FanFic.nl

Pact met de duivel (fanfic schrijft)

Rickey's relaas

Zowel ik als August reageerden als door een wesp gestoken. We schrokken, sprongen overeind en staarden hem met open ogen en mond aan. ‘Hoe?’
Rickey grimaste: ‘Ga alsjeblieft weer zitten. Het verhaal dat ik jullie moet opbiechten is lang en turbulent, de tijd die ons rest kort…’
Ik keek mijn broer aan vanuit mijn ooghoeken en ik zag hoe deze rilde van emoties.
‘Ga zitten,’ herhaalde Rickey niet onvriendelijk. ‘En vertrouw me.’
Dat deden we en Rickey Hades begon zijn relaas. ‘Het begon allemaal toen ik als kleine jongen opgroeide in de haven van Amsterdam waarvan mijn vader havenmeester was. Mijn vader was een rijke handelaar die zijn plaatsje letterlijk had gekocht. Om zijn kapiteins en vrachten te controleren, vaarde hij vaak met hen mee. Op mijn twaalfde verjaardag mocht ik voor het eerst mee met hem. Het was een prachtige reis vol avontuur en gevaren. Maar ik amuseerde me en de band tussen mij en mijn vader was groter dan ooit. Maar toen stak een venijnige storm de kop op en deze woede twee dagen en nachten lang. We weken af van koers, maar de kapitein wist het schip varende te houden. De laatste avond voer ons schip echter tegen een klip van een onbewoond eiland en maakte water… In het tumult dat volgde raakte mijn vader zwaar gewond. Tegen de tijd dat de wind ging liggen was mijn vader op sterven na dood en biechtte hij mij zijn zonden op. Wat hij toen zei, veranderde mijn hele leven. Ik was niet zijn zoon bekende hij. Hij had mijn moeder leren kennen vlakbij in de haven van Tortuga… Het grootste piratennest ooit. Toen hij haar leerde kennen was ze zwanger en op de vlucht. Hij was direct wederzijdse liefde en hij besloot om haar mee te nemen naar Amsterdam. Tijdens de overtocht per boot, trouwden ze en na hun aankomst in Amsterdam beviel zijn kersverse vrouw van mij. Het was een zware bevalling en mijn moeder bloedde op een haartje na dood. De chirurgijn en de vroedvrouw waren het erover eens dat mijn moeder voorgoed onvruchtbaar was. De liefde voor mijn moeder was echter zo groot, dat mijn vader besloot om me op te voeden als zijn zoon. Niemand hoefde immers te weten dat ik een buitenechtelijk kind was. En zo geschiedde: ik was de zoon van de havenmeester en van niemand anders!’
Rickeys stem brak en ik meende tranen te zien in zijn blauwe ogen. ‘De havenmeester stierf en daarmee ook de man die me had opgevoed. Maar de vragen die hij had opgeroepen op de nacht van zijn dood, bleven me teisteren. We wisten het schip op te lappen en vaarden zo snel we konden terug naar de haven van Amsterdam, waar m’n moeder op ons wachtte. Eenmaal daar confronteerde ik haar met de waarheid en ze bekende ogenblikkelijk. Ik eiste de ware identiteit te weten van mijn biologische vader, en die vertelde ze me.’
‘Wie was dat?’ vroeg August voorzichtig.
Rickey zuchtte, omklemde zijn rumglas en gromde: ‘Iemand die jaren geleden was verzwolgen door dezelfde vloek die jullie heeft getroffen.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.