FanFic.nl

A place called Narnia, You Said?

The explanation and the story

Ondertussen ben ik zo hard in mijn handen aan het wrijven dat het zeer doet, maar dat trek ik me niet aan. Wat zou het me allemaal kunnen schelen? Ik ben mijn moeder kwijt, ik ben mijn vader kwijt, mijn broer is weg en ik zit in een land waarvan ik niet eens zeker weet of het bestaat. Wacht eens even…dit is vast allemaal een boze droom. Ja, dat is het. Ik ben verzeild geraakt in een levensechte nachtmerrie. Straks komt moeder me wakker maken om naar school te gaan en dan krijg ik een stuk brood en een lunch mee voor naar school. Moeder gaat me in haar armen nemen, me een kus op mijn kruin drukken en zeggen dat ik voorzichtig moet zijn. En dan vertrek ik naar school…



Het lijkt allemaal zo logisch. Voor de zekerheid knijp ik nog eens in mijn arm, het doet geen pijn. Ik wordt er ook niet wakker van. Dat zijn er drie mogelijkheden: Ofwel slaap ik wel heel diep, ofwel ben ik gestoord, ofwel…ofwel zit ik echt in een land dat Narnia heet met mythische figuren, idiote prinsen en sprekende dieren .



Weer een stilte, de vrouw heeft niks nog altijd alleen maar ‘Aslan’ gezegd en kijkt nu als versteend naar mij. Haar ogen vertellen bijna niks, hoewel ik een spoortje compassie in haar lichaamshouding bespeur. Maar dat kan ook fantasie zijn. Aslan zit er maar treurig bij. Ook hij zegt niks. Hij kijk alsof hij woorden aan het overwegen is en de juiste manier zoekt om me nog meer dingen te vertellen. ‘Aaron is… Aaron is helaas ook niet meer in leven,’ zegt hij na een tijdje met zijn wijze gezicht in een diepe frons gewrongen. Waarom schrik daar nu niet van? Waarom rol ik niet huilend over de grond, schreeuwend om mijn moeder en Aaron? Ben ik dan een gevoelloos monster?



‘Ik weet dat je nu niet echt staat te springen om mijn verhaal aan te horen, maar het is echt heel belangrijk. Zowel voor Narnia als voor jou,’ dringt hij aan. Ik knik en zwaai met mijn hand. Ik weet niet of ik klaar ben om dit aan te horen maar ik besluit het erop te wagen .Wat heb ik tenslotte te verliezen? De leeuw glimlacht weemoedig. ‘Kate is niet je echte moeder, Aaron is niet je broer en Edward is niet je vader,’ valt hij met de deur in huis. Wat zegt- ie me nou?



Verbaasd en met grote ogen staar ik hem aan. Ofwel is dit een hele rare historie of wel is dat beest niet goed snik. ‘Laat me het je uitleggen; zoals ik al zei ben je een Alyde, een Gezegende. Alyden ontstaan uit twee wezens van gelijk welke soort die samen vrijwillig een kind krijgen terwijl ze elkaar zeer sterk haten en verachten. Omwille van deze reden zijn Alyden zeer, zeer zeldzaam. Het nietige aantal Alyden houden hun bestaan en krachten liever geheim. Een Alyde beschikt over de macht één der elementen te besturen. Dat zijn dus aarde, water, vuur en lucht. Nu ben jij zelfs voor een Alyde erg buitengewoon. Om eerlijk te zijn ben je enig in je soort. Is er maar één iemand met krachten die in jou huizen en dat ben jij zelf. Dat komt omdat jouw ouders beiden Alyden waren. Er werd dus een kind geboren uit twee Alyden die een ontzettende hekel aan elkaar hadden. Dat krijg je iemand als jij. Jij bezit de kracht om alle vier de elementen op te roepen en te besturen.’





Hij neemt een korte adempauze. Hoewel dit het meest ongeloofwaardige verhaal is dat ik ooit gehoord heb, is er iets dat me het gevoel geeft dat Aslan de waarheid spreekt. En de waarheid is het enige waar ik op dit moment nood aan heb. ‘Maar wat wil je dan van mij? En wie zijn mijn echte ouders?’ dring ik aan. Ik moet gewoon meer weten, het verlangen naar informatie in mijn borst groeit met de minuut.’Wat er met je vader gebeurt is, weet niemand. En je moeder… Die zal komen wanneer zowel jij als zij er klaar voor zijn.’



Dat ik alleen op de wereld ben, lijkt me ineens geen bal meer te kunnen schelen. Wat doen Kate, Edward en Aaron er toe wanneer ik met dit enorme mysterie opgezadeld zit. Mijn gedachten doen me pijn, want ik weet dat ik ze mis. Meer dat alles wat ik ooit gemist heb. Het knaagt aan me. ‘Je moet ze vergeten…’ Het is niet Aslans stem. Ik kijk op en Luïnwé’s mooie gestalte kijkt me vanaf haar zitplaats aan met iets wat op een piepkleine, minuscule glimlach lijkt.



‘Je woont nu hier, dit is je nieuwe thuis. Je gaat niet meer terug naar Londen,’ Hoe meer ze zegt, des te dieper het begint door te dringen. Ik woon hier, dit is mijn nieuwe thuis. Ik ga niet meer terug naar Londen. Ik verman me, maar ik weet dat Aaron en zijn ouders voor altijd een speciaal plekje in mijn hart zullen hebben. ’Je hebt me nog steeds niet vertelt wat je van me wil,’ merk ik na een tijdje bij wijze van acceptatie op. De leeuw lijkt opgetogen.



‘Narnia is in een oorlog. Of toch iets wat er op lijkt. Koning Caspian heeft recht op de troon en probeert dan ook zijn dominante , gemene oom Miraz te verslaan.-‘ Ik knijp mijn ogen tot ongelovige spleetjes. ‘Als ik het goed begrijp probeert hij zijn oom te vermoorden?’ onderbreek ik de leeuw. ‘Een soort van. Maar omdat te begrijpen, moet je het hele verhaal horen.’ Ik grijns en plof neer op de grond. ‘Ik ben dol op verhalen en heb bovendien alle tijd.’

Reacties: