FanFic.nl

Before I Die [Af]

06

S’avonds zet ik de laatste letter van mijn bucketlist op papier voordat ik in mijn bed ga liggen. Mijn bucketlist opgeborgen in een doos achter in een van mijn kastjes.

Ik open mijn ogen en draai me gelijk weer zodra ik iemand in mijn kamer zie staan.
‘Ga weg.’ Grom ik terwijl ik mijn hoofd in mijn kussen duw.
‘Nee, je weet welke dag het is.’ Ik herken de stem van Lindy. What the fack doet ze zo vroeg hier. Ow wacht mijn verjaardag. Geen zin in.
‘Ja ik weet welke dag het is. Ga nou gewoon en laat me slapen.’ Ik trek mijn dekbed goed en probeer weer te slapen.
‘Dan is het duw maar goed dat ik Jack heb meegenomen.’ Hoor ik haar nog zeggen voordat ik de deur dicht hoor gaan.
Ik ga goed liggen en al snel ben ik weer inslaap gevallen. Nou ja voor vijf minuten dan want dan word ik opeens over iemand rug gegooid. Mijn ogen schieten open en ik kijk kwaad naar Lindy die met een tas kleren achter, eeuhm degene die me over zijn rug heeft gegooid.
‘Zet me neer.’ Ik begin op zijn rug te bonken en met mijn benen te trappen. We zijn ondertussen in de keuken aangekomen en Jai kijkt me lachend aan terwijl hij een ei bakt, voor ik denk Rachel aangezien er naast hem een dienblad staat met een roos.
‘Goedemorgen.’ Jack die me blijkbaar al die tijd vast had zet me neer en ik draai me om om Rachel in een shirt te zien staan, haar haren in de war.
‘Gefeliciteerd zusje.’ Ze geeft me een knuffel en ik knuffel haar terug. Zodra ze me loslaat loopt ze naar Jai die ze uitbundig zoent. Tijd voor ons om te gaan. Dan bedenk ik me dat ik in een joggingbroek en een shirt loop. Voordat ik iets erover kan zeggen gooit Jack me al weer over zijn schouder en begint naar buiten te lopen met een huppelende Lindy achter hem. Hij zet me in zijn auto neer en Lindy ploft naast me op de achterbank de tas die ze van mijn kamer heeft gepakt op de bijrijderstoel gooiend.
‘Waar gaan we heen?’
‘Mijn huis aangezien we je al klaar moeten maken voor vanavond.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Luister schat ik weet dat je van je ‘’ouders’’ je haar niet mag verver maar hallo je bent achttien nu, dus we gaan naar mijn huis daar ga jij je douche en dan gaan we naar de winkel haarverf kopen, en dan gaan we weer naar mijn huis waar we je haren gaan verven.’ Volgens mij staar ik Lindy met open mond aan aangezien ze tegen mijn kin begint te tikken. Ik sluit mijn mond en doe hem weer open om iets te zeggen. Maar er komt niks uit. Daarom trek ik haar maar in een knuffel mijn bucketlist achterlaten in mijn hersenen. Misschien word vandaag toch niet zo erg, wat ze dan nog in gedachten hadden.



Zodra we bij Lindy’s huis aankomen stappen we uit en trekt Lindy me mee naar boven waar ze me de badkamer induwt met een schoon setje ondergoed wat ze uit de tas had gehaald.
Ik trek mijn joggingbroek en shirt uit en zet de douche aan, stap onder de warme stralen en pak een van Lindy’s spullen. Zodra ik klaar ben zet ik de douche uit, pak een handdoek en droog me af. Snel trek ik mijn ondergoed aan en wikkel de handdoek om me heen. Ik loop de badkamer uit en loop Lindy’s kamer in. Lindy staat al klaar met een setje kleren op haar bed en ik herken dingen die we gisteren hebben gekocht.
‘Okay aantrekken.’ Lindy loopt de kamer uit en ik trek de kleren aan, borstel mijn nu nog blonde haren en trek mijn schoenen aan. Net als ik klaar ben komt Lindy binnen gelopen en knikt goedkeurend.
‘Er mist nog iets.’ Ze gaat achter me staan en kijkt me bedenkelijk aan. Dan haalt ze de klip die ik altijd in mijn haar heb eruit en hangt mijn haar goed.
‘Eigenlijk moet je die klip echt verbranden.’ Ze kijkt me nog een keer aan en knikt dan met een glimlach.
‘Nou kom dan gaan we naar de winkel.’ Ze pakt mijn hand en trekt me trap af.
‘JACK KUN JE ONS BRENGEN?!’ We krijgen geen antwoord maar wel een Jack die de woonkamer deur opent en knikt. We lopen naar buiten en stappen in Jack’s auto.


Na tien minuten in de auto komen we aan bij de winkel en stappen ik en Lindy uit terwijl Jack blijft wachten in de auto. Lindy sleurt me gelijk mee naar een rek met haarverf en mijn oog valt op allerlei gekke kleurtjes. Uiteindelijk blijft mijn oog hangen op een pakje waar lila opstaat.
‘Ik vind deze kleur wel mooi.’ Zeg ik tegen Lindy en die pakt gelijk een pakje.
‘Dan pakken we deze toch, duh niet zo moeilijk doen.’ Lindy duwt het pakje in mijn handen.
‘Blijf hier ben zo terug moest iets halen voor Jack.’ Ik knik en kijk verder naar de andere kleuren. Ik loop verder via het schap en blijf dan staan. Het afgelopen half jaar ben ik wel wat van kledingstijl veranderd en ik moet zeggen, haren gewoon over mijn schouders is ook wel leuk. Ik loop verder en besluit dan om maar bij de make-up te gaan kijken. Ik draai me om en begin te lopen terwijl ik het pakje verf in mijn hand houd. Ik loop door en dan bots ik tegen iemand aan. Ik wacht op een val die niet komt. Ik open mijn ogen en zie een paar ogen die ik eerder heb gezien. De jongen zet me rechtop.
‘Sorry gaat het?’ Ik knik en kijk de jongen van top tot teen aan. Zodra ik bij zijn gezicht kom schieten mijn ogen open. Nee niet vandaag. De jongen kijkt me een beetje verbaasd aan en ik kan niks anders dan hem aanstaren. De jongen die niks meer met me te maken mocht hebben door management staat gewoon voor mijn neus.
‘Ken ik jou niet ergens van?’ Vraagt hij uiteindelijk. Ik laat een kleine zucht, maar aan de andere kant had ik gewild dat hij me nog kende ofzo.
‘Niet dat ik weet.’
‘Gelijk ander vraagje aangezien je een pakje haarverf vast hebt, kun je mij misschien een suggestie kwa kleur doen?’ Hij haalt zijn hand door zijn haar en ik krijg een lach op mijn gezicht.
‘Waarom niet.’ Ik draai me en loop terug naar het schap. Ik kijk naar alle kleuren en uiteindelijk pak ik een pakje rode haarverf.
‘Dit kan. Of.’ Ik pak een pakje met paars en geef het ook aan hem. ‘Dit.’
‘Thanks. Weet je misschien ook nog andere kleuren? Paars heb ik al gehad.’ Ik knik, natuurlijk weet je toch dat hij paars al heeft gehad ukkel. Ik pak verschillende kleuren en geef ze allemaal aan hem. ‘Misschien zit hier wat bij.’
‘Dankje, ik denk dat ik ze allemaal maar neem, dan kan ik weer even vooruit.’ Hij zet de pakjes neer op een tafel en slaat dan zijn armen om me heen.
‘Thanks voor helpen.’ Ik knik alleen maar mijn armen om hem heen slaand. Na vijf minuten laten we elkaar los en geeft hij me nog een glimlach voordat hij zich omdraait en richting de kassa loopt. Ik zie Lindy aankomen lopen en samen lopen we ook naar de kassa.


Zodra we af hebben gerekend lopen we naar buiten en dan stopt mijn hart pas echt met kloppen, voor ons staat nu heel five seconds of summer diep in gesprek. Ik slik moeizaam en Lindy laat haar arm om me heen.
‘Hij heeft je een knuffel gegeven he en herkende je niet meer he.’ Ik knik en probeer mijn tranen in te houden. Lindy stopt me en trekt me in een knuffel en dan houd ik de tranen niet meer binnen. Daarna voel ik nog meer armen om ons heen en voorzichtig kijk ik op. De jongens staan om ons heen en hebben ons in een groepsknuffel.
‘Chantal niet huilen.’ Ik kijk Lindy aan en geef haar een kleine glimlach terwijl we allemaal elkaar loslaten. Michael kijkt me raar aan en dan geeft hij me nog een knuffel.
‘Ik wist wel dat ik je kende. Luister het spijt me echt van dat management gebeuren ik.’
‘Michael get over it, je mag van het management niet met ons omgaan kan toch.’
‘Nog steeds spijt het me.’ Ik knik alleen maar voordat hij me in een knuffel trekt. Mijn hoofd rust op zijn schouder en ik zie Lindy en de andere jongens overleggen. Ow help.

Reacties: