FanFic.nl

Unexpectedly (gepauzeerd)

hoofdstuk 1 ( happy birthday!)

het is zaterdag morgen. als ik langzaam me ogen open doe bedenk ik me ineens dat ik jarig ben vandaag. ik stap uit bed en loop naar mijn kledingkast. ik vind het moeilijk om kleren uit te kiezen. uiteindelijk kies ik er voor om een bruine broek met een blouse en een spijkerjasje erover heen. (mijn kleding) ik doe mijn haar en make-up en loop naar beneden. als ik in de woonkamer kom hangen er slingers maar ik zie niemand. als ik naar de keuken toe loop komen ze allemaal uit de voorraad kast. ik zie mijn moeder, mijn vader en mijn broertje. net als mijn moeder me gefeliciteerd heeft zie ik ineens mijn beste vriendin voor het raam staan. ik ren naar de voordeur maak hem open en vlieg haar in de armen. ze feliciteert me en geeft me een cadeautje. ik pak het langzaam uit. het lijkt een boek. Maar ze kent me zo goed dat ze weet dat ik echt niet van lezen hou. Als ik het papier eraf heb kijk ik wat het is. Het is een fotoboekje met allemaal mooie momentenvan ons samen. Er staat ook een stukje tekst aan de binnenkant. Er staat:

lieve Yasmine,

gefeliciteerd!
ik hou super veel van jou!
ik heb speciaal een fotoboekje gemaakt omdat als je dan weg bent en je mist me dat je dan in dit boekje kunt bekijken.

xxx Anouk

weer geef ik haar een dikke knuffel. ze moet weer naar huis. terwijl ik afscheid van haar neem gaat mijn telefoon. ik kijk op het scherm, HET IS LUKE. ik neem op en hij begint meteen voor me te zingen, ik hoor op de achtergrond de andere jongens ook meezingen. dan feliciteert hij me en zegt dat hij het super jammer vind dat hij niet bij me is. maar hij zegt dat hij me snel weer ziet.

als we zijn uit gekletst loop ik naar de woonkamer. mijn moeder heeft ondertussen al een taart aangesneden en we eten met ze alle een stuk taart. ineens loopt me vader naar de gang en komt terug met een envelop. ergens hoop ik dat er geld inzit, want dat kan ik altijd wel gebruiken. ik maak de envelop voorzichtig open. ik geloof me ogen niet. ik sta op en ik vlieg me vader in zijn armen. daarna geef ik mijn moeder en mijn broertje ook een knuffel. dan ren ik als een gek naar boven en pak meteen me telefoon en bel Luke. als hij opneemt schreeuw ik gelijk in de telefoon ''IK HEB VAN MIJN FAMILIE VLIEGTICKETS GEKREGEN'' Luke moet hard om me lachen en zegt dat hij dat al wist. daarna legt hij uit dat hij niet zomaar zij dat ik hem snel weer zag. ik moet huilen van blijdschap. ik hoor aan Luke zijn stem dat hij ook erg blij is dat hij me snel weer ziet.

Reacties: