FanFic.nl

Piraat van zijn hart?

8.

Ik zat al een uur met Ariana aan een tafeltje in de herberg, ze had geëist dat we hier zouden praten anders zou ze er van door gaan en dit keer zich niet laten pakken. Ik had dus wel moeten toestemmen want ik wilde weten wat er lang geleden was gebeurd. ‘’Vertel me het hele verhaal’’ zei ik. ‘’Het hele verhaal? Er is geen heel verhaal.. Mijn vader en ik hebben altijd ruzie gehad omdat ik geen dame ben, hij wilde me uithuwelijken aan een of andere Engelse griezel en ik ben er vandoor gegaan.’’ zei ze. Ik glimlachte, haar vader was een Engelse Lord geweest die wegens faillissement zijn land aan de staat had verkocht en is met het overgebleven geld dat hij had uit Engeland gevlucht. Niemand in de belangrijke kringen had ooit nog iets van hem gehoord, Lord Starveil was van de aardbodem verdwenen. ‘’Je broers zijn bezorgd…’’ zei ik. ‘’Pffft’’ was het enige antwoord dat ik kreeg. Ze geloofde me niet, ik snapte het wel, ik wist dan wel wat haar broers allemaal hadden gedaan om haar te zoeken maar zij wist het niet. Ik wreef over mijn voorhoofd en wenkte de herbergier. ‘’Heb je een kop thee voor me?’’ vroeg ik. Hij knikte en keek naar Ariana. ‘’Nee, ik hoef even niets’’ zei ze. Hij knikte weer en ging de thee laten maken door zijn dochter. Een leuk meisje om te zien, zou zeker een goede kans maken bij de mannen met haar mooie donkere haar dat licht golvend over haar schouders hing, ik keek weer naar Ariana. Zij was zeer bijzonder.. Je kon zien dat ze een halfbloed was aan haar huidskleur die lichter was dan die van de meeste op het eiland. Ook haar, haar was anders.. Ze had het middel blonde van haar moeder gekregen met hier en daar een donkerdere pluk die ze van haar vader had geërfd. David heeft dat ook, John en Dylan het donkere van hun vader. Ik schudde mijn hoofd en keek naar buiten, er was niets bijzonders buiten maar toch bleef Ariana staren. ‘’Ik snap dat je niet met me wil praten... Maar je hebt een familie.. Een die van je houdt’’ zei ik. ‘’Hou toch op.. Mijn vader is dood, mijn broers hadden zijn mening gekopieerd en mijn moeder zal ook wel ter hemelen zijn’’ zei ze, ze keek me aan met een bijna woeste blik in haar ogen maar achter die opgekropte woede lag verdriet, diep verdriet. Ik zuchtte. ‘’Ga praten met je broer.. David is net vader geworden van twee prachtige dochtertjes’’ zei ik. ‘’Dus.. ik ben tante’’ zei Ariana en ik knikte. Ze zuchtte. ‘’Ik kan niet terug.. Dan zal ik dat leven weer moeten gaan leiden.. En dat wil ik niet’’ zei ze. ‘’Ik denk dat David wel met je zou willen praten.. Hij zal je nog veel meer moeten vertellen, dingen die niet aan mij zijn om jou te vertellen’’ zei ik. Ze keek me aan, voor het eerst in het uur dat we hier nu zaten. Ik wist even niet wat ik moest zeggen en op dat moment kwam de herbergier terug met mijn thee. ‘’Dankje’’ zei ik en ik gaf hem een muntstuk. Daarna keek ik weer naar Ariana, ze was aan het nadenken, dat kon ik gewoon zien aan haar ogen. ‘’Ariana?’’ vroeg ik. Ze zuchtte en keek me aan. ‘’Zweer je me dat David me niet zal dwingen te blijven’’ zei ze. ‘’Ik beloof je dat als hij dat probeert ik je zal helpen om weer weg te gaan’’ zei hij. Ze zuchtte opnieuw, keek naar buiten, keek naar mij en toen naar haar hond. ‘’Goed.. Ik ga mee’’ zei ze met een zucht en stond op. ‘’Wat ga je doen?’’ vroeg ik. ‘’Ik heb dan geen jurken meer en heb vijf jaar als piraat geleefd, maar dat betekend nog niet dat ik geen manieren meer heb.. Drink je thee, ik ben zo terug’’ zei ze en liep naar boven.

Reacties: