FanFic.nl

Stand Alones {Persoonlijk} [GESTOPT]

25. >Song [1] Ariana Grande - Break Free (ChantiXAMX)<

If you want it, take it
I should've said it before

'Argh! Ik kan er niet meer tegen. Ik kan niet meer doen alsof ik verliefd ben op die gast,' zeg ik tegen mezelf in de spiegel. Drie jaar geleden kwam ik hem tegen, Alex. ik ging naar een feest van mijn, toenmalige, beste vriendinnen, Melina en Lindy. Waarom ik toenmalig zeg? Dat zal ik je vertellen. We hebben echt geen ruzie hoor, maar ik werd weg gehaald van hun. Ik zie ze nog heel graag als beste vriendinnen, maar ik heb twee jaar lang niks van me laten horen. Nou ik kon het niet eens, dus ik neem aan dat ze mij vergeten zijn en niks met me te maken willen hebben. Oké, back to the point. Na een paar weken hebben gepraat met Alex via sociaal media, zijn we een relatie begonnen. Een jaar ging het goed, daarna ging het slechter en begon hij me te mishandelen en te martelen. Ik probeerde te ontsnappen, wat mislukte. Hij heeft me zelfs daarna hier in deze loods opgesloten. Wel met een slaap- en badkamer, maar alsnog, je sluit toch niet zomaar iemand op?! Anyway, ik moet hier uit komen! Er moet een manier zijn.

This is the part when I say I don't want ya

Ik wil het niet meer. Ik moet weg en ik wil hem niet meer. Wat moet ik doen? Ik moet sterk zijn? Ik loop naar mijn slaapkamer en loop naar het raam. Hij heeft er spijlen voor gezet, maar hij weet niet dat ik slim ben. Ik ren naar beneden en kijk om het hoekje naar het woongedeelte van de loods. De kust is veilig. Ik loop voorzichtig naar een raam en zie dat Alex' auto weg is, top! Dan heb ik de tijd en de kans om te ontsnappen. Ik ren naar Alex' klustafel en zoek wat tussen zijn gereedschap. OMG! Wat is hij dom zeg! Hij laat gewoon de ijzerzaag liggen. Ik neem hem mee naar boven en ren de twee trappen op. Ja, mijn slaapkamer ligt op de tweede verdieping. Dus ik moet zo wel uitkijken met naar buiten gaan. Ik open mijn raam en sluit de zaag aan. Zodra hij klaar is, pak ik hem en zet hem aan. Ik begin te zagen, aan de onderkant van de eerste spijl.
Na een tijdje is ie los, en begin ik bovenaan. Na een uurtje, zijn alle spijlen eruit. Ik kan er nu makkelijk uit klimmen. Ik kijk naar buiten en slik, het is best wel hoog.

This is the part when I break free

Ik leg al mijn belangrijke spullen in een tas en gooi die over mijn schouders, het is een rugzak. Ik bekijk snel mijn kamer nog en knik. Dan hoor ik een deur beneden en schrik. Alex is thuis. Ik moet nu weg! Ik begin wat te klimmen en klauteren als ik mijn kamerdeur hoor opengaan. 'Chantal! Jij gaat nergens heen!'
'Ik ben het zat Alex!'

I'm stronger than I've been before

Ik klim goed uit het raam, maar als ik zo zie, moet ik mijn raamgoed vasthouden om naar beneden te komen. En blijkbaar wist Alex dat ook, hij komt dichterbij en sluit het raam. 'Alex! Nee! Dan val ik!' Hij glimlacht alleen maar en sluit het raam. Op dat moment voel ik mezelf loslaten en val ik naar beneden.

I only want to die alive
Never by the hands of a broken heart

Ik open mijn ogen en merk dat ik ben opgevangen door iemand. Ik schrik, het is vast Alex. Als ik goed mijn ogen open, zie ik een heel ander persoon. 'Wie ben jij?'
'Ik ben Michael. Ik zag je vallen en ving je op, anders had je wel dood kunnen zijn.'
'Dankje. Ik ben Chantal.' Hij glimlacht en zet me neer.
'Gaat het wel? Je ziet er heel geschrokken en bleek uit.' Ik knik en voel tranen in mijn ogen. De eerste traan loopt naar beneden en Michael trekt me in een knuffel. Daar laat ik mijn tranen stromen.

Na een tijdje ben ik uitgehuild en trek me terug. 'Dankjewel dat je me opving en me troostte.' Hij glimlachte.
'Uhm, kan ik nog iets voor je doen? Naar huis brengen?'
'Dat is een goede vraag. Ik weet totaal niet waar ik ben, dus kan ik moeilijk de weg wijzen.'
'Zeg me je adres, dan breng ik je wel.' Ik knik en samen lopen we naar zijn auto. We stappen in en ik geef hem zijn adres.

Na een kwartier zijn we aangekomen bij mijn huis en ik stap uit. Wat heb ik dit gemist! Ik ben ook een jaar weg geweest. Michael komt naast me staan en loopt mee naar de deur. Ik druk zachtjes en voorzichtig op de bel en wacht tot er iemand komt. Ik kijk een beetje door het raampje en zie een persoon met rood haar aan komen lopen. Wat doen Lindy en Melina hier? Ja, als Lindy er is, is Melina er ook. Die twee zijn altijd samen. De deur gaat open, Lindy roept nog wat naar achter en draait zich dan om naar mij en schrikt. 'OMG! CHANTAL JE BENT TERUG!' Ze gilt en trekt me in een knuffel. Ik sla mijn armen strak om haar heen en hoor Melina aan komen gillen. Samen staan we in een groepsknuffel.

Now that I've become who I really am

Ik ben al weer een week thuis en heb niks meer van Alex gehoord, gelukkig. Ik moest wel weer wennen, maar alles in nu beter. Ik ben terug bij mijn familie en beste vriendinnen, en ik ben wie ik ben. Ik heb vanmiddag afgesproken met Michael, gewoon om hem te bedanken dat hij mijn leven heeft gered. Ik maak me snel klaar in een zwart jurkje, witte kanten pumps, een paar armbanden, mijn witte tasje en mijn haar in een knot. We gaan samen uit eten. Ik hoor de deurbel en sprint naar beneden. Mijn moeder knikt naar me en ik loop naar de deur. Daar voor me staat de liefde van mijn leven. Oké, misschien ben ik verliefd op hem. 'Wauw, je ziet er prachtig uit!' Ik glimlach.
'Hetzelfde geldt voor jou.' Hij steekt zijn arm uit waarin ik mijn arm steek. Ik sluit de deur en we lopen naar het restaurant.

Na een uurtje of twee, zijn we allebei uitgegeten en we lopen nu samen over het strand. Mijn hakken houd ik in mijn ene hand en mijn andere hand houdt Michael stevig vast. Het zand kriebelt tussen mijn tenen. 'Chantal mag ik je iets vertellen?'
'Tuurlijk.' We stoppen even en ik gooi mijn hakken neer en als ik opkijk, pakt Michael mijn gezicht vast en plant zijn lippen op de mijne. Langzaam beweeg ik de mijne mee met die van hem. Hij trekt zich rustig terug en kijkt me glimlachend aan.
'Je hebt geen idee hoe lang ik dat wilde doen en ik wil je graag als vriendin noemen. Mag dat?' Ik knik en hij plaatst zijn lippen weer op de mijne.

I'm stronger than I've been before

Reacties: