bekenen.

Een raar gevoel gloeit er door mijn lichaam heen, wat zou hij te bekennen hebben?
Misschien haat hij me wel, of is hij verliefd op me.

Al vanaf dat wij bff's zijn ben ik verliefd op je geworden. Ik hou van je ook al ben ik aan de andere kant van de wereld zonder jou kan ik niet leven.

Er rolt een traan over mijn wang. Dat dit mij nooit is opgevallen, Daarom zoende hij mij gisteren?

Je zult me nu natuurlijk haten omdat ik je het niet heb verteld. Ik heb het je niet verteld omdat ik te bang was dat het onze vriendschap zou verpesten.

Ik ben verliefd op jou.

xxx

Liam.

Ik haat je niet weet dat.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.