FanFic.nl

Kiss me || Louis Tomlinson

---> 27

9 februari 2014.
11.34
P.O.V Zoe Sugg.
Door het raam vanuit mijn kamer kijk ik toe hoe Harry twee zware boodschappentassen naar binnen sleept. Terwijl ik mijn haar borstel kijk ik toe hoe zijn natgeregende haren plakken aan zijn voorhoofd. Hoe kan iemand die zo’n lul is er zo als een mega sexy engel uit zien. Maar ik ben er nu wel achter dat hij eigenlijk heel lief is maar het niet aan me wilt laten merken. Het zit zo: Als je te dicht bij Harry komt -emotioneel gezien- dan wordt hij bang en stoot hij je weg. Louis heeft me meerdere malen verteld het niet persoonlijk op te pakken en vooral te proberen dichtbij te komen. Dus als ik klaar ben met mijn haren te borstelen loop ik naar beneden. Ik plof neer op de bank en kijk hoe hij de boodschappen in de koelkast plaatst. Ik zucht even spreek mezelf moed in. “Ik heb vanmiddag een afspraak met de gynaecoloog,” zeg ik zo veilig mogelijk. Schijnbaar te veilig want Harry reageert niet en ik weet zeker dat ik niet te zacht praat. “Ga je mee?” vraag ik na een kleine 30 seconden. Harry laat zijn hand zakken van waar hij het blikje cola wilde neer zetten. Ik kan het niet zien maar ik weet wat hij doet; hij slaat zijn ogen neer en bijt op zijn lip. “Neem Niall mee,” zegt hij kort en richt zich weer op het neerzetten van de boodschappen. Ik weet hoe graag hij eigenlijk wil maar het zichzelf niet toe laat. Te bang dat ik te dichtbij komt. Ik denk dat het door Emily kwam. Van wat Louis vertelde en wat ik gelezen heb, hield hij echt zielsveel van haar. En dan doet ze wat ze deed. Dat moet onverdraaglijk zijn. Balend scrol ik door mijn contacten opzoek naar Niall’s nummer. “Hey Zozeboo,” neemt Niall vrolijk op.
“Hey,” zeg ik nep vrolijk. “Hoe is het?” vraagt Niall. Ik vind het lief van hem. Voor ik hier woonde gingen we bijna niet met elkaar om. Ik was niet meer voor hem dan Cloe’s vriendin en nu is hij er constant voor me. Ik kan echt op hem bouwen. Wat ik mis van Harry. “Goed hoor,” zeg ik nog altijd nep maar meer voor Harry die nog altijd in dezelfde kamer is als ik dan voor Niall. “Niet hé,” klinkt er maar ik praat eroverheen. “Ga je vanmiddag mee naar de gynaecoloog? Vandaag ga ik vragen of het een meisje of jongen is.” Natuurlijk zegt Niall ja en nadat we een tijd afspreken hang ik op. En pak voor mezelf wat drinken. “Jij ook?” vraag ik aan Harry die aan het kookeiland door twitter scrolt. hij schud zijn hoofd. Op dit soort momenten zou ik willen weten wat hij denk. Echt vrolijk ziet hij er niet uit. Ik besluit een risico te nemen door te zeggen; “Het is niet erg om over gevoelens te praten hé” ik zeg het vrij zacht. En ga er dan eerst van uit dat hij het niet hoort als hij niks zegt. “Klopt” er klinkt een brok in zijn keel. Ik snap hem gewoon niet. Zeg nou godverdomme wat je voelt. “Wil je het weten?" vraag ik. Harry kijkt op van zijn telefoon verward. “Of het een meisje of jongen wordt.” Maak ik duidelijk. Harry’s ogen verplaatsen van de mijne naar mijn buik. “Ja” antwoordt hij na een korte pauze. Dan richt hij zich weer op zijn telefoon. Langzaam heel langzaam kom ik dichterbij.

14.24

Ik schrik uit me gedachten door de bel. Niall. Ik had me tas al klaar staan. En kijk nog even naar Harry die nog steeds zo zit als 2 uur geleden. Ik pak mijn tas en loop naar de deur. Ik wordt begroet door een knuffel. Een klein glimlachje vindt plaats op mijn gezicht. Niall en ik lopen naar zijn auto. “Hoe is het met hem?” vraagt Niall terwijl ik me tas achter in gooi. “Niet goed. Hij praat gewoon niet.” Niall bijt even op zijn lip. “Ik zal het eens proberen.” Zegt hij en loopt al weer het huis binnen.

P.O.V Harry Styles
9 februari 2014
14.23

Voor het laatste uurtje staar ik al naar een foto. Een foto van Emily. Het is vandaag een jaar geleden. Een jaar sinds de vreselijkste dag ooit. Ik heb vannacht de nacht door gebracht op de begraafplaats. Het kon me niks schelen dat ik bevroren thuis kwam. De bel gaat. Dat moet Niall zijn. Hij en Zoë gaan vandaag naar de gynaecoloog. Ze vroeg nog of ik mee wilde maar ik zei nee. Ook al bedoelde ik ja. Er volgt een vrolijke begroeting. Vandaag krijgt ze te horen of het een meisje of jongen is. Ik ben razend benieuwt wat het wordt ik kan het gewoon niet opbrengen mee te gaan. De deur slaat dicht. Ik kan het niet. Het is.. het.. dan.. dan gebeurt er iets met Zoë. Als ze niet te dicht bij me komt gebeurt mij en haar niks. Als alles blijft zoals het was is er niks aan de hand. Maar misschien kan dat niet meer. Ik bedoel.. ze is zwanger daar kan ik nu niks meer aan doen. En het is van mij. Uit het niks voel een hand op schouders. Ik schrik lichtelijk. Het is Niall. hij zegt niks gaat alleen naast me zitten. Voor even is het stil maar dan breek ik. De tranen stromen langs me wangen. “Wat is er met ons gebeurt Niall?” vraag ik half tegen mezelf. “Weet je nog tijdens Emily? We waren zorgeloos. We deden waar we zin in hadden. En moet je me nou kijken. Ik heb iemand zwanger gemaakt en ik kan haar niet eens vertellen hoe veel ik eigenlijk om haar geef.” Ik ga maar door en door. Niall heeft zijn hand op mij schouder gelegd. “Ik hou van haar Niall. En van het kind. Maar ik kan het gewoon niet uiten.” Ik smak even naar adem. Het voelt goed om alles even gezegd te hebben. Om dingen toe te geven die ik mezelf nog niet zou toe vertrouwen. “We zijn volwassen geworden Harry.” Begint Niall. “We hebben goedde en slechte dingen mee gemaakt. We hebben geleerd van onze fouten. Of zijn daar mee bezig.” De Ier heeft gelijk. “Ga je mee?” vraagt hij na een korte stilte. Ik schud me hoofd. Ondanks het gesprek ben ik er gewoon niet klaar voor. Hij heeft me een knuffel en vertrekt dan. Ik blijf achter met me gedachten.

“Wat zou jij doen Emily?” vraag ik aan de foto. Ik krijg geen reactie. Natuurlijk. Ik veeg me tranen weg. Maar wat zou Emily doen? Wat zou ze willen dat ik deed? Zou ze het nou echt heel erg vinden als ik iemand anders zou vinden die me gelukkig maakt? Maar waarom voelt het dan toch als vreemdgaan? Maar ben niet al tien keer vreemdgegaan met meiden waar ik niks voor voelde? En moet de baby opgroeien met een vader die de moeder behandelt als rotzooi? Moet hij/zij mij als voorbeeld nemen? Mijn moeder leerde me vroeger dat ik vrouwen altijd goed moet gehandelde en nu doe ik dit allemaal tegen Zoë? Waarom kan ik niet de Harry zijn die ik was tegen Emily? Verraad ik haar dan? Nee toch?
Ik veeg me gezicht schoon en pak mijn jas en auto sleutels. Zo snel als ik kan ren ik naar de auto. Ik moet naar Zoë en de baby. Normaal gesproken is het ziekenhuis 15 minuten rijden. Ik deed het in 8 minuten. Het kon me niks schelen hoe veel boetes ik zal krijgen. Ik ren naar de balie. “Haai” zeg ik haastig uitgeput van het geren en gehaast. “Waar ligt Zoë Sugg?” vraag ik aan de vrouw achter de balie. Ze zoekt in haar computer. “Zoë Sugg” herhaalt ze mij. “Ja bij gynaecologie” voeg ik snel toe. “Ze is al ingecheckt.” Deelt ze mee. “Ja klopt maar ik wil naar haar toe. Welke kamer?” ik probeer rustig te blijven. “Dat gaat helaas niet. Er staat dat ze met 1 iemand zou komen en die is al binnen.” Nu kan ik het niet meer vol houden. “Ik moet naar binnen!” schreeuw ik.

Reacties: