FanFic.nl

Reformatory ~ Liam Payne VS. Luke Hemmings

H7 ~ Case closed (part 1)

Ik weet niet waar ik de energie vandaan heb, maar dit zijn 2084 woorden!

*De volgende dag*
,,Auw!” roep ik en wrijf over mijn rug.
Mijn moeder ritst mijn jurk dicht. Ik haat jurken. Ze zitten zo strak en oncomfortabel. Ik zucht en mijn moeder begint mijn haren te borstelen. Mijn gedachten dwalen af naar gisteren.

Michael hield Chantal in zijn armen en Chantal bleef maar huilen. Ze bleef maar smeken dat Michael haar niet moest verlaten terwijl Michael geen moment aan haar getwijfeld heeft. Ze was zo bang en de gehele situatie was zo zielig. Chantal is uiteindelijk met Michael naar huis gegaan en ik ben naar mijn eigen huis gegaan.

Mijn gedachten dwalen verder af en denk na over Jakes woorden.
,,Ik dacht dat je slimmer was, Cariana. Wacht maar af tot morgen. Nog veel succes nog bij die rechtszaak. zal je nodig hebben.” Waren zijn exacte woorden.
Wat zou dat betekenen. Ik schud me inwendig door elkaar. Cari, doe rustig! Uiteindelijk beslist de rechter wat er gebeurd en Jake is niet eens aanwezig tijdens de uitspraak.
Als mijn haren door geborsteld zijn, zet mijn moeder het achter vast met een paar schuifspeldjes en laat ik het haar over één schouder vallen. Ik pak mijn hakken uit de kast en trek ze aan. Ik toren boven mijn moeder uit en omhels haar.
,,Je ziet er geweldig uit, schat. Denk eraan wat de rechter ook zegt, we geloven in je en willen het beste voor je." Ze geeft een kus op mijn voorhoofd.
Ik glimlach en sla mijn armen om haar nek.
,,Ik hou van je, mama." Fluister ik.
,,Ik hou ook van jou, lieverd. Niet bang zijn, we staan allemaal achter je." Ze werpt een blik op de klok. ,,over een halfuurtje vertrekken we, dus ik laat je nu even alleen." Ik knik en ze sluit de deur achter zich. Daar zit ik dan alleen.

De auto rijdt de oprit af en rijdt de straat uit. Onze wijk schiet aan ons voorbij. Ik pak mijn oortjes en sluit ze aan. "Backseat Serenade" van "All Time Low" knalt uit mijn oortjes en ik staar naar buiten. In de verte schittert de Londen Eye in het late middagzonlicht en de Big Ben slaat vier keer. Over een kwartier worden we verwacht in de rechtszaal. Nu ik me dit realiseer wordt ik zenuwachtig. De uitspraak is wel het laatste waar ik aan denk, want ik maak me meer zorgen over de ouders van Max en zijn broertje. Met Robin had ik goed contact, maar mevrouw Landerson had duidelijk een hekel aan me. Wat zou zij wel niet denken? De auto komt tot stilstand en we stappen uit.

We staan voor een groot gebouw met een grote, groene deur met gouden versieringen. Boven de deur staat "Gerechtsgebouw Londen" in het steen geschreven. Twee mannen in pak staan voor de deur en dragen allebei een donkere zonnebril. Ze knikken naar ons als begroeting en ik knik zenuwachtig terug. Wat staat er achter die deur te wachten?

We stappen een hal binnen met een marmeren vloer en witte muren met gouden kroonluchters aan het plafond. Achter een balie zit een jonge vrouw te werken aan haar computer.
,,Waar kan ik u mee helpen?" Vraagt ze.
,,We komen voor de zaak M. Landerson." Antwoord mijn vader.
,,Dan moeten jullie de familie Prince zijn. Ze zitten al op jullie te wachten. Als u hier de gang uitloopt, ziet u een houten deur. Daar kunt u naar binnenlopen en plaatsnemen." We bedanken haar en lopen de gang in.

De rechtszaal ziet er anders uit dan ik dacht. Het is een grote kamer met grote ramen. Er staat een grote tafel in het midden. De familie Landerson zit aan de een kant van de tafel en het hoofd van de tafel is leeg en waarschijnlijk bedoelt voor de rechter. Zes paar ogen staren me aan. Wat moeten ze wel niet van me denken? Robin loopt naar me toe. Zijn bruine puppyogen staren me aan en hij glimlacht.
,,Ik heb je gemist, Cariana.” Hij trekt me in een knuffel.
Daar sta ik dan met Robins armen om me heen. Ik slik even en sla voorzichtig mijn armen om hem heen. Niet dat hij kwetsbaar is. Hij is zestien en steekt een halve kop boven me uit, maar het blijft ongemakkelijk. Ik laat hem weer los en hij glimlacht.
,,Hoe gaan je ouders met de situatie om?” vraag ik.
,,Mijn vader is nogal relaxt, maar mijn moeder heeft zo haar verdenkingen.”
,,En jij?” ik kijk van hem weg.
Hij pakt mijn gezicht vast en draait het terug, zodat ik hem recht aankijk.
,,Rustig maar, ik heb jou geen moment verdacht.” Ik glimlach voorzichtig.
De grote deur zwaait opnieuw open en een man stapt binnen.
,,Neemt u allemaal plaats, alstublieft. We gaan beginnen.” De man loopt naar het hoofd van de tafel en neemt plaats, terwijl wij zijn voorbeeld volgen. Ik zit tussen mijn ouders in en houd hun handen stevig vast. Snel bekijk ik de man even. Hij komt me bekent voor. Bruin haar dat al wat grijzer begint te worden en blauwe ogen. De man kijkt de zaal rond en laat zijn blik op mij rusten. Mijn adem stokt even. Voor mij zit Peter Hardwell met andere worden de vader van Jake.

,,Ik ben meneer Hardwell en zal de zaak M. Landerson leiden vandaag. 13 juni 2014 is er een conflict gebeurd tussen de heer M. Landerson en miss C. Prince. Door de gezondheid van miss Prince zijn we vandaag hier om de zaak opnieuw te openen. In het dossier staat voor de rest geen informatie meer, dus laten we eerst luisteren naar het verhaal van miss Prince.” Ik slik even.
Ik sta op en ga achter mijn stoel staan. Mijn ogen ontmoeten die van Robin en hij lacht bemoedigend.
,,Om eerlijk te zijn weet ik niet veel meer over die dag. Toen ik wakker werd op het strand, herinnerde ik me alleen Max’ gezicht en de kus die hij me gaf. Later hoorde ik van mijn ouders dat ik ging picknicken op het jacht van zijn vader en dat het weer omsloeg. Het schip zonk en we spoelde aan. Helaas heeft Max het niet gehaald. Voor de rest heb ik geen idee wat er gebeurd is.” Meneer Hardwell knikt en ik ga zitten.
,,Wat vindt u ervan, mevrouw Landerson?” vraagt hij.
Mevrouw Landerson gaat ook staan en doet het woord.
,,Het verhaal van miss Prince klopt, maar de relatie tussen haar en Max was niet super goed de laatste tijd.”
,,Waarom niet?” vraagt meneer Hardwell.
,,Mijn zoon was een prima leerling en footballspeler tot zij in zijn leven kwam. Zijn cijfers kelderde naar een zesje gemiddeld, zei regelmatig trainingen af en nog meer van dat soort situaties. Na de dood van Max heb ik zijn beste vriend, Jake Hardwell, nog gesproken en gevraagd naar de relatie tussen Max en Cariana. Hij zei dat er ook regelmatig spanningen, ruzies en lichamelijk geweld waren. Ook heeft Cariana vervolgens lichamelijk geweld gebruikt op Jake zelf. Mijn punt is dat ze zelf nogal agressief is, dus dat moord een mogelijk situatie kan zijn.” Meneer Hardwell knikt en mevrouw Landerson gaat zitten.
Met open mond staar ik naar haar. Hoe kan ze dat zeggen? Ik weet dat ze me nooit gemogen heeft, maar dit?!
,,Heeft u hier nog wat op te zeggen, miss Prince?”

,,Ik weet dat door mijn schuld de cijfers van Max zijn gekelderd en ik heb geprobeerd hem te motiveren, maar u weet hoe jongens zijn. Dat gedoe met Jake en lichamelijk geweld zijn niet waar. Jake is op mij afgestormd en heeft mijn keel dichtgeknepen en vervolgens tegen het hek gegooid.”
,,Heeft u daar bewijs voor?”
,,Mijn vriendin Chantal Maynard en vriend Michael Clifford waren erbij en zowat de hele school heeft het gezien.”
,,We hebben een paar leerlingen uitgenodigd om hier hun ervaring te delen. Heeft u daar bezwaar tegen?”
,,Nee, meneer. Ik spreek de waarheid, dus ik ben niet bang voor hun uitspraken.”
,,Laat ze maar binnen!” de deur zwaait open en een groepje leerlingen loopt naar binnen.
Ik zie een paar spelers uit het footballteam, een paar barbiepopmeiden, een jongen uit mijn klas voor Frans, een meisje dat altijd gothickleren draagt… Teleurgesteld draai ik me om. Ik dacht misschien hadden ze toevallig Chantal en Michael gevraagd. Ik voel twee handen voor mijn ogen en twee armen om me heen.
,,BOE!” verschrikt draai ik me om.
Chantal en Michael kijken me grijzend aan.
,,OMG! Jullie zijn er!” roep ik blij.
,,We laten je niet in de steek.” Zegt Michael.
Hij knipoogt.
,,Geen contact, alsjeblieft.” Zegt meneer Hardwell streng.
Ze knikken en lopen naar voren om zich bij het groepje leerlingen te voegen. De deur valt met een klap dicht en mijn adem stokt voor de tweede keer vandaag. Door het gangpad loopt een dubbelganger van meneer Hardwell naar voren. Jake grijnst en ik slik.
,,Ik heb een paar leerlingen van uw school uitgenodigd en ik zag dat u er al een paar kent. Ik geef nu het woord aan miss Jeanette Blue.” Een van de barbiepoppen zet een stap naar voren.
Ik heb haar nog nooit gezien.
,,Ik ken Cariana niet super goed, maar ik heb wel veel dingen gehoord over haar relatie met Max. Eergisteren zat ik met de meiden die hier naast me staan op het grasveld achter de school. Ik zag Jake bij het hek staan met de andere footballspelers en Cariana kwam het schoolplein opgereden op haar skateboard. Ze liep op Jake af met een vurige blik in haar ogen. Ik weet niet wat er precies gebeurde, maar Cariana pakt Jake bij zijn keel en duwde hem tegen het hek. Zijn hoofd klapte op de stenen en hij bleef doodstil liggen.” De andere barbiepoppen en de footballspelers knikken.
,,Kunt u uzelf verdedigen, miss Prince?” vraagt meneer Hardwell.
,,Ik heb echt geen flauw idee waar iedereen dat hele gedoe vandaan heeft dat ik opeens zo agressief ben, maar het verhaal van Jeanette is precies verkeerd omgedraaid. Ik stond bij het hek en Jake duwde mij tegen het hek. Ik was de gene die hal bewusteloos op de grond lag. Niet jake!”
,,Oké, heeft een van jullie een andere verhaal.” De leerlingen schudden hun hoofden.
,,Ik!” Chantal zet een stap naar voren.
,,Doe u verhaal maar, miss…”
,,Chantal Maynard is mijn naam en ik ben de beste vriendin van Cariana. Ze was smoorverliefd op Max en ze was er kapot van. Weet u niet hoe moeilijk het is om je beste vriendin drie maanden kapot te zien? Ik wel en het is verdomme pijnlijk! Kijk naar haar hals. Die ketting heeft ze gekregen van Max. Ik weet nog dat ze naar me toe kwam en me de ketting liet zien. Ze was zo blij! En nu komen jullie aanzetten en verdenken haar van moord. Ze is pas zeventien! Wat denken jullie wel niet, stelltjes K*t…” Michael slaat een hand voor haar mond.
,,U mag ophouden, miss Maynard. Heeft u nog iets op aan te merken, mevrouw Prince?”
,,Mijn dochter is echt alles behalve agressief. Ik snap echt niet hoe deze verhalen tot stand zijn gekomen. Cariana haalt altijd goede punten, heeft met niemand ruzie en ja… Ik weet even niet wat ik met deze informatie moet doen.” Mijn vader knijpt even in haar hand om haar gerust te stellen.
,,Denkt u hier hetzelfde over, meneer Prince.” Vraagt meneer Hardwell.
,,Absoluut.”
,,Oké, aangezien alleen de naasten van miss Prince achter haar verhaal staan, stel ik het volgende voor.” Iedereen is stil. “miss Prince wordt naar een reformschool in Australië gestuurd om daar haar eindexamenjaar te doen.”
,,Wat?!” wordt er van alle kanten geroepen.
Chantal vliegt op Jake af, maar Michael houdt haar tegen. Jake grijnst gemeen. Ik voel de grond onder mijn voeten wegzakken en Robin pakt me vast.
,,Dit kunt u niet menen, meneer Hardwell. Ze is nog zo jong en Australië ligt zo ver weg. We willen onze kleine meid niet missen. Dit is een moeilijke en belangrijke periode voor haar en we willen voor haar klaarstaan.” Zegt mijn vader.
,,Meneer Prince, ik begrijp uw reactie. Het is ook moeilijk om haar los te laten, maar bekijk het zo: een nieuw land, een nieuwe school, nieuwe mensen… Ze kan zich langzaam weer opbouwen en het is maar voor een jaar. Als u mij volgt, bespreken we de details in mijn kantoor. De rest kan wat te eten of te drinken halen in de kantine naast de centrale hal. Fijne dag verder.” Meneer Hardwell schudt iedereens hand en bedankt hen. Verslagen loop ik de zaal uit.

Reacties:

1 2

5sosxx zei op 15 jan 2015 - 20:37:
wat?!?!

fangirl5sos zei op 15 jan 2015 - 20:34:
nicee

x1Dx zei op 14 jan 2015 - 16:10:
Super!!
Snel verder!! X

LindjeX1DX zei op 10 jan 2015 - 19:28:
Goed bezig sweetheart xxx

xSerenaHoran zei op 10 jan 2015 - 18:19:
Ik help jou en Rachel ook mee, alleen neem ik een pan
En yay nu heb je 6 reacties C:
-x-