FanFic.nl

Schrijfwedstrijd.

De wiskunde bijles

Het was een normale woensdagmiddag. Harry Styles, een zestien jarige, slungelige jongen met problemen op school, liep over straat. Zijn blik op de straat gericht. Hij hoopte dat niemand hem zou zien terwijl hij naar zijn eindbestemming liep. Hij wist dat er veel ‘grote’ jongens woonden in de straat waar hij uiteindelijk heen moest. Maar hij had geen andere keus. Harry was namelijk op weg naar zijn eerste echte bijles. Wiskunde was het, iets waar hij verschrikkelijk in was en iets dat hem ook helemaal niet interesseerde. Zijn tutor zat twee klassen hoger dan de jonge Harry en was aangewezen om hem te helpen. Iets waar ze beide misschien niet helemaal vrolijk van werden. Naast het feit dat Harry helemaal niet zat te wachten op bijles vond hij Louis Tomlinson, een van de populairste jongens van de school, nou niet echt het geschrikte persoon om Harry te helpen. Louis was het daar helemaal mee eens had Harry de indruk gekregen. Geen van beide jongens zat te wachten om een vrije woensdagmiddag te besteden aan wiskunde.
Toch was Harry de deur uit gestapt en was hij nu op weg naar zijn tutor. Hij maakte zich de hele weg druk over wie hij zou tegen komen. En toen hij uiteindelijk voor de deur stond van Louis ging de gedachte dat de jongen misschien wel helemaal niet voor Harry zou open doen ook nog in zijn hoofd rond. Even dacht Harry dat Louis ook daadwerkelijk de deur voor hem niet zou open doen. Maar toen hij uiteindelijk wel open ging kon hij dat gevoel van zich afschudden.
“Hoi,” groette Harry de oudere jongen simpel. Louis mompelde een groet terug en liep weer terug naar de woonkamer. De deur liet hij open, zodat Harry naar binnen kon stappen, zijn schoen kon vegen en Louis kon volgen naar de woonkamer.
Ondanks dat Louis liever op de bank had gezeten en videogames had gespeelt op zijn vrije middag had hij wel spullen klaar gelegd. Op tafel lag een schrift, zijn wiskunde schrift, gokte Harry, een glas cola, een etui en een wiskunde boek. Ondanks dat Harry zijn eigen spullen ook had meegenomen.
“Wil je wat drinken?” vroeg Louis. Harry schudde zijn hoofd, al had hij best wel dorst. Hij wou de situatie niet moeilijker maken dan het al was. Hij wou gelijk beginnen met wiskunde. En dat deden ze. Ze gingen aan de tafel zitten en Louis begon met het vak waar hij zo goed in was.

--

Twee maanden later liep Harry weer richting Louis huis voor zijn twaalfde wiskunde bijles. Zijn houding was veranderd vergeleken met de eerste bijles. Harry zag er totaal niet tegenop om Louis weer te zien. Sterker nog, hij kon makkelijk een tien halen op zijn volgende wiskunde toets. Hij snapte alles, dankzij Louis. Maar als hij dat vertellen zou hij hem nooit weer terug zien, en dat brak zijn hart. Dus hij deed alsof hij het niet snapte, en heel verward was tijdens Louis’ uitleg.
Hij had nooit gedacht dat hij zich zo prettig voelde als hij bij Louis was. Hij vond hem altijd alleen maar eng, omdat hij populair en cool was, en Harry maar een stomme zestien jarige jongen.
Hij had Louis compleet verkeerd ingeschat. Hij had nog nooit iemand ontmoet die zo lief voor hem was naast zijn zus en zijn moeder. Zelfs op school deed Louis aardig tegen Harry. Hij werd niet meer compleet genegeerd, zoals eerst altijd gebeurde.
Vandaag was een zaterdag. Wat bekende dat Harry extra lang de tijd had om bij Louis te zijn. De jongen belde vrolijk aan en nog geen seconde later werd de deur opengeslingerd. Louis had op Harry staan wachten. Maar dat zag Harry niet.
“Kom binnen,” groette Louis vriendelijk en liep zoals gewoonlijk naar de woonkamer toe. Ze waren alleen, wat zeldzaam was op een zaterdag. Harry ging aan de tafel zitten terwijl Louis naar de keuken liep om drinken te pakken. Hij vroeg Harry niet wat hij wou, hij wist het al. Toen hij terug kwam, de glazen op de tafel zette en ook ging zitten was het eventjes stil.
“Dus, waar kan ik je nog verder mee helpen?” vroeg Louis aan Harry. Harry antwoordde hierop door zijn boek uit zijn tas te halen, een willekeurige bladzijde open te slaan, voor de zekerheid nog even door te bladeren en een som aan te wijzen. Louis keek geïnteresseerd naar waar Harry zijn vinger had neergezet.
“De stelling van Pythagoras? Maar daar zijn jullie nog helemaal niet,” merkte hij op. “Maar ik wil het alvast leren. Als je het me nu uitlegt ben je sneller van me af,” gaf Harry als reden. Louis haalde zijn schouders op en begon een tabel te tekenen op een ruitjespapiertje.
Harry hoorde Louis praten, maar niks daarvan drong tot hem door. Hij knikte en mompelde af en toe een bevestiging, maar hij lette niet echt op. Hij was te afgeleid door Louis’ bloedmooie ogen.
“Als je dat heb gedaan neem je de wortel van het getal en heb je het antwoord,” eindigde Louis zijn uitleg. Harry knikte. “Je hoeft het nog niet helemaal te snappen hoor. Ik bedoel, je bent net begonnen met het uitrekenen van wortel en kwadraat,” ging Louis verder. Harry knikte nogmaals. “Ik snap het,” antwoordde hij. Louis zei deze keer niks terug, maar keek Harry aan. En zo zaten ze voor een moment, starend naar elkaar. Tot een van de jongens naar voren boog.
Louis kuste Harry

--

Nog geen week later lag Harry op zijn bed. Zijn hoofd in zijn doorweekte kussen gedrukt. Het was een mooie woensdagmiddag, maar Harry was niet op weg naar Louis’ huis. Harry zou nooit meer naar Louis’ huis gaan. Want nog geen twee uur geleden had Harry gehoord dat Louis deel had uitgemaakt van een ernstig auto ongeluk, en dat hij deze niet overleefd had.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.